Claire Rentfield
Περιβόητο μέλος
Η Βάσω. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Άνεργος/η και μας γράφει απο Κορυδαλλός (Αττική). Έχει γράψει 6,051 μηνύματα.
02-06-15
20:37
Well, ας πω κι εγώ το φουγάρο την πρώτη μου εμπειρία, όσο μπορώ και την θυμάμαι ακόμα δηλαδή...
Μην τυχόν και υστερήσω σε τίποτα από χαζομάρα. Πάντως για την υπεράσπισή μου, εκείνη την εποχή δεν ακουγόταν τίποτα για ζημιά στην υγεία από το τσιγάρο, ίντερνετ δεν υπήρχε να πληροφορηθούμε και...
Στην αρχή δεν μου άρεσε καθόλου αλλά δεν το έδειξα, μην με πουν και οπισθοδρομική. Για όνομα...
Τα πρώτα χρόνια ήμουν περιστασιακός καπνιστής, κάπνιζα όποτε έβρισκα ευκαιρία και δεν έβρισκα συχνά, στο σπίτι δε καθόλου.
Τελικά το έμαθε ο πατέρας μου όταν ήμουν 17 και στην τελευταία τάξη στο λύκειο. Η μάνα μου το ήξερε ήδη από τότε που ήμουν 15 και κάπνιζα μια χαρά μπροστά της. Και μου είπε ο πατέρας μου το ιστορικό... "Στην τσέπη σου κάνεις κακό, εγώ δεν πιστεύω πως είναι κακό να καπνίζουν οι γυναίκες", γιατί αυτή η άποψη υπήρχε τότε, ακόμα. Αντί να μου δώσει δυό μπούφλες και να μου το απαγορέψει τελείως...
Και έτσι από τότε καπνίζω σχεδόν συνεχώς, μόνο στην εγκυμοσύνη το σιχαίνομαι και δεν θέλω ούτε το όνομά του να ακούω.
Κήρυγμα δεν θα κάνω, θα πω μόνο αυτό που λέγαμε στην εποχή μου. Να έχουμε την υγειά μας να καπνίζουμε.
΄Ημουν 13, αρχές δευτέρας γυμνασίου. ΄Ετος, ας το αφήσουμε καλύτερα, πάντως αμέσως μετά την μεταπολίτευση. Τότε που η ένταξη σε διάφορες νεολαίες κομμάτων ήταν must. Ε όλοι κάπνιζαν και είπα να καπνίσω κι εγώ το τότε παρλιακό.Για όλα υπάρχει η πρώτη φορά και αυτό ισχύει και για το τσιγάρο. Σε ποια ηλικία το δοκιμάσατε; Σε ποιο χώρο; Ποιο ήταν το κίνητρό σας; Πώς νοιώσατε με την πρώτη τζούρα; Πώς εξελιχθήκατε σαν καπνιστές; (Και ότι άλλο σχετικό θέλετε).
Υ.Γ. Παρακαλώ τους αντικαπνιστές να μην μας κάνουν κήρυγμα. Το θέμα απευθύνεται στους καπνιστές.
Μην τυχόν και υστερήσω σε τίποτα από χαζομάρα. Πάντως για την υπεράσπισή μου, εκείνη την εποχή δεν ακουγόταν τίποτα για ζημιά στην υγεία από το τσιγάρο, ίντερνετ δεν υπήρχε να πληροφορηθούμε και...
Στην αρχή δεν μου άρεσε καθόλου αλλά δεν το έδειξα, μην με πουν και οπισθοδρομική. Για όνομα...
Τα πρώτα χρόνια ήμουν περιστασιακός καπνιστής, κάπνιζα όποτε έβρισκα ευκαιρία και δεν έβρισκα συχνά, στο σπίτι δε καθόλου.
Τελικά το έμαθε ο πατέρας μου όταν ήμουν 17 και στην τελευταία τάξη στο λύκειο. Η μάνα μου το ήξερε ήδη από τότε που ήμουν 15 και κάπνιζα μια χαρά μπροστά της. Και μου είπε ο πατέρας μου το ιστορικό... "Στην τσέπη σου κάνεις κακό, εγώ δεν πιστεύω πως είναι κακό να καπνίζουν οι γυναίκες", γιατί αυτή η άποψη υπήρχε τότε, ακόμα. Αντί να μου δώσει δυό μπούφλες και να μου το απαγορέψει τελείως...
Και έτσι από τότε καπνίζω σχεδόν συνεχώς, μόνο στην εγκυμοσύνη το σιχαίνομαι και δεν θέλω ούτε το όνομά του να ακούω.
Κήρυγμα δεν θα κάνω, θα πω μόνο αυτό που λέγαμε στην εποχή μου. Να έχουμε την υγειά μας να καπνίζουμε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.