Claire Rentfield
Περιβόητο μέλος
Η Βάσω. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Άνεργος/η και μας γράφει απο Κορυδαλλός (Αττική). Έχει γράψει 6,051 μηνύματα.
02-12-16
22:52
Γέρασες; ΄Ακου γέρασες... Κι αυτό στο είπε φίλη;
Ακριβώς αυτό που σου έλεγα πριν, δεν ξέρουν δυστυχώς οι άνθρωποι πως να αντιμετωπίσουν ένα άτομο με πένθος.
Ακριβώς αυτό που σου έλεγα πριν, δεν ξέρουν δυστυχώς οι άνθρωποι πως να αντιμετωπίσουν ένα άτομο με πένθος.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Claire Rentfield
Περιβόητο μέλος
Η Βάσω. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Άνεργος/η και μας γράφει απο Κορυδαλλός (Αττική). Έχει γράψει 6,051 μηνύματα.
02-12-16
22:39
Τα καταθλιπτικά συναισθήματα σε ανθρώπους που βιώνουν πένθος, είναι απόλυτα φυσιολογικά χωρίς να σημαίνει πως το άτομο που τα έχει, υποφέρει από κατάθλιψη Τέσα μου.Η αντιδραστική κατάθλιψη συχνά οφείλεται και σε κάποια τραυματική εμπειρία που μπορεί να έχει υποστεί κάποιος (ένας χωρισμός, μια αποτυχία, ένας θάνατος). Τα δύο πρώτα τα θεωρώ πολύ πιο απλά και πιο αντιμετωπίσιμα από τον θάνατο, ο οποίος συνιστά μια κατάσταση σύνθετη και δύσκολα διαχειρίσιμη. Το καταθλιπτικό συναίσθημα βέβαια στις αντιδραστικές καταθλίψεις είναι ηπιότερο από αυτό των ενδογενών.Εγώ έχω μια ελάσσωνα αντιδραστική κατάθλιψη λόγω του πρόσφατου θανάτου του πατέρα μου. Η εν λόγω κατάθλιψη βέβαια είχε ξεκινήσει έναν μήνα πριν το συμβάν, επειδή στενοχωριόμουν που έβλεπα τον πατέρα μου να αδυνατίζει συνέχεια και να μην έχει όρεξη να φάει. Είναι οδυνηρό να βλέπεις τον δικό σου άνθρωπο να χάνει τις δυνάμεις του και να μην μπορείς να βρεις τη λύση να τον σώσεις. Ευτυχώς έχω λίγα συμπτώματα (υπερ-ενέργεια, υπερκινητικότητα, αμφιθυμία), αλλά σε μεγάλο βαθμό. Το ευχάριστο είναι ότι δεν έχω καθόλου ευερεθιστότητα ή επιθετικότητα. Εξάλλου είμαι από τη φύση μου πολύ φιλήσυχο άτομο. Βρίσκω διέξοδο στο γνωστό μου αντίδοτο: την υπερεργασία.
Αυτό που θα πρέπει να σε ανησυχήσει, είναι αν αυτό συνεχίσει αφού έχει περάσει ένα εξάμηνο περίπου. Το εξάμηνο είναι ενδεικτικό, μπορεί να πάρει κάτι λιγώτερο, κάτι περισσότερο, ανάλογα τον χαρακτήρα του ατόμου, την καθημερινότητά του, την υποστήριξη που τυχόν έχει από άλλα πρόσωπα αλλά ανάλογα και με το ποιόν έχει χάσει κάποιος.
Αν τυχόν σε ένα χρόνο από τον θάνατο του πατέρα σου, εξακολουθείς να έχεις τέτοια συμπτώματα, καλό θα ήταν να έβλεπες κάποιον ειδικό. Η κατάθλιψη αν μείνει και δεν αντιμετωπιστεί, δημιουργεί άπειρα προβλήματα και γίνεται πιο δύσκολη η θεραπεία μετά.
Υπάρχουν ειδικές ομάδες αλλά και δομές σε διάφορες περιοχές που ασχολούνται ακριβώς με αυτό, με την υποστήριξη ατόμων που πενθούν. Καλώς ή κακώς, ελάχιστοι γνωρίζουν πως να φερθούν σ' αυτούς που πενθούν και περιορίζονται σε σαχλαμάρες του τύπου, "να κοιτάξεις τον εαυτό σου", "η ζωή συνεχίζεται" και διάφορα τέτοια που για κάποιον που πονάει επειδή έχασε τον άνθρωπό του, ακούγονται βερεσέ και ακόμα χειρότερα, τον κάνουν να κλείνεται στον εαυτό του γιατί πιστεύει πως κανείς δεν τον καταλαβαίνει.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.