Idril
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Idril αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 41 ετών. Έχει γράψει 1,435 μηνύματα.
29-03-08
13:07
Μία οικογενειακή μας φίλη προσπαθούσε για χρόνια να κάνει παιδί και όταν τελικά κατάφερε να μαίνει έγγυος οι γιατροί της είπαν ότι είχε πρόβλημα το μωρό. Πολύ μεγάλο πρόβλημα όμως. Η κοπέλα το σκέφτηκε πάρα πολύ και τελικά αποφάσισε να το κρατήσει παρ'όλο που όλοι την θεωρουσαν τρελή, και που και η ίδια ήξερε τι συνέπειες θα είχε η ύπαρξη ενός τέτοιου παιδού στη ζωή της. Τελικά το παιδί γεννήθηκε νεκρό. Η άποψή μου για το γεγονός αυτό (κι ας μου πετάξουν όλοι ντομάτες) είναι ότι ο Θεός στέλνει δοκιμασίες αλλά ποτέ κάτι που να μην μπορούμε να το αντέξουμε. Η κοπέλα αυτή έκανε τον αγώνα της και βγήκε νικήτρια. Εύχομαι αν μου τύχει κάτι παρόμοιο να μπορέσω να κάνω κι εγώ το ίδιο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Idril
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Idril αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 41 ετών. Έχει γράψει 1,435 μηνύματα.
29-03-08
12:45
Ωραία, ας πούμε και για τα μη υγιή παιδιά. Βεβαίως τα στέλνει ο Θεός, βεβαίως αξίζουν να ζήσουν όσο και τα άλλα και εμείς, οπότε κανονικά δε θα έπρεπε ούτε και σ'άυτή την περίπτωση να γίνει έκτρωση. Όμως είναι πολύ δύσκολο να μεγαλώσεις ένα τέτοιο παιδί και εντελώς αδύνατο να το δώσεις για υιοθεσία. Το φορτίο που έχει να σηκώσει η μητέρα στην περίπτωση αυτή δεν έχει καμία σχέση μ'αυτό που θα είχε αν επρόκειτο για υγιές παιδί. Αν έχει τη δύναμη και τα κότσια μπράβο της, της βγάζω το καπέλο, εγώ δε νομίζω να τα είχα, ειδικά αν ήμουν μόνη μου. Γι'αυτό και οι λόγοι υγείας είναι οι μόνοι που θεωρώ αποδεκτούς για μία έκτρωση.
Και βέβαια μπορεί και σε περίπτωση υγιούς παιδιού να βασανίζονται και οι δύο, για αυτό όμως υπάρχει η λύση της υιοθεσίας, μια δυνατότητα την οποία δε θα είχε μια μητέρα με άρρωστο παιδί.
Και βέβαια μπορεί και σε περίπτωση υγιούς παιδιού να βασανίζονται και οι δύο, για αυτό όμως υπάρχει η λύση της υιοθεσίας, μια δυνατότητα την οποία δε θα είχε μια μητέρα με άρρωστο παιδί.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Idril
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Idril αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 41 ετών. Έχει γράψει 1,435 μηνύματα.
29-03-08
12:09
Μου κάνει εντύπωση που κάποιες μιλάνε για τα έμβρυα με τόση απαξίωση. Είτε σας αρέσει είτε όχι τα έμβρυα είναι ανθρωποι όπως εσύ κι εγώ από το πρώτο δευτερόλεπτο. Όλες λένε ότι και καλά προσέχουν αλλά δε μπορεί όλες οι εκτρώσεις που γίνονται να οφείλονται σε ατυχήματα (τα οποία σύμφωνα με τα ποσοστά είναι ποού σπάνια), άρα είτε δεν προσέχουν όσο λένε είτε απλά δεν τις νοιάζει αν θα χρειαστεί να κάνουν έκτρωση.
Εγώ από την πλευρά μου θεωρώ αίσχος και μόνο τη σκέψη να κάνει κανείς έκτρωση, ακόμα και σε περίπτωση ατυχήματος. Γιατί αν το σκεφτούμε λίγο γενικά όλα τα επιχειρήματα υπέρ της έκτρωσης είναι εξαιρετικά εγωιστικά "Η δική μου ζωή θα χαλάσει, εγώ θα υποστώ το κοινωνικό στίγμα, εγώ δεν έχω λεφτά να το μεγαλώσω (καλά όταν το είδα αυτό κυριολεκτικά αναγούλιασα), εγώ θα στεναχωρηθώ άμα το δώσω για υιοθεσία, εγώ, εγώ, εγώ...". Αν μπορύσε το μωρό να μιλήσει θα έλεγε "εγώ αξίζω να ζήσω όσο κι εσύ, εγώ μπορώ να δώσω στην κοινωνία ίσως περισσότερα από σένα, εγώ δεν έκανα κανένα λάθος, εσύ έκανες και θέλεις να πληρώσω για σένα..." και χίλια άλλα. Επειδή όμως δε μπορούν να τα πουν όλα αυτά ο εγωισμός των κοριτσιών τις κάνει να κρύβονται πίσω από εκφράσεις όπως "σύνολο κυττάρων" και άλλα τέτοια δήθεν επιχειρήματα που πολύ αμφιβάλλω αν τα πιστεύουν καν κατά βάθος, αλλά είναι τόσο μα τόσο βολικά! Λίγη ανθρωπιά ρε σεις! Μετα μου λέτε για ανθρώπινα δικαιώματα...
edit: Όταν υπάρχουν θεματα υγείας είτε της μητέρας είτε του παιδιού είναι τελειώς άλλη περίπτωση. Εγώ μιλάω για υγιείς μητέρες με υγιή παιδιά που τα ρίχνουν γιατί δε γουστάρουν να κάνουν παιδί στη δεδομένη στιγμή.
Εγώ από την πλευρά μου θεωρώ αίσχος και μόνο τη σκέψη να κάνει κανείς έκτρωση, ακόμα και σε περίπτωση ατυχήματος. Γιατί αν το σκεφτούμε λίγο γενικά όλα τα επιχειρήματα υπέρ της έκτρωσης είναι εξαιρετικά εγωιστικά "Η δική μου ζωή θα χαλάσει, εγώ θα υποστώ το κοινωνικό στίγμα, εγώ δεν έχω λεφτά να το μεγαλώσω (καλά όταν το είδα αυτό κυριολεκτικά αναγούλιασα), εγώ θα στεναχωρηθώ άμα το δώσω για υιοθεσία, εγώ, εγώ, εγώ...". Αν μπορύσε το μωρό να μιλήσει θα έλεγε "εγώ αξίζω να ζήσω όσο κι εσύ, εγώ μπορώ να δώσω στην κοινωνία ίσως περισσότερα από σένα, εγώ δεν έκανα κανένα λάθος, εσύ έκανες και θέλεις να πληρώσω για σένα..." και χίλια άλλα. Επειδή όμως δε μπορούν να τα πουν όλα αυτά ο εγωισμός των κοριτσιών τις κάνει να κρύβονται πίσω από εκφράσεις όπως "σύνολο κυττάρων" και άλλα τέτοια δήθεν επιχειρήματα που πολύ αμφιβάλλω αν τα πιστεύουν καν κατά βάθος, αλλά είναι τόσο μα τόσο βολικά! Λίγη ανθρωπιά ρε σεις! Μετα μου λέτε για ανθρώπινα δικαιώματα...
edit: Όταν υπάρχουν θεματα υγείας είτε της μητέρας είτε του παιδιού είναι τελειώς άλλη περίπτωση. Εγώ μιλάω για υγιείς μητέρες με υγιή παιδιά που τα ρίχνουν γιατί δε γουστάρουν να κάνουν παιδί στη δεδομένη στιγμή.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.