methexys
Τιμώμενο Μέλος
Η methexys αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Αρχιτέκτονας και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 9,090 μηνύματα.
14-12-17
23:49
Εγώ γενικά δεν συμφωνώ με τη λογική ότι «τα παιδάκια στην Αφρική δεν έχουν να φάνε και εσυ παραπονιέσαι». Υπάρχουν άνθρωποι που πραγματικά υποφέρουν από κατάθλιψη, γιατί η κατάθλιψη δεν είναι απλά λύπη, υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν να σηκωθούν από το κρεβάτι και δεν μπορούν να βγουν από το σπίτι. Προφανώς και χρειάζεται ψυχολογική υποστήριξη. Πάντα θα υπάρχει κάποιος που περνάει χειρότερα από εμάς. Αυτό δεν σημαινει ότι δεν μπορούμε να νιώθουμε εμεις οι ίδιοι δυσαρεστημένοι ή στεναχωρημένοι για τους x,y λόγους, ή να ντρεπόμαστε που έχουμε ένα ψυχικό νόσημα. Αυτό ακριβώς είναι που διαιωνίζει το στίγμα με τς ψυχικές ασθένειες και μετά βλέπεις πχ σε ακραίες περιπτώσεις ανθρώπους που βάζουν τέλος στη ζωή τους γιατί δεν μπορούν να υποφέρουν ετσι. Φυσικά και πρέπει να προσπαθούμε και να μην το βάζουμε κάτω, απλά λέω ότι σε τέτοιες περιπτώσεις ίσως κάποιος να νιώθει ανίκανος να προσπαθήσει και γι’αυτο να χρειάζεται βοήθεια. Γενικοτερα αν κάποιος δεν το έχει περάσει δεν το καταλαβαίνει (δεν έχω περάσει κατάθλιψη,θεωρώ, αλλά από διαφορες αλλες...ωραίες εμπειρίες που αντιμετωπίζονται με παρόμοιο στίγμα.)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
methexys
Τιμώμενο Μέλος
Η methexys αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Αρχιτέκτονας και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 9,090 μηνύματα.
10-12-17
11:35
Χελιουμ,
Ο ψυχολογος που πηγα ηταν ενας απο πολλους αλλους .... Εχεις δικιο το οτι δεν πρεπει να φοβαμαι την αγωγη γιατι ειναι η ψυχικη υγεια.... Απλα με ξενερωσε το γεγονος οτι τελικα ειμαι σχεδον σιγουρα εξαρτημενη πλεον απο χαπια για να με κανουν καλα.... Ειναι και λιγο το ιδεολογικο μπροστα.... Αλλα ενταξει τα εχω ηδη παρει τα χαπια απλα δεν τα εχω χρησιμοποιησει .... Βεβαια... Αγχωδεις διαταραχη ειχα παντα, απλα με τις πανελληνιες, με το σοκ των αποτελεσματων, και το οτι δεν καταφερα να περασω εκει που ηθελα , συν αλλα ενδοοικογεειακα προβληματα, αρχισε να με αποπερνει. Ξερεις τι ειναι να βλεπςις την απογοητευση γραμμενη στο προσωπο των γονιων σου που πασχιζουν? Ειναι μερικες φορες σαν να τους ακουω να με σκυλοβριζουν που δεν καταφερα τιποτα....
Κάτι άλλο που βοηθάει πολύ σε τέτοια προβλήματα που επηρεάζουν όλη την οικογένεια ή που δεν ξέρει η υπόλοιπη οικογένεια πως να αντιμετωπίσει, είναι οι οικογενειακές συνεδρίες... Ψαξτο λίγο και αυτό αν θες. Φαίνεται κάπως αλλά θα έχεις την ευκαιρία να μιλήσεις ειλικρινά στους γονείς σου και να σε ακούσουν και επίσης να τους κάνει κάποια πράγματα πιο ξεκάθαρα ο ψυχολόγος.
Πάντως τώρα τελευταία έχει τύχει να αναφερθεί το θέμα του ψυχολόγου σε συζητήσεις που είχα με διαφορα άτομα και βλέπω ότι ακόμα υπάρχει μεγάλο στιγμα δυστυχώς... Δεν ανοίγομαι καν για τα δικά μου σχετικά θέματα σε κοντινά πρόσωπα γιατί δεν θέλω να ακούσω σχόλια γεμάτα άγνοια. Αν και κανονικα θα έπρεπε tbh να μιλάμε όλοι γι’αυτα και να κάνουμε την φροντίδα της ψυχικής υγείας κάτι πιο σύνηθες και να μην το αμελούμε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.