17-01-19
23:51
Προειδοποιώ πως έρχεται σεντόνι!
Καταρχήν να πω εδώ ότι έχω σοκαριστεί από τις αναχρονιστικές και σεξιστικές απόψεις ατόμων ηλικίας 20-24 ετών... Απόψεις του στιλ '' Καριέρα και οικογένεια δεν πάνε μαζί'' τις άκουγα από καθηγητές μου 50 ετών και βάλε.
1. Η κοινωνίες άλλαξαν εδώ και πάρα πολλά χρόνια (δεν είμαστε πια τροφοσυλλέκτες).
2. Ποιοι είστε εσείς που θα πείτε πως μια γυναίκα που αφήνει τα παιδιά της σε νταντάδες είναι 2ης κατηγορίας; Κοιτάξτε γύρω σας να δείτε οικογένειες που η μαμά μεγάλωσε τα παιδιά της ενώ ο πατέρας ήταν απών από το σπίτι. Ρωτήστε αν αυτά τα παιδιά ήταν ευτυχισμένα. Δεν λέω ότι όλα τα παιδιά αυτών των οικογένειών είναι δυστυχισμένα απλά παίζουν πάρα πολλά ρόλο στο πως μεγαλώνουν ένα παιδί. Το πως θα εξελιχτεί ένα παιδί. Τι ερεθίσματα θα έχει. Οικογένειες που η μητέρα ήταν πάντα εκεί αλλά τα παιδιά έχουν χίλια δύο προβλήματα. Ωστόσο σίγουρα υπάρχουν και άλλες που ήταν ευτυχισμένα. Δεν έχετε κανέναν δικαίωμα να βάζετε τις μητέρες σε κατηγορίες. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ. Το μεμπτό θα ήταν αν η μητέρα έχει προβλήματα με αλκοολισμό, κακοποιεί τα παιδιά, έχει προβλήματα με ναρκωτικά. Ακριβώς τα ίδια ισχύουν για τον ΠΑΤΕΡΑ.
3. Με βάση αυτά που γράφουν ορισμένοι, βγαίνει το συμπέρασμα ότι μόνο άντρες μπορούν να είναι σε επαγγέλματα απαιτητικά (γιατροί κλπ κλπ).
4. Το αν τα παιδιά θα μεγαλώσουν με νταντάδες ή γιαγιάδες δεν προδικάζει την πορεία τους και επ' ουδενί το ποιόν της μητέρας. Κάτι αντίστοιχο ισχύει και για παιδιά που μεγαλώνουν σε ομοφυλόφιλες οικογένειες.
5. Ήλπιζα ότι στην Ελλάδα αρχίζουμε να πετάμε από πάνω μας την πατριαρχία... Δυστυχώς έχουμε τεράστια δουλειά μπροστά μας..
6. Ναι συμφωνώ απόλυτα πως στην έρευνα και στην επιστήμη τα πράγματα τρέχουν με αλματώδεις ρυθμούς. Ναι πρέπει όταν σέβεσαι την δουλειά σου να τα παρακολουθείς. Ναι όταν γίνεις μητέρα καλό είναι να είσαι κοντά στο παιδί σου τον πρώτο χρόνο. Αλλά στα προηγμένα κράτη (όχι στην Ελλάδα) σου επιτρέπουν πιο flexible ωράρια, σου επιτρέπουν να δουλεύεις από το σπίτι (δεν σου λέω να έχει βάλει καλλιέργεια στο θάλαμο), σου επιτρέπουν να παρακολουθείς τις εξελίξεις. Και το να κάνεις ένα διάλειμμα ένα χρόνο take it easy δεν χάθηκε ο κόσμος, θα επιτύχεις αν το θες! Όλα αυτά κάπου αλλού, όχι στην Ελλάδα. Στην Αγγλία στο χώρο του νοσοκομείου υπάρχει βρεφονηπιακός σταθμός. Οι γονείς (ανεξαρτήτου φύλου) αφήνουν τα βρέφη, πάνε στη δουλειά και τα παίρνουν στις 4 φεύγοντας.
7. Υπάρχουν πολλές γυναίκες στην επιστήμη (Νομπελίστριες ακόμα) με όχι μόνο ένα παιδί στα 40 (αλλά με παραπάνω). Google it!
8. Η οικογένεια λειτουργεί σαν ομάδα, αν έχεις ένα σύντροφο που σε σέβεται και τον σέβεσαι τότε ΑΝΕΤΑ κάνεις οικογένεια πριν τα 40 ούσα επιστήμονας. Αρκεί ο σύντροφος σου να μην πιστεύει ότι πρέπει να μείνεις σπίτι να προσέχεις παιδιά... Οπότε ξανασκέψου αν είναι ο σωστός. Δεν θέλουν όλες οι γυναίκες να γίνουν επιστήμονες στα 20. Είναι πολύ περισσότερες αυτές που δεν εργάζονται στον επιστημονικό κλάδο. Επομένως θα μπορέσει να ικανοποιηθεί ο αντρικός πληθυσμός που θέλει τις γυναίκες στο σπίτι γιατί δεν κάνουν για απαιτητικά επαγγέλματα.
9. Στα 50-60 το γενετικό υλικό που περνάει ένας άντρας στα παιδιά του είναι αρκετά αλλοιωμένο. Το σπέρμα δεν είναι της ίδιας ποιότητας και το ίδιο γόνιμο. Ναι τα ωάρια τελειώνουν αλλά και τα σπερματοζωάρια ''αρρωσταίνουν'' (λίγη έρευνα δεν βλάπτει).
10. Όλοι μας θα κάνουμε λάθη ως γονείς (άντρες / γυναίκες). Ας είναι η νταντά το λιγότερο...
Εχέμυθη ευχαριστούμε για την ερώτηση-σχόλιο σου και για τη συζήτηση που άνοιξες.
Θα σου πω λοιπόν πως αυτό που είπε η καθηγήτρια σου το έχω ακούσει από πάαααρρρρααα πολλούς (και θα το ακούσεις και εσύ και άλλες φορές). Το είπε για πολλούς λόγους που πραγματικά δεν χρειάζεται να κάτσεις καν να το αναλύσεις. Εγώ θα σου έλεγα πολύ απλά να ψάξεις να βρεις και άλλους καθηγητές ή επιστήμονες να ρωτήσεις για συμβουλές ή απορίες για το επάγγελμά σου. Να μην το βάλεις καθόλου κάτω. Να ψάξεις σίγουρα στο εξωτερικό επίσης. Δεν είναι ιδανικά, πουθενά δεν είναι, αλλά ίσως να σου αρέσει πολύ! Είσαι πολύ νέα ακόμα και έχεις μπροστά σου να δεις και να μάθεις πολλά (όπως είμαστε όλοι εδώ άλλωστε). Κάνε τις επιλογές σου, τα λάθη σου. Θα είναι όμως δικά σου λάθη και όχι της καθηγήτριας (που ουκ ολίγα παραδείγματα καθηγητών χωρίς προσόντα έχουμε).
Για την κάθε γυναίκα που βιώνει τον σεξισμό έχω να πω πως τα παιδιά της κάποια μέρα θα φύγουν από το σπίτι (όταν θα είναι 50 χρονών) και τότε θα κάθεται μόνη της και θα κοιτάζει τον τοίχο και θα μετανιώνει γι αυτά που δεν έκανε. Όποια έχει όνειρα, λίγο μεγαλύτερα από τα συνηθισμένα καλό είναι να μην χρησιμοποιεί τα παιδιά της ως δικαιολογία για να μην τα πραγματοποιήσει. Γιατί όταν τα παιδιά της ή ο άντρας της θα την ρωτήσουν ''Γιατί δεν έγινες επιστήμονας;" το να απαντήσει ''Εξαιτίας σου'' θα είναι ότι χειρότερο...
Καταρχήν να πω εδώ ότι έχω σοκαριστεί από τις αναχρονιστικές και σεξιστικές απόψεις ατόμων ηλικίας 20-24 ετών... Απόψεις του στιλ '' Καριέρα και οικογένεια δεν πάνε μαζί'' τις άκουγα από καθηγητές μου 50 ετών και βάλε.
1. Η κοινωνίες άλλαξαν εδώ και πάρα πολλά χρόνια (δεν είμαστε πια τροφοσυλλέκτες).
2. Ποιοι είστε εσείς που θα πείτε πως μια γυναίκα που αφήνει τα παιδιά της σε νταντάδες είναι 2ης κατηγορίας; Κοιτάξτε γύρω σας να δείτε οικογένειες που η μαμά μεγάλωσε τα παιδιά της ενώ ο πατέρας ήταν απών από το σπίτι. Ρωτήστε αν αυτά τα παιδιά ήταν ευτυχισμένα. Δεν λέω ότι όλα τα παιδιά αυτών των οικογένειών είναι δυστυχισμένα απλά παίζουν πάρα πολλά ρόλο στο πως μεγαλώνουν ένα παιδί. Το πως θα εξελιχτεί ένα παιδί. Τι ερεθίσματα θα έχει. Οικογένειες που η μητέρα ήταν πάντα εκεί αλλά τα παιδιά έχουν χίλια δύο προβλήματα. Ωστόσο σίγουρα υπάρχουν και άλλες που ήταν ευτυχισμένα. Δεν έχετε κανέναν δικαίωμα να βάζετε τις μητέρες σε κατηγορίες. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ. Το μεμπτό θα ήταν αν η μητέρα έχει προβλήματα με αλκοολισμό, κακοποιεί τα παιδιά, έχει προβλήματα με ναρκωτικά. Ακριβώς τα ίδια ισχύουν για τον ΠΑΤΕΡΑ.
3. Με βάση αυτά που γράφουν ορισμένοι, βγαίνει το συμπέρασμα ότι μόνο άντρες μπορούν να είναι σε επαγγέλματα απαιτητικά (γιατροί κλπ κλπ).
4. Το αν τα παιδιά θα μεγαλώσουν με νταντάδες ή γιαγιάδες δεν προδικάζει την πορεία τους και επ' ουδενί το ποιόν της μητέρας. Κάτι αντίστοιχο ισχύει και για παιδιά που μεγαλώνουν σε ομοφυλόφιλες οικογένειες.
5. Ήλπιζα ότι στην Ελλάδα αρχίζουμε να πετάμε από πάνω μας την πατριαρχία... Δυστυχώς έχουμε τεράστια δουλειά μπροστά μας..
6. Ναι συμφωνώ απόλυτα πως στην έρευνα και στην επιστήμη τα πράγματα τρέχουν με αλματώδεις ρυθμούς. Ναι πρέπει όταν σέβεσαι την δουλειά σου να τα παρακολουθείς. Ναι όταν γίνεις μητέρα καλό είναι να είσαι κοντά στο παιδί σου τον πρώτο χρόνο. Αλλά στα προηγμένα κράτη (όχι στην Ελλάδα) σου επιτρέπουν πιο flexible ωράρια, σου επιτρέπουν να δουλεύεις από το σπίτι (δεν σου λέω να έχει βάλει καλλιέργεια στο θάλαμο), σου επιτρέπουν να παρακολουθείς τις εξελίξεις. Και το να κάνεις ένα διάλειμμα ένα χρόνο take it easy δεν χάθηκε ο κόσμος, θα επιτύχεις αν το θες! Όλα αυτά κάπου αλλού, όχι στην Ελλάδα. Στην Αγγλία στο χώρο του νοσοκομείου υπάρχει βρεφονηπιακός σταθμός. Οι γονείς (ανεξαρτήτου φύλου) αφήνουν τα βρέφη, πάνε στη δουλειά και τα παίρνουν στις 4 φεύγοντας.
7. Υπάρχουν πολλές γυναίκες στην επιστήμη (Νομπελίστριες ακόμα) με όχι μόνο ένα παιδί στα 40 (αλλά με παραπάνω). Google it!
8. Η οικογένεια λειτουργεί σαν ομάδα, αν έχεις ένα σύντροφο που σε σέβεται και τον σέβεσαι τότε ΑΝΕΤΑ κάνεις οικογένεια πριν τα 40 ούσα επιστήμονας. Αρκεί ο σύντροφος σου να μην πιστεύει ότι πρέπει να μείνεις σπίτι να προσέχεις παιδιά... Οπότε ξανασκέψου αν είναι ο σωστός. Δεν θέλουν όλες οι γυναίκες να γίνουν επιστήμονες στα 20. Είναι πολύ περισσότερες αυτές που δεν εργάζονται στον επιστημονικό κλάδο. Επομένως θα μπορέσει να ικανοποιηθεί ο αντρικός πληθυσμός που θέλει τις γυναίκες στο σπίτι γιατί δεν κάνουν για απαιτητικά επαγγέλματα.
9. Στα 50-60 το γενετικό υλικό που περνάει ένας άντρας στα παιδιά του είναι αρκετά αλλοιωμένο. Το σπέρμα δεν είναι της ίδιας ποιότητας και το ίδιο γόνιμο. Ναι τα ωάρια τελειώνουν αλλά και τα σπερματοζωάρια ''αρρωσταίνουν'' (λίγη έρευνα δεν βλάπτει).
10. Όλοι μας θα κάνουμε λάθη ως γονείς (άντρες / γυναίκες). Ας είναι η νταντά το λιγότερο...
Εχέμυθη ευχαριστούμε για την ερώτηση-σχόλιο σου και για τη συζήτηση που άνοιξες.
Θα σου πω λοιπόν πως αυτό που είπε η καθηγήτρια σου το έχω ακούσει από πάαααρρρρααα πολλούς (και θα το ακούσεις και εσύ και άλλες φορές). Το είπε για πολλούς λόγους που πραγματικά δεν χρειάζεται να κάτσεις καν να το αναλύσεις. Εγώ θα σου έλεγα πολύ απλά να ψάξεις να βρεις και άλλους καθηγητές ή επιστήμονες να ρωτήσεις για συμβουλές ή απορίες για το επάγγελμά σου. Να μην το βάλεις καθόλου κάτω. Να ψάξεις σίγουρα στο εξωτερικό επίσης. Δεν είναι ιδανικά, πουθενά δεν είναι, αλλά ίσως να σου αρέσει πολύ! Είσαι πολύ νέα ακόμα και έχεις μπροστά σου να δεις και να μάθεις πολλά (όπως είμαστε όλοι εδώ άλλωστε). Κάνε τις επιλογές σου, τα λάθη σου. Θα είναι όμως δικά σου λάθη και όχι της καθηγήτριας (που ουκ ολίγα παραδείγματα καθηγητών χωρίς προσόντα έχουμε).
Για την κάθε γυναίκα που βιώνει τον σεξισμό έχω να πω πως τα παιδιά της κάποια μέρα θα φύγουν από το σπίτι (όταν θα είναι 50 χρονών) και τότε θα κάθεται μόνη της και θα κοιτάζει τον τοίχο και θα μετανιώνει γι αυτά που δεν έκανε. Όποια έχει όνειρα, λίγο μεγαλύτερα από τα συνηθισμένα καλό είναι να μην χρησιμοποιεί τα παιδιά της ως δικαιολογία για να μην τα πραγματοποιήσει. Γιατί όταν τα παιδιά της ή ο άντρας της θα την ρωτήσουν ''Γιατί δεν έγινες επιστήμονας;" το να απαντήσει ''Εξαιτίας σου'' θα είναι ότι χειρότερο...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.