methexys
Τιμώμενο Μέλος
Η methexys αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Αρχιτέκτονας και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 9,090 μηνύματα.
13-07-18
22:38
Μα αυτό ακριβώς λέω. Το ψυχολογικό πρόβλημα από πίσω είναι συνηθως η ανάγκη για έλεγχο και η χαμηλή αυτοπεποίθηση. Άλλες φορές μπορεί επίσης να είναι κάποιο ψυχολογικό τραύμα, οικογενειακό ή οτιδήποτε άλλο.Εννοείς δηλαδή πχ να ξεσπάς στο φαγητό είτε τρώγοντας πολύ είτε μη τρώγοντας καθόλου και χάνεις το έλεγχο; Ισχύει αυτό, αλλά και πάλι είναι ψυχολογική η αιτία που θα φτάσει στο σημείο να μην θέλεις να φας και δεν τρως. Σίγουρα μπορεί κάποιο ψυχολογικό πρόβλημα εάν φουσκώσει να σε ελέγχει αυτό και όχι εσύ. Αλλά πχ επειδή εγώ από το άγχος μου στις εξεταστικές ένα εξάμηνο είχα χάσει 5 -6 κιλά την περίοδο που το άγχος πήγε στο ζενίθ, δεν σήμαινε ότι είχα χάσει τον έλεγχο επειδή δεν είχα όρεξη να φάω και θα μπορούσα να οδηγηθώ σε νευρική. Εκτός αν δεν πιάνω το Point σου, και εννοείς κάτι άλλο
Επέτρεψε μου να γνωρίζω καλύτερα το συγκεκριμένο θέμα Γνωρίζουν πολύ καλά ότι αυτό που κάνουν είναι λάθος. Το θέμα είναι ότι υπάρχει μια μάχη με το ίδιο σου το μυαλό. Να θες να φας, να θες να πάρεις πρωινό πχ και το μυαλό σου να σου λέει ότι δεν πρέπει, ενώ εσυ ξερεις ότι πρέπει και ξερεις ότι αυτό είναι το σωστό. Αλλά αν φας μετά θα έχεις τύψεις και θα νιώθεις άσχημα (μην ξεχνάμε ότι πολλοί συνδέουν το αίσθημα της πείνας με κάτι καλό και οταν νιώθεις χορτάτος είναι σαν να έχεις πάρει δέκα κιλά). Εχεις δυο φωνές μέσα στο κεφάλι σου όλη την ώρα. Είναι εξουθενωτικό. Όποτε τι κανεις; Συνηθως βαζεις τα κλάματα γιατί ξερεις τι είναι σωστό αλλά το στραβό σου το κεφάλι επιμένειΔεν αναζητούν βοήθεια, όχι επειδή αντιμετωπίζονται τόσο με δυσπιστία, αλλά διότι δεν καταλαβαίνουν ότι αυτό που σκέφτονται που τους οδηγεί στο να μην τρώνε είναι λάθος, αυτό είναι το θέμα και ότι νομίζουν ότι δεν τους καταλαβαίνουν και νιώθουν ότι θέλουν οι άλλοι να τους κρίνουν για αυτό που πιστεύουν. Για αυτό και συνεχίζουν να κάνουν αυτό που κάνουν γιατί κάποιος χρειάζεται να τους σπάσει πρώτα την σκέψη τους να τους πει ότι είναι λάθος και να το αντιληφθούν ώστε να σταματήσουν αυτό που κάνουν. Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνεις τι θέλω να πω.
Πω κατάλαβα και εσύ τι του απάντησες του γιατρού;
Ισχύει αυτό που λες, όλο αυτό γίνεται σταδιακά. Αρχίζεις να τρως λιγότερο, βλέπεις ότι χανεις βαρος, μετά αποφεύγεις να τρως βραδινο, μετά πρωινό, μέχρι που στο τέλος δεν μπορείς να φας τίποτα.Μαράκι μου δεν είναι αυθαίρετα. Αν δεν έχεις κάποιο πρόβλημα με τον εαυτό σου που οφείλεται σε ψυχολογική αιτία δεν νομίζω ότι θα σηκωθείς την επόμενη μέρα και θα πεις είμαι χοντρός πρέπει να κάνω δίαιτα. Όλο αυτό από κάπου ξεκινάει από κάποιο αίτιο. Η διατροφική διαταραχή δεν εκδηλώνεται από μόνη της σε κάποιον αλλά κάτι οδήγησε το άτομο εκεί. Εγώ αυτό πιστεύω και αυτό έχω καταλάβει.
Σοφή μου μιλας σαν να είσαι σιγουρη για αυτά που λες και σαν να σου τα έχει πει κάποιος ειδικός. Δεν συμβαίνει πάντα ετσι. Το να βλέπεις το σώμα σου διαφορετικό απ’ο,τι είναι,είναι στην πραγματικότητα διαταραχή που δεν συνδέεται πάντα με τις διατροφικες διαταραχές, μπορείς να το έχεις ακόμα και αν δεν έχεις πρόβλημα με το φαγητό. Δεν είναι ότι το λες συνέχεια στον εαυτό σου και το πιστεύεις απλά ετσι το βλέπεις. Δεν μπορώ να το εξηγήσω διαφορετικά. Υπάρχουν και μέσα σ’ολα αυτά κάποιες στιγμές που βλέπεις ξαφνικά την αντανάκλαση σου τυχαία στον καθρέφτη ενός μαγαζιού ή σε μια φωτογραφία και δεν καταλαβαίνεις ότι είσαι εσυ γιατί τελικά είσαι πολύ διαφορετική απ’ο,τι νόμιζες.Νομίζουν ότι είναι χοντρά και αυτό αρχίζουν και το κάνουν κτήμα τους, το επιβάλλουν στον εαυτό τους ότι είναι χοντρά και πλέον το πιστεύουν παρότι δεν είναι. Κοιτάζονται στον καθρέπτη και βλέπουν τους εαυτούς τους διπλλάσιους από αυτό που πραγματικά είναι. Και αυτό το νομίζουν ....γιατί ακριβώς προέρχεται από το μυαλό, παιχνίδι του μυαλού στην προσπάθειά τους να ξεσπάσουν έχοντας ένα ψυχολογικό πρόβλημα είτε άγχους είτε κάποιας μανίας να μοιάσουν με ένα πρότυπο επειδή δεν είναι ευχαριστημένοι από τον εαυτό τους. Αυτοί λοιπόν αρχίζουν μετά από καιρό αφού έχουν δει τον εαυτό τους να έχει αδυνατίσει ενώ στην πραγματικότητα είναι πλέον κόκαλο, να λένε μετά μπορώ κι άλλο μπορώ κι άλλο ενώ ουσιαστικά αυτό το κι άλλο είναι το βήμα προς το νοσοκομείο. Δεν ξέρω εάν καταλαβαίνετε τι εννοώ και που το πάω. Αν σου αρέσει ο εαυτός σου δεν γίνεται να καταλήξεις σε ανορεξία, απλά δεν γίνεται γιατί είσαι οκ με τον εαυτό σου οπότε γιατί να θέλεις να ξεσπάσεις κάπου και το να χαλάσεις.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
methexys
Τιμώμενο Μέλος
Η methexys αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Αρχιτέκτονας και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 9,090 μηνύματα.
13-07-18
21:05
Το σημαντικότερο που πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι αυτά τα προβλήματα δεν εμφανίζονται επειδή θέλει κανεις να μοιάσει στα «μοντέλα» και στα «πρότυπα που προβάλλονται». Οκ, και αυτά παίζουν τον ρόλο τους, αλλά τα διατροφικά προβλήματα έχουν να κάνουν με τον έλεγχο. Καποιος που είναι αγχώδης χαρακτήρας και νιώθει για παράδειγμα ότι δεν μπορεί να ελέγξει την ζωή του, είναι πολύ πιθανό να εμφανίσει μια τέτοια εμμονή με το σώμα του γιατί είναι κάτι που μπορεί να ελέγξει και να το κάνει όπως θέλει. Επίσης, είναι ένας τρόπος να «αποφύγεις» για λίγο αλλα προβλήματα που ίσως αντιμετωπίζεις στην ζωή σου, αλλά και κάτι που μπορείς να έχεις πάντα δίπλα σου ως coping mechanism όταν τα πράγματα πάνε στραβά. Γι’αυτο είναι πολύ δύσκολο να ξεφύγει κανεις από όλο αυτό. Ξερεις ότι ανα πάσα στιγμή, ο,τι και να συμβεί στη ζωή σου, τουλάχιστον θα μπορείς να ελέγξεις αυτό το κομμάτι και θα νιώθεις μια μικρή ικανοποίηση κάθε φορά που θα βλέπεις το νούμερο στη ζυγαριά να πέφτει. Πολύ άσχημο και δύσκολο
Κάτι ακόμα που πρέπει να πω είναι ότι οι διατροφικες διαταραχές δεν φαίνονται πάντα. Μπορεί πχ να βλεπουμε κάποιον/α που είναι εμφανώς επικινδυνα αδύνατη και να λέμε ότι να,αυτό το άτομο έχει πρόβλημα, αλλά αυτό είναι το τελικό στάδιο. Υπαρχει τόσος κόσμος γύρω μας που υποφέρει από τέτοιες διαταραχές και δεν φαίνεται. Και αυτό είναι πολύ κακό για τα άτομα που πάσχουν από τέτοιες διατραχες, γιατί πιστεύουν πως πρέπει να φτάσουν στο νοσοκομείο για να αξίζουν βοήθεια. Αλλά αυτό προφανώς δεν ισχύει. Όσο νωρίτερα, τόσο καλύτερα και τόσο λιγότερη ζημιά θα γίνει. Όπως επίσης και κάποιο άτομο που ήταν πολύ αδύνατο,μπορεί να πάρει βαρος αλλά αυτό δεν σημαινει ότι θεραπεύτηκε. Γενικά οι διατροφικες διαταραχές είναι πολύ ευαίσθητα θέματα και οι περισσότεροι έχουν πλήρη άγνοια. Καλό είναι να μην μιλάμε αν δεν ξέρουμε ή τουλάχιστον να προσπαθούμε να ενημερωθούμε πρώτα.
Κάτι ακόμα που πρέπει να πω είναι ότι οι διατροφικες διαταραχές δεν φαίνονται πάντα. Μπορεί πχ να βλεπουμε κάποιον/α που είναι εμφανώς επικινδυνα αδύνατη και να λέμε ότι να,αυτό το άτομο έχει πρόβλημα, αλλά αυτό είναι το τελικό στάδιο. Υπαρχει τόσος κόσμος γύρω μας που υποφέρει από τέτοιες διαταραχές και δεν φαίνεται. Και αυτό είναι πολύ κακό για τα άτομα που πάσχουν από τέτοιες διατραχες, γιατί πιστεύουν πως πρέπει να φτάσουν στο νοσοκομείο για να αξίζουν βοήθεια. Αλλά αυτό προφανώς δεν ισχύει. Όσο νωρίτερα, τόσο καλύτερα και τόσο λιγότερη ζημιά θα γίνει. Όπως επίσης και κάποιο άτομο που ήταν πολύ αδύνατο,μπορεί να πάρει βαρος αλλά αυτό δεν σημαινει ότι θεραπεύτηκε. Γενικά οι διατροφικες διαταραχές είναι πολύ ευαίσθητα θέματα και οι περισσότεροι έχουν πλήρη άγνοια. Καλό είναι να μην μιλάμε αν δεν ξέρουμε ή τουλάχιστον να προσπαθούμε να ενημερωθούμε πρώτα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.