08-09-18
11:14
Καταλαβαίνω πώς το λέτε αλλά λόγω που είμαι άνθρωπος των άκρων, δεν μπορώ να πιστέψω οτι όταν αγαπώ πραγματικά έναν άνθρωπο ως φίλο μου θα έρθει στιγμή που θα σταματήσω να νοιάζομαι για αυτόν. Το οτι έτσι τα έφερε η ζωή, αυτός πχ παντρεύτηκε και εργάζεται και δεν προλαβαίνει ή μετακόμισε κλπ δε μού είναι αρκετή δικαιολογία. Ζούμε στην εποχή της τεχνολογίας, μπορείς πάντα να ξοδέψεις 10 δευτερόλεπτα και να γράψεις σε κάποιον ένα μήνυμα, μέιλ, οτιδήποτε και να τους πεις "ήθελα να σού γράψω οτι σε σκέφτομαι και σε αγαπάω". Αυτό που περιγράφετε μού κάνει πιο πολύ για συμβατικές φιλίες που βολεύουν εκείνη την περίοδο και τους δύο και έχουν ελεύθερο χρόνο αλλά όταν αλλάζουν τα δεδομένα ο ένας ή και οι δύο απομακρύνονται. Για μένα βέβαια υπάρχουν είτε γνωστοί είτε φίλοι της καρδιάς, δεν έχω κάτι ενδιάμεσο. Οπότε ίσως εγώ βλέπω τα πράγματα διαφορετικά.
Γενικά, όπως είχα πει και στο θέμα "γιατί αργεί να απαντήσει στο μήνυμα;", όταν κάποιος ενδιαφέρεται και θέλει να μάθει αν είσαι καλά και νοιάζεται, θα κινήσει γη και ουρανό να στείλει έστω ένα μήνυμα. Εδώ οι άνθρωποι στους προηγούμενους αιώνες επικοινωνούσαν εν μέσω πολέμων με γράμματα. Αλίμονο αν συγχωρώ κάποιον όταν μού διατείνεται οτι δεν βρήκε χρόνο ή τρόπο να επικοινωνήσει μαζί μου με τέτοια τεχνολογία. Όχι. Δεν το δέχομαι.
Γενικά, όπως είχα πει και στο θέμα "γιατί αργεί να απαντήσει στο μήνυμα;", όταν κάποιος ενδιαφέρεται και θέλει να μάθει αν είσαι καλά και νοιάζεται, θα κινήσει γη και ουρανό να στείλει έστω ένα μήνυμα. Εδώ οι άνθρωποι στους προηγούμενους αιώνες επικοινωνούσαν εν μέσω πολέμων με γράμματα. Αλίμονο αν συγχωρώ κάποιον όταν μού διατείνεται οτι δεν βρήκε χρόνο ή τρόπο να επικοινωνήσει μαζί μου με τέτοια τεχνολογία. Όχι. Δεν το δέχομαι.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
07-09-18
12:26
Εγώ πάλι έχω ακούσει ανθρώπους να λένε ότι ο τάδε είναι τόσο πολύ φίλος μου που και μήνες να έχω να του μιλήσω, μόλις του ξαναμιλήσω θα είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα ή ξέρω ότι θα είναι εκεί όταν τον χρειαστώ (συναισθηματικά, όχι οικονομικά ξέρω γω) και θα είμαι κι εγώ εκεί για κείνον. Δεν χρειάζονται δηλαδή αυτή τη συνεχή επιβεβαίωση και αναθέρμανση αφού για αυτούς επιβεβαίωση αρκετή είναι το παρελθόν που έχουν μαζί, οι δύσκολες στιγμές που πιθανόν έχουν περάσει μαζί, οι περιπτώσεις που αλληλοβοηθήθηκαν.
Εμένα αυτη η συνεχής συντηρηση που λες Πέτρο πιο πολύ με αγχωνει και μου δείχνει ότι οι βάσεις αυτής της φιλίας δεν είναι τελικά και τόσο γερές αφού χρειάζονται συνέχεια φροντίδα.
Επίσης, είναι τόσο εύκολο για όλους να κάνουν διαρκώς νέους φίλους; Μήπως μιλάμε για απλά γνωστούς με τους οποίους λεμε και δύο προσωπικά μας;
Εμένα αυτη η συνεχής συντηρηση που λες Πέτρο πιο πολύ με αγχωνει και μου δείχνει ότι οι βάσεις αυτής της φιλίας δεν είναι τελικά και τόσο γερές αφού χρειάζονται συνέχεια φροντίδα.
Επίσης, είναι τόσο εύκολο για όλους να κάνουν διαρκώς νέους φίλους; Μήπως μιλάμε για απλά γνωστούς με τους οποίους λεμε και δύο προσωπικά μας;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
07-09-18
09:30
Τελικά πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να δημιουργηθούν πραγματικές φιλίες στην εποχή μας; Έχω γνωρίσει ανθρώπους με τους οποίους πίστευα οτι ποτέ δε θα χαθούμε (τι αφελές...) αλλά τώρα δεν ξέρω καν πώς είναι και τί κάνουν. Έχω φάει μια μεγάλη απόρριψη από μια φίλη που πίστευα οτι θα είμαστε πάντα φίλες, αλλά και από άλλους που αγαπούσα. Δεν είμαι και κοινωνική ώστε να βγω έξω και να γνωρίσω κόσμο. Αλλά και πάλι, νιώθω οτι δε θα μπορέσω να έρθω κοντά ψυχικά με κάποιον, σαν να είναι κάτι τόσο ακατόρθωτο που έχω πείσει τον εαυτό μου οτι απλά δεν το χρειάζεται μόνο και μόνο για να μην κάνω τον κόπο να το δοκιμάσω. Βλέπω βέβαια και κάτι που είχε γράψει η Resident πριν πολλά χρόνια:
... και σκέφτομαι μήπως είναι κάτι καθολικό μετά από κάποια ηλικία ή μήπως τελικά το ίντερνετ μάς έχει κάνει να ψάχνουμε κάτι επιφανειακό και πρόσκαιρο ακόμα και σε φιλικό επίπεδο, εκτός από ερωτικό.
Για εσάς πόσο εύκολο είναι να κάνετε νέες φιλίες; Το τολμάτε, το προσπαθείτε ή οι φίλοι που έχετε σας φτάνουν;
Δεν έχω -πλέον-πρόβλημα στο να ..."μπουρδολογήσω" για ώρες ακόμα και με κάποιον -πολύ- διαφορετικής ηλικίας που μόλις γνώρισα αλλά φιλίες... Nope... με τπτ...
... και σκέφτομαι μήπως είναι κάτι καθολικό μετά από κάποια ηλικία ή μήπως τελικά το ίντερνετ μάς έχει κάνει να ψάχνουμε κάτι επιφανειακό και πρόσκαιρο ακόμα και σε φιλικό επίπεδο, εκτός από ερωτικό.
Για εσάς πόσο εύκολο είναι να κάνετε νέες φιλίες; Το τολμάτε, το προσπαθείτε ή οι φίλοι που έχετε σας φτάνουν;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.