Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
15-04-08
11:03
Εμένα φίλε Valder δεν με πειράζει ιδιαίτερα να την αγγίξει άλλος την πρώην. Όταν τελειώνει μια σχέση, έχει μάλλον τους λόγους της. Αγάπη σημαίνει να χαίρεσαι με τη χαρά του άλλου, δεν είναι;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
14-04-08
16:39
ΏΠΑ ΡΕ ΜΗΤΣΟ! Ιερό Εκκλησίας ήταν για μένα εκεί.... ΤΙ ΑΓΓΙΖΕΙΣ;
ΥΓ: Και όπως είπα, όποιος μου αγγίξει την πρώην (όχι την πρόσφατη, την αμέσως προηγούμενη, που κι αυτή πρόσφατη είναι αλλά τέσπα) θα φάει μολότωφ στο πισινάκι!
Αν και συζητήθηκε το θέμα: Μου βγάζει μια αίσθηση ιδιοκτησίας αυτό, ή μου φαίνεται; Κανείς δεν ανήκει σε κανένα. Αυτή είναι η άποψή μου επ' αυτού του θέματος. Αν χωρίσω, ας κάνει ό,τι θέλει. Με αφορά μόνο ό,τι έκανε κατά τη διάρκεια της σχέσης μας.
Δεν ξέρω που τις έχεις δει αυτές τις γυναίκες αλλά επειδή χρησιμοποίησες το δικό μου ποστ για να τα πεις αυτά, οφείλω να με υπερασπιστώ λέγοντας ότι ουδέποτε κοίταξα σαν ξελιγωμένη τα ερωτευμένα ζευγάρια, ακόμα κι όταν δεν ήμουν ερωτευμένη.
Δεν ξέρω πως μπορείς και ξέρεις από τι είδους σχέση προέρχονται αυτές οι γυναίκες κι αυτοί οι άντρες, ότι δλδ έτσι ξελιγωμένα κοιτάζουν κατ αποκλειστικότητα αυτοί που πρώτα αγάπησαν και μετά ερωτεύτηκαν αλλά για να το λες σίγουρα έχεις τις πηγές σου.
Απλά δεν με αφορά εμένα αυτό σαν κατάσταση
Είμαι σίγουρος πως δεν σε αφορά καλή μου Κουέ. Απλά βρήκα την ενδιαφέρουσα άποψή σου, ως πάτημα για να σχολιάσω κάποια πράγματα που έχω δει στον ευρύτερο περίγυρό μου. Εδώ λοιπόν τίθεται ο διαχωρισμός. Αν έχεις κάνει την επιλογή σου με το οποιοδήποτε κριτήριο και νιώθεις όμορφα με αυτήν, όπως πιστεύω πως συμβαίνει στη δική σου περίπτωση, όταν δεν σου δημιουργεί συναισθήματα μειονεξίας και ανικανοποίητου, όπως οι περιπτώσεις που ανέφερα εγώ, τότε φυσικά δεν αποτελεί συμβιβασμό, αλλά ώριμη επιλογή. Για όσους ανθρώπους όμως ισχύει αυτό που έγραψα και είναι πολλοί, απ' όσο έχω τη δυνατότητα να διαπιστώσω, τότε πράγματι πρόκειται για τον ορισμό του συμβιβασμού.
Το ότι εκφράζεις μια συγκροτημένη άποψη, στην οποία αξίζει κάποιος ν' αντιπαρατεθεί, δεν σημαίνει πως οι αντιρρήσεις στρέφονται εναντίον σου, παρακαλώ να μη σου περνά καθόλου απ' το μυαλό...
Ε, καλά το έπιασα, απλά ήταν λίγο θολό και χρειαζόταν διευκρίνηση. Με βάση αυτό που λες έδωσα τη δική μου απάντηση, ότι δηλαδή κάνουμε πως δεν βλέπουμε πως η σχέση μας έχει πάρει την άγουσα προς τ' αποδυτήρια και παντρευόμαστε ακριβώς τη στιγμή που έπρεπε να χωρίσουμε. Ξέρω κι εγώ τι σημαίνει συμβιβασμός αυτού του είδους και σίγουρα είμαι ο τελευταίος που θα ρίξει το λίθο του αναθέματος, δυστυχώς για μένα. Πολλοί το έχουν κάνει αυτό και η δική μου, όπως και η δική σου περίπτωση, μιλώντας για τον πρώτο γάμο, το επιβεβαιώνουν.όντως δεν κατάλαβες κι ευτυχώς δλδ γιατί είναι σχεδόν προσβλητικό το να πιστεύει κάποιος ότι μπορεί κάποιος να ήξερε απ το πρώτο 6μηνο της σχέσης ότι δεν πρόκειται να τσουλήσει και παρόλα αυτά να έκατσε 7 χρόνια σε σχέση κι άλλα 3 σε γάμο...
αλλά επειδή δεν με ξέρεις ως άνθρωπο δε θα προσβληθώ και θα σου πω μόνο ότι, ΦΥΣΙΚΑ και δεν το ήξερα απ το πρώτο 6μηνο της σχέσης αλλά το ανακάλυψα απ το πρώτο 6μηνο του γάμου
Πράγματι, σε σχέση με κάτι που αναφέρεις παραπάνω ("πως μπορείς και ξέρεις από τι είδους σχέση προέρχονται αυτές οι γυναίκες κι αυτοί οι άντρες, ότι δλδ έτσι ξελιγωμένα κοιτάζουν κατ αποκλειστικότητα αυτοί που πρώτα αγάπησαν και μετά ερωτεύτηκαν"), συνειδητοποιώ κάτι τώρα. Στην πραγματικότητα, αυτό που βγαίνει από τη συζήτηση, όχι μόνο μεταξύ μας, είναι το γεγονός πως τελικά, με όποιο τρόπο κι αν ξεκίνησε ο γάμος, από έρωτα ή από "συνοικέσιο" κάθε είδους, πάντα καταλήγει σε αυτήν τη φρικτή απογοήτευση. Πέρασαν 10 χρόνια σχέσης από έρωτα, η οποία ναυάγησε, παντρεύτηκε η πρώην κάποιον μετά από σύντομη γνωριμία, άρα μάλλον συμβιβασμό, σε κακό θα της βγει και πάλι, που λέει κι ο Valder. Μου θυμίζει αυτό που συζητούσαμε στο θέμα περί της αέναης τιμωρίας του Σίσυφου και του Τάνταλου. Και πάλι ο καθένας υπερασπίστηκε τις επιλογές του, άσχετα αν η αιώνια επανάληψη έχει πάντα το ίδιο αποτέλεσμα. Αυτό που δεν κατάλαβα, από αυτά που συζητούμε, είναι γιατί επιμένουμε να παντρευόμαστε, αφού είμαστε τόσο σίγουροι πως κάποτε θα μας χαλάσει...Αυτά δε που πρεσβεύω περί έρωτα, αγάπη και γάμο, αφορούν και ταιριάζουν μόνο στη δική μου ιδιοσυγκρασία κι εφόσον πρώτα έχω ζήσει όσα έχω ζήσει.
Ρε σεις, λέτε τελικά ο Πειρατής να έχει δίκιο και άδικα να τρώει τόσες αρνητικές ψήφους ο άνθρωπος;;;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
13-04-08
23:34
Δεν είναι συμβιβασμός;τα μακρυά του μαλλιά ξέρεις ότι είναι κάτι του παρελθόντος καθώς και οι κοιλιακοί... Αχνοφαίνεται η καραφλίτσα καθώς και η δική σου κοιλίτσα... μαθαίνεις να ζεις με αυτά, δεν είναι συμβιβασμός το να ψάχνεις συντροφικότητα κι όχι κεραυνοβόλο έρωτα με την πρώτη ματιά και σαρανταδύο κολωτούμπες
Ο λόγος? Γιατί τα άτομα αυτά ξέρουν ότι παντρεύονται γιατί θέλουν να κάνουν οικογένεια και να έχουν για πάντα δίπλα τους έναν άνθρωπο που δεν θα καίγονται από έρωτα και πάθος για πάρτη του αλλά θα αγαπούν θα εκτιμούν το άτομο το οποίο είδαν ότι μπορούν να βρούν ΠΛΕΟΝ αυτά που δεν βρήκαν σε όλες τις σχέσεις των 25 τους.
Όταν βλέπεις μια γυναίκα παντρεμένη και θεωρητικά ευτυχισμένη, με βάση τα παραπάνω, να κοιτάει με βλέμμα νοσταλγίας, έλλειψης, μέχρι και μίσους, ένα ερωτευμένο ζευγαράκι, πέρα στο απέναντι παγκάκι...
Όταν βλέπεις έναν εξίσου ευτυχισμένο άντρα να κοιτά τη μικρούλα που πέρασε με τα σάλια να του τρέχουν και τις αλλοδαπές κι ημεδαπές πόρνες να θησαυρίζουν...
Όταν βλέπεις την ιερή οικογένεια σε στιγμές οικογενειακής ευτυχίας, με τα κουτσούβελα, να κοιτάν ο ένας τον άλλον με βλέμμα απαξίωσης, του στυλ "τι του/της βρήκα πανάθεμά με"...
δεν είναι συμβιβασμός; Ο ορισμός του συμβιβασμού!
Αρχική Δημοσίευση από LaLuna:αλλο ο ερωτας κι αλλο η αγαπη. Η αγαπη ερχεται με τον καιρο.
Μάλιστα! Ένας ακόμη ορισμός...
Αρχική Δημοσίευση από Κακή Επιρροή:όλα όσα ήθελα να πω τα είπε η περιεκτικότατη LaLuna
Σωστός, κατά τη συνομιλήτρια...
Άρα, αυτό που γράφει εδώ...
Αρχική Δημοσίευση από Κακή Επιρροή:και τον ερωτεύτηκα τελικά ναι, αλλά πολύ μετά... αφού πρώτα τον είχα αγαπήσει... τον είχα εκτιμήσει!
...δεν μπορεί να οριστεί ως "Έρωτας". Απλή συνεπαγωγή.
Τότε γιατί τον παντρεύτηκες; Μάλλον κάτι δεν κατάλαβα καλά εδώ. Ήξερες από το πρώτο εξάμηνο των 7 ετών ότι δεν θα πετύχει, ή μετά τα 7 χρόνια παντρεύτηκες και αμέσως μετά κατάλαβες πως δεν θα πετύχει, αφού πέρασε ένα εξάμηνο έγγαμου βίου; Αν ισχύει αυτό...αν λάβεις υπόψη σου ότι τον πρώτο μου άντρα τον παντρεύτηκα μετά από 7 χρόνια σχέσης...ήξερα στον πρώτο μου γάμο απ το πρώτο εξάμηνο ότι ΔΕΝ θα πετύχει!
Τώρα, θα πω την άποψή μου.
Η δική μου εμπειρία, μαζί με πολλών άλλων που γνωρίζω κι έχω συζητήσει λέει πως οι περισσότεροι λιμνάζουμε σε μια σχέση για 5-8 χρόνια, πριν φτάσουμε στα 30 και όταν η σχέση έχει τελειώσει, τότε ακριβώς αποφασίζουμε να παντρευτούμε. Αν ήδη έχουμε παντρευτεί μέσα στο χρονικό όριο που θέτω, την ώρα που νιώθουμε ότι η σχέση έχει πεθάνει ή ότι πνέει τα λοίσθια, εμείς αποφασίζουμε να κάνουμε ένα παιδί, για να τη διαιωνίσουμε ("να τη σώσουμε").
Αν πάλι ο ένας απ' τους δυο έχει το θάρρος να παραδεχτεί ότι "τετέλεσθαι", πριν καταλήξουν σε γάμο, όπως λιγότερο συχνά συμβαίνει, τότε ο άλλος/η καταλαμβάνεται από υστερία και αμόκ. "Με πήραν τα χρόνια", "εγώ πότε θα γίνω ΜΑΝΑ", "η ΜΑΝΑ μου γκρινιάζει, πότε θα παντρευτώ να ησυχάσει από μένα, να πάει και στα Μέθανα για λουτρά με τις φιλενάδες της", "εγώ πότε θα καταξιωθώ κοινωνικά επιτέλους" κλπ. Τότε, αν γνωρίσεις μία/έναν γύρω στα 30, πρώτα σου λέει πως θέλει να παντρευτεί και μετά πως την/τον λένε...
Λέγαν πως οι γάμοι από συνοικέσιο κρατούσαν περισσότερο και ήταν γενικά πιο πετυχημένοι από αυτούς που ξεκινούσαν από έρωτα. Λένε ακόμη πως οι μόνες αξιόπιστες σχέσεις, είναι οι σχέσεις συναλλαγής κι αυτό ίσως να εξηγεί το αμέσως προηγούμενο.
Πέρυσι τέτοιον καιρό το έλεγα, έτσι δεν είναι; Φαίνεται πως το εννοούσα. Θα το ξαναπώ λοιπόν...
Θάνατος στην αστική οικογένεια. (βλάπτει σοβαρά την ψυχική και σωματική υγεία)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.