Ερινύς
Τιμώμενο Μέλος
Η Ερινύς αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Παιδίατρος και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 17,739 μηνύματα.
27-10-18
13:17
Γιατι ομως κατηγορειτε τους ασθενεις/γονεις για κατι που σε πολλες περιπτωσεις δεν φταινε γιατι απλα δεν γνωριζουν; Δεν εχουν ολοι την μορφωση σας και δεν μπορουν να ξεχωρισουν εναν απλο βηχα απο μια πνευμονια.
Μα δεν είπε κανείς να μην το φέρουν γενικά να το δούμε, ασφαλώς είναι καλύτερο να γίνει μια ιατρική εκτίμηση απο το να το ξεματιάσουν. Απλά δεν χρειάζεται να το φέρουν στις 4πμ για τον "απλό βήχα", είτε κρύβει από πίσω πνευμονία είτε ρινίτιδα. Τον γονιό νταντεύεις εκείνη την ώρα, δεν κάνεις κάτι ουσιαστικό για το παιδί. Αν εγώ διαγνώσω πνευμονία στις 4πμ, ή θα θέλω να το βάλω μέσα (αν είναι πολύ μικρό ή φοβάμαι μη συμμόρφωση στις οδηγίες) και κατά 90% θα γκρινιάξουν, θα υπογράψουν και θα φύγουν, ή θα τους δώσω αντιβίωση την οποία ούτως ή άλλως θα ξεκινήσουν από το πρωί. Επομένως μια χαρά μπορεί να περιμένει 4-5 ώρες για να έρθει σε πρωινή βάση και να είμαστε όλοι ευχαριστημένοι. Και παρομοίως για τις περισσότερες κατηγορίες τέτοιων light ασθενειών.
Επίσης γενικά το triage στα ελληνικά και δη στα επαρχιακά νοσοκομεία είναι τελείως γτπ.
Και τέλος, για να μην γράφω πάλι σεντόνια, να πω ότι δεν εννοώ ότι όλοι οι ασθενείς είναι στόκοι ούτε όλοι οι γιατροί υπερήρωες. Υπάρχουν καλοί ασθενείς, κακοί ασθενείς, όπως και γιατροί που ασχολούνται και γιατροί που σε κοιτάνε από την πόρτα και βγάζουν "διάγνωση". Το πρόβλημα ξεκινάει όταν οι μεν ασθενείς εκμεταλλεύονται την έννοια του δημόσιου δωρεάν νοσοκομείου, οι δε γιατροί ξεκινάνε κατευθείαν επιθετική προσέγγιση (στην συμπεριφορά) για να μην τους πατήσουν οι "κακοί" ασθενείς κάτω. Εντάξει τα παιδιατρικά επείγοντα είναι λίγο πιο νορμάλ, αλλά των ενηλίκων είναι κανονικό Βιετνάμ, και με την έλλειψη triage όλο αυτό τελικά φουσκώνει και σκάει. Χρειάζεται ηρεμία και σεβασμός και από τις 2 πλευρές, και κυρίως να μην θεωρούνται κάποια πράγματα δεδομένα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ερινύς
Τιμώμενο Μέλος
Η Ερινύς αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Παιδίατρος και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 17,739 μηνύματα.
26-10-18
22:41
Μού αρέσει πολύ όταν ο φόκος κι ο ακίκος τσακώνονται
Εγώ αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι, όταν ο ασθενής, μην ξέροντας τί έχει, κάνει τον κόπο να έρθει στο νοσοκομείο, δεν είναι υποχρεωμένος ο γιατρός να τον εξετάσει και να κάνει μια έστω γρήγορη διάγνωση για το τί έχει; Θέλω να πω, δεν είχε όρεξη να τρέχει στα επείγοντα και να του φέρονται σαν ζώο (τις περισσότερες φορές), για να έρθει πάει να πει οτι ανησυχεί και θέλει να μάθει τί έχει. Η απάντηση "δεν έχεις τίποτα, πήγαινε σπίτι και αν συνεχιστούν τα συμπτώματα έλα ξανά" ή κάτι παρόμοιο δεν είναι ένδειξη οτι ο γιατρός δε σέβεται το άγχος του άλλου; Μιλάμε για την υγεία του έτσι; Αν ήξερε ο κάθε ασθενής οτι το σύμπτωμα που έχει δεν είναι σοβαρό ή θα περάσει σε 2 μέρες δε θα έτρεχε στα επείγοντα. Γιατί θυμώνετε με τους ασθενείς; Δεν το καταλαβαίνω. Να θυμώνετε με το σύστημα, το οτι πληρώνεστε λίγα χρήματα, οτι δουλεύετε πολλές ώρες, οτι δεν έχει εξοπλισμό και φάρμακα κλπ το καταλαβαίνω. Με τους ασθενείς γιατί;
Εγώ προσωπικά δεν έχω δει ποτέ κανέναν γιατρό να αποδεσμεύει ασθενή στο σπίτι χωρίς να τον δει και να ακούσει την αιτία προσέλευσης. Τώρα μπορεί ο μη σχετικός να περιμένει εξονυχιστική εξέταση, στην πράξη όμως πρόβλημα με μία Χ χρονιότητα και ήπια συμπτωματολογία δεν χρειάζεται τίποτα παραπάνω πέρα από παραπομπή σε εξωτερικό ιατρείο για διερεύνηση, μιας και το νοσοκομείο από τις 2μμ και μετά καλύπτει επείγοντα και όχι ανασφάλειες. Το να ασχοληθεί π.χ. ο εφημερεύων ορθοπεδικός με μια ισχιαλγία από 15ημέρου στις 11μμ, είναι θέμα δικής του βούλησης. Όχι γιατί δεν πληρώνεται καλά ή δουλεύει 24 ώρες ή δεν θα του φτάσουν τα υλικά αν δει και αυτόν τον ασθενή, αλλά γιατί ΕΦΗΜΕΡΕΥΕΙ ΓΙΑ ΕΠΕΙΓΟΝΤΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ, και κάποια στιγμή σε αυτό το κράτος πρέπει να μάθουμε να σεβόμαστε και αυτήν την προϋπόθεση, αντί να μπαίνουν όλα κάτω από την ομπρέλα "αφού σε πληρώνω γιατί δεν με εξυπηρετείς;"
Όσο για τον ασθενή που δεν ξέρει ότι το σύμπτωμά του δεν είναι σοβαρό, νομίζω όποιον εργαζόμενο στον ιατρονοσηλευτικό κλάδο και να ρωτήσεις μπορεί να σου απαριθμήσει πολλές περιπτώσεις "ασθενών" με καθόλου σοβαρά προβλήματα υγείας. Π.χ. είναι αρκετά σύνηθες οι φορτηγατζήδες που γυρνάνε από παραλαβή/παράδοση από μακρινούς προορισμούς να σταματάνε τις πρώτες πρωινές ώρες σε κάποιο επαρχιακό νοσοκομείο γιατί θυμούνται χρόνιο πόνο στην μέση ή κάποια βουβωνοκήλη ή δεν ξέρω και γω τι. Γονείς που φέρνουν τα παιδιά τους με βήχα και μύξες γιατί τα αγνοούσαν όλο το απόγευμα και κάπου στις 10-11μμ συνειδητοποίησαν ότι το παιδί δεν θα κοιμηθεί αναίμακτα με τόσο μπούκωμα. Γυναίκες που ψυχαναγκάζονται σε άκυρες ώρες ότι μπορεί να είναι έγκυες γιατί έχουν μεγάλη καθυστέρηση και ζητούν γυναικολογική εκτίμηση. Τώρα αυτά μπορεί να φαίνονται μεμονωμένες περιπτώσεις αλλά αν τις δεις συγκεντρωτικά αντιστοιχούν σε τρομακτικό ποσοστό συναρτήσει του IQ του μέσου Έλληνα.
Οπότε πες μου, ο ορθοπεδικός που εξετάζει αυτό τον χρόνιο πόνο στην μέση και καπάκι του σκάσει τροχαίο, ο παιδίατρος που θα δει αυτό το παιδί με τις μύξες και θα του σκάσει παιδί με σπασμούς, ο γυναικολόγος που θα δει αυτή την γυναίκα που πιστεύει ότι είναι έγκυος και θα του σκάσει επείγουσα καισαρική, ποιον θα κατηγορήσουν όλοι αυτοί για την κατάσταση; Το σύστημα που τους λέει ότι εφημερεύουν για επείγοντα (όσο κακοπληρωτής και αν είναι το κράτος, όσες ελλείψεις και αν υπάρχουν) ή τον ασθενή που δεν σεβάστηκε το σύστημα και προσήλθε στα επείγοντα για μαλακίες;
Και μην πιάσουμε καν την άλλη μεγάλη πληγή που λέγεται ΕΚΑΒ, όπου λόγω έλλειψης ελέγχου για την αναγκαιότητα και το πόσο επείγον είναι, έχουν καταλήξει να λειτουργούν σαν ταξί και να περιμένουν με την ψυχή στα δόντια αυτοί που πραγματικά το χρειάζονται και δεν έρχεται. Θα μου πεις "βάλε περισσότερα ασθενοφόρα", ναι οκ αλλά έτσι απλά διαιωνίζεις μια κατάσταση όπου ο καθένας θα πει "δεν γαμιέται φώναξέ το, άλλα 10 επανδρωμένα κυκλοφορούν".
Θέλω να πω ότι όλο αυτό δεν ξεκινάει από το ότι τα λεφτά δίνονται με το σταγονόμετρο και αυτό παίρνει ποικίλες διαστάσεις, αλλά από την λογική του μέσου ασθενούς ότι το ΕΣΥ είναι τσιφλίκι του, όποτε θέλει μπαίνει, όποτε θέλει φεύγει, όπως θέλει μιλάει και αν δεν του αρέσουν αυτά που θα του πουν/κάνουν σηκώνει και τον κόσμο στο πόδι "επειδή το πληρώνει".
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ερινύς
Τιμώμενο Μέλος
Η Ερινύς αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Παιδίατρος και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 17,739 μηνύματα.
26-10-18
15:13
Δε θέλω σε καμία περίπτωση να φανεί οτι υποτιμώ αυτό που κάνετε και μπράβο σας, αλλά θέλω να σας ρωτήσω δύο πράγματα:
α) Δεν έχουν τύχει περιπτώσεις που κάποιος πήγε στο νοσοκομείο με κάποια Χ συμπτώματα, ο γιατρός τον έκανε dismiss γιατί δε φαινόταν τίποτα σοβαρό και μετά αυτός ο άνθρωπος χειροτέρεψε ή πέθανε; Έχουν υπάρξει. Είναι λοιπόν αφύσικο οι ασθενείς και οι συγγενείς τους να επιμένουν οτι πρέπει να δοθεί η δέουσα προσοχή;
β) Και μια υπάλληλος που πουλάει παπούτσια ας πούμε είναι εκεί για να πουλάει παπούτσια και όχι για να την προσβάλλει κάποια πελάτισσα ή να της μιλάει υποτιμητικά κλπ. Αυτά συμβαίνουν στις δουλειές. Θέλω να πω, σπουδάζοντας ιατρική δεν ξέρατε οτι θα έχετε επαφή με ανθρώπους οι οποίοι βρίσκονται στη χειρότερη φάση της ζωής τους, δηλαδή είτε να είναι άρρωστοι οι ίδιοι είτε οι αγαπημένοι τους; Δεν δικαιολογείτε την ανασφάλεια και το φόβο τους; Οκ εσείς θα δείτε έναν ασθενή και ξέροντας τα συμπτώματα κλπ θα είστε ήσυχοι οτι έχει το τάδε πράγμα και με το τάδε φάρμακο θα γίνει καλά. Ο συγγενής δεν πρέπει να το ξέρει αυτό;
Εγώ πάντως όσες φορές έχω βρεθεί σε νοσοκομείο για μένα ή για δικούς μου ήμουν πολύ ευγενική και με τους νοσηλευτές - νοσηλεύτριες (κυρίως με αυτούς γιατί ξέρω σε τί συνθήκες εργάζονται) αλλά φυσικά και με γιατρούς, μέχρι και τις καθαρίστριες και τους σεκιουριτάδες γιατί είναι στη φύση μου να είμαι ευγενική. Πάντα έλεγα ευχαριστώ και συγγνώμη για την ενόχληση σε όλους και το έκανα μέσα από την καρδιά μου γιατί έβλεπα οτι νοιάζονταν αλλά και κουράζονταν. Εγώ ας πούμε δεν υπήρχε περίπτωση στη ζωή μου να μείνω ξύπνια μες στη νύχτα όπως οι νοσηλευτές και οι γιατροί και τους θαυμάζω γι' αυτό.
Θα σας πείραζε να κάναμε ένα νέο θέμα για να το συζητήσουμε;
Καταρχήν θα ήταν όντως πολύ ωραίο θέμα για split.
Πάμε τώρα στα ερωτήματά σου:
α) Εγώ σαν Ερινύς μπορώ να μιλήσω για τον παιδιατρικό ασθενή, που γενικά η γκάμα των επειγόντων αλλά και των διαγνώσεων είναι σαφώς πιο περιορισμένη. Οπότε αυτό που λες ότι μπορεί να υποκρύπτει κάτι άλλο και να χειροτερέψει αν πάει σπίτι, είναι πολύ δυσκολότερο από τον ενήλικα. Μιλώντας λοιπόν για τον παιδιατρικό ασθενή, φυσικά και πρέπει να επιμένεις για την δέουσα προσοχή σαν γονιός. Πρέπει όμως και να είσαι σε θέση να φιλτράρεις πότε αυτή απαιτείται, και αυτό είναι το point το οποίο καυτηριάζω στα προηγούμενα ποστ μου. Και κάπως έτσι περνάμε στο επόμενο.
β) Το ότι θα έρθεις σε επαφή με ανθρώπους που βρίσκονται σε άσχημη φάση το ξέρεις εξαρχής. Το θέμα είναι να υπάρχει σύμπνοια στο πώς ορίζουμε την "άσχημη φάση". Γιατί έχω χαρακτηριστεί πολλές φορές από γονιό "αναίσθητη" επειδή έχω δει μεγάλη γκάμα σοβαρότητας και δεν εκτιμώ όσο θεωρούν ότι θα έπρεπε να εκτιμώ την κλινική κατάσταση του παιδιού τους. Και εντωμεταξύ εν μέρει έχουν δίκιο γιατί λόγω της αγωνίας τους τα διογκώνουν όλα και δικαιολογείται, αλλά δεν μπορείς κάθε φορά που ο γιατρός δε σου λέει αυτά που θέλεις να ακούσεις να θεωρείς ότι κάνει υποδιάγνωση και άρα δεν τον εμπιστεύεσαι.
Επίσης, όπως στάθηκα και στο (α), ΠΡΕΠΕΙ (ναι, ΠΡΕΠΕΙ) σαν γονιός να είσαι σε θέση να φιλτράρεις πότε το παιδί σου χρειάζεται νοσοκομείο (που υπενθυμίζω, βλέπει επείγοντα), πότε μπορεί να σου δώσει τηλεφωνικές οδηγίες ο θεράπων ιατρός σου, και πότε μπορείς εσύ ως γονιός κάπως να τρενάρεις ή να αντιμετωπίσεις στοιχειωδώς την κατάσταση για να την επανεκτιμήσεις σε λίγες ώρες (με το φως της ημέρας όλα φαίνονται πάντα πιο light). Και τι εννοώ, ας πάρουμε κάποια απλά παραδείγματα:
1) το παιδί σου είναι απύρετο, αλλά έχει μύξες, γκρίνια και πολύ βήχα; Κάνε του τσαγάκι με μέλι, καθάρισέ του καλά την μύτη και βόλεψέ το σε μία θέση που θα μπορεί να κοιμηθεί. Το πρωί επικοινώνησε με τον γιατρό σου για περαιτέρω οδηγίες. ΜΗΝ ΠΑΣ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΜΕΣ ΣΤΗ ΝΥΧΤΑ.
2) Το παιδί σου βήχει τόσο που βλέπεις ότι δυσκολεύεται να αναπνεύσει και γενικά είναι ανήσυχο και δεν σου αρέσει η εικόνα του; ΠΗΓΑΙΝΕ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ.
3) Το παιδί σου κάνει εμετούς; Μην δίνεις τίποτα από το στόμα και περίμενε, θα περάσει. ΜΗΝ ΠΑΣ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΜΕΣ ΣΤΗ ΝΥΧΤΑ.
4) Το παιδί σου κάνει πολλές διάρροιες και φοβάσαι ότι θα αφυδατωθεί; Δώστου γιαουρτάκι για το έντερο και λίγο-λίγο υγρά. Επανεκτίμησέ το το πρωί με την ματιά του ανήσυχου γονιού, και αν χρειαστεί, ναι θα το πας στο γιατρό του ή στο νοσοκομείο.
5) Το παιδί σου έκανε έναν πυρετό; Δώσε αντιπυρετικό και δες πώς θα εξελιχθεί ως το πρωί. ΜΗΝ ΠΑΣ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΜΕΣ ΣΤΗ ΝΥΧΤΑ.
Και η λίστα συνεχίζεται. 1/5 είναι αυτά που πρέπει να μου έρθουν στο νοσοκομείο αξημέρωτα. 5/5 έρχονται. Τι πάει λάθος; Δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι μια μαμά δεν μπορεί να σκεφτεί ότι επί πυρετού δίνουμε αντιπυρετικό. Είναι όμως ανασφαλής γιατί άνοιξε το google, έψαξε "πυρετός" και είδε πόσα παιδιά πέθαναν από μηνιγγίτιδα, αγχώθηκε, το έντυσε και το έφερε να μου πει καλησπέρα στις 4πμ. Και υπάρχουν ανασφάλειες τις οποίες μπορώ να δικαιολογήσω (πχ νέα μαμά, πολύ μικρό παιδί κλπ), αλλά είναι και μια πλειοψηφία που προσπαθεί απλά να σου πασάρει μια ευθύνη που θα έπρεπε να έχει σαν γονιός. Είναι αυτό που λέμε πολλές φορές "εμείς τους μεγαλώσαμε τα παιδιά", γιατί έρχονται με την πρώτη μύξα και το πρώτο "γκουχ" και περιμένουν τις ίδιες αναλυτικές οδηγίες που έδωσες και την προηγούμενη φορά. Οπότε εγώ δεν μπορώ να σκεφτώ ότι αυτός ο γονιός είναι "στην χειρότερη στιγμή του". Απλά το παιδί του έκανε κάτι που δεν κάνει συνήθως, πελάγωσε και αρνήθηκε να το αντιμετωπίσει σαν ενήλικας που έχει υπ'ευθύνη του ένα άλλο πλάσμα. Και ναι, αυτό εμένα με κάνει έξω φρενών και ας μην το εκδηλώνω.
p.s. Την υπάλληλο που πουλάει παπούτσια αν την βρίσει κάποιος πελάτης, θα πει ο κόσμος "κρίμα την καημένη", θα βρίσουν τον πελάτη, θα πουν ότι είχε δίκιο γιατί προσπαθεί απλά να κάνει την δουλειά της και κάποιοι είναι μαλάκες. Εμένα που κατεβαίνω αξημέρωτα στα ΤΕΠ, είμαι μόνη μου και έχω να κάνω με τον Χ περίεργο γονιό, αν μου συμβεί το οτιδήποτε θα πουν "εμείς σε πληρώνουμε, έπρεπε να κάνεις καλύτερα την δουλειά σου". Και ξαναρωτάω: γιατί;
p.s.2: Κάνεις πολύ καλά και είσαι ευγενική με το νοσοκομειακό προσωπικό. Και φυσικά υπάρχουν και τέτοιοι ασθενείς και χαίρομαι να τους βλέπω και να τους μιλάω. (Όπως υπάρχουν και σκατένιοι γιατροί που ξύνονται και κάνουν διάγνωση σε 3'). Ωστόσο έχουμε φτάσει να αναφέρουμε το "πήγα στο νοσοκομείο και ήμουν ευγενική" σαν κάτι πρωτόγνωρο. Καταλαβαίνεις πού βρισκόμαστε σαν κράτος.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ερινύς
Τιμώμενο Μέλος
Η Ερινύς αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Παιδίατρος και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 17,739 μηνύματα.
26-10-18
13:19
Να ρωτήσω κάτι χωρίς ειρωνεία; Αφού σας δυσαρεστούν τόσο πολύ οι άνθρωποι που ανησυχούν για τους αγαπημένους τους και οι οποίοι πληρώνουν τους μισθούς σας, για ποιο λόγο γίνατε γιατροί; Οκ όλοι βρίζουμε τα αφεντικά μας κατά καιρούς αλλά υποτίθεται πως ο γιατρός θέλει να βοηθάει κι όχι να θεωρεί βάρος τον ασθενή. Ξέρω οτι δεν μπορείτε να απαντήσετε εκ μέρους όλων των γιατρών, αλλά η δική σας γνώμη με ενδιαφέρει.
Γιατί Himela εγώ έγινα γιατρός και δη παιδίατρος για να βοηθάω τον ασθενή και όχι για να καλμάρω τις ανασφάλειες της κάθε μανούλας που δεν μπορεί να διαχειριστεί το παιδί της και πασάρει την ευθύνη αλλού. Όταν εφημερεύω καλύπτω επείγοντα και τρέχω χωρίς δεύτερη κουβέντα όταν ένα περιστατικό δεν μου αρέσει κλινικά, γιατί τότε κάνω αυτό που μου αρέσει, αυτό για το οποίο σπούδασα και για το οποίο περνάω την μισή μου ζωή στο νοσοκομείο και εκπαιδεύομαι. Την μάνα όμως που επειδή το παιδί βήχει και την ξυπνάει το σηκώνει, το ντύνει, το ξεσηκώνει και το κουβαλάει μέσα στο κρύο και το σκοτάδι στις 3πμ, την "βρίζω" και την κατηγορώ. Πρώτον το περιστατικό που με βάζει να αντιμετωπίσω δεν είναι επείγον για να μην περιμένει 4-5 ώρες και να το φέρει πριν την δουλειά για μια εκτίμηση αν τόσο αγχώνεται. Δεύτερον ταλαιπωρεί το παιδί με το πήγαινε-έλα επειδή δεν μπορεί να το διαχειριστεί, και με τσατίζει που στην ζυγαριά βαραίνει περισσότερο η δική της ανικανότητα και ανασφάλεια από την ταλαιπωρία του παιδιού (έρχονται και από περιοχές 40-50' απόσταση με το αμάξι από το βουνό επάνω). Τρίτον εκθέτει εμένα σε μεγαλύτερη πιθανότητα να κάνω κάποιο λάθος λόγω κούρασης αν σκάσει κάτι πραγματικά επείγον αμέσως μετά και έχω κοιμηθεί 1,5 ώρα επειδή βλέπω βλακείες όλη την νύχτα.
Και παρακαλώ, όχι άλλο αυτή η καραμέλα με το "εμείς σας πληρώνουμε", την κατάσταση στα δημόσια νοσοκομεία την έχεις δει πιστεύω και την ξέρεις. Όταν πάνε οι γονείς στον ιδιώτη παιδίατρο και σκάνε 30άρια και 50άρια για 15' εξέταση, είναι όλο "ναι γιατρέ μου ό,τι πείτε, ευχαριστούμε" και σέβονται το ότι την νύχτα ξεκουράζεται για να μην τον πάρουν για βλακείες. Όταν έρχονται σε μένα και στον κάθε συνάδερφο μες στα χαράματα για ψύλλου πήδημα είναι αγριεμένοι, με τουπέ, έτοιμη διάγνωση, και εννοείται ο ενικός είναι κάτι αυτονόητο και ό,τι και να πω κατά 70% δεν θα τους αρέσει και θα σηκωθούν να φύγουν. "Ευχαριστώ" ακούω από τον 1 στους 5 με το ζόρι και ας έχω κατέβει στα 5' από όταν με φώναξαν, και ας έχω εξετάσει το παιδί πατόκορφα και ας έχω δώσει αναλυτικές οδηγίες (επαγγελματικά δηλαδή έχω κάνει ό,τι θα έκανα και σε επίπεδο εξωτερικού ιατρείου, αλλά μες στην άγρια νύχτα). Και τους 2 (ιδιώτη και νοσοκομειακό γιατρό) δεν "μας πληρώνουν"; Εγώ και ο κάθε ένας στη θέση μου γιατί τρώει αυτά τα σκατά;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.