Ariana2018
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Ariana2018 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 37 ετών. Έχει γράψει 1,488 μηνύματα.
01-11-18
00:24
Σοφια μην στεναχωριέσαι. Κατανοώ το άγχος σου. Κι εμένα η μαμά μου με σύγκρινε με άλλα παιδιά στο σχολείο, συγκεκριμένα με μια που ήταν του 20 κι εγώ του 18, όμως παρόλο που με στρεσαρε τότε, δεν της το κρατάω επειδή με βοήθησε όλο αυτό να ανέβω. Θεωρώ πως δεν αντέχουν όλοι αυτό το πράγμα. Πρέπει να αφουγκραζεσαι το παιδί σου και τις δυνατότητες του. Εγώ τις είχα πράγματι, αυτό αποδείχτηκε. Και σήμερα την ευγνομωνω την μητέρα μου. Οκ έκανε κάποια λάθη αλλά δεν της τα χρεώνω. Αντιθέτως σήμερα εγω είμαι αυτή που την "μαλωνω'.
Εντάξει εμένα δε με έδερνε, ήμουν κι εγώ γλωσσού, ανταπαντουσα, αλλά κάποιες φορές με είχε προσβάλλει. Άθελά της όμως, ξέρω πολύ καλά τη μητέρα μου. Εγώ να δεις προσβολές που της είχα κάνει. Και μετανιώνω οικτρά.. Ειδικά σήμερα που τη βλέπω με καθαρά ματιά.. Βλέπω πόσο δίκιο είχε επί της ουσίας και ας αφήσουμε τα λόγια... Πόσο αγάπη μου έδειχνε και προσοχή και εγώ δεν έβλεπα. Στην εφηβεία δεν έχουμε καθαροτητα να δούμε..
Νομίζω μια ειλικρινής κουβέντα με τη μητέρα σου λίγο αργότερα, θα σε κάνει να κατανοήσετε περισσότερα η μία για την άλλη. Και με τον μπαμπά σου φυσικά.
Σε ότι αφορά το θέμα, πιστεύω είναι θέμα θέλησης όλα. Αυτός που έχει φιλοδοξίες να είναι ταυτόχρονα στη γη γιατί μπορεί να πέσει απότομα και να είναι βαρύς ο πόνος.
Όλα θέλουν το μέτρο τους, να μη σε τρώει το κυνήγι του θησαυρού αλλά το ταξίδι για να φτάσεις.
Εγώ είμαι άτομο που θέτει κοντινούς στόχους. Και προσπαθώ να τους υλοποιω. Το κακό με εμένα είναι πως πολλές φορές αισθάνομαι ανίκανοποιητη κι αυτό είναι κακό και θέλω και πρέπει να το διορθώσω. Ευτυχώς ο Θεός μου δώσε μυαλό και προσπαθώ να το αξιοποιώ.
Πχ. Ενώ κάνω πολλά πράγματα με τα παιδιά μου που άλλες μαμάδες Που εργάζονται δεν τα κάνουν ούτε στο ελάχιστο, πότε δε νιώθω αρκετή και καλή. Πιάνω τον εαυτό μου να αναρωτιέται συχνά πυκνά αν είμαι καλή μητέρα. Αν με δω απέξω κι όσα κάνω μπορεί να με θαυμάσω. Ξαναμπαίνω πάλι μέσα όμως και με πιάνει ανασφάλεια.
Εργάζομαι σε ένα πόστο που ονειρευόμουν καιρό. Και επειδή το κάνω καλά πάει και καλά. Οκ μπορεί να είμαι και λίγο τυχερή. Με πιάνει όμως η ανάγκη να επεκταθω κι άλλο ενώ ξέρω πως θα με βαρύνει. Ήδη έχω πολλές πάρα πολλές υποχρεώσεις και η επιπλέον δουλειά να με εξοντώσει, πιθανότατα να με αρρωστήσει και να μην είμαι καλή μετά πουθενά.
Γιαυτό όταν με πιάνει αυτή η αδίστακτη μανία τελειότητας, κάνω ένα μπάνιο (σοβαρολογω), βάζω μια μπυριτσα και την αράζω με τις σκέψεις μου. Φέρνω στο νου μου την πορεία μου, υπενθυμίζω στον εαυτό μου πως ως εκεί μπορεί και κοιμάμαι ήσυχη.
Όσο για τον κόσμο και το θεαθήναι προσωπικά δε με αφορά. Έχω πάψει τον κόσμο του μπλα μπλα από τη ζωή μου και τις κακές επιρροές εδώ και πάρα πολλά χρόνια και είμαι πολύ ήρεμη ως προς αυτό το κομμάτι. Θέλει δουλειά όμως όλο αυτό, δεν είναι εύκολο.. Θέλει αυτοέλεγχο αυτό κυριαρχία δύναμη και πολλή πολλή πίστη!
Εντάξει εμένα δε με έδερνε, ήμουν κι εγώ γλωσσού, ανταπαντουσα, αλλά κάποιες φορές με είχε προσβάλλει. Άθελά της όμως, ξέρω πολύ καλά τη μητέρα μου. Εγώ να δεις προσβολές που της είχα κάνει. Και μετανιώνω οικτρά.. Ειδικά σήμερα που τη βλέπω με καθαρά ματιά.. Βλέπω πόσο δίκιο είχε επί της ουσίας και ας αφήσουμε τα λόγια... Πόσο αγάπη μου έδειχνε και προσοχή και εγώ δεν έβλεπα. Στην εφηβεία δεν έχουμε καθαροτητα να δούμε..
Νομίζω μια ειλικρινής κουβέντα με τη μητέρα σου λίγο αργότερα, θα σε κάνει να κατανοήσετε περισσότερα η μία για την άλλη. Και με τον μπαμπά σου φυσικά.
Σε ότι αφορά το θέμα, πιστεύω είναι θέμα θέλησης όλα. Αυτός που έχει φιλοδοξίες να είναι ταυτόχρονα στη γη γιατί μπορεί να πέσει απότομα και να είναι βαρύς ο πόνος.
Όλα θέλουν το μέτρο τους, να μη σε τρώει το κυνήγι του θησαυρού αλλά το ταξίδι για να φτάσεις.
Εγώ είμαι άτομο που θέτει κοντινούς στόχους. Και προσπαθώ να τους υλοποιω. Το κακό με εμένα είναι πως πολλές φορές αισθάνομαι ανίκανοποιητη κι αυτό είναι κακό και θέλω και πρέπει να το διορθώσω. Ευτυχώς ο Θεός μου δώσε μυαλό και προσπαθώ να το αξιοποιώ.
Πχ. Ενώ κάνω πολλά πράγματα με τα παιδιά μου που άλλες μαμάδες Που εργάζονται δεν τα κάνουν ούτε στο ελάχιστο, πότε δε νιώθω αρκετή και καλή. Πιάνω τον εαυτό μου να αναρωτιέται συχνά πυκνά αν είμαι καλή μητέρα. Αν με δω απέξω κι όσα κάνω μπορεί να με θαυμάσω. Ξαναμπαίνω πάλι μέσα όμως και με πιάνει ανασφάλεια.
Εργάζομαι σε ένα πόστο που ονειρευόμουν καιρό. Και επειδή το κάνω καλά πάει και καλά. Οκ μπορεί να είμαι και λίγο τυχερή. Με πιάνει όμως η ανάγκη να επεκταθω κι άλλο ενώ ξέρω πως θα με βαρύνει. Ήδη έχω πολλές πάρα πολλές υποχρεώσεις και η επιπλέον δουλειά να με εξοντώσει, πιθανότατα να με αρρωστήσει και να μην είμαι καλή μετά πουθενά.
Γιαυτό όταν με πιάνει αυτή η αδίστακτη μανία τελειότητας, κάνω ένα μπάνιο (σοβαρολογω), βάζω μια μπυριτσα και την αράζω με τις σκέψεις μου. Φέρνω στο νου μου την πορεία μου, υπενθυμίζω στον εαυτό μου πως ως εκεί μπορεί και κοιμάμαι ήσυχη.
Όσο για τον κόσμο και το θεαθήναι προσωπικά δε με αφορά. Έχω πάψει τον κόσμο του μπλα μπλα από τη ζωή μου και τις κακές επιρροές εδώ και πάρα πολλά χρόνια και είμαι πολύ ήρεμη ως προς αυτό το κομμάτι. Θέλει δουλειά όμως όλο αυτό, δεν είναι εύκολο.. Θέλει αυτοέλεγχο αυτό κυριαρχία δύναμη και πολλή πολλή πίστη!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.