02-11-18
08:31
Μηδένα προ του τέλους μακάριζε. Μεγαλώνεις και παιδιά...Κι αν κάποιος υποπέσει σε ανηθικότητα το χει μέσα του.. Δε φεύγει αυτό..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
02-11-18
08:21
Εγώ λεω οτι σεβαστή η γνώμη σου, αλλά καλύτερα να μην είμαστε απόλυτοι. Όλα μπορούν να συμβούν στη ζωή και όλοι έχουμε κάνει τα λάθη μας, οπότε καλύτερα να μην γινόμαστε δικαστές κουνώντας το δάχτυλο. Εγώ έχω ακούσει περιπτώσεις που ο άντρας χώρισε τη γυναίκα του και έζησε ευτυχισμένα για χρόνια με την ερωμένη του. Όπως και το ανάποδο. Ε και πώς βγάζουμε έτσι συμπέρασμα; Η γυναίκα που γίνεται εν γνώσει της το τρίτο πρόσωπο έχει κι εκείνη τα ψυχολογικά προβληματάκια της, όπως φυσικά κι ο άντρας που καταπατά την εμπιστοσύνη της γυναίκας του και βρίσκει ερωμένη. Το οτι "σε σένα δε θα συνέβαινε ποτέ αυτό" δεν είναι δικαιολογία για να κατακρίνουμε αυτούς στους οποίους συνέβη.Παιδιά σόρυ αλλά θέλετε και τα παθαίνετε..
Ένας νοήμων άνθρωπος δε θα παρατήσει την σχέση του για μια παράλληλη σχέση. Διότι ξέρει εκ των πραγμάτων τη διαφορά.. Κανει συγκρίσεις καθημερινά και ο ζυγός γέρνει στη σχέση του.
Παντως ποτέ τέτοιες ιστορίες δεν έχουν καλό τέλος.. Κι εκτός αυτού πιστεύω πως σας ηδονιζει η απάτη. Θέλω να πω αν εσύ και οποιαδήποτε εσύ μπήκες ανάμεσα σε μια σχέση δε θα σε σταματήσει μελλοντικά να κανεις κάτι άλλο μπορεί χειρότερο...
Παντως ας λένε πως το παρελθόν κάποιου δεν παίζει ρόλο. Εγώ εμπειρικά λέω πως παίζει και παραπαίζει..
Η κοπέλα είπε οτι έχασε 9 χρόνια της ζωής της. Εσύ λες "τα ήθελες και τα έπαθες". Εγώ αυτό δεν το βρίσκω ωραίο.
Νεφέλη λυπάμαι για αυτό που σου συνέβη κι ελπίζω από δω και πέρα να βρεις κάποιον ο οποίος σε σέβεται και είσαι γι' αυτόν η μοναδική.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
16-03-18
11:48
ευτυχώς, για τις ανάγκες διερεύνησης δλδ, που δεν είστε μαζί μου προκατειλημμένη θα πω . Στο από πάνω για παράδειγμα, όχι μόνο δεν διαφωνώ αλλά ταυτίζομαι. Οκ, σχεδόν ταυτίζομαι, μην λέμε κι ό,τι θέμε . Αν μπορούσα να ενταχτώ κιόλας λέει...δεν θα σας απηύθυνα την ζηλιάρα απορία καν
Όλοι μπορούν να ενταχθούν αν το επιτρέψουν στον εαυτό τους το οποίο από όσο έχω δει είναι και το πιο δύσκολο γιατί οι ηθικές της κοινωνίας, της θρησκείας κλπ έχουν βαθειά ριζώσει.
εAn se αυτήν την ηθική αναφέρεστε και αυτήν αποποιείστε, μάλλον και πάλι εν πολλοίς συμφωνώ. Με κάποιες ενστάσεις αναφορικά με την φιλοσοφική ηθική, την οποία κρίνω αρκετά χρηστική αποσπασματικά. Αλλά και την θρησκευτική ηθική επίσης, όχι απαραίτητα την χριστιανική όπως εκφράζεται από τους λειτουργούς της τουλάχιστον, της οποίας τα όρια με την φιλοσοφική τοιαύτη, συχνά είναι δυσδιάκριτα
Μια διευκρίνιση. Αν κάποιος τρόπος ζωής ή κάποια ηθική μού αποδειχτεί στη ζωή μου σωστή και καλή για μένα, θα την ακολουθήσω. Οπότε δεν αποποιούμαι όλες τις ηθικές. Μόνο αυτές με τις οποίες διαφωνώ και μού επιβάλλεται να ακολουθήσω γιατί ... γιατί έτσι! Το γιατί έτσι δε μού κάνει ως απάντηση. Το πίστευε και μη ερεύνα δε φτιάχτηκε για μένα.
Δυσκολεύομαι να χαρακτηρίσω ένα μέσο καλό ή κακό. Είτε εν τη γενέσει, είτε εν τη αποβιώσει και εξαλείψει του. Κατάλληλο ή μη λειτουργικό, ναι. Καλό ή κακό, δεν.
Και για να δανειστώ μιά από τις παρομοιώσεις σας, '' Το κακό ξεκινάει όταν ο καθένας έχει διαφορετική ηθική, εκεί αρχίζουν οι κατακρισεις και οι αδικίες. Έτσι αρχίζω και σκέφτομαι μήπως τελικά είναι καλύτερα να ζούμε χωρίς ηθική. ''. Αν δλδ εσείς κάνετε κέφι τις στρητάδικες τις καγκούρικες και εγώ τις ταξιδιάρικες ψευτοεντούρο, λύση θα ήταν να ζούμε χωρίς μοτόρια επειδή διαφορετικά γούστα κουβαλάμε; Και ίσως επειδή ο καθένας μας τονίζει τα μειονεκτήματα της επιλογής του άλλου;
Έστω. Ας μην το πούμε καλό ή κακό (καμιά φορά ελλείψει άλλης λέξης τείνουμε να κοτσάρουμε το καλό και το κακό με ευκολία).
Δεν είναι μόνο θέμα γούστου. Αν ήταν τέτοιο, δε θα συζητούσα καν. Έχω πει πολλές φορές, ο καθένας ας κάνει ό,τι θέλει. Αλλά όταν ένας άνθρωπος με ηθική έρχεται συνέχεια τελευταίος και ριγμένος και αδικημένος και ο άλλος ο ανήθικος κερδίζει σε όλους τους τομείς της ζωής, εκεί έρχεσαι κι αναρωτιέσαι, βρε μήπως να γίνω κι εγώ τέτοιος;
Και η ηθική σου σε τραβάει πίσω... (όχι εσένα, γενικά).
εαν οι κατασκευαστές όμως κατασκευάζουν χωρίς έρευνα αγοράς για αυτό που αρέσει σε 'σας και σε 'μένα, τότε, μη πουλώντας, οσονούπω το κλείνουν το καπηλειό οπότε τι μας κόφτει και γιατί με τόσο μένος τους επικαλούμαστε;
Γιατί δεν το κλείνουν το ρημάδι. Το αφήνουν ανοιχτό και βρίσκουν τρόπους να μαζεύουν κόσμο. Ανασφάλεια, ανάγκη να ανήκουν κάπου, αμυαλοσύνη - οι λόγοι που μαζεύεται εκεί ο κόσμος ο πολύς. Μην παρεξηγηθείς. Υπάρχουν και κάποιοι που το κάνουν για άλλους λόγους τους οποίους σέβομαι. Μιλούσα όμως για τους πολλούς. Οτι υπάρχουν και φωτεινές εξαιρέσεις το δέχομαι.
Το μένος υπάρχει γιατί αυτοί οι κατασκευαστές δεν αφήνουν περιθώρια σε μένα να μην τους ακολουθήσω. Ο κόσμος περιμένει τόσο πολύ οτι θα ανήκεις στο μπούγιο ώστε όταν μένεις απ' έξω γίνεσαι περιθωριακός, περίεργος, ανώμαλος, αφύσικος, σνομπ, τρελός.
Το πιστεύετε αλήθεια αυτό; Λέω πως, αν ίσχυε όντως, θα ημάστανε περικυκλωμένοι από ανθρώπους που θα έσκαγαν από ευτυχία. Αληθινά ευτυχισμένους όμως, όχι λόγοις για να ξορκίσουν και αποκοιμίσουν το δαίμονα. Το βλέπετε να συμβαίνει;
(την ατομική σας επιλογή επιτρέψτε μου να μην σχολιάσω, ούτε θα βοηθούσε σε κάτι ούτε κρίνεται επιτρεπτό).
Ω αγαπημένε μου, μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι. Το βλέπω να συμβαίνει, ναι.
εεδώ όμως θα διαφωνήσω, όντως. (Πιο πάνω, ή εν μέρει συμφωνούσα ή περαιτέρω αναρωτιόμανα, αν υποθέσουμε δλδ πως την ελάχιστη σημασία έχει η ταύτισή μας ή όχι)
Δελεαστικό είναι αυτό που η δομή που έχουμε χτίσει αναφορικά με την ατομική μας φιλοσοφία και γούστα, το κρίνει ως τέτοιο. Μπορεί να είναι απαγορευμένο, μπορεί και όχι. Όταν ακούει κανείς πως κάποιος ασπάζεται το τσιτάτο ότι ''το απαγορευμένο είναι το δελεαστικό'', αναρωτιέται πόσο αυτόν που το πιστεύει τον έχει διαβρώσει η ηθική των γύρω του την οποία μετά βδελυγμίας στα λόγια απορρίπτει η οποία όντως κάτι τέτοια κηρύττει. Και η αμέσως επόμενη πρότασή σας φαίνεται επ' αυτού να υπερθεματίζει. Αλλά ακόμα κι αν κάποιος τέτοιο καημό κουβαλάει για αυτά που του έχουν επιβάλλει σαν απαγορευμένα μόνο και μόνο επειδή αυτοπαγιδεύτηκε στου απαγορευμένου την ας πούμε ψευτογοητεία, και το κακό και το ανήθικο και το παράνομο μπορεί να έχει. Αν είναι διατεθειμένος να πληρώσει το αντίτιμο, όπως και σε κάθε τι μη απαγορευμένο άλλως τε
Έχεις δίκιο. Εννοούσα, απαγορευμένα - δελεαστικά σύμφωνα με την ηθική των πολλών. Δε μιλούσα για τη δική μου ηθική.
Ποιο αντίτιμο πρέπει να πληρώσεις όταν κάνεις κάτι απαγορευμένο σύμφωνα με την ηθική των άλλων αλλά επιτρεπτό σύμφωνα με τη δική σου; Και ποιος θα είναι ο δικαστής; Να μια καλή ερώτηση που ακόμα δεν έχουμε καταφέρει να απαντήσουμε.
Σεβαστό το αποκούμπι σας. Προσωπικό γούστο και σεβαστό. Ίσως φταίει που σιχαίνομαι την ζάχαρη γιατί την θεωρώ παρακμή και ναρκωτικό στρουθοκαμηλίζον, ίσως φταίει που δεν πιστεύω στα αποκούμπια αλλά στην εκπαίδευση και κυρίως την άσκηση να μην έχουμε ανάγκη αποκούμπια γιατί όντως δεν υπάρχουν, αλλά συχωρέστε με που εξακολουθώ να σας ζηλεύω και εδώ. Πέραν της αρχικής ζήλιας δλδ που ξέρετε, για εσάς τουλάχιστον, γιατί σε αυτήν την ζωή υπάρχετε και τι σκοπό έχετε
Και ξαναλέω, ο καθένας μπορεί να επιτρέψει στον εαυτό του τα πάντα. Αν αφαιρέσει από τη ζωή του την ηθική των άλλων και προσθέσει τη δική του. Αλλά είναι δύσκολο.
Εμένα με ηρεμεί η σκέψη οτι έχω αποκούμπι. Και δε βλέπω το λόγο να υποβάλω τον εαυτό μου στην άσκηση να μην έχω ανάγκη αποκούμπια. Μήπως τελικά τα κάγκελα που βάζουμε εμείς στον εαυτό μας είναι πιο γερά από αυτά που βάζουν οι άλλοι σε μας; Είναι κι αυτή μια σκέψη.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
16-03-18
07:58
Ξέρω ότι ο σκοπός της ευτυχίας είναι γενικός και διαφορετικός για τον καθένα και γι'αυτό τον επέλεξα ως σκοπό ζωής. Γιατί δε θεωρώ πως υπάρχει ανιδιοτέλεια στις πράξεις μας. Ακόμα και αυτός που αφιερώνει τη ζωή του στο καλό των άλλων, για τη δική του ικανοποίηση, ευτυχία και ψυχική ηρεμία ενδιαφέρεται. Οπότε κατά την άποψή μου το να αναζητά ο άνθρωπος την ευτυχία του, όπως εκείνος την εννοεί, δεν τον κάνει στα μάτια μου ένα εγωιστικό κατακριτέο γουρούνι.
Η ηθική εμπλέκεται από εξωτερικούς παράγοντες που ενδεχομένως θέλουν να ελέγξουν - χαλιναγωγήσουν τον άνθρωπο για δικούς τους σκοπούς. Παράδειγμα η θρησκεία, η πολιτική, η φιλοσοφία. Δεν θα αναλύσω ούτε και γνωρίζω τους σκοπούς του καθενός.
Η ηθική δεν είναι κακή εν τή γεννεσει της. Δηλαδή ο σκοπός της είναι καλός όταν ένας άνθρωπος αποφασίζει μόνος του για την ηθική του. Το κακό ξεκινάει όταν ο καθένας έχει διαφορετική ηθική, εκεί αρχίζουν οι κατακρισεις και οι αδικίες. Έτσι αρχίζω και σκέφτομαι μήπως τελικά είναι καλύτερα να ζούμε χωρίς ηθική. Όλα αυτά είναι σκέψεις φυσικά. Δεν είμαι τόσο δυνατή ώστε να πετάξω όλες τις"ηθικές" μου στα σκουπίδια. Κάποιες φορές το έχω κάνει όπως όλοι μας. Όχι χωρίς επιπτώσεις.
Τα κατασκευάσματα των άλλων είναι πολύ καλά για τους ίδιους τους κατασκευαστές τους. Δεν μπορώ να ενδυθω ένα ρούχο φτιαγμένο για άλλον όπως κι εγώ δεν υποχρεωνω κανέναν να ακολουθεί τη δική μου οπτική και τρόπο ζωής. Αλλά οι άνθρωποι νιώθουν ασφάλεια μέσα στο "μπουγιο", να νιώθουν ότι ανήκουν κάπου, ότι οι αποφάσεις τους είναι προαποφασισμένες και εκείνοι δε χρειάζεται να βασανίσουν το μυαλό τους. Εγώ ακολουθώ τους κανόνες που υπάρχουν όταν χρειάζεται για να ευχαριστήσω τους αγαπημένους μου και τους δικούς μου για να ευχαριστήσω εμένα.
Συνήθως το απαγορευμένο είναι το δελεαστικο. Όχι πάντα αλλά κατά πλειοψηφία. Ίσως γιατί το κακό - ανήθικο - παράνομο κρίθηκε ως απαγορευμένο και ο άνθρωπος θέλει αυτό που δεν μπορεί να έχει.
Οι βάρβαροι για μένα είναι ένα αποκουμπι. Είναι το βάζο με τη μαρμελάδα που ξέρεις ότι υπάρχει στο πάνω ράφι αλλά απαγορεύεται να φας. Σου δίνει όμως μια γαργαλιστικη ελπίδα ότι μια μέρα θα το ανοίξεις και θα το φας, ακόμα κι αν δε γίνει ποτέ.
Νομίζω σου απάντησα σε όλα και ξέρω ότι διαφωνείς με όλα.
Η ηθική εμπλέκεται από εξωτερικούς παράγοντες που ενδεχομένως θέλουν να ελέγξουν - χαλιναγωγήσουν τον άνθρωπο για δικούς τους σκοπούς. Παράδειγμα η θρησκεία, η πολιτική, η φιλοσοφία. Δεν θα αναλύσω ούτε και γνωρίζω τους σκοπούς του καθενός.
Η ηθική δεν είναι κακή εν τή γεννεσει της. Δηλαδή ο σκοπός της είναι καλός όταν ένας άνθρωπος αποφασίζει μόνος του για την ηθική του. Το κακό ξεκινάει όταν ο καθένας έχει διαφορετική ηθική, εκεί αρχίζουν οι κατακρισεις και οι αδικίες. Έτσι αρχίζω και σκέφτομαι μήπως τελικά είναι καλύτερα να ζούμε χωρίς ηθική. Όλα αυτά είναι σκέψεις φυσικά. Δεν είμαι τόσο δυνατή ώστε να πετάξω όλες τις"ηθικές" μου στα σκουπίδια. Κάποιες φορές το έχω κάνει όπως όλοι μας. Όχι χωρίς επιπτώσεις.
Τα κατασκευάσματα των άλλων είναι πολύ καλά για τους ίδιους τους κατασκευαστές τους. Δεν μπορώ να ενδυθω ένα ρούχο φτιαγμένο για άλλον όπως κι εγώ δεν υποχρεωνω κανέναν να ακολουθεί τη δική μου οπτική και τρόπο ζωής. Αλλά οι άνθρωποι νιώθουν ασφάλεια μέσα στο "μπουγιο", να νιώθουν ότι ανήκουν κάπου, ότι οι αποφάσεις τους είναι προαποφασισμένες και εκείνοι δε χρειάζεται να βασανίσουν το μυαλό τους. Εγώ ακολουθώ τους κανόνες που υπάρχουν όταν χρειάζεται για να ευχαριστήσω τους αγαπημένους μου και τους δικούς μου για να ευχαριστήσω εμένα.
Συνήθως το απαγορευμένο είναι το δελεαστικο. Όχι πάντα αλλά κατά πλειοψηφία. Ίσως γιατί το κακό - ανήθικο - παράνομο κρίθηκε ως απαγορευμένο και ο άνθρωπος θέλει αυτό που δεν μπορεί να έχει.
Οι βάρβαροι για μένα είναι ένα αποκουμπι. Είναι το βάζο με τη μαρμελάδα που ξέρεις ότι υπάρχει στο πάνω ράφι αλλά απαγορεύεται να φας. Σου δίνει όμως μια γαργαλιστικη ελπίδα ότι μια μέρα θα το ανοίξεις και θα το φας, ακόμα κι αν δε γίνει ποτέ.
Νομίζω σου απάντησα σε όλα και ξέρω ότι διαφωνείς με όλα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
15-03-18
19:46
Σε τι ηθικά παραπτώματα έχετε υποπέσει στη ζωή σας;
Μωρέ πιο πολύ ανήθικα ήταν παρά ηθικά. Αλλά δε μετανιώνω. Δεν ήρθαμε σε αυτή τη ζωή για να είμαστε ηθικοί. Ήρθαμε για να είμαστε ευτυχισμένοι. Η ηθική έχει κατασκευαστεί απ' τους ανθρώπους και την κοινωνία κι όλοι ξέρουμε καλά πόσο γραμμένη την έχω την κοινωνία. Άλλωστε χωρίς λίγη ανηθικότητα τι θα απογίνουμε; Πού θα βρούμε αλλού να γευτούμε τη γλύκα του απαγορευμένου; Είναι κι οι βάρβαροι μια κάποια λύση...
(μη μού δίνετε σημασία)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.