Κακή Επιρροή
Επιφανές μέλος
Η Αναστασία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 53 ετών και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 17,438 μηνύματα.
02-05-08
21:18
όταν ήμουν 13 χρονών έχασα ένα θείο μου σε πολύ νεαρή ηλικία...
ήμουν πολύ μικρή για να μπορέσω να το ξεπεράσω χωρίς να με πιάσει ο φόβος και ο πανικός ότι μπορεί να χάσω και τους γονείς μου
ο φόβος με είχε καταβάλει... μέχρι που η γιαγιά μου, μου είπε την παρακάτω ιστορία
Ο Θεός ικανοποιημένος από τα δημιουργήματα του, αποφάσισε να κάνει ένα τελευταίο δώρο σε αυτά...
Να τους δώσει το δώρο του θανάτου κι έτσι να μπορούν κάποια στιγμή να είναι κοντά του...
Στην αρχή έδωσε τον θάνατο στα μεγαλοπρεπή βουνά... όταν όμως πέθανε το πρώτο, τα υπόλοιπα άρχισαν να θρηνούν τόσο δυνατά που σειόταν όλη η γη και τίποτα πάνω της δεν μπορούσε να στεριώσει...
Πήρε το δώρο του θανάτου απ τα βουνά και το έδωσε στα ποτάμια.... όταν όμως πέθανε το πρώτο ποτάμι, ο θρήνος των υπολοίπων ήταν τόσο δυνατός που η βουή που έκαναν δεν μπορούσε με τίποτα να είναι ανεκτή σε κανένα πλάσμα...
Το έδωσε λοιπόν στην συνέχεια στις λίμνες και στις θαλασσες... όμως όταν πέθανε η πρώτη λίμνη, οι υπόλοιπες στέρεψαν και οι θάλασσες ξεχύλισαν...
Τον έδωσε στα σύννεφα, αλλά μετά τα υπόλοιπα κλαιγαν συνεχώς και η βροχή κόντεψε να πλυμηρίσει τα πάντα...
Το δοκίμασε σε όλα τα δημιουργήματα του και στο τέλος έφτασε στον άνθρωπο...
Όταν πέθανε ο πρώτος άνθρωπος, ο Θεός είδε ότι ο άνθρωπος κλαίει βουβά αλλά αντέχει... συνεχίζει και ζει και ... είδε ότι κάποια στιγμή ο άνθρωπος ξαναχαμογελάει...
Ικανοποιημένος από αυτήν την αναπάντεχη εξέλιξη... είδε ότι ο άνθρωπος αξίζει αυτό το μεγάλο δώρο του θανάτου και του το έδωσε για πάντα... για να μπορεί κάποια στιγμή να είναι δίπλα στον δημιουργό του
ήμουν πολύ μικρή για να μπορέσω να το ξεπεράσω χωρίς να με πιάσει ο φόβος και ο πανικός ότι μπορεί να χάσω και τους γονείς μου
ο φόβος με είχε καταβάλει... μέχρι που η γιαγιά μου, μου είπε την παρακάτω ιστορία
Ο Θεός ικανοποιημένος από τα δημιουργήματα του, αποφάσισε να κάνει ένα τελευταίο δώρο σε αυτά...
Να τους δώσει το δώρο του θανάτου κι έτσι να μπορούν κάποια στιγμή να είναι κοντά του...
Στην αρχή έδωσε τον θάνατο στα μεγαλοπρεπή βουνά... όταν όμως πέθανε το πρώτο, τα υπόλοιπα άρχισαν να θρηνούν τόσο δυνατά που σειόταν όλη η γη και τίποτα πάνω της δεν μπορούσε να στεριώσει...
Πήρε το δώρο του θανάτου απ τα βουνά και το έδωσε στα ποτάμια.... όταν όμως πέθανε το πρώτο ποτάμι, ο θρήνος των υπολοίπων ήταν τόσο δυνατός που η βουή που έκαναν δεν μπορούσε με τίποτα να είναι ανεκτή σε κανένα πλάσμα...
Το έδωσε λοιπόν στην συνέχεια στις λίμνες και στις θαλασσες... όμως όταν πέθανε η πρώτη λίμνη, οι υπόλοιπες στέρεψαν και οι θάλασσες ξεχύλισαν...
Τον έδωσε στα σύννεφα, αλλά μετά τα υπόλοιπα κλαιγαν συνεχώς και η βροχή κόντεψε να πλυμηρίσει τα πάντα...
Το δοκίμασε σε όλα τα δημιουργήματα του και στο τέλος έφτασε στον άνθρωπο...
Όταν πέθανε ο πρώτος άνθρωπος, ο Θεός είδε ότι ο άνθρωπος κλαίει βουβά αλλά αντέχει... συνεχίζει και ζει και ... είδε ότι κάποια στιγμή ο άνθρωπος ξαναχαμογελάει...
Ικανοποιημένος από αυτήν την αναπάντεχη εξέλιξη... είδε ότι ο άνθρωπος αξίζει αυτό το μεγάλο δώρο του θανάτου και του το έδωσε για πάντα... για να μπορεί κάποια στιγμή να είναι δίπλα στον δημιουργό του
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Κακή Επιρροή
Επιφανές μέλος
Η Αναστασία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 53 ετών και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 17,438 μηνύματα.
12-04-08
16:49
εγώ αυτό που σκέφτηκα σαν δίδαγμα για την πρώτη ιστορία είναι παρόμοιο με αυτό που είπε η Ισι αλλά όχι ακριβώς αυτό...
Για μένα το νόημα ήταν ότι ακόμα και μέσα στις πιο δύσκολες καταστάσεις μπορείς να βρεις ένα θετικό...
Αυτό που πάντα λέμε ότι "βρες τα θετικά της κατάστασης που είσαι και δες το αλλιώς"
όσο για τη δεύτερη ιστορία της Ισι αυτό που εγώ πήρα ήταν ότι, ακόμα κι αν κάτι φαίνεται αδύνατον να ισχύει, δεν χάνεις κάτι να ψάξεις να το διαπιστώσεις
προφανώς είμαι μακρυά απ το πραγματικό νόημα αλλά αυτό μου βγήκε
Για μένα το νόημα ήταν ότι ακόμα και μέσα στις πιο δύσκολες καταστάσεις μπορείς να βρεις ένα θετικό...
Αυτό που πάντα λέμε ότι "βρες τα θετικά της κατάστασης που είσαι και δες το αλλιώς"
όσο για τη δεύτερη ιστορία της Ισι αυτό που εγώ πήρα ήταν ότι, ακόμα κι αν κάτι φαίνεται αδύνατον να ισχύει, δεν χάνεις κάτι να ψάξεις να το διαπιστώσεις
προφανώς είμαι μακρυά απ το πραγματικό νόημα αλλά αυτό μου βγήκε
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.