Gate4
Επιφανές μέλος
Η Ηägring αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Ασία. Έχει γράψει 25,581 μηνύματα.
18-04-19
13:20
Αν είναι μεροδούλι η μαμά μεροδούλι ο μπαμπάς και το ένα κοπεί μάντεψε ποιος δεν θα έχει να φάει σωστά και θα το ρίξει στη σαβούρα (χαμηλής ποιότητας φαγητό). Επίσης ο πατέρας δεν είναι φιλική συμμετοχή, δώσαμε σπέρμα και αντίο σας.Απλά θέλω να πω οτι αυτές οι γυναίκες που τρέχουν να βγάλουν τα προς το ζειν μεροδούλι μεροφάι (κυρίως των χαμηλών στρωμάτων) δεν έχουν ούτε το χρόνο ούτε τη διάθεση ούτε και τη γνώση αλλά ούτε και την οικονομική δυνατότητα να επιλέξουν σωστή τροφή για τα παιδιά τους.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Gate4
Επιφανές μέλος
Η Ηägring αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Ασία. Έχει γράψει 25,581 μηνύματα.
18-04-19
13:02
Δεν έχει καμία σχέση όμως. Εμένα η μαμά μου ποτέ δεν ήταν χωρίς δουλειά και πάντα είχε σωστό φαγητό στο σπίτι, δεν παίρνει τραγικά πολλή ώρα και οι πιο πολλές μαμάδες που ξέρω κάνουν το φαγητό το βράδυ για την επόμενη μέρα. Τώρα αν μιλάς για το σχολείο όλοι κάτι παίρναμε είτε από το σπίτι ή από έξω αλλά δεν ήταν το μεσημεριανό αλλά ένα σνακ για να μας κρατήσει μέχρι να γυρίσουμε σπίτια μας.Σόρρυ δεν έβαλα παράθεση:
Η διατροφή είναι μια ολόκληρη στάση ζωής και δεν πειράζει να τρως και τα χαζά σου αλλά να έχεις μάθει τουλάχιστον ότι δεν είναι για συχνή κατανάλωση. Στην περίπτωση των παιδιών όταν γίνει η στραβή όσο είναι μικρά δύσκολα να τους ράψεις το στόμα στα καλά καθούμενα. Εμένα το πόιντ μου αυτό ήταν και ότι δεν πρέπει να δείχνεις σε ένα παιδάκι ότι δεν πειράζει αν γίνεις 200 κιλά (προσοχή όχι λίγα παραπάνω, άρρωστα παραπάνω).
Στο θέμα των διατροφικών διαταραχών σε γενικές γραμμές υπάρχει άγνοια. Απλά το πρόβλημα παρατηρείται όταν το άτομο έχει φτάσει σε σημείο να φαίνεται (πολύ αδύνατο ή πολύ χοντρό) και δεν συνειδητοποιείς ότι είναι ολόκληρη διαδικασία που τους ωθεί εκεί. Αλλά δεν αφορά μόνο τους παχύσαρκους. Όσο επιφανειακό είναι να πεις για κάποιον α τρώει 20 σουβλάκια τη μέρα και έγινε έτσι άλλο τόσο επιφανειακό είναι να πεις για έναν ανορεξίκό ήθελε να μοιάζει στο χ/ψ πρότυπο και σταμάτησε να τρώει. Η ενημέρωση είναι πολύ σημαντική και πρέπει να γίνεται από μικρές ηλικίες. Να τους μιλάνε για τη διατροφή και όλα αυτά στο σχολείο ας πούμε (αντί να κάνουμε 9 χρόνια για τους αγίους και τον τζίζους, γκουχου).Πάντως θεωρώ οτι υπάρχει μια αρνητικότητα προς τους παχύσαρκους για λόγους που δεν μπορώ να εξηγήσω. Το να τρως τόσο πολύ ώστε να μην μπορείς να κουνηθείς είναι μια εξάρτηση, μια αρρώστεια με ψυχολογικά αίτια. Έναν ναρκομανή τον λυπόμαστε, το ίδιο κι έναν αλκοολικό. Ακόμα και μια ανορεξική κοπέλα αν δεις δείχνεις μια επιείκεια του τύπου "είπαμε βρε κοπέλα μου να είσαι αδύνατη αλλά εσύ το παράκανες" λες και είναι απλά κάτι απλό που διορθώνεται. Αντιθέτως προς του παχύσαρκους ανθρώπους υπάρχει μια κακεντρέχεια που θεωρώ οτι έχει να κάνει όχι μόνο με το ακαλαίσθητο του πράγματος (το μάτι μας έχει συνηθίσει αδύνατες σιλουέτες και μάς κακοφαίνεται μια παχύσαρκη σιλουέτα) αλλά και με το οτι οι περισσότεροι άνθρωποι καταβάλουν προσπάθειες για να κρατηθούν σε κανονικά κιλά ή να χάσουν κάποια, οπότε έναν άνθρωπο που έχει αφεθεί και τρώει ό,τι του αρέσει (δε βάζω μέσα παθολογικά αίτια όπως θυρεοειδή κλπ) τον αντιμετωπίζουν με κακία τύπου "γιατί εγώ ρε φίλε προσέχω τί τρώω κι υποφέρω κι εσύ τρως ό,τι σού αρέσει;". Γενικά το έχουμε αυτό οι άνθρωποι, να ψοφήσει κι η κατσίκα του γείτονα αν ψοφήσει κι η δική μας. Οπότε επανέρχομαι και αναρωτιέμαι, γιατί αν δούμε έναν ανορεξικό ή ναρκομανή πχ νιώθουμε λύπηση ενώ αν δούμε έναν παχύσαρκο νιώθουμε απέχθεια;
Γενικά δεν κρίνω τον κάθε παχύσαρκο γιατί δεν ξέρω τι μπορεί να έχει. Όμως από προσωπική εμπειρία με συγγενικό μου άτομο που έτρωγε τον άμπακο και έλεγε ψέματα σε τρίτους ότι έχει θυρεοειδή/κακό μεταβολισμό και δεν ξέρω γω τι άλλο ναι έχω θέμα, με βαράει στα νεύρα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Gate4
Επιφανές μέλος
Η Ηägring αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Ασία. Έχει γράψει 25,581 μηνύματα.
18-04-19
06:45
Έχω ακούσει ότι η Ελλάδα έχει υψηλό ποσοστό παχυσαρκίας στα παιδιά. Κάτι δεν κάνουν καλά οι γονείς σε αυτή την περίπτωση αφού εκείνοι κανονίζουν στα μικρά τη διατροφή τους. Ο τρόπος ζωής παίζει ρόλο αλλά αν κάνει κάποιος καθιστική ζωή και κατεβάζει 2 πίτσες για βράδυ δεν βοηθάει πολύ την κατάσταση. Παίζει ρόλο και το ψυχολογικό δεν είναι εύκολο να κόψεις τη μασαμπούκα το ξέρω και γω που δεν είχα ποτέ παραπάνω κιλά.Λετε για Αμερικη, αλλα και στην Ελλαδα δεν ειναι καλυτερα τα πραγματα. Ειδικα στα παιδια και στους 40+ τα πραγματα ειναι τραγικα.
Το να λετε οτι καποιος πρεπει να σταματησει να τρωει για να αδυνατησει, δεν ισχυει. Δεν ειναι μονο το φαγητο δυστυχως. Παιζει ρολο ο μεταβολισμος και η ασκηση και ο τροπος ζωης γενικοτερα. Η καθιστικη ζωη δεν βοηθαει οση διαιτα και να κανεις.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Gate4
Επιφανές μέλος
Η Ηägring αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Ασία. Έχει γράψει 25,581 μηνύματα.
17-04-19
17:43
Πρέπει να είναι αρκετά επίπονη σαν διαδικασία σωματικά και ψυχολογικά όντως. Η διατροφή που θα ακολουθήσει το άτομο μετά θα το βοηθήσει να φτάσει και να μείνει στα κιλά που θέλει. Γιατί θεωρητικά μπορεί σε 5-10 χρόνια να το ρίξει στην ίδια μάσα και να παχύνει πολύ ξανά. Το θέμα είναι να μη φτάσει κανείς εκεί.Ναι, οι επεμβάσεις παχυσαρκίας γίνονται μόνο σε περιπτώσεις σοβαρής και νοσηρής παχυσαρκίας, και πάντα είναι ένα team από πίσω διαιτολόγος - ψυχολόγος - γιατρός. Έτσι, δεν αρκεί το χειρουργείο από μόνο του, καθώς δεν εγγυάται κανείς πως το αποτέλεσμα θα διατηρηθεί. Πρέπει να φροντίζεται η αρχική αιτία τού προβλήματος, που συνήθως είναι ψυχολογικός.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Gate4
Επιφανές μέλος
Η Ηägring αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Ασία. Έχει γράψει 25,581 μηνύματα.
17-04-19
15:36
Όπως δεν είναι εύκολο να αλλάξει κάποιος τρόπο ζωής ξαφνικά. Θέλει πολύ προσπάθεια και υποστήριξη. Η παχυσαρκία πρέπει να αναγνωρίζεται ως πρόβλημα αλλά να αντιμετωπίζεται με σοβαρότητα. Ούτε είναι σωστό να κοροϊδεύουν τους παχύσαρκους για τα κιλά τους αλλά ούτε να τους χαϊδεύουν τα αυτά για το πολίτικαλ κορέκτ της υπόθεσης. Πάντα υπάρχει το ενδιάμεσο.εδω ειναι το εξω απ το χορο πολλα τραγουδια λες... ολοι αυτοι που λενε μπραβο ειναι σε φυσιολογικα κιλα κ δεν εχουν κανενα απολυτως προβλημα, δεν ειδα ποτε κατακοιτο παχυσαρκο να λεει στους υπολοιπους keep going, το αντιθετο μαλιστα εχουν κανει καμπανιες καποιοι που προειδοποιουν τον κοσμο να αλλαξει συνηθειες πριν να ειναι πολυ αργα
Πρέπει να έχει "ξεχειλώσει" το στομάχι αν δεν κάνω λάθος. Ο γιατρός θα το αποφασίσει αυτό βεβαία αν χρειάζεται. Αλλά και πάλι η επέμβαση δεν φτάνει από μόνη της. Θέλει πολύ προσοχή στη διατροφή for life για να διατηρηθούν τα κιλά μετά. Το οποίο ισχύει και για μία απλή δίαιτα φυσικά.Πάντως για τα τόσα πολλά παραπάνω κιλά δε νομίζω ότι φτάνει απλά να αλλάξει κάποιος συνήθειες κι από κει που έτρωγε δέκα σουβλάκια στην καθισια του να φάει γιαούρτι. Σε αυτές τις περιπτώσεις χρειάζεται επέμβαση τύπου δαχτυλίδι στο στομάχι κλπ. Έτσι νομίζω.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Gate4
Επιφανές μέλος
Η Ηägring αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Ασία. Έχει γράψει 25,581 μηνύματα.
17-04-19
13:57
Τα λίγα παραπάνω κιλά με τα 200 έχουν ένα χάσμα πάντως. Όταν λες συγχαρητήρια στη δεύτερη περίπτωση (καλή ώρα) είναι πολύ λάθος πρότυπο γιατί μιλάμε για τελείως άρρωστη κατάσταση.Είναι άλλο θέμα το να μην είμαστε προσβλητικοί σε υπέρβαρα άτομα και άλλο πράγμα να το κανονικοποιουμε. Δυστυχώς με τον σημερινό ρυθμό ζωής και γενικά τη σημερινή κοινωνία, είμαστε πάνω κάτω οι περισσότεροι λίγο πάνω από το ιδανικό βάρος. Πιστεύω οι καλύτερες διαφημίσεις με υπέρβαρα άτομα θα ήταν αυτές που θα τους έδειχναν να προσπαθούν να γυμναστουν ή να τρώνε υγιεινά και όχι οι διαφημίσεις που σου λένε ότι είσαι μία χαρά όμορφος και διακόσια κιλά και όλοι σε αγαπούν. Ποια από τις δύο περιπτώσεις νομίζετε θέτει καλύτερα πρότυπα για το άτομο τόσο το υπέρβαρο όσο και των κοινό; Αντιγράφουμε τις διαφημίσεις, αν οι διαφημίσεις προβάλλουν ένα πιο υγιεινό πρότυπο ζωής για αυτά τα άτομα θα το ακολουθήσουν, αν προβάλλουν την στασιμότητα τότε θα απαιτήσουν να μείνουν έτσι.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Gate4
Επιφανές μέλος
Η Ηägring αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Ασία. Έχει γράψει 25,581 μηνύματα.
17-04-19
11:21
Γενικά οι εταιρίες (εσωρούχων/ρούχων κτλ) έχουν ένα γκρουπ ανθρώπων στο οποίο εστιάζουν και χρησιμοποιούν ανάλογα μοντέλα για να διαφημίσουν το προϊόν. Κομπλέ μέχρι εδώ. Η συγκεκριμένη της φωτογραφίας δεν έχει λίγα παραπάνω κιλά, το οποίο είναι οκ δεν γίνεται να είναι όλοι στέκες, έχει παραπάνω κιλά σε άρρωστο βαθμό. Δηλαδή αν πας σε γιατρό με τόσα κιλά θα σε πει να χάσεις και ότι επιβαρύνεται η υγεία σου. Δεν μπορεί να διαφημίζεται σαν κάτι καλό επειδή αυτή δείχνει χαρούμενη.
Για μένα χίλιες φορές να προωθείται η γυμναστική από αδύνατα μοντέλα (πχ Victoria's Secret) που γενικά την κράζουν επειδή δεν έχει πλας σάιζ μοντέλα.
Για μένα χίλιες φορές να προωθείται η γυμναστική από αδύνατα μοντέλα (πχ Victoria's Secret) που γενικά την κράζουν επειδή δεν έχει πλας σάιζ μοντέλα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.