meetmeinmontauk
Τιμώμενο Μέλος
Η meetmeinmontauk αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 27 ετών. Έχει γράψει 11,790 μηνύματα.
21-06-19
14:35
Και όμως δεν έχω στεριώσει. Είναι κάτι που με απασχολεί και βλέπω ότι συνήθως η αιτία είναι ότι δεν εντυπωσιάζω ...συνήθως με ψέματα. Λυπάμαι. Δεν είμαι ο τύπος που θα κάνω μια γνωριμία για να πω γεια σήμερα και τι κάνεις μετά από 6 μήνες. Πολλές φορές συνήθως όσους έτυχε να γνωρίσω χωρίς να θέσω κάποια ερώτηση, αυτόβουλα είτε μου είπαν ότι έχουν σχέση ή ότι είναι απασχολημένοι και στην επόμενη τυχαία συνάντηση όταν χαιρέτησα έπεσε στο κενό. Αυτό στην αρχή, μου στοίχισε πολύ και πλέον έχω γίνει πολύ κυνικός. Είναι κάτι που η διαμονή μου σε μια άλλη κοινωνία μου έχει λειάνει λίγο τους συναισθηματισμούς σε άλλους ανθρώπους. Δεν μου αρέσει, αλλά βλέπω ότι έτσι κερδίζω κάποιον σεβασμό. Έχω ακούσει απίστευτες δικαιολογίες ή απότομες διακοπές επικοινωνίας χωρίς χαιρετισμό για λόγους τελείως ηλίθιους. Εκεί που μιλάς, ο άλλος σηκώνεται και φεύγει. Πολλές φορές αγόρασα βιβλία ψυχολογίας για να δω λιγάκι τη διπολική διαταραχή πως εκφράζεται και γιατί. Δεν μπορώ να υποστηρίξω τέτοιου είδους διάδραση.
Ξεκίνησα να διαβάζω το "δήμιος του έρωτα" του Irvin Yalom το οποίο αναφέρεται σε αληθινές ιστορίες ψυχοθεραπείας από την εμπειρία του συγγραφέα. Διάβασα μία μικρή παράγραφο που νομίζω πως θα ταίριαζε σε αυτά που περιγράφεις:
Με τον ίδιο τρόπο η θεραπεία της Μπέττυ ήταν αναποτελεσματική όσο εκείνη μπορούσε να αποδίδει την μοναξιά της στην επιφανειακή, τυχάρπαστη καλιφορνέζικη κουλτούρα. Μόνο όταν της έδειξα πως ο απρόσωπος, ντροπαλός και αποστασιοποιητικός τρόπος της αναπαρήγαγε στην ψυχοθεραπεία το ίδιο απρόσωπο περιβάλλον, μπόρεσε να αρχίσει να ερευνά την προσωπική της ευθύνη για την απομόνωση της.