Valder
Τιμώμενο Μέλος
Ο Αυτοκράτωρ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών, επαγγέλεται Χρηματιστής και μας γράφει απο Αυστρία (Ευρώπη). Έχει γράψει 28,070 μηνύματα.
01-10-19
14:51
Εντωμεταξύ εγώ δεν πέρασα ποτέ από αυτή τη φάση. Μικρή θα με έλεγες και ακροδεξιά, και ευαισθησίες για το περιβάλλον δεν είχα ποτέ.
Και μετά ... μεγάλωσα.
Και μυαλό δεν έβαλες. (αστειεύομαι)
Συνήθως οι άνθρωποι ξεκινάνε από αντιδραστικά και καταλήγουν στα συντηρητικά όσο μεγαλώνουν αλλά αυτό δεν είναι και κανόνας.
Μπορείς να είσαι και συντηρητική και παρόλαυτά να έχεις μια χαρά αγάπη για το περιβάλλον, σε έναν βαθμό ή σε μεγαλύτερο. Δεν έχει να κάνει.
Ή μπορεί να είσαι συντηρητική κατα ρίζα, αλλά κάποια "κλαδιά" (αν παρομοιάσουμε τον εαυτό μας με δέντρο) να έχουν πιο liberal τάσεις.
Δεν καταλαβαίνω δηλαδή γιατί ένας άνθρωπος δεν μπορεί να είναι πατριώτης και οικολόγος ταυτόχρονα, ή να είναι πιστός χριστιανός και να βγαίνει ραντεβουδάκι με τρανσέξουαλ φίλες. Άνετα. Γιατί δηλαδή πρέπει να πηγαίνουμε σαν πρόβατα σε γραμμές και να μην έχουμε πιο ρέουσες συνήθειες; Είναι δύσκολο, δεν το βλέπεις κάθε μέρα, δε λέω, συνήθως οι άνθρωποι είναι μονοδιάστατοι, αλλά πιστεύω ότι πολλές φορές είτε υπάρχει προσποίηση, είτε κοινωνική πίεση, είτε εσωτερική καταπίεση είτε οτιδήποτε.
Για παράδειγμα τώρα για το θέμα της Γκρέτα, τι με νοιάζει εμένα αν ήταν Γκρέτα ή Γκρέτος. Το φύλο έχει να κάνει ή η ηλικία ή η εθνικότητα;
Ένα πεντάχρονο ασιατάκι μπορεί να πει "το κάπνισμα κάνει κακό" κι ένας 60άρης Γάλλος να πει "είναι υγιές το κάπνισμα και θα το συνεχίσω". Ποιός είναι ο σωστός και ποιός ο βλαξ;
Το θέμα μας λοιπόν, τουλάχιστον το δικό μου θέμα για να είμαι ακριβής, δεν είναι ποιός μιλάει ή τι είναι, αλλά τι λέει και πως το λέει.
Έχουμε έναν άνθρωπο, ίσο με σένα και με μένα, που εαν κατάλαβα καλά, παίρνει ένα ιστιοπλοικό (δραματικό, θεατρικό, δημιουργεί συγκίνηση και έχει έναν συμβολισμό), πάει στο μόνο μέρος που δεν θα μπορέσει ποτέ κανείς άνθρωπος απλός να πάει στη διάρκεια της ζωής του, μιλάει μπροστά σε ένα κοινό ηγετών τους οποίους όχι ότι τους σέβομαι, αυτό είναι μια άλλη συζήτηση, αλλά όπως και να το κάνεις έστω και για το τυπικό είναι πολύ σημαντικοί, και τους τα χώνει σα να μην υπάρχει αύριο με ύφος της μάγισσας Μάαμπ (κι αυτό θεατρική ένταση κατά τη γνώμη μου). Κι αυτοί συγκινημένοι και σιωπηλοί δεν αρθρώνουν κουβέντα και ετοιμάζονται να δώσουν ένα βουνό Νομπελ στο Γκρετόνι.
Κι εκεί αρχίζει και αναρρωτιέται ο άλλος που δεν τον ένοιαζε ποια είναι και ποιοί την έβαλαν εκεί. Αυτός που κοίταγε μόνο το τι λέει, τώρα αρχίζει και βλέπει όλο το μοτίβο.
Ε βέβαια, αμα είναι κανείς κομματικοποιημένος προς συγκεκριμένη πλευρά του φάσματος, φυσικά και όσοι θα κάνουν αυτές τις συνδέσεις θα είναι κατά τη λογική του "αντι-οικολόγοι φαλλοκράτες που δεν την παίρνουν στα σοβαρά γιατί είναι νεαρή και δεν σέβονται τον αυτισμό".
Ναι, σίγουρα, αυτό φταίει. Οτι λέει την αλήθεια, ότι είναι γυναίκα (κάτι που αντικειμενικά θα είχαμε 50% πιθανότητα να ήμασταν κι εμείς) και ότι έχει ένα πρόβλημα υγείας (μπορείς μόνο να είσαι σκατόψυχος, όχι να διαφωνείς με έναν λίμπεραλ)
Ποιό είναι το ένα πράγμα που μπορεί να μουδιάσει (να τους κάνει δυο φορές να σκεφτούν πριν σχολιάσουν αρνητικά δηλαδή) ακόμα και τους συντηρητικούς (πλην ανεγκέφαλων); Ένα πρόβλημα υγείας, ειδικά σε νεαρό άτομο.
Άρα είναι μια ασπίδα. Ιδανικό για προτυποποίηση. Ο ήρωας που ξεπέρασε την αδυναμία του, η ηρωίδα που ατένισε με αισιοδοξία τη ζωή, και παρά το νεαρό της ηλικίας και τη διάκριση ενάντια στο φύλο της, πήγε και τα είπε όπως έπρεπε. Άγαλμα, αύριο πρωί.
Αν είναι έτσι όλοι όσοι έχουμε προβλήματα υγείας θα έπρεπε να μας συμπεριφέρονται ως ήρωες. Και πολλοί το κάνουν, και μου τη δίνει. Δε θέλω ρε φίλε χάρες ούτε κούφια λόγια. Αντικειμενικότητα μπορούμε να έχουμε ο ένας άνθρωπος απέναντι στον άλλο;
Αν πάς εσυ, η Χιμέλα, και τα χώσεις σε έναν πολιτικό για το υπέρογκο δημόσιο χρέος που άφησε τη χώρα ένα χάλι με χιλιάδες ανθρώπους ανέργους και με ασθενείς που δεν μπορούν να πληρώσουν ούτε τα φάρμακά τους, θα σου δώσουν νόμπελ;
Αν δεν σε αγνοήσουν ως γραφική, μπορεί να φας και κανα δυο ψιλές από καναν φουσκωτό τους και καλά για προστασία.
Είσαι αρκετά άγνωστη και χωρίς διασυνδέσεις για να έχει βαρύτητα η φωνή σου, η καταγωγή σου ή η ιδιότητά σου ή το φύλο σου.
Είσαι η ιδανική ψηφοφόρος τους. Όταν δεν είσαι στο τραπέζι, είσαι στο μενού.
Είναι δυνατόν να χρειαζόμαστε Γκρέτες και Γκρέτους και να παρασυρόμαστε από φιέστες για να πράττουμε το αυτονόητο που είναι η προστασία του πλανήτη μας; Δηλαδή πρέπει να έχουμε γίνει πολύ ανεγκέφαλοι. Σε λίγο θα χρειαστούμε άλλη Γκρέτα για να μας πει "οδηγείτε χωρίς να πίνετε" ή "μην καπνίζετε".
Αυτή αύριο πρωί θα είναι πρέσβειρα οικολογίας ή κάτι παρόμοιο κι εμείς θα φερόμαστε σαν κρετίνοι απέναντι στο μοναδικό πλανήτη που έχουμε και δε θα έχουμε μάθει τίποτα για το να αγαπάμε τα ζώα και τη φύση -και κατα προέκταση και εμάς- με το να προστατεύουμε το περιβάλλον.
Είμαι κατηγορηματικά υπερ της προστασίας του περιβάλλοντος, αλλά κατά των διορισμένων προτύπων.
Valder
Τιμώμενο Μέλος
Ο Αυτοκράτωρ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών, επαγγέλεται Χρηματιστής και μας γράφει απο Αυστρία (Ευρώπη). Έχει γράψει 28,070 μηνύματα.
30-09-19
16:08
Ρε φιλε τι δεν καταλαβαινεις?
Αν σου αφηνε ο πατερας σου λεφτα και εχανες τα μισα θα θεωρουσες τον εαυτο σου πετυχημενο? Ελεος.
Ξέρω ότι παρεμβαίνω εκεί που δεν με έσπειραν και ότι μπορεί να είμαι ενοχλητικός αλλά θα το πω:
Θεωρώ ότι αυτή η λογική είναι εσφαλμένη από τη ρίζα της και καλόν θα είναι προτού να εκλιπαρήσουμε για το "έλεος" του "ρε φίλε" (οικονομολόγου αν δεν κάνω λάθος), να αφήσουμε και μια πιθανότητα διαφορετικής άποψης ή καλύτερης γνώσης των πραγμάτων από άλλους.
Όποιος έχει μπλεχτεί ακόμα και με το πιο σαχλό είδος επένδυσης, επιχείρησης, ξέρει ότι και το θησαυροφυλάκιο του Σκρουτζ Μακ Ντακ να έχει στην τσέπη, αύριο μπορεί να μην έχει βρακί να φορέσει. Ενω το υπαλληλάκι-δρόνος 9-5 της πολυεθνικής we are all a family, teamwork, be agile, elate_na_fame_ena_brunch_ston_aki, μπορεί να αβγατίζει 200-200 ευρώ το μήνα επειδή τρώει σκυλοτροφή και δε βγαίνει ούτε για να τον δει ο ήλιος.
Και στο τέλος ο επιχειρηματίας να έχει ρισκάρει, να έχει πάρει 1 εκατομμύριο από τον πατέρα του και να έχει καταλήξει με 500χιλιάρικα γιατί είχε 3 αποτυχημένες εξαγορές, 2 διαζυγιάρες από gold diggers που θα έχουν το χέρι απλωμένο για μια ζωή να του τα παίρνουν, 15 επιχειρήσεις με διεθνή παρουσία, 3 φορές χρεωκοπία και ξεκίνημα επιχειρήσεων από την αρχή κλπ κλπ.
Ενω ο υπάλληλος να ξεκίνησε με ένα χιλιάρικο από το μπαμπά και στα 65 του να έχει 10 χιλιάρικα υπόλοιπο γιατί μονίμως ξόδευε και κατανάλωνε κι αγόραζε με πιστωτικές και έκανε και πέντε κουτσούβελα γιατι το λέει ο Θεος και ζήταγε κι η μάνα του να ακούσει το όνομά της πέντε φορές, Σταματίνα, Ματίνα, Τίνα, Στάμω και Σταλίνα (γιατί όπως και να το κάνεις το χούι δεν φεύγει) -- σσ. τα ονόματα τυχαία για χιούμορ
Στο τέλος, ο πλούσιος με τον διαφορετικό τρόπο σκέψης έχει 500.000. Είναι στο -50% από την αρχική του θέση ενώ ο υπάλληλος στο +900%. Και να χρειαστεί μια μεταμόσχευση και ο πλούσιος να τα χώσει και να γίνει καλά, να του μείνουν και για τα δίδακτρα των εγγονιών του, ενω ο υπάλληλος να μην έχει να πληρώσει ούτε για την κηδεία του.
Επιμένεις για το ποιός είναι ο πιο επιτυχημένος; Και μόνο με το χρήμα, γιατί αν μετρήσουμε την επιτυχία με άλλους παράγοντες πχ. προσωπική ολοκλήρωση, κύρος, το ότι ο άλλος έγινε αρχηγός κράτους και πλανήτη... Εκεί κι αν ξεφεύγει το πράγμα.
Τα ποσοστά και οι αποδόσεις είναι μεγάλα καριόλια και ψεύτες. Γιατί μπορεί να τα πλάσει κανείς όπως θέλει. Και μη μπερδεύετε το κόστος ευκαιρίας με την επιτυχία ενός επιχειρηματία. Σίγουρα αυτός που μπορεί να βρει τη βέλτιστη απόδοση και να κάνει όλες τις σωστές επενδύσεις τη σωστή στιγμή, είναι και τυχερός και μάγκας. Αλλά η πραγματικότητα είναι μεγάλη πουτάνα.
Αυτά τα metrics -50%, 900%, 35%, 40%, είναι για πολιτικούς πριν τις εκλογές να εντυπωσιάζουν τους συνταξιούχους ότι δεν τους γάμησαν τη σύνταξη από το 2010 και μετά αλλά στην 4ετία διακυβέρνησής τους είδαν αύξηση 30%, ε ναι, αν από τα 300 ευρώ του την πας στα 390, σώθηκε.
Φυσικά, έχεις κάθε δικαίωμα να διαφωνήσεις με όλα όσα λεω εδω και να τα θεωρήσεις παραληρήματα ενός ανόητου, αλλά επειδή έχω ρισκάρει στη ζωή μου κι έχω δημιουργήσει πράγματα και έχω μπει μέσα, μιλάω εκ πείρας, όχι ελβετικός σουγιάς παντογνώστης, οικονομικά, χειροτεχνίες, υδραυλικά, αμυντική πολιτική, κοινωνική μέριμνα, πολιτική, φιλοσοφία.
Αυτά ο μέσος Έλληνας τα έχει ψωμοτύρι, λογική ταρίφα "εεεγω θα σου πω τι έπρεπε να κάνεις". Κι εγω τους απαντώ: "Όχι ρε συ, να μην πεις, δεν γνωρίζεις." Και μετά παρεξηγούνται, "είσαι ακοινώνητος, είσαι εσωστρεφής και ξυνός". Είμαι. Και νιώθω υπέροχα γι αυτό. Cry me a river.
Δεν είδα κανέναν να πηγαίνει σε έναν επενδυτικό σύμβουλο με 1000 ευρώ στο χέρι αλλά όλοι ξέρουν τι θα έπρεπε να είχε κάνει καλύτερα ο Πρόεδρος της ισχυρότερης χώρας του κόσμου. Γι αυτό είναι πρόεδρος κι εμείς είμαστε στο στέκι.