Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
18-11-19
19:53
Ας αφήσουμε τα περί φύλου. Και ο άντρας έχει εξίσου σημαντικές συνέπειες από μια εγκυμοσύνη καθώς η γυναίκα μπορεί να τον δέσει οικονομικά μέσο του νόμου εν τέλει. Δεν είναι παίξε γέλασε.
Έλα τώρα, καμία σχέση η οικονομική δέσμευση με την ανατροφή ενός ανθρώπου. Ειδικά αν έχεις και μια α' οικονομική άνεση, δεν αλλάζει τίποτα σπουδαίο στη ζωή σου (αν δε θες να έχεις άλλες επαφές με το παιδί σου).
Προσωπικά δεν θα μπορούσα να εμπιστευτώ κάποιον/κάποια που πήρε μια τέτοια απόφαση καθώς έχει αποδείξει πως στα σημαντικά ζητήματα επέλεξε να μην αναλάβει την ευθύνη των πράξεων του.
Την ευθύνη αυτή θες να την αποποιηθείς και με το προφυλακτικό. Μπορεί να ακουστεί αστείο, αλλά γιατί είναι οκ να μη φέρνεις σε επαφή το σπερματοζωάριο με το ωάριο, ενώ άπαξ και γίνει μια τυχαία σύλληψη και θες να την "αναιρέσεις" να θεωρηθείς ανεύθυνος; (Δε μιλάω φυσικά για περιπτώσεις απροφύλακτου σεξ, μιλάμε τώρα για το να σκιστεί, να βγει, κτλ).
Δεν υπάρχει απάντηση στις ερώτησεις σου. Ποτέ δεν θα είσαι έτοιμη και σίγουρη για να τα προσφέρεις αυτά σε ένα παιδί και αν όλοι περιμέναμε αυτή τη στιγμή δε θα έκανε κανείς παιδιά. Ο λόγος που ποτέ δεν θα είσαι έτοιμη είναι επειδή ο άνθρωπος ωριμάζει μέσα από την ευθύνη και όχι εν αναμονή αυτής. Οι αλλαγές και η ωρίμανση έρχονται όταν μπαίνεις σε καταστάσεις που σε βγάζουν από το comfort zone σου και επιλέγεις να ανταποκριθείς αντί του να πετάξεις το μπαλάκι και να κάνεις τον Κινέζο.
Αυτό δε σημαίνει πως οτιδήποτε βρίσκεται έξω απ' το comfort zone σου είναι διαχειρίσιμο και τελικά ωφέλιμο για τη ζωή σου. Μπορεί να αποβεί και ολέθριο.
Και για να σου δώσω και απτό παράδειγμα, εγώ είμαι ακριβώς προϊόν μιας τέτοιας λανθασμένης κατά τα λεγόμενα σου απόφασης. Ο πατέρας μου ιδιαίτερα, όταν έμαθε τα μαντάτα, είχε κυριολεκτικά την ωριμότητα 15χρονου παρότι 32. Το μόνο που σκεφτόταν ήταν που θα τον βάλει, και που θα βγει το βράδυ. Και λειτουργούσε σαν 15χρονος επειδή ακριβώς επέλεγε να μην αναλαμβάνει σοβαρές ευθύνες και άρα στερούσε από τον εαυτό του την ευκαιρία να ανταποκριθεί και να ωριμάσει. Απλά όταν ο κόμπος έφτασε στο χτένι, επέλεξε να ανταποκριθεί και τα κατάφερε σε μεγάλο βαθμό. Τα έκανε όλα τέλεια? Όχι. Θα μπορούσε να κάνει πράγματα καλύτερα? Σίγουρα. Δεν μπορώ όμως να μην σεβαστώ και να μην αναγνωρίσω την απόφαση και των δύο γονιών μου να μην σκεφτούν με τον τρόπο που λες αλλά να αναλάβουν τις ευθύνες των πράξεων τους (Btw ήταν άτομα που δεν ταιριάζανε) και προφανώς χαίρομαι που το κάνανε διότι ειδάλλως δεν θα υπήρχα και προτιμώ να υπάρχω παρόλες τις δυσκολίες της ζωής μου από το αντίθετο.
Στην αρχή, επειδή το είχα φανταστεί ότι υπάρχει κάποιο προσωπικό βίωμα (απ' τον τρόπο που επέμενες), απέφυγα να πω ανοιχτά τη γνώμη μου. Αλλά τώρα εδώ που έφτασε η συζήτηση θέλω να μιλήσω. Μπορεί να πω πράγματα τα οποία να φανούν τελείως λάθος στα μάτια σου, αλλά γι' αυτό είμαι εδώ, να μαθαίνω κι εγώ.
Από τον τρόπο με τον οποίο μιλάς για την οικογένειά σου φαίνεται 1ον ότι είσαι καλό παιδί και 2ον ότι έχεις εισπράξει αγάπη. Εγώ όμως θα σου θέσω κι ένα άλλο απτό παράδειγμα μιας πρώην φίλης μου, η οποία γεννήθηκε επίσης από μη προγραμματισμένη εγκυμοσύνη. (Ας την πούμε "Κ").
Αρχικά οι γονείς της Κ ήταν επίσης αταίριαστοι και χώρισαν όταν αυτή ήταν 2 χρονών. Ο μπαμπάς της συνέχισε τη ζωή που έκανε κι ο δικός σου πριν γίνει πατέρας, ενώ τις ελάχιστες φορές που έπαιρνε την Κ μαζί του (σε διακοπές), την παρατούσε κι έβγαινε έξω με τους φίλους του. Το κοριτσάκι 2-3 χρονών σε αυτά τα σκηνικά. Α επίσης μια φορά την ξέχασε στην παραλία μια ολόκληρη μέρα επειδή έκανε σερφινγκ. Πλέον ζει με άλλη γυναίκα και με την Κ έχει μια καλή, φιλική όμως σχέση. Όχι πατέρα - κόρης.
Η μάνα της, απ την άλλη, είχε όνειρο να πάει να ζήσει στην Αθήνα, με αποτέλεσμα κάθε δύο βδομάδες να αφήνει την Κ στη γιαγιά της (Θεσσαλονίκη) για να μπορεί να κάνει διπλή ζωή. Πλέον βγαίνει κάθε βράδυ και γυρίζει σπίτι 3 η ώρα μεθυσμένη, μπεμπεκίζει και γενικώς αναπληρώνει τη χαμένη ντόλτσε βίτα των νεανικών της χρόνων. Το αποκορύφωμα σε έναν τσακωμό με την Κ, γύρισε και της είπε "ήσουν ένα ατύχημα".
[font=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Η Κ λοιπόν, πριν 3 χρόνια και έπειτα από μια επεισοδιακή έξοδο, πλάνταξε στην αγκαλιά μου εκμυστηρευόμενη ότι μισεί τη μάνα της (για την ακρίβεια είπε χειρότερες κουβέντες που ντρέπομαι να μεταφέρω) και ότι η ίδια εύχεται να μην είχε γεννηθεί ποτέ.
[/font][font=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Να μου πεις, αυτοί οι άνθρωποι ενδεχομένως να μην ήταν ποτέ ικανοί για να γίνουν γονείς και η πορεία του παιδιού τους να ήταν η ίδια, ακόμη και αν το έκαναν προγραμματισμένα. Μπορεί να έχεις ζήσει αντίστοιχες δυσκολίες, αλλά να έβλεπες τα πράγματα αλλιώς λόγω διαφορετικού χαρακτήρα. [/font][font=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Μπορεί η ζωή της Κ μια μέρα να αλλάξει προς το καλύτερο και να ευγνωμονεί όπως εσύ. Μπορεί, όμως, να καταστράφηκαν ψυχικά τρεις άνθρωποι γιατί "είναι κρίμα να χαθεί μια ζωούλα". Δεν ξέρω, εσύ πες μου. [/font]
Η μάνα της, απ την άλλη, είχε όνειρο να πάει να ζήσει στην Αθήνα, με αποτέλεσμα κάθε δύο βδομάδες να αφήνει την Κ στη γιαγιά της (Θεσσαλονίκη) για να μπορεί να κάνει διπλή ζωή. Πλέον βγαίνει κάθε βράδυ και γυρίζει σπίτι 3 η ώρα μεθυσμένη, μπεμπεκίζει και γενικώς αναπληρώνει τη χαμένη ντόλτσε βίτα των νεανικών της χρόνων. Το αποκορύφωμα σε έναν τσακωμό με την Κ, γύρισε και της είπε "ήσουν ένα ατύχημα".
[font=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Η Κ λοιπόν, πριν 3 χρόνια και έπειτα από μια επεισοδιακή έξοδο, πλάνταξε στην αγκαλιά μου εκμυστηρευόμενη ότι μισεί τη μάνα της (για την ακρίβεια είπε χειρότερες κουβέντες που ντρέπομαι να μεταφέρω) και ότι η ίδια εύχεται να μην είχε γεννηθεί ποτέ.
[/font][font=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Να μου πεις, αυτοί οι άνθρωποι ενδεχομένως να μην ήταν ποτέ ικανοί για να γίνουν γονείς και η πορεία του παιδιού τους να ήταν η ίδια, ακόμη και αν το έκαναν προγραμματισμένα. Μπορεί να έχεις ζήσει αντίστοιχες δυσκολίες, αλλά να έβλεπες τα πράγματα αλλιώς λόγω διαφορετικού χαρακτήρα. [/font][font=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Μπορεί η ζωή της Κ μια μέρα να αλλάξει προς το καλύτερο και να ευγνωμονεί όπως εσύ. Μπορεί, όμως, να καταστράφηκαν ψυχικά τρεις άνθρωποι γιατί "είναι κρίμα να χαθεί μια ζωούλα". Δεν ξέρω, εσύ πες μου. [/font]
Και έχοντας το διαπιστώσει και προσωπικά έως τώρα, όλες τις φορές που έκανα κάτι ουσιαστικό στην ζωή μου, προχώρησα και ωρίμασα, ήταν φορές που δεν ήμουν καθόλου έτοιμος να το κάνω, αλλά παρόλα αυτά έκανα το άλμα ως Indiana Jones που λες , βρέθηκα στα σκατά και παρόλα αυτά επέλεξα να μην πετάξω το μπαλάκι και να ανταποκριθώ. Αν λοιπόν βρισκόμουν αύριο κι εγώ στην θέση που ήταν τότε ο πατέρας μου, χωρίς να θέλω να λέω μεγάλα λόγια μάλλον θα έκανα κι εγώ το ίδιο κυρίως επειδή θα ήξερα ότι δεν θα μπορούσα να ζήσω την υπόλοιπη ζωή μου γνωρίζοντας πως σε ένα τόσο σημαντικό ζήτημα έγινα Λούις. Θα κατέστρεφε εντελώς τον αυτοσεβασμό μου και θα ζούσα την υπόλοιπη ζωή μου γνωρίζοντας ότι είμαι χέστης στα δύσκολα, οπότε πως ακριβώς θα μπορούσα αργότερα να δώσω όρκους πίστης σε κάποια και υποστήριξης εφόρου ζωής χωρίς να αισθάνομαι ότι κοροϊδεύω και αυτήν και τον εαυτό μου?
Αντιλαμβάνομαι φυσικά και αποδέχομαι ότι δεν σκέφτονται όλοι οι άνθρωποι με τον ίδιο τρόπο.
Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι το ίδιο ικανοί και πρόθυμοι να τα βγάλουν πέρα σε τέτοιες καταστάσεις. Και σίγουρα δεν μπορείς να πεις ευθυνόφοβο κάποιον που επιλέγει την έκτρωση όταν έχει την αυτογνωσία ότι δε θα γίνει καλός γονιός τη δεδομένη στιγμή. Όπως προείπα, υπάρχει το comfort zone, αλλά υπάρχει και το red line. Και δεν μπορώ να φανταστώ μεγαλύτερη δυστυχία για ένα παιδί απ' το να αισθάνεται ανεπιθύμητο στο ίδιο του το σπίτι.
Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
17-11-19
19:45
Τίποτα δεν είναι, σε 2 ώρες φεύγετε αγκαλίτσα σα να μη συνέβη τίποτα. Όσο για την....αντίδραση της κοπέλας, γιάντα ωρέ μου θυμίζει τόσο έντονα εκείνης (δεν θυμάμαι νικ) που ο σύζυγος ήταν μανιακός με το κουμάρι (τζόγος)
Της Maryjane. Ε γιατί συνήθως τα άτομα που αναλώνονται σε τέτοιες σχέσεις και καταλήγουν με λάθος συντρόφους, σε δύσκολες καταστάσεις κτλ είναι πιο επιεική με τους γύρω τους ή απλώς εθελοτυφλούν. Για να δεχτεί κάποιος με προθυμία τη σκληρή γνώμη του άλλου σημαίνει ότι είναι και ο ίδιος αυστηρός και συγκροτημένος, επομένως θα είχε ήδη βρει τη λύση στο πρόβλημά του από μόνος του. Ξέρω, είναι δύσκολο, αλλά συνήθως οι μόνοι που αξίζουν τη συμβουλή μας είναι εκείνοι που δεν τη ζητάνε. Οι υπόλοιποι θέλουν κατανόηση, ίσως μια μικρή βοήθεια από κάποιον πιο έμπειρο και στο τέλος θα κάνουν ό,τι τους έλεγε η καρδιά τους εξαρχής - χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν αξίζει να πούμε τη γνώμη μας ούτως ή άλλως.
Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
17-11-19
17:30
Όπως είπα δεν με ενοχλεί το ύφος του καθενα απλά η έκτρωση όπως και να έχει είναι ένα χειρουργείο δύσκολο και ψυχοφθόρο και είναι λογικό η σκέψη της εγκυμοσύνης ή της έκτρωσης να της προκαλεί πανικό. Συμφωνώ ότι ο πανικός δε βοήθησε κανένα ωστόσο το νά είσαι ψύχραιμος σε μία τέτοια περίπτωση ειδικά αν δεν έχεις ανθρώπους να σε στηρίζουν είναι κάτι εξαιρετικά δύσκολο και ίσως γι αυτό να στράφηκε εδώ. Τωρα προφανώς δεν άκουσε αυτά που ήθελε και είναι οκ γιατί ο καθένας έχει τίς απόψεις του.
Ε δε νομίζω να πιστεύει κανείς εδώ μέσα ότι είναι εύκολο, αλλά επίσης δε νομίζω ότι παρεξηγήθηκε γι' αυτό. Μάλλον αυτό που την πείραξε πιο πολύ ήταν ότι της απομυθοποίησαν τον πρώην της και τον λόγο που έληξε η σχέση της.
Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
17-11-19
16:30
Πείτε μου τι θα κάνατε εάν βρισκόσασταν σε αυτή τη θέση
Καταρχάς, απ' τη στιγμή που μας ζητάς να μπούμε στη θέση σου, δεν καταλαβαίνω γιατί εκνευρίζεσαι με τα σχόλια που δεν ανταποκρίνονται στις προσδοκίες σου. Τα παιδιά σου λένε πώς θα σκέφτονταν και τι θα έκαναν στη θέση σου με βάση αυτά που περιγράφεις, κανείς δε σε κατακρίνει. Οπότε πάρε μια βαθιά ανάσα και δες τα όλα λίγο πιο ψύχραιμα και αποστασιοποιημένα, μια χαρά έκανες που μοιράστηκες την ιστορία σου.
Εγώ στη θέση σου θα έκανα αρχικά ένα τεστ εγκυμοσύνης και εάν έβγαινε θετικό μάλλον θα το έριχνα, λόγω προσωπικών μου πεποιθήσεων που αφορούν την οικογένεια. Με το παλικάρι θα έκοβα μαχαίρι κάθε επαφή για να τον ξεπεράσω όσο πιο γρήγορα γίνεται. Και μετά, αν με το καλό έρθει σε έναν χρόνο, μου ζητήσει επανασύνδεση και είμαι κι εγώ ελεύθερη και τον θέλω ακόμη, τότε και μόνο τότε θα το ξανασκεφτώ. Ξέρω ότι είναι δύσκολο, μπορεί κι εγώ να έκλαιγα κάθε βράδυ επί μήνες, αλλά είναι σίγουρα καλύτερο απ' το να βρίσκεσαι σε μια κατάσταση αβεβαιότητας.
Εγώ, όμως, θέλω να σε ρωτήσω κάτι άλλο. Εσύ τι έχεις σκεφτεί να κάνεις; Γιατί φαντάζομαι ότι ήρθες εδώ απλά για να σε στηρίξουμε, δεν πιστεύω ότι περιμένεις από 10 αγνώστους να πάρουν τη ζωή σου στα χέρια τους. Επί τη ευκαιρία, καλό κουράγιο εύχομαι και μην τρελαίνεσαι. Εστίασε στους ανθρώπους που σε στηρίζουν και σε αγαπάνε απόλυτα, όση δουλειά και απόσταση να υπάρχει μεταξύ σας και άσε το παλικαράκι να πάρει τον χώρο του, αφού δεν αντέχει. Στην τελική, αφού δεν μπορεί εκείνος να σου σταθεί, κοίτα να πατάς εσύ στα πόδια σου και να αγαπάς τον εαυτό σου.