Ιππολύτη
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Ιππολύτη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 24 ετών. Έχει γράψει 1,972 μηνύματα.
10-05-20
01:17
Είναι αργούτσικα, δεν έχω τι να κάνω κι ο φρονιμίτης δε θα μ αφήσει να κοιμηθώ ούτε απόψε, οπότε ας γράψω κι εγώ ολίγες σκέψεις.
Οι ερωτικές εμπειρίες με διάφορους παρτενέρ, όντως μπορούν να είναι ένδειξη για διάφορα στοιχεία του χαρακτήρα. Σε αντίθεση όμως με το κλισέ της αστάθειας και της ανασφάλειας, μερικές φορές μπορούν να είναι ένδειξη για το ακριβώς αντίθετο. Ένας άνθρωπος που έχει σε μια συγκεκριμένη περίοδο της ζωής του άλλους στόχους και δεν νιώθει πως έχει ανάγκη μία σχέση για να αισθάνεται πλήρης (αλλά δεν μπορώ να δεχτώ ότι ένας άνθρωπος δε χρειάζεται το συναίσθημα για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, όπως είπα και πριν το θεωρώ μαζί με το σεξ φυσιολογικές βασικότατες ανάγκες), μπορεί συνειδητοποιημένα φερόμενος να κάνει απλώς σεξ, είτε σε ελεύθερη σχέση, είτε χωρίς καμία σχέση. Το να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου και τις ανάγκες σου και να είσαι ειλικρινής και με τον άνθρωπο που έχεις απέναντί σου για αυτές, για μένα δεν είναι ποτέ κατακριτέο. Και δεν καταλαβαίνω γιατί ένα νούμερο να οδηγεί σε τέτοια κρίση. Φυσικά δε μιλάω για νυμφομανία και φαινόμενα κάθε βράδυ με άλλον/η που επισύρουν πιο ειδική ψυχολογική συζήτηση (την οποία δεν ξέρω και να κάνω).
Θα πρέπει όμως εδώ, όπως είπαν ο χακερ και η Λένω αν δεν κάνω λάθος, παραπάνω, να πούμε πως το σεξ και το συναίσθημα μπορούν να είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Όταν συμπίπτουν είναι προφανώς το ιδανικό κι αλίμονο σ όποιον δεν το παραδέχεται αυτό (το πε κι ο μέγας διδάσκαλος Ιράτους, σεξ χωρίς συναίσθημα στην καλύτερη μέτριο). Και ούτε καταλαβαίνω γιατί να στιγματίζεται κάποιος επειδή κάνει αυτή τη διάκριση.
Επίσης, πολλοί "σχεσάκηδες" έχουν πολλές φορές ακόμα μεγαλύτερο αίσθημα ανασφάλειας. Είναι αυτοί τελικά που δεν μπορούν να υπάρξουν ως αυτοτελείς οντότητες και μπαίνουν στη μία σχέση (και μακροχρόνια ακόμη) μετά την άλλη. Άσε που, δεν ξέρω και τι ακριβώς σχέση είχε ο άλλος πριν τον γνωρίσω. Τι να το κάνω αν είχε μακροχρόνιες σχέσεις αλλά δεν έμαθε ποτέ να κάνει πίσω, να συζητάει, να δείχνει όλα τα θετικά κι αρνητικά συναισθήματά του, να χτίζει εμπιστοσύνη;
Αυτό που θέλω βασικά να πω, είναι πως οι πράξεις ορίζουν μεν τον άνθρωπο, αλλά πιο πολύ τον ορίζουν τα κίνητρά του κι ο τρόπος που προβαίνει σε αυτές. Μένοντας μόνο στα στείρα γεγονότα, ίσως απορρίψουμε άτομα για τον λάθος λόγο.
Οι ερωτικές εμπειρίες με διάφορους παρτενέρ, όντως μπορούν να είναι ένδειξη για διάφορα στοιχεία του χαρακτήρα. Σε αντίθεση όμως με το κλισέ της αστάθειας και της ανασφάλειας, μερικές φορές μπορούν να είναι ένδειξη για το ακριβώς αντίθετο. Ένας άνθρωπος που έχει σε μια συγκεκριμένη περίοδο της ζωής του άλλους στόχους και δεν νιώθει πως έχει ανάγκη μία σχέση για να αισθάνεται πλήρης (αλλά δεν μπορώ να δεχτώ ότι ένας άνθρωπος δε χρειάζεται το συναίσθημα για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, όπως είπα και πριν το θεωρώ μαζί με το σεξ φυσιολογικές βασικότατες ανάγκες), μπορεί συνειδητοποιημένα φερόμενος να κάνει απλώς σεξ, είτε σε ελεύθερη σχέση, είτε χωρίς καμία σχέση. Το να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου και τις ανάγκες σου και να είσαι ειλικρινής και με τον άνθρωπο που έχεις απέναντί σου για αυτές, για μένα δεν είναι ποτέ κατακριτέο. Και δεν καταλαβαίνω γιατί ένα νούμερο να οδηγεί σε τέτοια κρίση. Φυσικά δε μιλάω για νυμφομανία και φαινόμενα κάθε βράδυ με άλλον/η που επισύρουν πιο ειδική ψυχολογική συζήτηση (την οποία δεν ξέρω και να κάνω).
Θα πρέπει όμως εδώ, όπως είπαν ο χακερ και η Λένω αν δεν κάνω λάθος, παραπάνω, να πούμε πως το σεξ και το συναίσθημα μπορούν να είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Όταν συμπίπτουν είναι προφανώς το ιδανικό κι αλίμονο σ όποιον δεν το παραδέχεται αυτό (το πε κι ο μέγας διδάσκαλος Ιράτους, σεξ χωρίς συναίσθημα στην καλύτερη μέτριο). Και ούτε καταλαβαίνω γιατί να στιγματίζεται κάποιος επειδή κάνει αυτή τη διάκριση.
Επίσης, πολλοί "σχεσάκηδες" έχουν πολλές φορές ακόμα μεγαλύτερο αίσθημα ανασφάλειας. Είναι αυτοί τελικά που δεν μπορούν να υπάρξουν ως αυτοτελείς οντότητες και μπαίνουν στη μία σχέση (και μακροχρόνια ακόμη) μετά την άλλη. Άσε που, δεν ξέρω και τι ακριβώς σχέση είχε ο άλλος πριν τον γνωρίσω. Τι να το κάνω αν είχε μακροχρόνιες σχέσεις αλλά δεν έμαθε ποτέ να κάνει πίσω, να συζητάει, να δείχνει όλα τα θετικά κι αρνητικά συναισθήματά του, να χτίζει εμπιστοσύνη;
Αυτό που θέλω βασικά να πω, είναι πως οι πράξεις ορίζουν μεν τον άνθρωπο, αλλά πιο πολύ τον ορίζουν τα κίνητρά του κι ο τρόπος που προβαίνει σε αυτές. Μένοντας μόνο στα στείρα γεγονότα, ίσως απορρίψουμε άτομα για τον λάθος λόγο.
Ιππολύτη
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Ιππολύτη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 24 ετών. Έχει γράψει 1,972 μηνύματα.
09-05-20
20:33
Πώς συνδέεται η ενναλαγή συντρόφων με τα απωθημένα κατά τη γνώμη σου;Απο ότι έχω προσέξει, όσο περισσότερους/ες έχει κάποιος /α αλλάξει συντρόφους/ισσες, τόσα παραπάνω απωθημενα αποκτά.
Ιππολύτη
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Ιππολύτη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 24 ετών. Έχει γράψει 1,972 μηνύματα.
09-05-20
12:32
Εξαρτώμενου, εννοείς πως δεν μπορεί να μείνει μόνος του; Προφανώς αυτό δεν το επικροτώ, αλλά να μην ξεχνάμε κιόλας ότι το σεξ και η συντροφιά είναι ανθρώπινες, φυσιολογικές ανάγκες. Ο καθένας έχει τα όριά του στο πόσο καιρό αντέχει χωρίς να τις ικανοποιήσει.Μπορώ να καταλάβω πώς το εννοείς, ότι μια γυναίκα με αρκετούς συντρόφους στο παρελθόν, μπορεί να στιγματίζεται, λόγω της φύσης της πράξης. Αλλά, προσωπικά με προϊδεάζει, αρνητικά, ένα "πλούσιο" παρελθόν, γιατί, νομίζω, δείχνει κάποια αστάθεια και κάποια, ίσως, ανάγκη για ερωτικό δεσμό. Κατ' επέκταση, αυτά τα δύο δημιουργούν ένα προφίλ ανθρώπου ευάλωτου, αναποφάσιστου, εξαρτώμενου και φυσικά με διαφορετικές ανάγκες και πεποιθήσεις από μένα. Προφανώς, σε κάθε κανόνα, προσωπικό ή γενικό, υπάρχουν εξαιρέσεις.