Μάρκος Βασίλης
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών, επαγγέλεται Μαθηματικός και μας γράφει απο Καισαριανή (Αττική). Έχει γράψει 1,871 μηνύματα.
28-07-20
00:51
Κοίτα, τώρα κάνουμε μία στροφή προς την πολιτική προέκταση του ζητήματος, νομίζω πως ξεφεύγουμε από το αρχικό μας θέμα, εκτός αν θεωρήσουμε πως η ευτυχία του ατόμου προκύπτει (και) από την "εικόνα" μίας ευτυχισμένης κοινότητας, τοπικής- εθνικής- διεθνούς.
Αλλά δεν θέλω να βγω εκτός θέματος σε αυτό το σημείο.
Αυτό το ζήτημα μπορεί να αποτελέσει ανεξάρτητο thread.
Τώρα, βάσει του αρχικού τίτλου, θα μπορούσε να σχολιαστεί το αν το νόημα της ζωής μας τοποθετείται ήδη ή πρέπει να τοποθετείται στο ζήτημα που θίγεις.
Η ευτυχία είναι καθαρά υποκειμενική, σε ό,τι αφορά το πώς το βλέπω εγώ, ωστόσο ορίζεται μέσα σε ένα κοινωνικό πλαίσιο, επομένως όλα έχουν να κάνουν με την κοινωνική διάσταση του ανθρώπου - και άρα, όταν παλεύουμε για κοινωνικές διεκδικήσεις παλεύουμε για την ευτυχία όλων αλλά και τη δική μας.
Μάρκος Βασίλης
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών, επαγγέλεται Μαθηματικός και μας γράφει απο Καισαριανή (Αττική). Έχει γράψει 1,871 μηνύματα.
27-07-20
23:31
Ακριβώς εκεί πατάει!
Το ζήτημα της ευτυχίας είναι ολίγον περίεργο, αλλιώς ορίζει ο καθένας την ευτυχία και δυστυχώς οι μόνες μέθοδοι με τις οποίες την "μετράμε", αν μπορείς να το πεις αυτό, είναι τα ερωτηματολόγια και η διαπροσωπική επικοινωνία, με όλα τα προβλήματα που συνεπάγονται, οι μέθοδοι για την μέτρησή της που βασίζονται στην βιολογία είναι περιορισμένοι και δεν νομίζω πως δύναται να τελοιοποιηθούν, τουλάχιστον όχι σύντομα.
Συμφωνώ, είναι, όμως, όντως σημαντικό να μετρήσουμε τι είναι η ευτυχία για το κάθε άτομο; Μήπως έχει περισσότερη αξία να αφιερώσουμε περισσότερη δουλειά στο να δώσουμε σε όλα τα άτομα τις συνθήκες για να κυνηγούν την ευτυχία τους όπως θέλουν; Εννοώ, μήπως χάνουμε το δέντρο έτι μία φορά ως ανθρωπότητα;
Μάρκος Βασίλης
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών, επαγγέλεται Μαθηματικός και μας γράφει απο Καισαριανή (Αττική). Έχει γράψει 1,871 μηνύματα.
27-07-20
12:59
@spsj94n Ο ορισμός της αξίας που δίνεις φαίνεται να πατάει κυρίως στο αν κάτι αποτελεί βίωμα που επιβεβαιώνεται και από τον υπόλοιπο κόσμο, όμως αυτό, θα επαναλάβω, για πολλά άτομα δεν έχει καμία αξία. Μπορεί για εσένα, εμένα, και 1002 άλλα άτομα να έχει, αλλά για κάποια δεν έχει. Είναι σαν να προσπαθείς να επιχειρηματολογήσεις π.χ. για το ότι χωρίς να πιεις (αλκοόλ) δεν μπορείς να περάσεις τόσο καλά. Για πολλά άτομα ισχύει, αλλά για άλλα όχι.
Τώρα, η ζωή για το σήμερα είναι πολύ vague έννοια και πάρα πολύ της μόδας, αλλά δεν έχω καταλάβει αν όλοι οι άνθρωποι έχουμε το ίδιο κατά νου - πράγμα που κάνει και πολύ ασαφές το «ρεαλιστική ευτυχία», μιας και η ευτυχία είναι συναίσθημα και δεν την υποχρεώνει κάποιος να βρίσκεται σε έναν ασαφώς ρεαλιστικό κόσμο (η δική σου ή η δική μου πραγματικότητα δεν είναι η ίδια με των άλλων ανθρώπων).
Τώρα, η ζωή για το σήμερα είναι πολύ vague έννοια και πάρα πολύ της μόδας, αλλά δεν έχω καταλάβει αν όλοι οι άνθρωποι έχουμε το ίδιο κατά νου - πράγμα που κάνει και πολύ ασαφές το «ρεαλιστική ευτυχία», μιας και η ευτυχία είναι συναίσθημα και δεν την υποχρεώνει κάποιος να βρίσκεται σε έναν ασαφώς ρεαλιστικό κόσμο (η δική σου ή η δική μου πραγματικότητα δεν είναι η ίδια με των άλλων ανθρώπων).
Μάρκος Βασίλης
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών, επαγγέλεται Μαθηματικός και μας γράφει απο Καισαριανή (Αττική). Έχει γράψει 1,871 μηνύματα.
26-07-20
16:37
Η υστεροφημία απαιτεί θεολογική/θρησκευτική θεμελίωση, προϋποθέτει πως μετά τον θάνατο το ανθρώπινο πνεύμα εξακολουθεί να υπάρχει και έτσι δύναται να απολαύσει την εκτίμηση των άλλων ως προς το πρόσωπο και τα επιτεύγματά του.
Ωστόσο αυτό είναι αυθαίρετο, συνεπώς η αυτοθυσία, ο αλτρουισμός και η οποιαδήποτε ενέργεια που σκοπεύει πρωταρχικά στην απόκτηση υστεροφημίας είναι απερίσκεπτη πράξη (δεν πρέπει η υστεροφημία να λαμβάνεται υπόψην στις αποφάσεις κάποιου).
Γιατί αν αποδεχτούμε πως με τον θάνατο ο άνθρωπος παύει να υπάρχει πνευματικά, οι έννοιες της αιώνιας φήμης και δόξας είναι παράλογες, καθώς με τον θάνατο ο χρόνος σαν έννοια παύει να υπάρχει για τον νεκρό.
Όταν ο θάνατος είναι παρών για το άτομο, το άτομο δεν υπάρχει.
Η υστεροφημία δε χρειάζεται κάποιο μεταφυσικό υπόβαθρο. Μπορεί να μου αρέσει το ότι θα με θυμούνται οι μελλοντικές γενιές για την Χ πράξη μου τώρα, στο παρόν και να δρέπω σήμερα τα όσα θεωρώ ότι θα συμβούν στο μέλλον. Μπορώ, λοιπόν, να δρω με γνώμονα αυτό κι ας μην πιστεύω σε τίποτα άλλο πέρα από τα αισθητηριακά δεδομένα της αντίληψής μου.