borat
Επιφανές μέλος
Δεν μ' αναγνωρίζετε γιατί έλειπα καιρό
τα δάκρυα μου δε σας λένε κάτι.
Λοιπόν διηγηθείτε μου τι έγινε εδώ,
να βρω ξανά του νήματος την άκρη.
Πείτε μου εκείνες τις ιστορίες σας
που κάνουν τα καλάμια να λυγίζουν
στα όρια των χωραφιών κι-εν μέσω άπνοιας-
τα μέτωπα των αγροτών δροσίζουν.
Πείτε μου εκείνες τις ιστορίες σας.
Φωτογραφίες δείξτε μου αυτών που Κυριακή
γεννήθηκαν κι εκείνων που 'χουν πέσει
από τη βάρκα λίγο πριν φτάσει στην ακτή
γιατί η ζωή τους πια δεν τους αρέσει.
Τα τραγούδια πείτε μου που λέτε την αυγή
σα σβήνουνε τα φώτα στην πλατεία,
καθώς και τ' απογεύματα, μετά την προσευχή
και πριν να ξεκινήσει η αλητεία.
Τα τραγούδια πείτε μου που λέτε την αυγή.
Αν συνεχίζουν πείτε μου, κοιτώντας τη φωτιά,
οι άνθρωποι να κάθονται στις φτέρνες
και αν οι ομορφότερες γυναίκες, στα κρυφά,
κάτω από τη γλώσσα εκτρέφουν σμέρνες.
Πείτε μου ακόμα αν έρχεται στην άκρη του χωριού
ο λύκος του θανάτου τους χειμώνες,
που, σαν κουνούσε την ουρά, το γάλα έπηζε
στα τρομαγμένα στήθη απ' τις λεχώνες.
Πείτε μου ακόμα αν έρχεται στην άκρη του χωριού.
Πείτε μου μη βρέθηκε κι η σκάφη που παλιά,
λουζόμουνα με ήλιο και με χιόνι
ή τα μαλλιά που φύλαξε απ' την πρώτη μου κουρά η μάνα,
που ακόμα ρούχα απλώνει.
Το πτυελοδοχείο του Μπακούνιν το χυτό
συντρόφια μήπως βρέθηκε και κείνο,
να φτύσω μέσα με οργή, που οι νέες εποχές
με κάνουνε να μοιάζω με κρετίνο.
Δεν μ' αναγνωρίζετε γιατί έλειπα καιρό.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
ζήτησες τη ζωή σου
στ' άστρα της γης και τ' ουρανού
το φως του παραδείσου
χαράζει η μέρα σαν γυαλί
στην κόψη κόβεις βόλτες
παρέα με λαθρόβιους
πότες και μηχανόβιους
παράταιρους ιππότες
Στου αιώνα την παράγκα
στρώσε τ' όνειρό σου μάγκα
με βρισιές και προσευχές
και της μάνας τις ευχές
Στου αιώνα την παράγκα
στρώσε τ' όνειρό σου μάγκα
στα κρυφά και ταπεινά
ψάξε τα παντοτινά
Για μια Ντολόρες χάραξες
το δέρμα σου μια νύχτα
και το κορμί σου κάρφωσες
στου φεγγαριού την πίστα
Μ' άφιλτρο τώρα κι αλκοόλ
τσακίζεις τη φωνή σου
ληστής, Πιλάτος και Χριστός
εκεί που στάζει ο Θεός
θ' απλώσεις τη ζωή σου
Δίσκος: Στου αιώνα την παράγκα
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Στίχοι: Άλκης Αλκαίος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
Στίχοι: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Μουσική: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Ἑρμηνεία: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς καὶ Ἰσίδωρος Παπαδάμου
Βαρέθηκα, κοπέλα μου, μέρα νύχτα μοναχός·
σὺ κοιμᾶσαι στῆς μαμᾶς σου, μένα καίγεται ἡ καρδιά μου.
Στό ῾χω πεῖ ἀπὸ καιρὸ πὼς ἄλλο μάτια μ᾿ δὲ βαστῶ·
τώρα φεύγω καὶ μὲ χάνεις, ἀφοῦ χέρι ἐσὺ δὲ βάνεις.
Τί κι᾿ ἂν λὲς πὼς μ᾿ ἀγαπᾶς, αὐτὰ εἶναι λόγια τῆς ὀκᾶς·
῾κεῖ ποὺ θέλει ἡ ἀγάπη, κάστρα καὶ βουνὰ πατάει.
Ἄιντε τώρα, γειὰ χαρά, γλέντα στὸν ψεύτη ντουνιᾶ
Μακριὰ ἀπ᾿ τ᾿ ἀφεντικά σου, τὰ γατιά σου, τὰ σκυλιά σου,
τὸ μπαμπᾶ σου, τὴ μαμά σου, μακριὰ ἀπ᾿ τ᾿ ἀφεντικά σου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
ΗΤΑΝ ΟΛΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΑ
Ήταν όλα αποφασισμένα
Οι φρικτές καθυστερήσεις
και τα δάκρυα στο τηλέφωνο
Τα αίματα στα χέρια της μικρής μου,
που ίσως ποτέ δε βρω το θάρρος να της πω
πως ήταν όλα αποφασισμένα
(και πως την αγαπούσα από μωρό)
Το κλάμα το πρωί στο σφαιριστήριο
Τα γράμματα που κάηκαν στο βουνό
Αυτός που νίκησε για πάντα
το συνονόματο του
Αυτός που δεν τολμήθηκε ποτέ να συγκριθεί
Ότι θα τον λατρέψω, αλλά θα ντρέπομαι
να λέω στους κακούς πως είναι φίλος μου
Ήταν όλα προδιαγεγραμμένα
και ευλογημένα τα γονίδια της τεμπελιάς
που μας προσήψαν οι μανάδες μας κι εμάς
Και η ομορφιά και η τέχνη και η ελπίδα
πιο δυνατές απʼ τα δολάρια στα μάτια
κι απʼ την αγάπη που δεν ξέρει να προδίδει,
αλλά εκδικείται όταν πονά
Ήταν όλα καλά μεθοδευμένα
Να γελάσει η κριτής νεαρών ποιητών
όταν της πω ότι την πρόδωσα στον ύπνο μου
και ύστερα κρεμάστηκα προς τέρψη φοιτητών
Να κλάψει όταν μάθει πως πεινάω
και πως χυδαίοι φρουροί
διψούν για το αίμα μου,
μέσα στο καλοκαίρι, με υποκλίσεις
και συμβόλαια
και υποσχέσεις για χρόνια φωτεινά
και εγκαρτέρηση
μέσα σε κατακόμβες νέων χωρών
χωρίς συμπόνια
Ήταν όλα αποφασισμένα
Ο «θάνατος» το ʼ97
Μια νέα ζωή μέσα στα μάτια του μετά
Ήταν όλα επιμελώς μελετημένα
- και τρέμω όταν το σκέφτομαι -
να γίνουν όπως θέλαμε να γίνουν τελικά
Μα πριν μας πέσουν τα μαλλιά
να κάνουμε κάτι μαζί ξανά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
ΟΤΑΝ Ο ΔΙΑΔΡΟΜΟΣ ΡΟΥΦΗΞΕΙ ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΜΟΥ
Πώς θα κοιμόμουνα χωρίς εσάς μες στο μυαλό μου;
Πώς θα περνούσε η νύχτα μου χωρίς την αγάπη σας
γύρω απʼ το κεφάλι μου και μέσα στο στομάχι μου;
την αγκαλιά σας, το φιλί σας δε μου δίνει
Ποιο άλλο σπίτι θα γιατρέψει την αρρώστια μου
και ποιο πλυντήριο τα ρούχα μου θα πλύνει;
σʼ εσάς ανήκει κάθε γέλιο μου και δάκρυ
δε θά ʼναι φίλος να μου πει πως μʼ αγαπάει,
κι όταν ο αέρας καταπιεί τα καναρίνια μου,
δε θά ʼναι εχθρός για να μου πει πως με μισεί
σʼ ένα μαρτύριο με πλείστη παρρησία
κι αν τα κρανία σας γεμίζουν χίλιες έγνοιες...
Έκανα λάθη και το ξέρω (συγχωρέστε με!)
κι όταν πονάτε για τα λάθη μου υποφέρω
πιο πολύ
Κι αν φύγω πρώτος, πώς θʼ αντέξετε εσείς;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
1.000.000 ΧΕΙΜΩΝΕΣ (ενηλικίωση)
Πόσες υποσχέσεις στην πορεία δεν αθετήσαμε;
Πόσα λόγια αγάπης δεν ξεχάσαμε στο χτες;
Χιόνια στα μπαλκόνια μας και χιόνια στο χορτάρι
Ώρα για ποδόσφαιρο κι ο ύπνος θα μας πάρει
κάποτε κι εμάς
Είπες χίλια ψέματα και μία μόνο αλήθεια
Είπες «Η αγάπη της δεν άξιζε σε μας»
Τη φίλησα παντού όπως ο Χριστιανός το λείψανο,
μα η πίστη μου δεν έφτασε ξανά τόσο ψηλά
Σκέφτομαι το τέλος και τρομάζω και θρηνώ
Κανείς δε θα μπορούσε να το κάνει πιο σκληρό
από μένα
Τόσα άδεια πιάτα και ακόμα να χορτάσουμε
Τόσα χρόνια πέρασαν κι ακόμα να χαθούμε
Χιόνια στα κρεβάτια μας και χιόνια στις σελίδες
Κι αν πάγωσαν τα γήπεδα, ακόμα καίγονται οι κερκίδες
Φίλε μου, δεν ξέρω αν «θά ʼμαι πάντα δίπλα σου,
1.000.000 χειμώνες κι αν περάσουν»
Μωρό μου, μην πιστεύεις πως «θά ʼμαι πάντα δίπλα σου,
όλα τα χιόνια του ουρανού και αν μας θάψουν»
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
1.000.000 ΧΕΙΜΩΝΕΣ (ενηλικίωση)
Πόσες υποσχέσεις στην πορεία δεν αθετήσαμε;
Πόσα λόγια αγάπης δεν ξεχάσαμε στο χτες;
Χιόνια στα μπαλκόνια μας και χιόνια στο χορτάρι
Ώρα για ποδόσφαιρο κι ο ύπνος θα μας πάρει
κάποτε κι εμάς
Είπες χίλια ψέματα και μία μόνο αλήθεια
Είπες «Η αγάπη της δεν άξιζε σε μας»
Τη φίλησα παντού όπως ο Χριστιανός το λείψανο,
μα η πίστη μου δεν έφτασε ξανά τόσο ψηλά
Σκέφτομαι το τέλος και τρομάζω και θρηνώ
Κανείς δε θα μπορούσε να το κάνει πιο σκληρό
από μένα
Τόσα άδεια πιάτα και ακόμα να χορτάσουμε
Τόσα χρόνια πέρασαν κι ακόμα να χαθούμε
Χιόνια στα κρεβάτια μας και χιόνια στις σελίδες
Κι αν πάγωσαν τα γήπεδα, ακόμα καίγονται οι κερκίδες
Φίλε μου, δεν ξέρω αν «θά ʼμαι πάντα δίπλα σου,
1.000.000 χειμώνες κι αν περάσουν»
Μωρό μου, μην πιστεύεις πως «θά ʼμαι πάντα δίπλα σου,
όλα τα χιόνια του ουρανού και αν μας θάψουν»
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
Στίχοι: Παντελής Ροδοστόγλου
Μουσική: Διάφανα Κρίνα
Πρώτη εκτέλεση: Διάφανα Κρίνα
Η ανάσα σου ήτανε η πρώτη μου πατρίδα
κι η μυρωδιά σου ήταν ο πρώτος μου εθισμός
Πάει καιρός που έχω φύγει από τη Θήβα
και περιφέρομαι σακάτης και τυφλός
Καθαγιασμένος στα νερά της λησμονιάς σου
Εξουθενωμένος από τα έργα και τις μέρες σου
Θητεύω δίπλα σε αγάπες ξοφλημένες
γιατί τα χρόνια μου ναυάγησαν στις ξέρες σου
Παραχωρώ τ' άθλιο κορμί,τις πληγές μου
να εξασκηθούν οι μανιακοί και οι αρχάριοι
Θεέ μου, πώς ξεράθηκαν έτσι οι πηγές μου
που ξεδιψούσαν ναυαγοί λεγεωνάριοι
Και θα πληρώνω σαν αντίτιμο στο χρόνο
τη μοναξιά για όλα τα χάδια που ζητούσα
Για την αγάπη που με βύθισε στο πόνο
κι έτσι σακάτεψα εσένα που αγαπούσα
Άραγε θα θυμάται κάποιος τ' όνομά μας
Της ζωής μας τα εξαίσια φεγγάρια
Τα πάθη μας, τις λύπες, τα δεινά μας
άραγε υπήρξαμε ποτέ στα όνειρα μας;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
Μουσική: Στέφανος Κανελλής
Πρώτη εκτέλεση: Ντίνος Σαδίκης & Thirty Dirty ( Ντουέτο )
Είμαι ένα φύλλο του φθινόπωρου που πέφτει,
είμαι ένα στρώμα από φύλλα πεταμένα
κι αυτό το κίτρινο το χώμα που με βάφει,
κάποια στιγμή θα γίνει ένα και με μένα
Θα πλανηθώ μεσ' στις πτυχές του δέρματος σου,
θ' ακολουθώ κάθε τυχαία χαραγή σου
κι όπου με βγάλει θα φωλιάσω το χειμώνα,
χωρίς κανόνα!
Είμαι μια δύναμη κρυμμένη και το ξέρω
όμως δε ξέρω τι ζημιά μπορώ να κάνω,
Ζω σ' ένα πόλεμο που τρώει τα σωθικά μου,
που όμως κάποτε θα φάει και εμένα.
Στην μυρωδιά σου να μεθάω και να χάνομαι,
μόνο το χρώμα της πνοής σου να αισθάνομαι.
Έτσι ζεστά θα τον περάσω τον χειμώνα,
χωρίς κανόνα!
Είμαι ποτάμι που παρέσυρε τα δέντρα,
κάθε σταγόνα μου τα φύλλα τους δροσίζει,
μα δεν αρκεί αυτό ζωή για να τους δώσει
κι έτσι όλο κλέβουνε ζωή μόνο από μένα.
Πού θα με παν αυτοί οι δρόμοι σου δεν ξέρω
κι αυτό το άγνωστο με κάνει και σε θέλω.
Σ' αυτό το αίνιγμα κουρνιάζω τον χειμώνα
χωρίς κανόνα!
Είμαι ένα πλάτωμα, μια βάση για πυραύλους,
είμαι ένας πύραυλος που έκαψε τη βάση
κι αυτή η θλίψη μου δεν θα σβηστεί στ' αστέρια,
γι' αυτό θλιμμένο βλέπετε πάντα εμένα.
Κι έτσι όπως βλέπω να σε σέρνω και να σέρνομαι
κι όταν σε παίρνω να πετάμε και να φεύγουμε,
θα τον μπερδέψουμε για πάντα τον χειμώνα,
χωρίς κανόνα!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
Μουσική: Τρύπες
Πρώτη εκτέλεση: Τρύπες
Ακούω τις θάλασσες
και τα ποτάμια σου
Ακούω το γέλιο
ακούω το κλάμα σου
Τις μελωδίες που γεννιούνται στα σπλάχνα σου
Τις πολιτείες και τους ανθρώπους
που ταξιδεύουν κάτω απ' το δέρμα σου
Ακούω την αλήθεια σου κι' ακούω το ψέμα
Και μια μικρή ζεστή αγωνία μου γλυκαίνει το αίμα
Ακούω την Αγάπη
Ακούω την Αγάπη
Ακούω την Αγάπη
και δεν ακούω τις σκέψεις μου
Ακούω τους ήλιους
και τους πλανήτες σου
Ακούω τις χαρές σου
ακούω τις λύπες σου
Τις αρμονίες που γεμίζουν τις νύχτες σου
Τους εραστές και τους τρελούς
που ξενυχτάν κάτω απ' το δέρμα σου
Ακούω την αλήθεια σου κι' ακούω το ψέμα
Και μια μικρή ζεστή αγωνία μου γλυκαίνει το αίμα
Ακούω την Αγάπη
Ακούω την Αγάπη
Ακούω την Αγάπη
και δεν ακούω τις σκέψεις μου
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
ΕΔΩ ΜΙΛΑΝΕ ΓΙΑ ΛΑΤΡΕΙΑ
Εδώ μιλάνε για λατρεία,
εδώ μιλάνε για μορφές
που αποθεώνονται τη νύχτα
μέσα σε πάθη κι ενοχές
Εδώ μιλάνε για αγωνία
φυλακισμένη σε ψυχές
που ήρθαν από άλλους κόσμους
και από άλλες εποχές
Εδώ δεν είναι μια απλή επαρχία
Εδώ τη λέξη «αμαρτία»
δε θα τη βρεις στα λεξικά,
εδώ το μόνο πεπρωμένο
είναι η ζωή με μυστικά
Εδώ δεν είναι μια απλή επαρχία,
εδώ είναι οι άνθρωποι θεοί
(εδώ σταυρώνεσαι κι εσύ),
όταν ξαπλώνουν στο κρεβάτι
Τους λένε Ήλιο ή Κωνσταντίνο,
Μυρτώ ή Πετάω Χαρταετό,
Χριστίνα, Γιώργο ή Μαρ/ίτα,
Ντόριαν Γκρέι ή Χριστό
Μα όπως το φως τους σε τυφλώνει
και σε κηδεύει ζωντανό,
όταν η αλήθεια τους τελειώνει,
όλα είναι ψέματα εδώ
κι όταν ξυπνάς, ο Πρίγκηψ Κρίνος
είναι ένας βόθρος τελικά
και το θεσπέσιο όνομά του
ηχεί ανατριχιαστικά
Εδώ δεν είναι μια απλή επαρχία,
εδώ είναι όνειρο η ζωή,
εδώ κοιμήθηκες κι εσύ
Εδώ μην ελπίζεις σε κοινή ευτυχία,
εδώ είναι ο πόνος ηδονή,
εδώ πληγώθηκες κι εσύ
Εδώ δε ζητάμε μια νέα θρησκεία,
εδώ είναι οι άνθρωποι θεοί,
εδώ λατρεύτηκες κι εσύ
Εδώ δεν είναι μια απλή επαρχία.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
Τραγούδι: Μάρθα Φριντζήλα
Στα ίσα και στ' ανάποδα φωνές στον ύπνο μου άκουγα.
Αυτί μου πλανημένο στον Άδη κατεβαίνω.
Κατεβαίνω σα νυφούλα που 'χασε το μάγκα της,
ωχ! ωχ! ω! το λούσο και τα φράγκα της.
Είναι σπηλιά, είν' όαση, σβησμένη τηλεόραση.
Ωχρή σαν το λεμόνι, στου Ήφαιστου τ' αμόνι
κλαίω και παρακαλάω: "Να γεννηθώ δεν πρόφτασα,
ωχ! ωχ! ω! ζωή μου δεν σε χόρτασα".
Και να' σου πλησιάζουνε ανδρείκελα που μοιάζουνε.
Περίεργα κοιτάνε μα δε με βοηθάνε.
"Βγάλ' τα πέρα μοναχή σου όπως κάναμε όλοι μας,
ωχ! ωχ! ω! γαμώ το πορτοφόλι μας".
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Πρώτη εκτέλεση: Νανά Μούσχουρη
Άλλες ερμηνείες: Στέλιος Καζαντζίδης & Μαρινέλλα ( Ντουέτο ) || Μαρινέλλα & Γιώργος Νταλάρας ( Ντουέτο )
Το πέλαγο είναι βαθύ,
κι η αγάπη είναι μεγάλη
έχω έναν πόνο στην ψυχή
και ποιος θα μου τον βγάλει
Το πέλαγο είναι γλυκό,
χάδι μαζί και δάκρυ
και με κυλάει αφρίζοντας
στου ορίζοντα την άκρη.
Το πέλαγο είναι παιδί,
τρέχει και δεν το φτάνω
παιδί και στην αγάπη του,
που σαν παιδί το χάνω.
Εξαιρετικό τραγούδι, ειδικά η ερμηνεία από Καζαντζίδη.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
Τι άρωμα, τι μέθη αυτή η λιακάδα
Τα μάτια πριν τυφλώσει η σκοτεινιά
Και πονεμένοι θρήνοι απ' τον καιάδα
Δώσουν στον θάνατο άσχημη θωριά
Πως ξεψυχώ και λιώνοντας μόνος μου
Αγκομαχώ, πηδώ στο σκοτάδι
Τι σιωπηλά, πεθαίνοντας μόνος
Εγώ και το φως
Που βρέθηκα, πως με θωρούν χιλιάδες μάτια
Που βρίσκομαι, ούτ' ένα φως, κραυγές μονάχα
Που 'ναι οι θεοί που συγχωράνε
Τα πόδια μου δεν με κρατάνε
Το άψυχο κορμί μου αγκαλιάζω
Το χέρι σφίγγω με το χέρι μου
Μα σαν δεν νιώθω τίποτα ουρλιάζω
Δεν είναι ζωντανό το ταίρι μου
Πως ξεψυχώ και λιώνοντας μόνος μου
Αγκομαχώ, πηδώ στο σκοτάδι
Τι σιωπηλά, πεθαίνοντας μόνος
Εγώ και το φως
Που βρέθηκα, πως με θωρούν χιλιάδες μάτια
Που βρίσκομαι, ούτ' ένα φως, κραυγές μονάχα
Που 'ναι οι θεοί που συγχωράνε
Τα πόδια μου δεν με κρατάνε
Διάφανα Κρίνα
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ (ΜΑΣ) ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ
Οι τελευταίες μέρες του Αυγούστου
με βρήκαν ξαπλωμένο σε αγκάθια
Κανείς δεν υπολόγιζε πως θʼ άλλαζαν όλα
και θά ʼταν τόσο μαύρο και πικρό
το καλοκαίρι
Οι τελευταίες μέρες μαζί του
με βρήκαν μʼ ένα χέρι στο λαιμό μου
Για τους πολλούς κάτι τέτοιο δε νοείται σαν φόβος,
μα το μυαλό που ανδρώθηκε σε Απέραντα Θέρη
δεν το υποφέρει.
Όχι, δεν υποφέρει
τις τελευταίες μέρες του Αυγούστου,
τη φθίνουσα χαρά των μαθητών,
την παρακμή, την ευθύνη, τη σκληρή αλήθεια
στα τελευταία τζιτζίκια,
στο «Αίμα στο Νερό»,
στη σκοτεινή φωνή του ανταποκριτή,
στα μεσημέρια που σβήνουν,
στο σιωπηλό παιδί,
στη μυστική ζωή που ζήσαμε μαζί
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Γρηγόρης Μπιθικώτσης
Άλλες ερμηνείες: Γιώργος Νταλάρας
Της αγάπης αίματα με πορφύρωσαν
και χαρές ανείδωτες με σκιάσανε
οξειδώθηκα μες στη νοτιά των ανθρώπων
μακρινή μητέρα ρόδο μου αμάραντο
Στ' ανοιχτά του πελάγου με καρτέρεσαν
Με μπομπάρδες τρικάταρτες και μου ρίξανε
αμαρτία μου να 'χα κι εγώ μιαν αγάπη
μακρινή μητέρα ρόδο μου αμάραντο
Τον Ιούλιο κάποτε μισανοίξανε
τα μεγάλα μάτια της μες στα σπλάχνα μου
την παρθένα ζωή μια στιγμή να φωτίσουν
μακρινή μητέρα ρόδο μου αμάραντο
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
Μουσική: Νίκος Ξυδάκης
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Ξυδάκης
Στο εστιατόριο που τρων τα συνεργεία
μπήκε το θέμα σου, έτσι, στ' αστεία.
Εφτά βοηθοί και τρεις μαστόροι
μαζί τους και οι σερβιτόροι.
Κι εσύ μαρσάρεις τα μποτάκια σου
σφυρίζεις με τα δυο χειλάκια σου,
ανάβεις τη μικρή και τη μεγάλη σκάλα
κι ούτε μας σκέφτεσαι μια στάλα.
Και με τα δυο σου πόδια, λάστιχα Πιρέλι
φεύγεις και χάνεσαι, γλυστράς σαν χέλι.
Στο εστιατόριο που τρων τα συνεργεία
μπήκε το θέμα σου, έτσι, στ' αστεία.
Εφτά βοηθοί και τρεις μαστόροι
μαζί τους και οι σερβιτόροι.
Κοίτα τα φρένα, το τιμόνι σου,
δεν θα τα καταφέρεις μόνη σου.
Έλα σε μας και μη σε μέλλει, μη σε νοιάζει.
Έλα, μας τρώει το μαράζι.
Είμαστε εφτά βοηθοί και τρεις μαστόροι
μαζί μας είναι και οι σερβιτόροι.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
Μουσική: Διάφανα Κρίνα
Πρώτη εκτέλεση: Διάφανα Κρίνα
Κάποιος έτρεχε στο πλήθος
κάποιος άλλος όχι εγώ
εγώ τάιζα τους λύκους
και κοιμόμουν στο βουνό
Κάποιος μου 'κλεψε τα χρόνια
και μου πήρε τη ψυχή
εγώ άκουγα τ' αηδόνια
κι έπινα γλυκό κρασί
Κάποιος ζούσε τη ζωή μου
μες το σπίτι μου είχε μπει
τον κοιτούσα απ 'το φεγγίτη
που 'στρωνε να κοιμηθεί
Κάποιος έκλαιγε με τύψεις
για όσα πρόδωσα εγώ
για όλα αυτά που 'χα αγαπήσει
για όλα αυτά που δε θα δω
Κάποιος φεύγει μ 'ένα πλοίο
κάποιος που δεν είμαι 'γω
στη προβλήτα μες το κρύο
λυπημένα τον κοιτώ
Κάποιος έκλαιγε με τύψεις
για όσα πρόδωσα εγώ
για όλα αυτά που 'χα αγαπήσει
για όλα αυτά που δε θα δω
για όλα αυτά που δε θα δω.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
Στίχοι: Αρλέτα
Μουσική: Αρλέτα
Πρώτη εκτέλεση: Αρλέτα
Είναι δώδεκα η ώρα, είναι η ώρα των τρελών
κάπου θα σε συναντήσω, κάπου θα σε βρω
στα κελιά τους οι άνθρωποι, ύπνο κάνουν ελαφρό
είναι ελεύθεροι οι δρόμοι για κυνηγητό
είναι δώδεκα η ώρα, είναι η ώρα των τρελών
βραχνό γέλιο αν ακούσεις, κλείσε το ρολό
λύκε, λύκε μου, καλέ μου
λύκε, λύκε μου είσαι εδώ
βγαίνω από τη φωλιά μου και σε κυνηγώ
λύκε, λύκε μου, καλέ μου
λύκε, λύκε μου είσαι εδώ
είσαι η μόνη μου ελπίδα και σ ακολουθώ
όμορφο μου προβατάκι τι γυρεύεις μες στο δρόμο
είμαστε όλοι μπερδεμένοι στο δικό του νόμο
Δόντια βγάζουνε τα αστέρια,
νύχια φύτρωσαν στους δρόμους,
ξέφρενη η νύχτα παίζει
κλέφτες και αστυνόμους
όταν πέφτει το σκοτάδι βγαίνει ο λύκος στην πλατεία
στη χαμένη πολιτεία και ζητά τροφή
κλειδωμένα είναι τα αρνάκια, ζαχαρένιο το κλειδί
κάτι απόμερα παγκάκια, θάμνοι και σιωπή
λύκε, λύκε μου, καλέ μου
λύκε, λύκε μου είσαι εκεί
είναι η άγρια πλευρά σου που με συγκινεί
Είναι δώδεκα η ώρα, είναι η ώρα των τρελών
όπου ανθίζει το σκοτάδι, όπου ανθίζει το σκοτάδι
Είναι δώδεκα η ώρα, είναι η ώρα των τρελών
κάπου θα σε συναντήσω, κάπου θα σε βρω.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
Its you that I adore
Youll always be my whore
Youll be the mother to my child
And a child to my heart
We must never be apart
We must never be apart
Lovely girl youre the beauty in my wrold
Without you there arent reasons left to find
And Ill pull your crooked teeth
Youll be perfect just like me
Youll be a lover in my bed
And a gun to my head
We must never be apart
We must never be apart
In you I see dirty
In you I count stars
In you I feel so pretty
In you I taste god
In you I feel so hungry
In you I crash cars
We must never be apart
Drinking mercury
To the mystery of all that you should ever seek to find
Lovely girl youre the murder in my wrold
Dressing coffins for the souls Ive left behind
In time
We must never be apart
And youll always be my whore
Cause youre the one that I adore
And Ill pull your crooked teeth
Youll be perfect just like me
In you I feel so dirty in you I crash cars
In you I feel so pretty in you I taste god
We must never be apart
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
I keep them away from me
They won't behave
Won't be what I want them to be
I've seen it all and it's all done
I've been with everyone and no one
So many squandered moments
So much wasted time
So busy chasing dreams
I left myself behind
I've seen it all and it's all done
I've been with everyone and no one
So this dying slowly
It seemed better than shooting myself
This dying slowly
It seemed better than shooting myself
These worms, darling
They're nibbling away at me
They go at it when I'm sleeping
Won't let me get to my feet
I've seen it all and it's all done
I've been with everyone and no one
So this dying slowly
It seemed better than shooting myself
This dying slowly
It seemed better than shooting -
If I could find the words to explain this feeling
I would shout them out
If I could find out all this, what's inside me
I would shout it out
So this dying slowly
It seemed better than shooting myself
This dying slowly
It seemed better than shouting it out
I make some coffee
Pull on that new pair of pants
I can get so far [?]
The feeling just falls away
I've seen it all and it's all done
I've been with everyone and no one
I'm just tired, baby
I just need to lay down
I'm just tired, darling
I just need to lay down
I'm just tired, baby
I just need to lay down
I'm just tired, darling
I just need to lay down
I'm just tired, darling
Τindersticks.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
Είν' η καρδούλα μου αξύριστη προφίλ μα και ανφάς
σε μια πόζα αναπάντεχη κακότεχνη με φλας
από αστυνόμο φωτογράφο τραβηγμένη
με μια ταμπέλα από κάτω αριθμημένη.
Τζιμάκος.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
Μουσική: Βασίλης Τσιτσάνης, Βλάχος
Πρώτη εκτέλεση: Σωτηρία Μπέλλου
Άλλες ερμηνείες: Στέλιος Καζαντζίδης
Σαν απόκληρος γυρίζω
στην κακούργα ξενιτιά
Περιπλανώμενος δυστυχισμένος
Μακριά απ' της μάνας μου την αγκαλιά
Κλαίνε τα πουλιά για αέρα
Και τα δέντρα για νερό
Κλαίω μανούλα μου κι εγώ για σένα
Που έχω χρόνια για να σε ειδώ
Πάρε χάρε τη ψυχή μου
Ησυχία για να βρω
Αφού το θέλησε η μαύρη μοίρα
Μες τη ζωή μου να μη χαρώ
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
Μουσική: Μάριος Τόκας
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μητροπάνος
Τα σύνορα που πέρασα δεν είχανε φρουρό
μόνο λίγα γεράκια διψασμένα
στα γόνατά μου αράξανε ζητώντας μου νερό
και πώς να τα χορτάσω τα καημένα
Σε πολιτεία βρέθηκα που 'ψαχνα για καιρό
στου ονείρου μου τον χάρτη τον κρυμμένο
πάω να την ψηλαφίσω τρέχω να τη χαρώ
κι αυτή με προσπερνάει με βλέμμα ξένο
Στην αγορά ζωήλατα και ξωτικά πουλιά
και κράχτες που σωσίβια διαλαλούνε
αγόρασα από ένα σε δυο γυμνά παιδιά
κι εκείνα ζαρωμένα μ' απαντούνε:
"Οι δοκιμές μας γέρασαν νωρίς στον κόσμο αυτό
κι αν τόσο θες να κάνεις μια αβαρία
δώσε μας λίγο πράσινο Κιφ Μαροκινό
και θα στο ξεπληρώσει η Ιστορία".
Στο πάρκο ένας μπατίρης μου ζάλιζε τ' αυτιά
πως ήσουν τράπουλα σημαδεμένη
στους τέσσερις ανέμους σκορπίσαν τα χαρτιά
πού να σε ψάξω χώρα μου χαμένη
Στον ώμο το δισάκι μου σε σας ξαναγυρνώ
φωτιά νερό αέρα μου και χώμα
δε βγαίνουνε τα όνειρα σε πλειστηριασμό
δεν παίχτηκε η παρτίδα μας ακόμα
Μεγάλο ρισπέκτ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
ΣΤΙΓΜΑ
Θαύμασε το λουλούδι, πριν να μαραθεί,
θαύμασε το δάκρυ, πριν στεγνώσει,
θαύμασε τη μέρα, πριν νυχτώσει,
αγάπησε την ομορφιά, πριν σε προδώσει.
Γιατί αυτό που θαυμάζεις σήμερα,
να ξέρεις πως δε διαρκεί για πάντα...
Είναι ήχος που σπάει τη σιωπή,
είναι φως που διαπερνά τη σκοτεινιά,
είναι γιατρειά ανίατης αρρώστιας,
είναι ελπίδα για μικρά παιδιά.
Κι όσο καλό κι αν σου φαίνεται πως είναι,
τόσο εύκολα μπορεί να σκοτώσει.
Αυτό το κάτι, άλλοι το λένε ομορφιά
κι άλλοι το λένε θάνατο.
Γενιά του Χάους
Στίγμα
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
Νίκος Καββαδίας.Γράμμα ενός αρρώστου
Φίλε μου Αλέξη, το ʽλαβα το γράμμα σου
και με ρωτάς τι γίνομαι, τι κάνω
Μάθε, ο γιατρός πως είπε στη μητέρα μου
ότι σε λίγες μέρες θα πεθάνω…
Είναι καιρός όπου έπληξα διαβάζοντας
όλο τα ίδια που έχω εδώ βιβλία
κι όλο εποθούσα κάτι νέο να μάθαινα
που να μου φέρει λίγη ποικιλία
Κι ήρθεν εχθές το νέο έτσι απροσδόκητα
σιγά ο γιατρός στο διάδρομο εμιλούσε
και τʼ άκουσα, στην κάμαρα σκοτείνιαζε
κι ο θόρυβος του δρόμου σταματούσε
Έκλαψα βέβαια, κάτω απʼ την κουβέρτα μου
Λυπήθηκα. Για σκέψου, τόσο νέος
μα στον εαυτό μου αμέσως υποσχέθηκα
πως θα φανώ, σαν πάντοτε, γενναίος
Θυμάσαι, που ταξίδια ονειρευόμουνα
κι είχα ένα διαβήτη κι ένα χάρτη
και πάντα για να φύγω ετοιμαζόμουνα
κι όλο η μητέρα μου ʽλεγε: Το Μάρτη…
Τώρα στο τζάμι ένα καράβι εσκάρωσα
κι ένα του Μαγκρ στιχάκι έχω σκαλίσει:
«Τι θλίψη στα ταξίδια κρύβεται άπειρη!»
κι εγώ για ένα ταξίδι έχω κινήσει
Να πεις σʼ όλους τους φίλους χαιρετίσματα
κι αν τύχει νʼ απαντήσεις την Ελένη
πως μʼ ένα φορτηγό πες της μπαρκάρισα
και τώρα πια να μη με περιμένει
Αλήθεια, ο Χάρος ήθελα να ʽρχότανε
σαν ένας καπετάνιος να με πάρει
χτυπώντας τις βαριές πέτσινες μπότες του
κι ένα μακρύ τσιμπούκι να φουμάρει
Αλέξη, νιώθω τώρα πως σε κούρασα
μπορεί κιόλας να σʼ έκαμα να κλάψεις
δε θα ʽβρεις, βέβαια, λόγια για μια απάντηση
μα δε θα λάβεις κόπο να μου γράψεις…
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
Ωραία κοιμωμένη
Στίχοι: Θοδωρής Γκόνης
Μουσική: Νίκος Ξυδάκης
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Ξυδάκης
Τ'άσπρα χαλικάκια εκείνου του μικρούλη,
του κοντορεβυθούλη,
ποιος πρώτος θα τα βρει
Στους δρόμους σκορπισμένα,
για σένα και για μένα,
κι όποιος πρώτος τα βρει
στο κάστρο αυτός θα μπει.
Στο κάστρο είναι κλεισμένη
χρόνους εκατό
η ωραία κοιμωμένη
κι ένα μυστικό.
Μάγισσα το κρατάει,
δράκοντας το φυλάει
στο κάστρο πώς θα μπω,
πες μου το μυστικό,
αχ πες μου το μυστικό
κάποιος που όλα τα ξέρει
ψηλά στον Υμηττό
Συνάντησα ένα βράδυ κρυφά το μυστικό
Ωραία Κοιμωμένη στ' αλήθεια σ' αγαπώ
Δείξε μου εσύ το δρόμο και θα ρθω να σε βρω.
το μόνο της ζωής μου ταξίδι είσαι εσύ
κοντεύω τα σαράντα κι ακόμα είμαι παιδί.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
I hurt myself today
to see if I still feel
I focus on the pain
the only thing that's real
the needle tears a hole
the old familiar sting
try to kill it all away
but I remember everything
what have I become?
my sweetest friend
everyone I know
goes away in the end
and you could have it all
my empire of dirt
I will let you down
I will make you hurt
I wear this crown of thorns
upon my liar's chair
full of broken thoughts
I cannot repair
beneath the stains of time
the feelings disappear
you are someone else
I am still right here
what have I become?
my sweetest friend
everyone I know
goes away in the end
and you could have it all
my empire of dirt
I will let you down
I will make you hurt
if I could start again
a million miles away
I would keep myself
I would find a way
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
Breakfast In America lyrics
Take a look at my girlfriend, she's the only one I got
Not much of a girlfriend, never seem to get a lot
Take a jumbo across the water, like to see America
See the girls in California
I'm hoping it's going to come true but there's not a lot I can do
Could we have kippers for breakfast, mummy dear, mummy dear
They got to have 'em in Texas, cos everyone's a millionaire
I'm a winner, I'm a sinner, do you want my autograph?
I'm a loser, what a joker
I'm playing my jokes upon you while there's nothing better to do
Don't you look at my girlfriend (Girlfriend), she's the only one I got
Not much of a girlfriend (Girlfriend), never seem to get a lot (What's she got? Not a lot)
Take a jumbo cross the water, like to see America
See the girls in California
I'm hoping it's going to come true but there's not a lot I can do
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
Γεννήθηκα στην Κιβωτό
μαζί με τ' άλλα ζώα
και τώρα εδώ σας τραγουδώ
δαιμόνια κι αθώα
Γεννήθηκα και μου 'δωσαν
για προίκα μια μαγκούρα
να τη βαράω με δύναμη
στου νου μου την καμπούρα
Είμαι εξάρτημα εγώ της μηχανής σας
κι ο γιος μου τ' ανταλλακτικό
θα 'ναι εντάξει μια ζωή στη δούλεψή σας
είναι από άριστο υλικό!
Γεννήθηκα με ένα γιατί
μες στην καρδιά κρυμμένο
ποιούς μάγκες εξυπηρετώ
ποιοί μ' έχουν κουρδισμένο
Με φέρανε και μου 'πανε
ποτέ μιλιά μη βγάλω
πως είναι που γεννήθηκα
προνόμιο μεγάλο
Είμαι εξάρτημα εγώ της μηχανής σας
κι ο γιος μου τ' ανταλλακτικό
θα 'ναι εντάξει μια ζωή στη δούλεψή σας
είναι από άριστο υλικό!
Γεννήθηκα στην Κιβωτό
εννιά και δεκατρία
την ώρα που οι πλανήτες μου
βαράγαν μα...
Μαρία με τα κίτρινα
με βάση τα δεδομένα
εδώ ο κόσμος χάνεται
κι εσύ το παίζεις γκόμενα
Είμαι εξάρτημα εγώ της μηχανής σας
κι ο γιος μου τ' ανταλλακτικό
θα 'ναι εντάξει μια ζωή στη δούλεψή σας
είναι από άριστο υλικό!
Ελένη Βιτάλη.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
Τα λόγια και τα χρόνια
Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Χαράλαμπος Γαργανουράκης
Άλλες ερμηνείες: Γιάννης Μαρκόπουλος || Μάριος Φραγκούλης
Τα λόγια και τα χρόνια τα χαμένα
και τους καημούς που σκέπασε καπνός
η ξενιτιά τα βρήκε αδελφωμένα
Κι οι ξαφνικές χαρές που ήρθαν για μένα
ήταν σε δάσος μαύρο κεραυνός
κι οι λογισμοί που μπόρεσα για σένα
Και σου μιλώ σ' αυλές και σε μπαλκόνια
και σε χαμένους κήπους του Θεού
κι όλο θαρρώ πως έρχονται τ' αηδόνια
με τα χαμένα λόγια και τα χρόνια
εκεί που πρώτα ήσουνα παντού
και τώρα μες στο κρύο και στα χιόνια
Η μοίρα κι ο καιρός το 'χαν ορίσει
στον κόσμο αυτό να ρίξω πετονιά
κι η νύχτα χίλια χρόνια να γυρίσει
Στο τέλος της γιορτής να τραγουδήσει
αυτός που δεν εγνώρισε γενιά
και του καημού την πόρτα να χτυπήσει
και του καημού την πόρτα να χτυπήσει
και του καημού την πόρτα να χτυπήσει
Δεν ήτανε ρολόι σταματημένο
σε ρημαγμένο κι άδειο σπιτικό
οι δρόμοι που με πήραν και προσμένω
Τα λόγια που δεν ξέρω σου τα δένω
με τους ανθρώπους που 'δαν το κακό
και το 'χουν στ' όνομά τους κεντημένο
Αυτός που σπέρνει δάκρυα και πόνο
θερίζει την αυγή ωκεανό
μαύρα πουλιά τού δείχνουνε το δρόμο
Κι έχει τη ζωγραφιά κοντά στον ώμο,
σημάδι μυστικό και ριζικό
πως ξέφυγε απ' τον ʼδη κι απ' τον κόσμο
Η μοίρα κι ο καιρός...
Απίστευτοι στίχοι.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
ΜΑΝΟΣ ΛΟΪΖΟΣ - ΚΙ ΑΝ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ
Κι αν τα μάτια σου δεν κλαίνε
έχουν τρόπο και μου λένε
για τον πόνο που πονούν.
Μʼ ένα βλέμμα λυπημένο
πρωινό συννεφιασμένο
για την άνοιξη ρωτούν.
Με κοιτάζουν μου μιλούν και απορούν
αχ, τα μάτια σου
για τα όνειρα που κάναμε ρωτούν
αχ, τα μάτια σου
Μάτια παραπονεμένα
μάτια που είσαστε για μένα
θάλασσες υπομονής
με κλωστούλες ασημένιες
πλέκω τις κρυφές σας έννοιες
σε τραγούδι της ζωής.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
Δώσ' μου λίγη ακόμα αγάπη
οδήγησέ με στο φριχτό της τοπίο
Δώσ' μου λίγη ακόμα αγάπη
θέλω να γίνω ο βασιλιάς των γελοίων
Δώσ' μου λίγη ακόμα αγάπη
μη μ' αφήνεις σα σκυλί πεινασμένο
Δώσ' μου λίγη ακόμα αγάπη
θέλω να μπω στην τροχιά των χαμένων
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
"Πέρασα χίλιες στοιχειωμένες νύχτες
με μια φωτιά που μου ζητούσε να υπομένω
να καίγομαι μαζί της και να παίζω
ένα παιχνίδι που εγώ ήμουν πάντα ο χαμένος.
Μα σαν τη ρώτησα αν ήθελε
να 'ναι αυτή το δέντρο
να 'μαι εγώ ο κεραυνός
δεν πήρα απάντηση, δεν πήρα
και να 'μαι πάλι εδώ ζωντανός.
Σ' ένα άγριο όνειρο ξύπνησα παγωμένος
κάποιος με ρώταγε μέσ' απ' το μαύρο φως
ποιος είν' ο δρόμος μου, αν ξέρω πού πηγαίνω
κι αν ξέρω ποιος από τους δυο μας είν' αυτός και ποιος εγώ.
Μα σαν τον ρώτησα ποιος είναι
αν είν' ο διάβολος ή μήπως είναι ο Θεός
δεν πήρα απάντηση, δεν πήρα
και να 'μαι πάλι εδώ ζωντανός.
Μ' ένα ζευγάρι λασπωμένες μπότες
σάλταρα πάνω απ' τη χλομή μου μοίρα
κι εκείνη ανήμπορη να με γραπώσει
μ' έβριζε κι έσκουζε σαν γερασμένη σκύλα.
Μα όταν τη ρώτησα πώς γίνεται
να κάνει τάχα πως ζει κάποιος ήδη νεκρός
δεν πήρα απάντηση, δεν πήρα
και να 'μαι πάλι εδώ ζωντανός"
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
Παιδική δικτατορία
χρειάζεσαι νέα νοοτροπία
καιρός να λαδώσεις τα μυαλά σου
μην κάνεις ηλίθια τα παιδιά σου
χάος μέσα στο μυαλό σου
τρέξε να δεις το γιατρό σου
ασε με στο κόσμο που τώρα ζω
μη με κάνεις κομπλεξικό
Ω! Ω! Κόμπλεξ
γιατί έχεις σάπια νοοτροπία
Ω! Ω! Κόμπλεξ
γιατί έχεις σάπια νοοτροπία
γιατί έχεις σάπια νοοτροπία
Μην μου λες το τι θα κάνω
που θα πάω τι θα πω
μην μου λες τι να φορέσω
και πόσο χαμηλά θα πέσω
θέλω να κάνω αυτό που νομίζω
την κάθε σκέψη να την ορίζω
άσε με στο κόσμο που τώρα ζω
Μη με κάνεις κομπλεξικό.
Ω! Ω! Κόμπλεξ
γιατί έχεις σάπια νοοτροπία
Ω! Ω! Κόμπλεξ
γιατί έχεις σάπια νοοτροπία
γιατί έχεις σάπια νοοτροπία
Ω! Ω! Κόμπλεξ
γιατί έχεις σάπια νοοτροπία
Ω! Ω! Κόμπλεξ
γιατί έχεις σάπια νοοτροπία
γιατί έχεις σάπια νοοτροπία
Μην μου λες το τι θα κάνω
που θα πάω τι θα πω
μην μου λες τι να φορέσω
και πόσο χαμηλά θα πέσω
θέλω να κάνω αυτό που νομίζω
την κάθε σκέψη να την ορίζω
άσε με στο κόσμο που τώρα ζω
Μη με κάνεις κομπλεξικό.
Ω! Ω! Κόμπλεξ
γιατί έχεις σάπια νοοτροπία
Ω! Ω! Κόμπλεξ
γιατί έχεις σάπια νοοτροπία
Ω! Ω! Κόμπλεξ
γιατί έχεις σάπια νοοτροπία
Ω! Ω! Κόμπλεξ
γιατί έχεις σάπια νοοτροπία
γιατί έχεις σάπια νοοτροπία
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
Στίχοι: Μάνος Ξυδούς
Μουσική: Μάνος Ξυδούς
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μητροπάνος
Δε σε πιστεύω όταν λες πως μ' αγαπάς
δε σε πιστεύω όταν λες πως δε με θέλεις
τώρα που σ' έμαθα απ' έξω και καλά
δε σε πιστεύω κι ας μου λες πως με πιστεύεις
Δε σε πιστεύω όταν έρχεσαι αργά
"κλεισμένη" μέσα στης ζωής τα παραμύθια
δε σε πιστεύω κι ας μου λες καμμιά φορά
πως όλα γύρω σου, σου έγιναν συνήθεια
Πιστεύω μόνο παραμύθια λαϊκά
τα κόκκινα τα μπλουζ που κοροϊδεύεις
θες και βουλιάζεις κάθε μέρα στα βαθιά
αφού δε ξέρεις στη στεριά να ταξιδεύεις
Δε σε πιστεύω όταν λες πως μ' αγαπάς
δε σε πιστεύω κι ας μου λες ότι με νιώθεις
είσαι από κείνες που θολώνουν τα νερά
κι ας θες να πέσεις στη φωτιά για να με σώσεις
Εξαιρετικό.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
Μπλε Χειμώνας - Διάφανα Κρίνα
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
ΤΑ ΓΛΥΚΑ ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΑ ΣΟΥ ΑΝΤΙΟ
Μουσική: Διάφανα Κρίνα - Στίχοι: Παντελής Ροδοστόγλου
Παραδομένος σε μια μοίρα σκοτεινή
έτσι αφημένος σ' ένα απόκοσμο παζάρι
να υποφέρω από μια δύναμη κρυφή
με τα κουρέλια μου να ντύνω το φεγγάρι
Γελώντας λούζομαι σε βιβλικές βροχές
κι αν σκοτεινιάζω αγάπη μου μην με φοβάσαι
γιατί ευωδιάζουν αγριοκέρασα οι σιωπές
που με τυλίγουν σαν ομίχλη όταν κοιμάσαι
Την ερημιά μου την στοιχειώνουνε φωνές
πονάει η μνήμη μου και σκούζει σαν θηρίο
και έτσι για πάντα θα γεμίζω μ' ενοχές
για τα γλυκά απελπισμένα σου αντίο
Και εγώ που πάντα ήθελα μέσα σου να ζήσω
σφαδάζω κάτω από έναν ξένο αστερισμό
ήρθα εδώ για να υποφέρω, ν' αγαπήσω
και να χαθώ.
Οι στίχοι μίλησαν.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
Αν ήσουν άγγελος
Καλλιτέχνης: Βασίλης Καζούλης
Συνθέτης: Βασίλης Καζούλης
Στιχουργός: Βασίλης Καζούλης
Στίχοι:
Αν ήσουν άγγελος της γης
αν ήσουν άστρο της αυγής μαργαριτάρι
μες στους γαλάζιους τους βυθούς
και στους ουράνιους θησαυρούς ξανθό φεγγάρι
Δε θα περίμενα να 'ρθεις
ούτε να φύγεις μέσα στης γιορτής τα φώτα
πρωτού σ' αγγίξω και χαθεί
ό,τι αγάπησα απλά στου νου τη ρότα.
Λύσ' τα μαλλιά σου κι άφησέ με
να 'ρθω λίγο και να δω
πώς περιγράφει τη μορφή σου
τ' άσπρο σου το νυχτικό
Στο παραθύρι σου βροχή
στο προσκεφάλι σου τα σύννεφα γερμένα
μές στον καθρέφτη σου γελάς
κάτι απ' τη λάμψη σου θα κρύψεις και για μένα
Λύσ' τα μαλλιά σου κι άφησέ με
να 'ρθω λίγο και να δω
πώς περιγράφει τη μορφή σου
τ' άσπρο σου το νυχτικό
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
ΠΡΟΚΑΤΑΚΛΥΣΜΙΑΙΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ
Όταν βλέπεις πως άρχισαν και τα χώματα
ν' αρνούνται να γεννήσουν των παιδιών σου τη τροφή.
Όταν το χέρι σου μακραίνει ανεξέλενκτα
κι ακόμα και των ποταμών αλλάζει τη ροή.
Όταν ακόμα και οι θεοί που έχεις φτιάξει
που τους έπλασες στα μέτρα που τους ήθελες εσύ
την οργή τους τη συγκρίνουν με τα λάθη που' χεις κάνει
και αρχίζουν να την βρίσκουν απαράδεκτα μικρή
Κοίτα που οι χαράδρες , με τεράστιους τάφους μοιάζουν
και τα βουνά Σα να 'γιναν για όμοιο σκοπό
αρχίζεις να νομίζεις πως το νερό που υπάρχει
να κινηθεί προσμένει μ' ένα κατακλυσμό
Παράσιτα ανίκανα που για να επιβιώσουν
ανέπτυξαν μεσ' στο μυαλό τους την διαστροφή
κυριάρχησαν και μάθανε με τη δύναμη που έχουν
υποταγή να προκαλούν και γίνανε θεοί
απλώσανε τη βρώμα τους τόσο πολύ τριγύρω
δεν τους αντέχει πάνω της άλλο αυτή η γη
Ότι υπάρχει γύρω ,με τον τρόπο που υπάρχει
είναι μια εικόνα πριν το κατακλυσμό
Χέρι ανθρώπου ή θείο είναι ακριβώς το ίδιο
όταν το τέλος θα είναι ολοκληρωτικό.
Αφού ο ίδιος ο άνθρωπος - πληγή του εαυτού του
την πιο τρελή παράνοια τη λέει λογική
βρίσκει τρόπους να σκοτώνει τα παιδιά του
και μόνο καταστρέφοντας κρατιέται στη ζωή
θεός είναι του σύμπαντος - αυτό ακριβώς πιστεύει
μα να που απ' τα χέρια του ξέφυγε ο έλεγχος
και αλόφρενας ανίκανος σκοτώνοντας προσμένει
τη λύτρωση που φέρνει η ολική καταστροφή
Των μυαλών μας η αρρώστια μαζεμένη σε μια βόμβα
που ίσως να μη προλάβει να χρησιμοποιηθεί
παρά μόνο σα μια εσχάτη λύση αυτοκτονίας
όταν η γη πια στείρα θα μας εκδικηθεί .
Ας συνεχίσουμε λοιπόν το έργο του θανάτου
με την αισχρή αλήθεια και δίχως ενοχή
πρέπει να επισπεύσουμε την αποσύνθεση μας
η παρακμή κρατάει και είναι βαρετή
τουλάχιστον το τέλος μας θα είναι έργο δικό μας
και η ηλιθιότητα παροιμιακή . . . γιατί;
Ότι υπάρχει γύρω με τον τρόπο που υπάρχει
είναι μια εικόνα πριν τη καταστροφή
χέρι ανθρώπου ή θείο , είναι ακριβώς το ίδιο
εικόνα τέλεια βιβλική από ένα απλό κουμπί
Ήταν πολύ σωστοί...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
My eyes seek reality
My fingers seek my veins
There's a dog at your back step
He must come in from the rain
I fall cause I let go
The net below has rot away
So my eyes seek reality
And my fingers seek my veins
The trash fire is warm
But nowhere safe from the storm
And I can't bear to see
What I've let me be
So wicked and worn
So as I write to you
Of what is done and to do
Maybe you'll understand
And wontcry for this man
cause low man is due
Please forgive me
My eyes seek reality
My fingers feel for faith
Touch clean with a dirty hand
I touch the clean to the waste
The trash fire is warm
But nowhere safe from the storm
I can't bear to see
What I've let me be
So wicked and worn
So as I write to you
Of what is done and to do
Maybe you'll understand
and wont cry for this man
cause low man is due
Please forgive me
Please forgive me
Please forgive me
So low the sky is all I see
All I want from you is forgive me
So you bring this poor dog in from the rain
Though he just wants right back out again
And I cry, to the alleyway
Confess all to the rain
But I lie, lie straight to the mirror
The one I've broken, to match my face
The trash fire is warm
But nowhere safe from the storm
And I can't bear to see
What I've let me be
So wicked and worn
So as I write to you
Of what is done and to do
Maybe you'll understand
And Wont cry for this man
cause low man is due
Please forgive me
Please forgive me
So low the sky is all I see
All I want from you is forgive me
So you bring this poor dog in from the rain
Though he just wants right back out again
My eyes seek reality
My fingers seek my veins
Aπό τα καλύτερα των METALLICA.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
Η ΚΑΛΟΣΥΝΗ ΣΟΥ
Αυτός ο χρόνος έδειξε πολλά
για σένα και για μένα
Η καλοσύνη σου με κούρασε
Δεν έχει νόημα για μένα αυτή η αγάπη
Η καλοσύνη σου με κούρασε
Με ισοπέδωσε μαζί μʼ όλους τους άλλους
Η καλοσύνη σου...
Η καλοσύνη σου με κούρασε
Ζώο που τρέφουν για να σφάξουν η ψυχή μου
Η καλοσύνη σου με κούρασε
Δεν είμαι πια ξεχωριστός
Η καλοσύνη σου…
Την καλοσύνη σου βαρέθηκα
Ποτέ μου δε σου ζήτησα μια γενική αγάπη
Την καλοσύνη σου σιχάθηκα
Δε θέλω πια να μʼ αγαπάς
Ο χρόνος μίλησε για μας
Η καλοσύνη σου…
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
Αυτά είναι.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
Με ρωτούν οι χειμώνες, τα σκυλιά μες στο κρύο
Με ρωτούν τα μελτέμια που με κόψαν στα δύο
Με ρωτούνε τα φεγγάρια κι οι νεκροί γαλαξίες
Με ρωτούνε τα σκιάχτρα κι οι σκιές στις γωνίες
Αν κουράστηκα να σέρνω εδώ κι εκεί τη ζωή μου
Αν ακόμα ανασαίνω, αν κοχλάζει η ζωή μου
Που γυρίζω τις νύχτες και τι ψάχνω να βρω
Αν αυτό το ναυάγιο εκεί στην άκρη είμαι εγώ
Μα εγώ στήνω γιορτές για τους ανθρώπους που χάνουν
Καταπίνω φωτιές, μοιράζω τα υπάρχοντά μου
Μπαίνω αλλόφρων από εξόδους κινδύνου
Καθώς όλοι τρέχουνε μακριά να ξεφύγουν
Τραγουδάω τη λύπη τη χαρά τη συγνώμη
Γιατί ξέρω πως τίποτα δε χάθηκε ακόμη
Μα εγώ στήνω γιορτές για τους ανθρώπους που χάνουν
Καταπίνω φωτιές, μοιράζω τα υπάρχοντά μου
Κι όταν σβήνουν τα φώτα, μου σφίγγεις το χέρι
Και μου λες «τι θα γίνω αν χαθείς»
Μη φοβάσαι μωρό μου, πάνω λάμπουν τα αστέρια
Εδώ κάτω λάμπουμε εμείς
Μας προσμένουν σαν στοιχειά που διψάνε για στάχτη
οι άγριες χαρές, τα πιο υπέροχα πάθη,
νυσταγμένες μελωδίες στου μυαλού μας το βάθη
οι παλιές μας οι φοβίες, τα ολοκαίνουργια λάθη.
μας προσμένουν οι μεγάλοι κι οι απέραντοι δρόμοι
μας προσμένουν κι όλα αυτά που δεν ήρθαν ακόμα
Μας προσμένουν σαν στοιχειά που διψάνε για στάχτη
οι πιο άγριες χαρές, τα πιο υπέροχα πάθη.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
(Π.Σ. Αλέκος Αράπης) Ληστέψανε την τράπεζα
και τι με νοιάζει εμένα
δεν είμαι με κανέναν.
Σου λέω καλά της κάνανε
γιατί μας προκαλούσε...
γεμάτη εκατομμύρια, ενώ κι ο Θεός πεινούσε!
Περαστικοί, αδιάφορα,
εκάτσαν κι εκοιτούσαν.
Του διευθυντή της οι κοιλιές,
κι αυτούς τους ενοχλούσαν.
Κάποιος πανικοβλήθηκε
μπας κι ήτανε ο γυιός του
κι ο ιδρωμένος λογιστής,
μπας κι ήταν ανεψιός του
κι όσο για τον ταμία
που πήγε ν' αμυνθεί,
όταν αναρωτήθηκε για ποιόν και το γιατί,
"στα τέτοια μου" ψυθίρησε
και γέμισε τις τσάντες.
"Αντε και καλή τύχη μάγκες!"
Στο μπάτσο βλέπεις πέρασε μονάχα η κοροϊδία,
να έχει την ψευδαίσθηση πως είναι εξουσία,
και τώρα η χήρα του με δυο ορφανά,
με τρεις κι εξήντα σύνταξη, τη μοίρα βλαστημά
και μια γνωστή αιτία...
Ψωρο-κορώνα-γράμματα
στο τζόγο της ζωής
"Επάγγελμα;" "Ποιό επάγγελμα;"
"Τί επάγγελμα;" "Ληστής"
Τα τέρατα δικάστηκαν με μάρτυρα την πείνα,
αποκλεισμένα μια ζωή σε ακούσια καραντίνα.
Η απελπισιά περίστροφο και σφαίρες της, οι ανάγκες
Αντε... και καλή τύχη μάγκες.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
Feel it closing in,
Feel it closing in,
The fear of whom I call,
Every time I call
I feel it closing in,
I feel it closing in,
Day in, day out,
Day in, day out ...
I feel it closing in,
As patterns seem to form.
I feel it cold and warm.
The shadows start to fall.
I feel it closing in,
I feel it closing in,
Day in, day out,
Day in, day out ...
I'd have the world around,
To see just whatever happens,
Stood by the door alone,
And then it's fade away,
I see you fade away.
Don't ever fade away.
I need you here today.
Don't ever fade away.
Don't ever fade away ...
joy division
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
στο Νότο πήγαινε, στην Αθήνα
σφύριζε πάντοτε μία φορά
κι εμείς μετρούσαμε κι άλλο μήνα
Με τα παράθυρα φωτισμένα
σαν φιλμ που τρέχει και δείχνει εσένα
ξένος στους ξένους, βία εφηβείας
σινεμασκότ της επαρχίας
Είκοσι μέτρα από το σύρμα
και μια ζωή απʼ τη ζωή
ο Χάρης βλέπει το φως σαν κύμα
ή να πνιγεί ή να καεί
Μέσα στα μάτια του σέρνονται τρένα
υγρά βαγόνια αλμυρισμένα
κι αποφασίζει να φύγει νύχτα
ʽψυχούλα μου άρρωστη απόψε ρίχʼτα!ʼ
Σαν να περνάει από ναρκοπέδιο
εκεί που φτύνουνε οι σκοποί
ο Χάρης σαν κινούμενο σχέδιο
ανατινάζεται κι όμως ζει
Τρεις μέρες γλίτωνε, Τετάρτη έφυγε
μέχρι το Σάββατο τον είχαν φέρει
πώς το φαντάστηκε;
σκουπίδι φύτρωνε στο πρώτο του άψυχο καλοκαίρι
Μέρες παλεύαμε για να του πάρουμε
ένα του γέλιο να μας γλιτώσει
κανείς δεν το ʽλεγε, μα όλοι φοβόμασταν
μήπως το τρένο του εμάς σκοτώσει
Δεν πίστευε πως κάποτε όλα αυτά θα τέλειωναν
βουνά από μερόνυχτα υψώνονταν μπροστά του
μόνος σε μια ζεστή αγκαλιά στο γρήγορο όνειρό του
πήγε να σώσει την καρδιά κι έχασε το μυαλό του
Σταμάτησε να μας μιλά, μόνο τους τοίχους σκάλιζε
και του μυαλού του τάιζε τα άγρια θηρία
πολύ δεν θέλει για να δεις το θάνατο στʼαστεία
ʽαυτό το τρένο φίλε μου μεγάλη είναι ιστορίαʼ.
Οδυσσέας Ιωάννου
Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Θάνος Μικρούτσικος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
I am a man who walks alone
And when Im walking a dark road
At night or strolling through the park
When the light begins to change
I sometimes feel a little strange
A little anxious when its dark
Fear of the dark, fear of the dark
I have a constant fear that someones always near
Fear of the dark, fear of the dark
I have a phobia that someones allways there
Have you run your fingers down the wall
And have you felt your neck skin crawl
When youre searching for the light?
Sometimes when youre scared to take a look
At the corner of the room
Youve sensed that somethings watching you
Have you ever been alone at night
Thought you heard footsteps behind
And turned around and no ones there?
And as you quicken up your pace
You find it hard to look again
Because youre sure theres someone there
Watching horror films the night before
Debating wiches and folklore
The unkown troubles on your mind
Maybe your mind is playing tricks
You sense and suddenly eyes fix
On dancing shadows from behind
Fear of the dark, fear of the dark
I have a constant fear that someones always near
Fear of the dark, fear of the dark
I have a phobia that someones allways there
When Im walking a dark road
I am a man who walkes alone
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
Μουσική: Τρύπες
Πρώτη εκτέλεση: Τρύπες
Πίσω μου πάγοι που προσεύχονται ν' αρπάξουν φωτιά
μπρος μου φωτιές που περιμένουν να παγώσουν
κι ανάμεσα τους μια άγρια πεινασμένη στιγμή
που περιμένει πληρωμή, που περιμένει πληρωμή
από μια άδεια καρδιά κι από ένα άδειο κορμί
Πίσω μου πόρτες που προσεύχονται ν' ανοίξουν ξανά
μπροστά μου δρόμοι που βιάζονται να κλείσουν
κι ανάμεσα τους μια άγρια πεινασμένη στιγμή
που περιμένει πληρωμή, που περιμένει πληρωμή
από μια άδεια καρδιά κι από ένα άδειο κορμί
Πίσω μου άηχες κραυγές συμφωνημένη σιωπή
μπρος μου λυγμοί που αρνιούνται να ξεσπάσουν
κι ανάμεσά τους μια άγρια πεινασμένη στιγμή
που περιμένει πληρωμή, που περιμένει πληρωμή
από μια άδεια καρδιά κι από ένα άδειο κορμί
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
Could you be loved and be loved?
Could you be loved and be loved?
Dont let them fool ya,
Or even try to school ya! oh, no!
Weve got a mind of our own,
So go to hell if what youre thinking is not right!
Love would never leave us alone,
A-yin the darkness there must come out to light.
Could you be loved and be loved?
Could you be loved, wo now! - and be loved?
(the road of life is rocky and you may stumble too,
So while you point your fingers someone else is judging you)
Love your brotherman!
(could you be - could you be - could you be loved?
Could you be - could you be loved?
Could you be - could you be - could you be loved?
Could you be - could you be loved? )
Dont let them change ya, oh! -
Or even rearrange ya! oh, no!
Weve got a life to live.
They say: only - only -
Only the fittest of the fittest shall survive -
Stay alive! eh!
Could you be loved and be loved?
Could you be loved, wo now! - and be loved?
(you aint gonna miss your water until your well runs dry;
No matter how you treat him, the man will never be satisfied.)
Say something! (could you be - could you be - could you be loved?
Could you be - could you be loved? )
Say something! say something!
(could you be - could you be - could you be loved? )
Say something! (could you be - could you be loved? )
Say something! say something! (say something!)
Say something! say something! (could you be loved? )
Say something! say something! reggae, reggae!
Say something! rockers, rockers!
Say something! reggae, reggae!
Say something! rockers, rockers!
Say something! (could you be loved? )
Say something! uh!
Say something! come on!
Say something! (could you be - could you be - could you be loved? )
Say something! (could you be - could you be loved? )
Say something! (could you be - could you be - could you be loved? )
Say something! (could you be - could you be loved? )
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
Came a-knocking on my door, I let them in
Darling, you're the punishment for all of my former sins
I let love in
I let love in
The door it opened just a crack, but Love was shrewed and bold
My life flashed before my eyes, it was a horror to behold
A life-sentence sweeping confetti from the floor of a concrete hole
I let love in
I let love in
I let love in
I let love in
Well I've been bound and gagged and I've been terrorized
And I've been castrated and I've been lobotomized
But never has my tormenter come in such a cunning disguise
I let love in
I let love in
I let love in
I let love in
O Lord, tell me what I done
Please don't leave me here alone
Where are my friends?
My friends are gone
O Lord, tell me what I done
Please don't leave me here alone
Where are my friends?
My friends are gone
I let love in
I let love in
So if you're sitting all alone and hear a-knocking at you door
and the air is full of promises, well buddy, you've been warned
Far worse to be Love's lover than the lover that Love has scorned
I let love in
I let love in
I let love in
I let love in
I let love in
I let love in
I let love in
I let love in
Nick Cave And The Bad Seeds
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
Γενιά του Χάους.
ΑΥΤΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ - ΘΑΝΑΤΟΣ
Είναι οι άνθρωποι με τσακισμένη περιφάνεια,
είναι ο κορεσμός που φλερτάρει την παρακμή,
είναι η αποστροφή για κάθε τι αυθεντικό,
είναι αυτού του κόσμου η λατρεία για το εφήμερο,
είναι ο μύθος της υποταγής και του ταξικού διαχωρισμού,
είναι ο μύθος του γάμου, της πατρότητας και της μητρότητας,
είναι ο μύθος του πάντα ένοχου που πάντα θα απολογείται,
είναι ο μύθος του σκοπού που αγιάζει τα μέσα,
είναι η οικολογική καταστροφή στ' όνομα του εκσυγχρονισμού,
είναι η απληστία, ο κονφορμισμός, οι ανασφάλειες,
είναι η ιδεολογία στο ψέμα και το υπερτροφικό "εγώ",
είναι η παγίδα του "ωραίου" και του "πετυχημένου",
είναι που πουλάμε τα πάντα για λίγη εξουσία,
είναι η στιλπνή επιφάνεια και η άγνοια της ουσίας,
είναι που μιλάμε για επιβίωση και όχι για ζωή,
είναι η φιλοσοφία της πολιτικής των ψευδαισθήσεων,
είναι η ψεύτικη απειλή ενός πυρηνικού πολέμου,
είναι τα γηρατειά, ο θάνατος, ο υπέρτατος φόβος,
είναι το μέλλον, το τόσο σκοτεινό και αβέβαιο,
είναι μπροστά στην ταπείνωση που σκύβουμε το κεφάλι,
είναι το τίμημα της αποκτήνωσης που θα πληρώσουμε όλοι,
είναι το τίμημα που πληρώνουμε ήδη.
Αυτός ο κόσμος - θάνατος.
Είναι ίσως η ζωή μια όμορφη κατάρα,
είναι που δεν αγαπάω και που αρνούμαι να μισήσω,
είναι που δεν θυμάμαι και που αρνούμαι να ξεχάσω,
είναι που πιο πολύ λυπάμαι τους ανθρώπους,
είναι ίσως η απόκτηση γνώσης το νόημα της ζωής,
είναι που γνώση σημαίνει μοναξιά,
είναι το βλέμμα που αγκαλιάζει την κοφτερή λεπίδα,
είναι η ψυχή που φοράει το αγκάθινο στεφάνι.
Αυτός ο κόσμος - θάνατος.
Είναι τα επιχειρήματα αυτού του κόσμου άθλια,
είναι που δεν μας πείθουν πια,
είναι το καλύτερο που 'χει αυτός ο κόσμος να κάνει,
είναι να το βουλώσει.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
Μουσική: Διάφανα Κρίνα, Στίχοι: Θάνος Ανεστόπουλος
Να κρατιέμαι από πάνω σου όταν πονώ
και να γέρνω αργά το κεφάλι στον ώμο,
που δεν τρέμουν τα χέρια σου όλο να φθονώ
δίκαιος φθόνος σ' άδικο της ζωής νόμο.
Ν' αφουγκράζομαι δάκρυα και γέλια υγρά
και ν' αφήνω στο βλέμμα σου ένα άκοσμο χάδι
που γεμίζεις μ' ανάσες καθώς ξεψυχά
το καλύτερο νιότης αν θες μας το βράδυ.
Να κουρνιάζω ερείπιο στα ερείπια επάνω
και να φτύνω σιωπές σ' άλλες δυό μου ζωές
που δε τρέχουν τα σύννεφα και πως ν' ανασάνω
με πατζούρια κλειστά και θνητούς πνεύμονες.
Να φωλιάζω κρυφά στις ρυτίδες της νιότης
και να ψέλνω αργά το τραγούδι της μάνας
που δεν τρέμουν τα χέρια σου εγώ είμαι ο πότης
είμαι μέτρο, ρυθμός, η ωδή και ο Πάνας.
Δεν αντέχουν τα πόδια μου να τρέξουν κοντά σου
σαν κισσός να τυλίξω το κορμί σου που θέλει
που δε θέλει όμως φίδι να γίνει, φαντάσου
να σταλάξει αρμύρα από άγριο μέλι.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
Μουσική, Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Τραγούδι: Σωκράτης Μάλαμας
Ξυπνάς και του καθρέφτη τη λίμνη αναταράζεις·
ζαρκάδια ξαφνιασμένα θα πεταχτούν.
Θα φύγουν για τα δάση κι από το είδωλό σου
θα λείπουνε τα μάτια και η φωτιά.
Θα ψάξεις τους δικούς σου, τυφλός και τρομαγμένος·
ήρθε ο καιρός να μάθεις ποιοι σ' αγαπούν,
μα η πόλη είναι άδεια κι ο μάντης Τειρεσίας
θ' αφήσει το χρησμό του στην ξένη γη, σε ξένη γη.
«Τυφλός είναι κι εκείνος που κάνει ότι δεν ξέρει,
πως πίνει απ' το πηγάδι το σκοτεινό·
που, ό,τι τον κατατρώει, ανάγκη το 'χει κάνει
ή στην αυλή το κρύβει, να ξεχαστεί».
Την ώρα αυτή στον κάμπο ομίχλη κατεβαίνει·
τα σκιάχτρα, τα κουρέλια θα φοβηθεί;
Τρέξε να ψηλαφήσεις την πλάση ακριβέ μου,
το μπράτσο της απλώνει, να κρατηθείς.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
The wind hung wet around my neck
My head it rung with screams and groans
From the night I spent amongst her bones
I passed beside the mission house
Where that mad old buzzard, the reverend,
Shrieked and flapped about life after your dead
Well, I thought about my friend, Michel
How they rolled him in linoleum
And shot him in the neck
A bloody halo, like a think-bubble
Circling his head
And I bellowed at the firmament
Looks like the rains are hear to stay
And the rain pissed down upon me
And washed me all away
Saying
Papa won't leave you, Henry
Papa won't leave you, Boy
Papa won't leave you, Henry
Papa won't leave you, Boy
Well, the road is long
And the road is hard
And many fall by the side
But Papa won't leave you, Henry
So there ain't no need to cry
And I went on down the road
He went on down the road
And I went on down the road
He went on down the road
Well, the moon it looked exhausted
Like something you should pity
Spent an age-spotted
Above the sizzling wires of the city
Well, it reminded me of her face
Her bleached and hungry eyes
Her hair was like a curtain
Falling open with the laughter
And closing with the lies
But the ghost of her still lingers on
Though she's passed through me
And is gone
The slum dogs, they are barking
And the rain children on the streets
And the tears that we will weep today
Will all be washed away
By the tears that we will weep again tomorrow
Papa won't leave you, Henry
Papa won't leave you, Boy
Papa won't leave you, Henry
Papa won't leave you, Boy
For the road is long
And the road is hard
And many fall by the side
But Papa won't leave you, Henry
So there ain't no need to cry
And I went on down the road
He went on down the road
And I went on down the road
He went on down the road
And I came upon a little house
A little house upon a hill
And I entered through, the curtain hissed
Into the house with its blood-red bowels
Where wet-lipped women with greasy fists
Crawled the ceilings and the walls
They filled me full of drink
And led me round the rooms
Naked and cold and grinning
Until everything went black
And I came down spinning
I awoke so drunk and full of rage
That I could hardly speak
A fag in a whale-bone corset
Draping his dick across my cheek
And its into the shame
And its into a guilt
And its into the fucking fray
And the walls ran red around me
A warm arterial spray
Saying
Papa won't leave you, Henry
Papa won't leave you, Boy
Papa won't leave you, Henry
Papa won't leave you, Boy
Well, the night is dark
And the night is deep
And its jaws are open wide
But Papa won't leave you, Henry
So there ain't no need to cry
And I went on down the road
He went on down the road
And I went on down the road
He went on down the road
It's the rainy season where I'm living
Death comes leaping out of every doorway
Wasting you for money, for your clothes
And for your nothing
Entire towns being washed away
Favelas exploding on inflammable spillways
Lynch-mobs, death squads, babies being born without brains
The mad heat and the relentless rains
And if you stick your arm into that hole
It comes out sheared off to the bone
And with her kisses bubbling on my lips
I swiped the rain and nearly missed
And I went on down the road
He went on down the road
Singing
Papa won't leave you, Henry
Papa won't leave you, Boy
Papa won't leave you, Henry
Papa won't leave you, Boy
Well, the road is long
And the road is hard
And many fall by the side
But Papa won't leave you, Henry
So there ain't no need to cry
And I went on down the road
He went on down the road
And I went on down the road
He went on down the road
Bent Beneath my heavy load
Under his heavy load
Yeah, I went on down the road
Yeah, he went on down the road
Woah, woah
Woah, woah
Woah, woah
Woah, woah
And I went on down that road
Papa Won't Leave You, Henry - Nick Cave And The Bad Seeds
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
Στίχοι: Σωκράτης Μάλαμας
Μουσική: Σωκράτης Μάλαμας
Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας
Στήσαν χορό μες στη βροχή,
διαμάντια οι στάλες στη σκεπή
κι ένας ξημέρωμα περνάει,
παραμιλάει, παραπατάει.
Σαν όνειρο μου φαίνεται
και δεν μου κακοφαίνεται
ο κόσμος πάει κι έρχεται
μα πουθενά δεν φτάνει.
Μούσκεμα τα τσιγάρα μου,
τα σπίρτα κι η κιθάρα μου
μα δεν με νοιάζει μη χαθώ,
τά 'χω χαμένα από καιρό.
Κι όπως σας βλέπω βιαστικά,
τα μάτια σας ορθάνοιχτα
ξέρω της νύχτας το σκοπό
κι αν ξεμεθύσω θα σας πω.
Την αφεντιά σου προσκυνώ
κι ότι σ' αρέσει τραγουδώ
δεν έχουν λόγια οι στιγμές,
περνάν και φεύγουν θες δεν θες.
Πάω λοιπόν να κοιμηθώ,
μήπως συμβεί κι ονειρευτώ
ίσως μ' αφήσει το κρασί
να δω του κόσμου την αυλή.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
στίχοι: Σωκράτης Μάλαμας
μουσική: Σωκράτης Μάλαμας
Τίποτα δε χάθηκε
ποτέ από κανέναν
ούτε ένα αστέρι
δε ξεστράτισε ποτέ.
Κανένας δεν υπέφερε
για πάντα στα χαμένα
κανείς δεν πέθανε ποτέ
ωραίε μου εαυτέ.
Κι αν είναι λόγια δύσκολα
είναι τ' αγαπημένα
κι αν τα πιστεύεις γεια χαρά
και φεύγω ήσυχα.
Τίποτα δεν πέρασε
ούτε και θα γυρίσει
όλα συμβαίνουν τώρα
όλα σε μια στιγμή.
Παράφορη εποχή
κι η μέρα όμορφη
η μέρα δύσκολη
μια πρόκληση ζωή
αθάνατοι θνητοί.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
do you love me part 2
Onward! And Onward! And Onward I go
Where no man before could be bothered to go
Till the soles of my shoes are shot full of holes
And it's all downhill with a bullet
This ramblin' and rovin' has taken it's course
I'm grazing with the dinosaurs and the dear old horses
And the city streets crack and a great hole forces
Me down with my soapbox, my pulpit
The theatre ceiling is silver star spangled
And the coins in my pocket go jingle-jangle
Do you love me?
Do you love me?
Do you love me?
Do you love me?
There's a man in the theatre with girlish eyes
Who's holding my childhood to ransom
On the screen there's a death,
there's a rustle of cloth
And a sickly voice calling me handsome
There's a man in the theatre with sly girlish eyes
On the screen there's an ape, a gorilla
There's a groan, there's a cough, there's a rustle of cloth
And a voice that stinks of death and vanilla
This is a secret, mauled and mangled
And the coins in my pocket go jingle-jangle
Do you love me?
Do you love me?
Do you love me?
Do you love me?
The walls in the ceiling are painted in blood
The lights go down, the red curtains come apart
The room is full of smoke and dialogue I know by heart
And the coins in my pocket jingle-jangle
As the great screen crackled and popped
And the clock of my boyhood was wound down and stopped
And my handsome little body oddly propped
And my trousers ride down to my ankles
Yes, onward! And upward!
And I'm off to find love
Do you love me? If you do, I'm thankful
Do you love me?
Do you love me?
Do you love me?
Do you love me?
This city is an ogre squatting by the river
It gives life but it takes it away, my youth
There comes a time when you just cannot deliver
This is a fact. This is a stone cold truth.
Do you love me? I love you, handsome.
But do you love me? Yes, I love you, you are handsome
Amongst the cogs and the wires, my youth
Vanilla breath and handsome apes with girlish eyes
Dreams that roam between truth and untruth
Memories that become monstrous lies
So onward! And Onward! And Onward I go!
Onward! And Upward! And I'm off to find love
With blue-black bracelets on my wrists and my ankles
And the coins in my pocket go jingle-jangle
Do you love me?
Do you love me?
Do you love me?
Do you love me?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
Χρειάζομαι Μέρες Που Να Κρίνονται Στις Νύχτες Σου
Χίλια Φίλια Να Με Γεμίσουν Μ' Αιθάλη
Άγριους Άνεμους Να Γυρίσουνε Τους Δείκτες Μου
Και Μια Αγκαλιά Να Γείρω Μέσα Το Κεφάλι
Χρειάζομαι Μάρτυρες Να Θρέψουν Με Το Αίμα Τους
Την Αγωνιά Που Χλομιάζει Την Καρδιά Μου
Άθλιους Εχθρούς Να Κατοικήσω Μες Στο Βλέμμα Τους
Κι Ένα Κοχύλι Για Ν' Ακούσω Τ' Όνομα Μου, Τ' Όνομα Μου
Νεκρούς Πλανήτες Για Ν' Αστράψουν Απ' Τη Λυσσά Μου
Θαμπό Ασημί Να Θυμάμαι Τη Μάτια Σου
Ένα Σφαγείο Να Προσφέρω Την Αλήθεια Μου
Και Μια Στεριά Για Να Ξεβράσω Τα Όνειρα Μου, Τα Όνειρα Μου...
Διάφανα Κρίνα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
ΤΑ ΓΛΥΚΑ ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΑ ΣΟΥ ΑΝΤΙΟ Μουσική: Διάφανα Κρίνα - Στίχοι: Παντελής Ροδοστόγλου Παραδομένος σε μια μοίρα σκοτεινή έτσι αφημένος σ' ένα απόκοσμο παζάρι να υποφέρω από μια δύναμη κρυφή με τα κουρέλια μου να ντύνω το φεγγάρι
Γελώντας λούζομαι σε βιβλικές βροχές κι αν σκοτεινιάζω αγάπη μου μην με φοβάσαι γιατί ευωδιάζουν αγριοκέρασα οι σιωπές που με τυλίγουν σαν ομίχλη όταν κοιμάσαι
Την ερημιά μου την στοιχειώνουνε φωνές πονάει η μνήμη μου και σκούζει σαν θηρίο και έτσι για πάντα θα γεμίζω μ' ενοχές για τα γλυκά απελπισμένα σου αντίο
Και εγώ που πάντα ήθελα μέσα σου να ζήσω σφαδάζω κάτω από έναν ξένο αστερισμό ήρθα εδώ για να υποφέρω, ν' αγαπήσω και να χαθώ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
κι αν σε τρακάρω πουθενά μ' αυτόν τον άνθρωπο ξανά
να ξέρεις δεν τη βγάζεις
Καθάρισε τη θέση σου μ' αυτή σου την κατάσταση
πριν κάνω επανάσταση
Τον τελευταίο τον καιρό μου τα 'χεις κάνει ρόιδο
δυο τρεις μου την καρφώσανε πως πάλι σε τσακώσανε
με κείνο το κορόιδο
Καθάρισε τη θέση σου μ' αυτή σου την κατάσταση
πριν κάνω επανάσταση
Θα κάνω ντου για να σε βρω Αθήνα και Περαία
κι αν θα σε κάνω τσακωτή να ξέρεις η βραδιά σου αυτή
θα είν' η τελευταία
Καθάρισε τη θέση σου μ' αυτή σου την κατάσταση
πριν κάνω επανάσταση
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
Δεν θέλω πια να σκέφτομαι τα ίδια και τα ίδια
σαν να ʽτανε όλα ψέματα στάχτες κι αποκαΐδια
Θέλω ανοιχτά παράθυρα, να με χτυπάει αέρας
να ΄χω το νου μου αδειανό, να ʽχω και πρίμο τον καιρό
Δεν θέλω πια να μου μιλάς για όσα έχει ζήσει
δεν χάθηκε κι ο κόσμος πια το τζάμι αν ραγίσει
Θέλω να ʽρθεις και να με βρεις, να κάτσεις να τα πούμε
πως νιώθουμε παράφορα, πως ζούμε έτσι αδιάφορα
Δεν θέλω να πικραίνεσαι τις Κυριακές τα βράδια
χωρίς αυτή τη σκοτεινιά τα χρόνια μένουν άδεια
Θέλω να φύγεις να σωθείς, να πάψεις να γκρινιάζεις
να ξεχαστείς στη διαδρομή ποιος ήσουν και πως μοιάζεις
Έτσι θα σʼ αγαπώ πολύ και θα σε βλέπω λίγο
σαν μια γυναίκα μακρινή πʼ αγάπησα πριν φύγω
Δεν θέλω να πικραίνεσαι τις Κυριακές τα βράδια
χωρίς αυτή τη σκοτεινιά τα χρόνια μένουν άδεια
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
Ήθελα να 'μαι η αφή στην άκρη των δακτύλων σου
ό,τι αγγίζεις να 'χει κάτι κι από μένα
να 'μαι τη νύχτα η φωνή χαμένων φίλων σου
που λεν τραγούδια παλιά κι αγαπημένα
Ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου
ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου
Ήθελα να 'μαι η σκιά στην άκρη των βλεφάρων σου
η μόνη λέξη στο παραμιλητό σου
να 'μαι η πρώτη ρουφηξιά απ' το τσιγάρο σου
κι η τελευταία η γουλιά απ' το ποτό σου
Ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου
ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου
Ήθελα να 'μαι αστραπή που σβήνει μες στο βλέμμα σου
πάνω στο χέρι η τυχερή γραμμή σου
να 'μαι κρυμμένος πυρετός μέσα στο αίμα σου
για να ξυπνάω τις φωτιές μες στο κορμί σου
Ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου
ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
Μουσική, Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Τραγούδι: Γιώργος Μιχαήλ
Mάσκα δεν έχω να γυρνώ
στο καρναβάλι ετούτο
μόνο μια απόχη να τρυγώ
της θάλασσας την πονηριά
και της σιωπής τον πλούτο.
Bάρα καλή, βάρα γερή
μια ντουφεκιά ζαχαρωτή
κι άσε να νοιώσει η γαλαρία
του χαρτοπόλεμου τη βία.
Σκουπίδι η σκέψη την πετώ
τη λογική απαρνιέμαι,
μ' ένα σαράκι αρμένικο
για δρόμους που δε θέλησα
στις χαραυγές ξεχνιέμαι.
Bάστα το νου, βάστα το νου
να μην γκρινιάξει του καιρού
πού 'φτιαξε με τον πόνο κλίκα
και τσιγκουνεύεται στη γλύκα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
I found her on a night of fire and noise
Wild bells rang in a wild sky
I knew from that moment on
I'll love her till the day that I died
And I kissed away a thousand tears
My lady of the Various Sorrows
Some begged, some borowed, some stolen
Some kept safe for tomorrow
On and endless night, silver star spangled
The bells from the chapel went jingle-jangle
Do you love me? Do you love me?
Do you love me? Do you love me?
Do you love me? Do you love me?
Do you love me? Like I love you
She was given to me to put things right
And I stacked all my accomplishments beside her
Still I seemed so obselete and small
I found God and all His devils inside her
In my bed she cast the blizzard out
A mock sun blazed upon her head
So completely filled with light she was
Her shadow fanged and hairy and mad
Our love-lines grew hopelessly tangled
And the bells from the chapel went jingle-jangle
Do you love me? Do you love me?
Do you love me? Do you love me?
Do you love me? Do you love me?
Do you love me? Like I love you
She had a heartful of love and devotion
She had a mindful of tyranny and terror
Well, I try, I do, I really try
But I just err, baby, I do, I error
So come find me, my darling one
I'm down to the grounds, the very dregs
Ah, here she comes, blocking the sun
Blood running down the inside of her legs
The moon in the sky is battered and mangled
bAnd the bells from the chapel go jingle-jangle
Do you love me? Do you love me?
Do you love me? Do you love me?
Do you love me? Do you love me?
Do you love me? Like I love you
All things move toward their end
I knew before I met her that I would lose her
I swear I made every effort to be good to her
I made every effort not to abuse her
Crazy bracelets on her wrists and her ankles
And the bells from the chapel go jingle-jangle
Do you love me? Do you love me?
Do you love me? Do you love me?
Do you love me? Do you love me?
Do you love me? Like I love you Do You Love Me
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
Go son, go down to the water
And see the women weeping there
Then go up into the mountains
The men, they are weeping too
Father, why are all the women weeping?
They are weeping for their men
Then why are all the men there weeping?
They are weeping back at them
This is a weeping song
A song in which to weep
While all the men and women sleep
This is a weeping song
But I won't be weeping long
Father, why are all the children weeping?
They are merely crying son
O, are they merely crying, father?
Yes, true weeping is yet to come
This is a weeping song
A song in which to weep
While all the men and women sleep
This is a weeping song
But I won't be weeping long
O father tell me, are you weeping?
Your face seems wet to touch
O then I'm so sorry, father
I never thought I hurt you so much
This is a weeping song
A song in which to weep
While we rock ourselves to sleep
This is a weeping song
But I won't be weeping long
But I won't be weeping long
But I won't be weeping long
But I won't be weeping long
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
ΠΑΜΕ ΙΕΡΑ;
κάθομαι και πολεμώ τον εαυτό μου
Ο ευθύς δρόμος της αρετής είναι η τάση μου,
η σκέψη του θανάτου η σιωπή μου
στη σφαίρα του πνεύματος
Μια μαμά κι ένας γιος φωτίζουν τη νύχτα μου
και είναι για μένα η δύση χαρά,
τα χωράφια, τʼ αστέρια,
τα παιδιά, τα νερά,
τα όνειρα του κόσμου αυτού
προχωράνε μπροστά
και είναι απίστευτο
πώς η φωνή της αναπληρώνει ξανά
την απουσία στα θλιμμένα μωρά
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
Είχες το βλέμμα που σακάτεψε τη μοίρα μου
και μια σιωπή που τη στοιχειώναν μυστικά
ένα κατώφλι που περίμενες το τίποτα
και μια γάτα που τη λέγαν Σύλβια Πλαθ
Είχες μια χούφτα σκόνη αστέρια στην παλάμη σου
έτσι όπως γύριζες στον ύπνο σου γλυκά
μια κουρασμένη αγάπη, κρύα, λεία στην αγκάλη σου
κι ένα θάνατο αργό στα γιασεμιά
κι εγώ που σε φοβόμουνα και στη σκιά σου ζούσα
είχα ένα ψέμα για να ζω και εκτοξευμένος στο κενό
δε μπόρεσα να θυμηθώ γιατί πονούσα.
διάφανα κρίνα
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
ΤΟ ΣΠΙΤΙ
Γιʼ αυτό το σπίτι ζω,
γιʼ αυτόν τον έρημο τοίχο,
γιʼ αυτό το δρόμο που περνάει από μέσα μου,
γιʼ αυτό το χέρι που το μέλλον μου βάφει
Γιʼ αυτό το πιάνο ζω,
γιʼ αυτά τα κάδρα στο φθαρμένο σαλόνι
Γιʼ αυτή την πόλη ζω,
γιʼ αυτή την άδικη πόλη,
γιʼ αυτόν τον ήλιο που αγαπώ και μισώ,
γιʼ αυτό το δέντρο που τον τάφο μου θα ορίσει
Γιʼ αυτά τα μάτια ζω,
γιʼ αυτά τα μάτια που δακρύζουν για μένα
Γιʼ αυτή τη θάλασσα ζω
Εδώ δεν έχουμε τρένα... (αναφέρεται στη Κέρκυρα)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Ζερβουδάκης
Τα περασμένα καίγονται, στη λησμονιά πετάνε
Γίνονται αγιάτρευτες πληγές τις νύχτες και πονάνε
Στη λησμονιά σε πάνε…
Στάσου λιγάκι, μη μιλάς, άσε το χτύπο της καρδιάς
να πει ό,τι είναι για να πει, στο φως να γεννηθεί..
Για ένα τίποτα, μη φοβηθείς, πώς φτάσαμε στʼ ανείπωτα..
Γλυκιά μου, μη χαθείς…
Και τα χαράματα σαν ʼρθει.. με μια λαχτάρα η προσμονή
Θαʼ ναι μιʼ αλλόκοτη χαρά, θα γίνει δίψα και φωτιά..
Θαʼ ναι μιʼ αλλόκοτη χαρά…
Στάσου λιγάκι, μη μιλάς, άσε το χτύπο της καρδιάς
να πει ό,τι είναι για να πει, στο φως να γεννηθεί..
Για ένα τίποτα, μη φοβηθείς, πώς φτάσαμε στʼ ανείπωτα..
Γλυκιά μου, μη χαθείς…
Στάσου λιγάκι, μη μιλάς, άσε το χτύπο της καρδιάς
να πει ό,τι είναι για να πει, στο φως να γεννηθεί..
Για ένα τίποτα, μη φοβηθείς, πώς φτάσαμε στʼ ανείπωτα..
Απόψε, μη χαθείς…
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
ΑΝ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΑΔΙΚΗΘΗΚΕΣ
και ο χειρότερος άνθρωπος στον κόσμο
βρέθηκε στο δρόμο μου
έμπιστος όσο ο Ιούδας,
μεγάλος όσο μια μέρα
μέσα στο χάος του αιώνα που χαιρέτησα
Δεν έδωσα την πρέπουσα αξία στα μεγέθη
Αλλού υπήρχε η αγάπη που τα πάντα συγχωρά,
μα εγώ την άφησα να κλαίει, να περιμένει,
να τιμωρεί όπως άξιζε, να φεύγει, μα να μένει
από ένα μαύρο καλοκαίρι,
που δε σεβάστηκε ανθρώπους που αγάπησες και έφυγαν,
που δεν το βούλωσε ούτε για μια στιγμή
αυτό το στόμα που δεν ξέρει να μιλήσει,
εγώ είμαι αυτός που θα σε δικαιώσει,
γιατί μπορεί η μοναξιά να σε προδώσει,
μα η αγάπη μου θα είναι πάντα εδώ
και ο χειρότερος άνθρωπος στον κόσμο
βρέθηκε στο δρόμο μας
Όμως ποτέ ξανά...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
για το παιδί το χνουδαλό που ο ύπνος τοʼχει πάρει
Να κοιμηθείς σα βασιλιάς και πριν καλοξυπνήσεις,
μεσα απʼτα βάτα της σιωπής στʼόνειρο να βαδίσεις.
Να είναι τʼόνειρο καλό απατηλό ας είναι,
κι ύστερα γύρισε ψηλά κι αν θες βροχούλα γίνε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
Ποτέ δεν πρόκειται να σε προδώσω,
γιατί είσαι τα πάντα για μένα
Κάποτε πίστευα πως πρέπει να είμαι
ευτυχισμένος που δεν είσαι πια εδώ,
όμως έκανα λάθος
τόσα πλοία, τόσα τρένα,
τόσες θάλασσες και δρόμοι,
τόσες νύχτες χωρίς εσένα
Να σε δω και να πεθάνω,
να σε νιώσω κι ό,τι χάνω
το κερδίζεις και το ξέρω,
μα όταν λείπεις υποφέρω
Μικρέ μου εφιάλτη, σε χρειάζομαι πολύ
αυτές τις δύσκολες μέρες,
αυτές τις μέρες που εποχές καταργούνται,
που οι πάγοι λιώνουν και τα δέντρα αρνούνται
σκοινί να δώσουν στον προδότη
μπορεί να κατοικήσει σʼ έναν άνθρωπο
και μάλιστα κοπέλα
Τώρα λυπάμαι, αλλά δε θά ʼμαι εγώ
αυτός που θα κλωτσήσει την καρέκλα
κάτω από τα πόδια της
τόσα πλοία, τόσα τρένα,
τόσα όνειρα κι εφιάλτες,
τόσες νύχτες χωρίς εσένα
Να σε δω και να πεθάνω,
να σε νιώσω κι ό,τι χάνω
το κερδίζεις και το ξέρω,
μα όταν λείπεις υποφέρω
Ποτέ δεν πρόκειται να σε προδώσω ξανά,
γιατί είσαι ό,τι έχω.
Kόρε. Ύδρο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
ΚΑΜΙΑ ΧΡΙΣΤΙΝΑ
Δώρα που έγιναν πέτρες
τα λόγια σου μέσα μου
και πώς θα φέρω ανώδυνα
τόσο βαριά ενοχή;
Σε αδίκησα
Εγώ που ό,τι κι αν άκουγα
για σένα μόνο μιλούσε
«Λένε πως κάθε άνθρωπος
κλέβει κάποιου την καρδιά» (1)
«Ήμουν στο κρεβάτι σου κάποτε
Δεν ήθελα να σʼ το πω» (2)
«Να πεθάνω δίπλα σου
χαρά και προνόμιο δικό μου» (3)
Όσο κι αν προσπαθείς,
δε γυρίζεις το χρόνο...
Τώρα που έγιναν βέλη
τα μάτια σου πάνω μου,
πώς να νιώσω χαρά
με τέτοιο βάρος ευθύνης;
Σε πρόδωσα
Εγώ που ό,τι κι αν έγραφα
για σένα πάντα μιλούσε
κι όλη η Ελλάδα της σκέψης μου
για σένα μόνο πονούσε
Κέρκυρα, Πάτρα, Αθήνα,
Θεσσαλονίκη, Ηράκλειο, Παξοί
Περισσότερο από σένα καμιά Χριστίνα
δε με κράτησε στη γη
Περισσότερο από σένα καμιά Χριστίνα
δε με κράτησε παιδί.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
Πλαστικά λουλούδια πίσω απο γυαλισμένες βιτρίνες
Βαμμένα πρόσωπα για να δείχνουν όμορφα
Αίμα από χαμόγελα καθημερινής υποκρισίας
Σκιές στο μυαλό σου τα αναπάντητα ερωτηματικά
Τρέξιμο και βιασύνη που δεν μπορείς να καταλάβεις
Μια κούρσα ενάντια στον χρόνο χωρίς κανένα νικητή.
Δεν θα μεγαλώσει το λουλούδι
αν με αίμα το ποτίσεις
Δεν θα διακρίνεις καθαρά το πρόσωπό σου
μέσα απο θρυμματισμένο καθρέφτη.
Όταν το μικρό παιδί ζητήσει αγάπη
άστο να πνιγεί στα ικετευτικά του δάκρυα
Όταν ο ετοιμοθάνατος ζητήσει ελπίδα
χάρισέ του ένα περίστροφο.
Ίσως να μην είναι μόνο ο μπάτσος ο εχθρός
ίσως όχι η εξουσία, η ανεργία, τα σχολεία
ίσως όχι ο στρατός
Ίσως ο μεγαλύτερος εχθρός
να είν' η φριχτή ασημαντότητα
που χαρακώνει την ψυχή σου.
Να είν' η φριχτή ασημαντότητα
στην αποξένωση της μεγαλούπολης.
Έτσι κι αλλιώς, όσο και να προσπαθήσεις
ένας νεκρός δεν θα μπορέσει ποτέ
να δείξει χαρούμενος
Θα πονέσεις, μα θα το δεχτείς
λόγω υγιεινής επιβίωσης.
(επανάσταση mode on)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
ΡΑΝΤΑΡ (Το «πλατωνικό ζήτημα» στον 21ο αιώνα)
Αφιλότιμη μέρα,
ποιο στάχυ την παίρνει από δίπλα μου,
ποιο πηγάδι της λέει «Ξέχασέ τον!»;
Πρόστυχο βουνό,
ποιο δέντρο με σκοτώνει μέσα της,
ποιο τηλεσκόπιο της ανοίγει τα μάτια;
Αφιλότιμη νύχτα,
ποιο χέρι την παίρνει απʼ το χέρι μου,
ποιο αστέρι της λέει «Πλήγωσέ τον!»;
Πρόστυχο ραντάρ,
ποιος ήλιος με τυφλώνει μέσα της,
ποιο διαστημόπλοιο της αλλάζει τον κόσμο;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
τα παλιά, φυλαγμένα γράμματά τους,
διαβάζουν ήσυχα, κι έπειτα σέρνουν
για τελευταία φορά τα βήματά τους.
Ηταν η ζωή τους, λένε, τραγωδία.
Θεέ μου, το φρικτό γέλιο των ανθρώπων,
τα δάκρυα, ο ίδρως, η νοσταλγία
των ουρανών, η ερημιά των τόπων.
Στέκονται στο παράθυρο, κοιτάνε
τα δέντρα, τα παιδιά, πέρα τη φύση,
τους μαρμαράδες που σφυροκοπάνε,
τον ήλιο που για πάντα θέλει δύσει.
Oλα τελείωσαν. Το σημείωμα να το,
σύντομο, απλό, βαθύ, καθώς ταιριάζει,
αδιαφορία, συγχώρηση γεμάτο
για κείνον που θα κλαίει και θα διαβάζει.
Βλέπουν τον καθρέφτη, βλέπουν την ώρα,
ρωτούν αν είναι τρέλα τάχα ή λάθος,
«όλα τελείωσαν» ψιθυρίζουν «τώρα»,
πως θ' αναβάλουν βέβαιοι κατά βάθος.
Κ.Καρυωτάκης
Με τη φωνή του Νίκου Ξυλόυρη.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
ΟΛΕΣ ΟΙ ΜΙΚΡΕΣ ΜΟΥ ΛΕΞΕΙΣ
(ALL MY LITTLE WORDS - The Magnetic Fields)
Την ομορφιά σου στα φτερά χρωστάς
Να σε αφήσω θα μπορούσα,
κοντά μου πώς να σε κρατούσα...
Είπες πως με είχες αγαπήσει
Κι οι δυο μας ξέρουμε, με τίποτα
Να σε αφήσω θα μπορούσα,
κοντά μου πώς να σε κρατούσα...
κι αν τραγουδούσα σαν πουλί,
ούτε για όλη την Ελλάδα,
...για όλες τις μικρές μου λέξεις
Ούτε αν έγραφα για σένα
το πιο γλυκό τραγούδι που άκουσες
Δεν έχει νόημα τι κάνω
...για όλες τις μικρές μου λέξεις
μου λες τʼ αγόρια σου είναι αδιάφορα
Να σε σκοτώσω θα μπορούσα,
κοντά μου, αχ, να σε κρατούσα...
κι αν τραγουδούσα σαν πουλί,
ούτε για όλη τη Ρωσία,
...για όλες τις μικρές μου λέξεις
Ούτε αν έγραφα για σένα
το πιο γλυκό τραγούδι που άκουσες
Δεν έχει νόημα τι κάνω
...για όλες τις μικρές μου λέξεις
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
Dont walk away, in silence.
See the danger,
Always danger,
Endless talking,
Life rebuilding,
Dont walk away.
Walk in silence,
Dont turn away, in silence.
Your confusion,
My illusion,
Worn like a mask of self-hate,
Confronts and then dies.
Dont walk away.
People like you find it easy,
Naked to see,
Walking on air.
Hunting by the rivers,
Through the streets,
Every corner abandoned too soon,
Set down with due care.
Dont walk away in silence,
Dont walk away.
joy division - atmosphere
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
Μουσική: Νίκος Αρμπιλιάς
Πρώτη εκτέλεση: Μικρές Περιπλανήσεις
Μικρές περιπλανήσεις μ' εκείνους που δεν ήρθαν
στις άδειες ώρες θ' ακουμπήσεις θα χαθείς
ψεύτικα σαν στολίδια τα λόγια σου λυγάνε
πώς να σωθείς
Της πρώτης μου αγάπης τις ωραίες τις στιγμές
πού να τις βρω
κοντά μου πάντα θα' ναι
στο δρόμο στο λιμάνι στο σταθμό
Στο παγωμένο χέρι στον αποχωρισμό
στα θλιμμένα τα βράδια στον καφέ τον πρωινό
Φθαρμένες παραστάσεις ένας αγέρας κλαίει
σχεδία η ζωή δε θα προφτάσεις αλλού να πας
στο κρύο άδειοι δρόμοι η πόλη κρυφά γελάει
να μ' αγαπάς
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
πως όλα συνεχίζονται
και απλή παρηγοριά
πως τα πάντα συνηθίζονται
Τώρα μόνο πρώτο πρόσωπο,
τα γόνατα λυγίζουνε,
τα χέρια αχρηστεύονται,
τα χείλη απλά θυμίζουνε
Τι να το κάνω το τηλέφωνο
και τι να πω στη μάνα μου,
γιατί να ταξιδέψω,
τη ζωή μου να ξοδέψω;
Για ποιο λόγο να δακρύσω
και για ποιον να τραγουδήσω,
για ποια μάτια να είμαι όμορφος,
για ποιο σώμα δυνατός;
Ποια καλοσύνη να μισήσω
και ποιο μίσος νʼ αγαπήσω,
ποιο κρεβάτι να προδώσω,
ποια αμαρτία να δικαιώσω;
Όλα μέσα μου πεθαίνουν,
οι χαρές μου αρρωσταίνουν
και της Άνοιξης τη φύση
ποιος γιατρός θα τη νικήσει;
Ίσως δεν ήσουν κάτι πιο πάνω
από ένα γέλιο στα αστεία μου,
από μια σκέψη πριν κοιμηθώ,
από ένα δάκρυ στην κηδεία μου,
όμως η θάλασσα που πέφτω
είναι μια δίνη χωρίς εσένα
και το βουνό που ανεβαίνω
λέγεται Γολγοθάς για μένα
τώρα που δεν έχω κανέναν
Κόρε. Ύδρο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
πως όλα συνεχίζονται
και απλή παρηγοριά
πως τα πάντα συνηθίζονται
Τώρα μόνο πρώτο πρόσωπο,
τα γόνατα λυγίζουνε,
τα χέρια αχρηστεύονται,
τα χείλη απλά θυμίζουνε
Τι να το κάνω το τηλέφωνο
και τι να πω στη μάνα μου,
γιατί να ταξιδέψω,
τη ζωή μου να ξοδέψω;
Για ποιο λόγο να δακρύσω
και για ποιον να τραγουδήσω,
για ποια μάτια να είμαι όμορφος,
για ποιο σώμα δυνατός;
Ποια καλοσύνη να μισήσω
και ποιο μίσος νʼ αγαπήσω,
ποιο κρεβάτι να προδώσω,
ποια αμαρτία να δικαιώσω;
Όλα μέσα μου πεθαίνουν,
οι χαρές μου αρρωσταίνουν
και της Άνοιξης τη φύση
ποιος γιατρός θα τη νικήσει;
Ίσως δεν ήσουν κάτι πιο πάνω
από ένα γέλιο στα αστεία μου,
από μια σκέψη πριν κοιμηθώ,
από ένα δάκρυ στην κηδεία μου,
όμως η θάλασσα που πέφτω
είναι μια δίνη χωρίς εσένα
και το βουνό που ανεβαίνω
λέγεται Γολγοθάς για μένα
τώρα που δεν έχω κανέναν
Kόρε. Ύδρο. : τώρα που δεν έχω κανέναν
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
Χίλια μύρια κύματα μακριά τ' Αϊβαλί
Μέρες της αρμύρας κι ο ήλιος πάντα εκεί
με τα μακεδονίτικα πουλιά και τ' αρμενάκια
που ελοξοδρόμησαν και χάσανε την Μπαρμπαριά
Πότε παραμονεύοντας τον πόρφυρα
το μαύρο ψάρι έρχεται φεύγει
μικραίνουν οι κύκλοι του
Χίλια μύρια κύματα μακριά τ' Αϊβαλί
Μεγάλωσαν τα γένια μας η ψυχή μας αλλιώτεψε
αγριεμένο το σκυλί γαβγίζει τη φωνή του
βοήθα καλέ μου μη φαγωθούμε μεταξύ μας
Χίλια μύρια κύματα μακριά τ' Αϊβαλί
Ώρες-ώρες μερεύουμαι με τη χορδή της λύρας.
Δεμένος πισθάγκωνα στο μεσιανό κατάρτι
ο Χιώτης ο τυφλός τραγουδιστής βραχνός προφήτης
μασώντας τη μαστίχα του παινεύει την Ελένη
κι άλλοτε τη Τζαβέλαινα τραβάει στο χορό
Χίλια μύρια κύματα μακριά τ' Αϊβαλί
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
Τραγούδι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Βαθιά πληγή, παλιά πληγή
μονάκριβη, δική μου.
Την ξεριζώνω απ' την καρδιά,
φυτρώνει στην αυλή μου.
Ανθίζει καταχείμωνο
που οι φωνές κοπάζουν,
Έχει τη φυλλωσιά πυκνή
και νύχια που χαράζουν.
Αγαπημένα πρόσωπα,
αγαπημένα μάτια.
Έρχονται σαν τα κύματα
κι αφήνουν κατακάθια.
Μαραίνεται απ' το γέλιο μου,
πίνει απ' τα δάκρυά μου.
Έρχεται στις παρέες μου
και κλέβει τη μιλιά μου.
Βαθιά πληγή, παλιά πληγή
πες μου τί να κοιτάξω.
Να μπω σε κόσμο σκοτεινό
ή πάλι ν' αγκαλιάσω;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
Τι ωραιώθης και τη ηδυνήθης,
αγάπη, εν τρυφαίς σου!
Τούτο μέγεθός σου...
Ωμοιώθης τω φοίνικι,
και οι μαστοί σου τοις βότρυσιν.
Είπα: Αναβήσομαι επί τω φοίνικι,
κρατήσω των ύψεων αυτού.
Εγώ τω αδελφιδώ μου,
και επ'εμέ η επιστροφή αυτού.
Ευώνυμος αυτού υπό την κεφαλήν μου,
και η δεξιά αυτού περιλήμψεταί με.
Υπό μήλον εξήγειρά σε...
Και η δεξιά αυτού περιλήμψεταί με...
Εκεί ωδίνησέν σε η μήτηρ σου...
Ευώνυμος αυτού υπό την κεφαλήν μου...
Εκεί ωδίνησέν σε η τεκούσα σου.
Θες με ως σφραγίδα επί την καρδίαν σου,
ως σφραγίδα επί τον βραχίονά σου.
Ότι κραταιά ως Θάνατος Αγάπη,
σκληρός ως Άδης Ζήλος.
Περίπτερα αυτής περίπτερα πυρός, φλόγες αυτής.
Ύδωρ πολύ ου δυνήσεται σβέσαι την αγάπην,
και ποταμοί ου συγκλύσουσιν αυτήν.
Στίχοι: Εκκλησιαστικοί
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Ερμηνεία: Φλέρη Νταντωνάκη & Δημήτρης Ψαριανός ( Ντουέτο )
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
Love that was special for one,
The waste in the fever I heat,
How I wish you were here with me now.
Body that curls in and dies,
And shares that awful daylight,
Warm like a dog round your feet,
How I wish you were here with me now.
Hangman looks round as he waits,
Cord stretches tight then it breaks,
Someday we will die in your dreams,
How I wish we were here with you now.
In A Lonely Place Lyrics
Artist(Band):Joy Division
https://youtube.com/watch?v=o__iKhBt068
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
Μια νύχτα καλοκαιρινή, υγρή στη Λισσαβόνα,
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
Μουσική: Νικόλας Άσιμος
Πρώτη εκτέλεση: Νικόλας Άσιμος
Άλλες ερμηνείες: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Aφήνω πίσω τις αγορές και τα παζάρια
θέλω να τρέξω στις καλαμιές και τα λιβάδια
να ξαναγίνω καβαλάρης και ξαναέλα να με πάρεις ουρανέ
για δεν υπήρξα κατεργάρης και τη χρειάζομαι τη χάρη σου μωρέ
Ρε μπαγάσα! Περνάς καλά εκεί πάνω
μιαν ανάσα γυρεύω για να γιάνω
δεν το πιστεύω να με χλευάζεις
σαν σε χαζεύω δεν χαμπαριάζεις
πρότεινέ μου κάποια λύση
δεν θα σου παρα-κοστήσει
και θα σου φτιάχνω τραγουδάκια
με τα πιο όμορφα στιχάκια στο ρεφρέν
για το χαμένο μου αγώνα
που τ' αστεράκια μείναν μόνα να τον κλαίν'
Aφήνω πίσω το σαματά και τους ανθρώπους
έχω χορτάσει κατραπακιές και ψάχνω τρόπους
πως να ξεφύγω από τη μοίρα
κι έχω μέσα μου πλημμύρα ουρανέ
για δεν υπήρξα κατεργάρης
και θα το θες να με φλερτάρεις γαλανέ
Ρε μπαγάσα! Περνάς καλά εκεί πάνω
κάνε πάσα καμιά ματιά και χάμω
'κει που κοιμάσαι και αρμενίζεις
ξάφνου αστράφτεις και μπουμπουνίζεις
κι ότι σου 'ρθει κατεβάζεις
μην θαρρείς πως με ταράζεις
γιατί σου φτιάχνω τραγουδάκια
με τα πιο όμορφα στιχάκια στο ρεφρέν
για το χαμένο μου αγώνα
που τ' αστεράκια μείναν μόνα να τον κλαίν'.
[FONT="][/FONT]
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
Μου λεν αν φύγω από τον κύκλο θα χαθώ
στα όρια του μοναχά να γυροφέρνω.
Και πως ο κόσμος είν' ανήμερο θεριό
κι όταν δαγκώνει εγώ καλά είναι να σωπαίνω.
Κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ
μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω.
Και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό
είμαι μικρός, πολύ μικρός για να τ' αλλάξω.
Μα εγώ μ΄ ένα άγριο περήφανο χορό
σαν αετός πάνω απ' τις λύπες θα πετάξω.
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.
Θα πάω να χτίσω μια φωλιά στον ουρανό,
θα κατεβαίνω μόνο αν θέλω να γελάσω
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.
Μου λεν αν φύγω πιο ψηλά θα ζαλιστώ
καλύτερα στη λάσπη εδώ μαζί τους να κυλιέμαι.
Και πως αν θέλω περισσότερα να δω,
σ' ένα καθρέφτη μοναχός μου να κοιτιέμαι.
Κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ
μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω.
Και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό
είμαι μικρός πολύ μικρός για να τ' αλλάξω.
[Γιάννης Αγγελάκας & Οι Επισκέπτες: “Σιγά μην κλάψω”]
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
Ive come to talk with you again,
Because a vision softly creeping,
Left its seeds while I was sleeping,
And the vision that was planted in my brain
Still remains
Within the sound of silence.
In restless dreams I walked alone
Narrow streets of cobblestone,
neath the halo of a street lamp,
I turned my collar to the cold and damp
When my eyes were stabbed by the flash of
A neon light
That split the night
And touched the sound of silence.
And in the naked light I saw
Ten thousand people, maybe more.
People talking without speaking,
People hearing without listening,
People writing songs that voices never share
And no one deared
Disturb the sound of silence.
Fools said i,you do not know
Silence like a cancer grows.
Hear my words that I might teach you,
Take my arms that I might reach you.
But my words like silent raindrops fell,
And echoed
In the wells of silence
And the people bowed and prayed
To the neon God they made.
And the sign flashed out its warning,
In the words that it was forming.
And the signs said, the words of the prophets
Are written on the subway walls
And tenement halls.
And whisperd in the sounds of silence.
Αυτό λέτε ε;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
Μουσική: Διάφανα Κρίνα - Στίχοι: Παντελής Ροδοστόγλου
Από σκοτάδι σε σκοτάδι τριγυρνάς
μ' ένα θανάσιμο τρικύμισμα στα μάτια
μυρίζεις ίσκιους από έρημα δωμάτια
τοπία θλίψης τα αγόρια που αγαπάς.
Σαλεύεις πίσω από πεύκα σιωπηλά
προφίλ θανάτου σ' ένα όνειρο από χιόνι
εκεί που βρίσκεσαι κανένας δε μιλά
μόνο φαντάσματα που κλαίνε μες στη σκόνη.
Και σε θυμήθηκα στο χείλος της αβύσσου
έτσι όπως φύσηξε γλυκά εκεί ο μπάτης
ακόμα σέρνομαι ικέτης και σακάτης
προσκυνητής στους άγιους τόπους της σιωπής σου.
Το κρύο στοιχειωμένο τώρα φέρνει
κουρέλια της ζωής σου την ελπίδα
σαν άθλια μοίρα που ακατάπαυστα υφαίνει
την πιο πικρή σου αλήθεια που δεν είδα.
Κάποια νύχτα θα ' ρθεις με της νιότης τα δώρα
μ' ένα βλέμμα σου μόνο θα γείρεις κοντά μου
θα 'ναι η αγάπη παιδί που το τρόμαξε η μπόρα
και ορμάει να κρυφτεί στη ζεστή αγκαλιά μου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.