18-09-20
16:38
Οπως ειπαμε και πριν μπορεις πολύ άνετα να ζητησεις να πας σε πιο αξιομαχες μονάδες. Εκει που οντως δουλευουν σκληρά και δεν ειναι σκοπάνθρωποι και αγγαρειομάχοι οπως πολλοι παραπονιούνται οτι τους έβαλαν.
Φυσικά συμφωνούμε ότι υπάρχουν και αξιόμαχες μονάδες όπου όντως γίνεται ουσιώδης εκπαίδευση. Αυτό, ωστόσο, δεν αναιρεί την κατάσταση που επικρατεί στα περισσότερα στρατόπεδα, ούτε τον προσχηματικό χαρακτήρα της υποχρεωτικής στράτευσης που ανέφερα παραπάνω.
Εντάξει ρε φιλε αμα εσυ θέλεις να δωσεις έτσι ευκολα το σπιτι σου στον εισβολέα, κολύμπα ως την ΑΛβανια για να ζητησεις πολιτικο άσυλο. Αλλα μη νομιζεις οτι θα σε υποδεχτούν με ανοιχτές αγκαλες , θα ξέρουν καλα οτι εδω πέρα γινεται πολεμος... και εσυ σαν αρτιμελης απλα προσπαθησες να το βάλεις στα ποδια. Παρα να κάτσεις και να πολεμησεις... οχι για τους πολιτικους αλλα για την ιδέα του έθνους ή της πατριδας ως ιδέα.
Πατριδα δεν ειναι ο Παγκαλος , ο Βενιζελος , ο Τζοχατζοπουλος , ο Παπανδρεου ή ο Καμένος και ολοι αυτοι οι πολιτικοι κλοουν που πέρασαν απο τη χωρα τα προηγουμενα χρονια. Πατριδα ειναι να εισαι σε εναν χωρο οικειο με ολη αυτη την ιστορια τα μέρη που εζησες και μεγάλωσες κ τις αντιστοιχες αξιες. Τωρα αν εσενα δεν σε συγκινουν ολα αυτα κ θές να τη κοπανησεις οκ.
Η περιουσία μου είναι άχρηστη αν πεθάνω.
Όσα για τα υπόλοιπα, διατύπωσα εμμέσως πλην σαφώς τη θέση μου, άρα συμφωνούμε να διαφωνούμε.
17-09-20
23:58
Η υποχρεωτική στράτευση στην Ελλάδα συναρτάται προσχηματικά με την εξωτερική πολιτική και πρακτικά με οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα της εκάστοτε κυβέρνησης.
Κανένας τομέας της κρατικής δραστηριότητας δεν έχει ξεφύγει από το ελληνικό φετίχ του υπερδιογκωμένου δημοσίου, πόσο μάλλον ο οικονομικός βόθρος που λέγεται στρατός. Η Ελλάδα είναι γεμάτη μόνιμους, από ΕΠΟΠ έως αξιωματικούς σχολών. Επειδή τώρα δεν είναι καθόλου καλή ιδέα να έχεις άνεργους, και άρα δυσαρεστημένους, ένοπλους, έχουμε δημιουργήσει πολλά στρατόπεδα για να τους βολέψουμε. Αλλά αυτά τα στρατόπεδα δεν θα λειτουργήσουν μόνα τους (εδώ οριακά λειτουργούν με οπλίτες), και η λύση σε αυτό είναι η υποχρεωτική στράτευση.
Κάθε δε αντεπιχείρημα σε αυτή τη θέση συγκρούεται με την πραγματικότητα, και απόδειξη αποτελούν μεταξύ άλλων οι εμπειρίες του χάκερ και του ντέβιλ. Αν πράγματι η γεωστρατηγική μας θέση υπαγόρευε καθολική και υποχρεωτική στράτευση, επομένως έναν αξιόμαχο στρατό, θα περίμενε κανείς ότι ο μέσος οπλίτης θα λάμβανε, τουλάχιστον, μία στοιχειώδη εκπαίδευση (και σίγουρα όχι 25 σφαίρες το εξάμηνο). Αντίθετα, αυτό που παρατηρούμε είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία του πεζικού αποτελείται από ένοπλες μαριονέτες, έτοιμες να θεριστούν από οποιοδήποτε αξιόμαχο αντίπαλο.
Επομένως, η υποχρεωτική στράτευση στηρίζεται σε προσχήματα: αν υπήρχε όντως επιτακτική ανάγκη για στρατό τέτοιου μεγέθους, θα υπήρχε και ανάλογη εκπαίδευση. Βλέπουμε, λοιπόν, ότι η τρέχουσα διάρθρωση του στρατού όχι μόνο δεν εξυπηρετεί τον σκοπό της, αλλά αντίθετα θυσιάζει τόσο ατομικά (9-12 μήνες από τη ζωή του καθενός, με ό,τι αυτό συνεπάγεται), όσο και συλλογικά συμφέροντα (ο στρατός υπολειτουργεί, ξοδεύονται υπέρογκα ποσά σε μόνιμους και δυσλειτουργικά στρατόπεδα). Γιατί να υποστηρίξουμε ένα τόσο προβληματικό σύστημα, δίχως να υπάρχει η παραμικρή διάθεση αλλαγής του σε κυβερνητικό επίπεδο, παραμένει εξίσου άλυτο μυστήριο με το IQ του μέσου ΕΠΟΠ.
Στα υπόλοιπα νέα, αυτό που προσωπικά με ιντριγκάρει σε αυτή τη συζήτηση είναι οι αξιώσεις που προβάλλουν ορισμένοι. Ορισμένες θέσεις που ακούστηκαν εδώ αποτελούν προσπάθεια επιβολής των προσωπικών αξιακών συστημάτων κάποιων ατόμων έναντι των υπολοίπων. Αλλά πέρα από αυτή τη φιλοσοφικά ασήμαντη λεπτομέρεια, αν θεωρείτε την στράτευση ως αναγκαίο κριτήριο για τη συμμετοχή στην πολιτική ζωή, παραβλέπετε πως οι πολεμικές μηχανές λειτουργούν όχι μόνο με σώματα, αλλά και με φόρους - χρήμα, και πως ο εξοπλισμός ενός οπλίτη οφείλεται στην οικονομική συνεισφορά των φορολογούμενων.
Κλείνοντας, θέλω να επισημάνω και το εξής: για τον οποιονδήποτε λόγο, ιδεαλιστικό ή μη, μπορείτε να προσφέρετε έναν χρόνο από τους λίγους της ζωής σας στην υπηρεσία της πατρίδας. Το να προσπαθείτε όμως, νομοθετικά, να επιβουλευτείτε και τις ζωές άλλων επειδή μόνο και μόνο έτυχε να γεννηθείτε στην ίδια επικράτεια, είναι πραγματικά κάτι αστείο. Όσοι, ωστόσο, πάτε στρατό και σκοπεύετε να πολεμήσετε, θέλω προκαταβολικά να σας ευχαριστήσω που θα κρατάτε το μέτωπο όσο εγώ θα κολυμπάω προς την Αλβανία ζητώντας πολιτικό άσυλο.
Κανένας τομέας της κρατικής δραστηριότητας δεν έχει ξεφύγει από το ελληνικό φετίχ του υπερδιογκωμένου δημοσίου, πόσο μάλλον ο οικονομικός βόθρος που λέγεται στρατός. Η Ελλάδα είναι γεμάτη μόνιμους, από ΕΠΟΠ έως αξιωματικούς σχολών. Επειδή τώρα δεν είναι καθόλου καλή ιδέα να έχεις άνεργους, και άρα δυσαρεστημένους, ένοπλους, έχουμε δημιουργήσει πολλά στρατόπεδα για να τους βολέψουμε. Αλλά αυτά τα στρατόπεδα δεν θα λειτουργήσουν μόνα τους (εδώ οριακά λειτουργούν με οπλίτες), και η λύση σε αυτό είναι η υποχρεωτική στράτευση.
Κάθε δε αντεπιχείρημα σε αυτή τη θέση συγκρούεται με την πραγματικότητα, και απόδειξη αποτελούν μεταξύ άλλων οι εμπειρίες του χάκερ και του ντέβιλ. Αν πράγματι η γεωστρατηγική μας θέση υπαγόρευε καθολική και υποχρεωτική στράτευση, επομένως έναν αξιόμαχο στρατό, θα περίμενε κανείς ότι ο μέσος οπλίτης θα λάμβανε, τουλάχιστον, μία στοιχειώδη εκπαίδευση (και σίγουρα όχι 25 σφαίρες το εξάμηνο). Αντίθετα, αυτό που παρατηρούμε είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία του πεζικού αποτελείται από ένοπλες μαριονέτες, έτοιμες να θεριστούν από οποιοδήποτε αξιόμαχο αντίπαλο.
Επομένως, η υποχρεωτική στράτευση στηρίζεται σε προσχήματα: αν υπήρχε όντως επιτακτική ανάγκη για στρατό τέτοιου μεγέθους, θα υπήρχε και ανάλογη εκπαίδευση. Βλέπουμε, λοιπόν, ότι η τρέχουσα διάρθρωση του στρατού όχι μόνο δεν εξυπηρετεί τον σκοπό της, αλλά αντίθετα θυσιάζει τόσο ατομικά (9-12 μήνες από τη ζωή του καθενός, με ό,τι αυτό συνεπάγεται), όσο και συλλογικά συμφέροντα (ο στρατός υπολειτουργεί, ξοδεύονται υπέρογκα ποσά σε μόνιμους και δυσλειτουργικά στρατόπεδα). Γιατί να υποστηρίξουμε ένα τόσο προβληματικό σύστημα, δίχως να υπάρχει η παραμικρή διάθεση αλλαγής του σε κυβερνητικό επίπεδο, παραμένει εξίσου άλυτο μυστήριο με το IQ του μέσου ΕΠΟΠ.
Στα υπόλοιπα νέα, αυτό που προσωπικά με ιντριγκάρει σε αυτή τη συζήτηση είναι οι αξιώσεις που προβάλλουν ορισμένοι. Ορισμένες θέσεις που ακούστηκαν εδώ αποτελούν προσπάθεια επιβολής των προσωπικών αξιακών συστημάτων κάποιων ατόμων έναντι των υπολοίπων. Αλλά πέρα από αυτή τη φιλοσοφικά ασήμαντη λεπτομέρεια, αν θεωρείτε την στράτευση ως αναγκαίο κριτήριο για τη συμμετοχή στην πολιτική ζωή, παραβλέπετε πως οι πολεμικές μηχανές λειτουργούν όχι μόνο με σώματα, αλλά και με φόρους - χρήμα, και πως ο εξοπλισμός ενός οπλίτη οφείλεται στην οικονομική συνεισφορά των φορολογούμενων.
Κλείνοντας, θέλω να επισημάνω και το εξής: για τον οποιονδήποτε λόγο, ιδεαλιστικό ή μη, μπορείτε να προσφέρετε έναν χρόνο από τους λίγους της ζωής σας στην υπηρεσία της πατρίδας. Το να προσπαθείτε όμως, νομοθετικά, να επιβουλευτείτε και τις ζωές άλλων επειδή μόνο και μόνο έτυχε να γεννηθείτε στην ίδια επικράτεια, είναι πραγματικά κάτι αστείο. Όσοι, ωστόσο, πάτε στρατό και σκοπεύετε να πολεμήσετε, θέλω προκαταβολικά να σας ευχαριστήσω που θα κρατάτε το μέτωπο όσο εγώ θα κολυμπάω προς την Αλβανία ζητώντας πολιτικό άσυλο.