02-11-20
00:29
Καλησπέρα στο φόρουμ.
Γραφω αυτό το ποστ γιατί:
1) θέλω τη βοήθεια σας.Οσων εκείνων έχουν κάποια γνώση /εμπειρία και μπορούν να βοηθήσουν σε κάτι.
(είναι πολλές φορές που λεμε "στερνη μου γνώση να σε είχα πρώτα")
2)θέλω να "προστατεύσω"άλλους ανθρώπους να μην μπλεχτούν σ'αυτα τα δίχτυα...
Ο πατέρας μου έχει καρκίνο.
Εκανε χειρουργείο ,οπου το χειρουργείο δεν "απέδωσε " τα "αναμενωμενα"
Έτσι ξεκίνησε ορμονοθεραπεία,ενα σωρο φάρμακα,ακτινοβολιες και γενικά ένα ματσο ψυχοφθόρες διαδικασίες.
Και ενώ οι "γιατροί"τον έκαναν σουρωτιρι στα φάρμακα τα οποια δεν έκανα ΤΙΠΟΤΑ, ο καρκίνος προχώρησε αλλου.
(ΠΡΟΣΟΧΗ:Δεν κατηγορώ και δεν ρίχνω ευθύνες σε κανένα,απλως εξιστορώ τα γεγονότα)
Στο μεταξύ άσχετα με τα παραπάνω και τις εξετάσεις τις οποιες δεν έδειχναν "καθαρές",ο άνθρωπος ήταν μια χαρα.
Έτσι οι "γιατροί"αποφασισαν να προχωρήσουν σε χημειοθεραπεία.
Από κει τα πράγματα αρχισαν σιγά σιγά αλλα σταθερά,για τον ίδιο και την ποιότητα ζωης του να παίρνουν την κατιούσα...
Η χημειοθεραπεία ξεκάθαρα τον σκοτώνει.Καθε φορα γίνετε και ακόμη χειρότερα.
Έφτασε σε σημείο να έχει χαμηλο αιματοκρίτη και το πρωτόκολλο /γιατροι να συνεχίζουν να του χορηγούν "θάνατο"...(κατά τη δικη μου γνώμη αυτό δεν στέκει)
Ο άνθρωπος έχει ταλαιπωρηθεί αφάνταστα και στεναχωριεμε πολύ που τον βλέπω σε αυτή τη κατάσταση.
Ουσιαστικά βιώνει την κόλαση ζωντανός ,και το μονο σίγουρο είναι ότι τελικά δεν θα φυγει από τον καρκινο
αλλα από την χημειοθεραπεία...και που στη τελική ακόμη και μια "παράταση"να σου δίνει η χημειοθεραπεία καλύτερα να φύγεις αξιοπρεπης.
Προσωπικά ,ειμαι πολύ καχύποπτος υποψιασμένος αλλα και πλήρης ενήμερος για τη "σαπίλα"του συστήματος.
Και γενικά δεν εμπιστεύομαι σε κάποιους τομείς -τόσο κερδοφόρους...-τη κλασική ιατρική.(άλλωστε την είδαμε...)
Από την αρχή ήμουν αντίθετος στο να ξεκινήσει τη χημειοθεραπεία.
Κάποια στιγμή του το επέβαλα γιατί τον έβλεπα να χειροτερεύει ,ομως ο άνθρωπος στην απόγνωση του ,συνεχισε να εμπιστευετε τον "θεράποντα" "γιατρό" του,ελπιζοντας.
Πλέον βρισκόμαστε στο σήμερα οπου ουσιαστικά -και ενώ το βλέπουν οι "γιατροί" ότι ο άνθρωπος "λιώνει" συνεχίζουν να του χορηγούν δόση.(εδώ πλέον κατά τη δικη μου γνώμη αρχίζει το πράγμα να γίνετε ξεκάθαρο...)
Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει περίπτωση να τον αφήσω εγώ να συνεχίσει.
Το σίγουρο είναι ότι συνεχίζοντας τη χημειοθεραπεία που του προτείνουν θα γινει ακόμη χειρότερα,απο το να τη σταματήσει εντελώς.
Το ερώτημα:
Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι παίρνουμε τη κατάσταση στα χερια μας,και σταματάμε τα "δηλητήρια"
Τι θα ήταν αυτό ,κατι εναλλακτικό αν γνωρίζει κάποιος,ή καπου να απευθυνθώ, που θα τον βοηθήσει(αν και αργά μάλλον),ωστε να πάρει ο οργανισμός και πάλι τα πάνω του?
Γνωρίζω πολύ καλα ότι τα πράγματα είναι δύσκολα για τον πατερα μου,ομως ταυτόχρονα και είμαι απολυτος βεβαιος πως όλα τα πράγματα ,βρισκοντε μεσα σε ενα άλλο πολύ μεγαλύτερο πλαισιο ,το οποιο ορίζει και καθορίζει τα πάντα ,για το οποιο η επιστήμη και η ιατρική έχει μεσάνυχτα...(τι να κάνουν και αυτοί αυτά τους διδάσκει το παγκόσμιο σύστημα...)Και για αυτό νομίζω πρέπει πάντα να ελπίζουμε και να μη παραιτούμαστε.
Κάθε συμβολη θα ήταν πολύτιμη.
Γραφω αυτό το ποστ γιατί:
1) θέλω τη βοήθεια σας.Οσων εκείνων έχουν κάποια γνώση /εμπειρία και μπορούν να βοηθήσουν σε κάτι.
(είναι πολλές φορές που λεμε "στερνη μου γνώση να σε είχα πρώτα")
2)θέλω να "προστατεύσω"άλλους ανθρώπους να μην μπλεχτούν σ'αυτα τα δίχτυα...
Ο πατέρας μου έχει καρκίνο.
Εκανε χειρουργείο ,οπου το χειρουργείο δεν "απέδωσε " τα "αναμενωμενα"
Έτσι ξεκίνησε ορμονοθεραπεία,ενα σωρο φάρμακα,ακτινοβολιες και γενικά ένα ματσο ψυχοφθόρες διαδικασίες.
Και ενώ οι "γιατροί"τον έκαναν σουρωτιρι στα φάρμακα τα οποια δεν έκανα ΤΙΠΟΤΑ, ο καρκίνος προχώρησε αλλου.
(ΠΡΟΣΟΧΗ:Δεν κατηγορώ και δεν ρίχνω ευθύνες σε κανένα,απλως εξιστορώ τα γεγονότα)
Στο μεταξύ άσχετα με τα παραπάνω και τις εξετάσεις τις οποιες δεν έδειχναν "καθαρές",ο άνθρωπος ήταν μια χαρα.
Έτσι οι "γιατροί"αποφασισαν να προχωρήσουν σε χημειοθεραπεία.
Από κει τα πράγματα αρχισαν σιγά σιγά αλλα σταθερά,για τον ίδιο και την ποιότητα ζωης του να παίρνουν την κατιούσα...
Η χημειοθεραπεία ξεκάθαρα τον σκοτώνει.Καθε φορα γίνετε και ακόμη χειρότερα.
Έφτασε σε σημείο να έχει χαμηλο αιματοκρίτη και το πρωτόκολλο /γιατροι να συνεχίζουν να του χορηγούν "θάνατο"...(κατά τη δικη μου γνώμη αυτό δεν στέκει)
Ο άνθρωπος έχει ταλαιπωρηθεί αφάνταστα και στεναχωριεμε πολύ που τον βλέπω σε αυτή τη κατάσταση.
Ουσιαστικά βιώνει την κόλαση ζωντανός ,και το μονο σίγουρο είναι ότι τελικά δεν θα φυγει από τον καρκινο
αλλα από την χημειοθεραπεία...και που στη τελική ακόμη και μια "παράταση"να σου δίνει η χημειοθεραπεία καλύτερα να φύγεις αξιοπρεπης.
Προσωπικά ,ειμαι πολύ καχύποπτος υποψιασμένος αλλα και πλήρης ενήμερος για τη "σαπίλα"του συστήματος.
Και γενικά δεν εμπιστεύομαι σε κάποιους τομείς -τόσο κερδοφόρους...-τη κλασική ιατρική.(άλλωστε την είδαμε...)
Από την αρχή ήμουν αντίθετος στο να ξεκινήσει τη χημειοθεραπεία.
Κάποια στιγμή του το επέβαλα γιατί τον έβλεπα να χειροτερεύει ,ομως ο άνθρωπος στην απόγνωση του ,συνεχισε να εμπιστευετε τον "θεράποντα" "γιατρό" του,ελπιζοντας.
Πλέον βρισκόμαστε στο σήμερα οπου ουσιαστικά -και ενώ το βλέπουν οι "γιατροί" ότι ο άνθρωπος "λιώνει" συνεχίζουν να του χορηγούν δόση.(εδώ πλέον κατά τη δικη μου γνώμη αρχίζει το πράγμα να γίνετε ξεκάθαρο...)
Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει περίπτωση να τον αφήσω εγώ να συνεχίσει.
Το σίγουρο είναι ότι συνεχίζοντας τη χημειοθεραπεία που του προτείνουν θα γινει ακόμη χειρότερα,απο το να τη σταματήσει εντελώς.
Το ερώτημα:
Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι παίρνουμε τη κατάσταση στα χερια μας,και σταματάμε τα "δηλητήρια"
Τι θα ήταν αυτό ,κατι εναλλακτικό αν γνωρίζει κάποιος,ή καπου να απευθυνθώ, που θα τον βοηθήσει(αν και αργά μάλλον),ωστε να πάρει ο οργανισμός και πάλι τα πάνω του?
Γνωρίζω πολύ καλα ότι τα πράγματα είναι δύσκολα για τον πατερα μου,ομως ταυτόχρονα και είμαι απολυτος βεβαιος πως όλα τα πράγματα ,βρισκοντε μεσα σε ενα άλλο πολύ μεγαλύτερο πλαισιο ,το οποιο ορίζει και καθορίζει τα πάντα ,για το οποιο η επιστήμη και η ιατρική έχει μεσάνυχτα...(τι να κάνουν και αυτοί αυτά τους διδάσκει το παγκόσμιο σύστημα...)Και για αυτό νομίζω πρέπει πάντα να ελπίζουμε και να μη παραιτούμαστε.
Κάθε συμβολη θα ήταν πολύτιμη.