Memetchi
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Memetchi αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένος. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 1,499 μηνύματα.
25-11-20
20:53
Όχι, μάλλον δεν το εξήγησα καλά. Τον ίδιο λέω και εγώ απλά εννοούσα ότι χρησιμοποίησε την τεχνική πριν την Μόνα Λίζα όμως αυτή κατέληξε να μείνει στην ιστορία περισσότερο.Συμφωνώ σε αυτά που λες αλλά έχω μία απορία και μία διευκρίνιση.
Η απορία: Ποιος, πριν τον DaVinci, χρησιμοποίησε το sfumato; Από αυτά που έχω διαβάσει, έχω καταλάβει ότι ο DaVinci επινόησε αυτήν την τεχνική.
Η διευκρίνιση: Η κλοπή της Μόνας Λίζας από τον Λούβρο την έκανε, όντως, γνωστή. Στη συνέχεια, ακολούθησε όλο αυτό το δήθεν μυστήριο με το χαμόγελό της κτλ.
Πέθανα με το "μέχρι και σε σοκολατάκια την έβαλαν"!
Είχα διαβάσει ότι η κλοπή την έκανε παγκοσμίως γνωστή στο κοινό αλλά λόγω της μεγάλης ιστορίας του έργου ως ιδιοκτησία του Φρανσουά του πρώτου, την παραμονή του στο βασιλικό παλάτι, κτλ, ήταν ήδη γνωστή.
Memetchi
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Memetchi αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένος. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 1,499 μηνύματα.
25-11-20
19:24
Η τέχνη γενικότερα κερδίζει αξία αναλόγως με το ποιος την έφτιαξε, πως και παρουσιάζεται κτλ. Τα γυαλιά στο πάτωμα ενός σπιτιού δεν θα είχαν καμιά καλλιτεχνική αξία, μέσα σε ένα μουσείο ξαφνικά κατά κάποιο τρόπο αποκτούν. Πολλές φορές όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω η σύγχρονη τέχνη έχει άλλους σκοπούς όπως να σατιρίσει την υποκειμενικότητα της ίδια της τέχνης και του κοινού της. Αν είναι όντως τέχνη ή όχι είναι δύσκολο να το ορίσουμε. Γενικά θεωρείται ότι οτιδήποτε εκφράζει κάτι/περνά ένα μήνυμα, μια ιδέα κτλ είναι τέχνη. Το αν είναι υψηλής ή χαμηλής καλλιτεχνικής (αισθητικής, τεχνικής κτλ) ποιότητας, είναι άλλο θέμα. Προσωπικά μπορώ να καταλάβω ότι οι κουράδες ή ο λευκός καμβάς κάτι θέλουν να πουν, ως μια καλλιτεχνική προσπάθεια να εκφράσουν την δημιουργικότητά τους ή τους προβληματισμούς τους, αλλά δεν βλέπω την αισθητική τους και την τεχνική τους πλευρά για αυτό και δεν τα θεωρώ ισάξια σε ποιότητα με τα παραπάνω έργα που έχουν ανέβει στο θέμα. Όμως δεν θα κάτσω να το ψειρίσω τόσο πολύ γιατί εξαρχής τα όρια της τέχνης δεν είναι ορισμένα.
Από την άλλη η "δηθενιά" των γυαλιών και του καμβά υπάρχει και σε αυτά που σήμερα θεωρούμε ως αριστουργήματα. Πιο πάνω ανέβηκε η Μόνα Λίζα αλλά αν ρωτήσεις έναν άνθρωπο γιατί είναι από τα πιο γνωστά έργα στην ιστορία δεν θα ξέρει να απαντήσει. Την τεχνική του Σφουμάτο που εισήγαγε ο Λεονάρντο την είδαμε και σε άλλα έργα πριν από αυτό. Η Παναγιά των βράχων θεωρείται το πρώτο έργο με αυτή την πρωτοποριακή τεχνική, βρίσκεται στο ίδιο μουσείο αλλά όλος ο κόσμος περνάει από δίπλα της, οι περισσότεροι την προσπερνάνε, αρκετοί απλά την θαυμάζουν λόγω του καλλιτέχνη ή γιατί απλά βρίσκεται στο Λούβρο και ελάχιστοι την αναγνωρίζουν και την μελετούν. Αντιθέτως η Μόνα Λίζα, βρίσκεται στην πιο περίοπτή θέση, σε ειδικό γυαλί, με κάγκελα που σε κρατάνε σε τριπλάσια απόσταση από ότι στα υπόλοιπα έργα και όλοι τρέχουν να την καμαρώσουν και να επιβεβαιώσουν ότι είναι ένα πραγματικό αριστούργημα. Γιατί; Γιατί ο τύπος της έδωσε αξία. Αρχικά με το μυστήριο του ποια είναι η εικονιζόμενη, αν γελάει ή όχι κτλ. και αργότερα σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό όταν την έκλεψαν από το Λούβρο και έμεινε ως η μεγαλύτερη ληστεία τέχνης στην ιστορία κάνοντας τον κόσμο να τρέχει για να δει το κλεμμένο έργο και τα μέσα να το διαφημίζουν παντού (μέχρι και σε σοκολατάκια την έβαλαν).
Τώρα για την συνειδητότητα ή όχι του καλλιτέχνη απλά να πω ότι η τέχνη είχε έντονη κοινωνική και πολιτική (πολλές φορές στα όρια της προπαγάνδας) επιρροή και χρήση και έτσι είναι και σήμερα.
Από την άλλη η "δηθενιά" των γυαλιών και του καμβά υπάρχει και σε αυτά που σήμερα θεωρούμε ως αριστουργήματα. Πιο πάνω ανέβηκε η Μόνα Λίζα αλλά αν ρωτήσεις έναν άνθρωπο γιατί είναι από τα πιο γνωστά έργα στην ιστορία δεν θα ξέρει να απαντήσει. Την τεχνική του Σφουμάτο που εισήγαγε ο Λεονάρντο την είδαμε και σε άλλα έργα πριν από αυτό. Η Παναγιά των βράχων θεωρείται το πρώτο έργο με αυτή την πρωτοποριακή τεχνική, βρίσκεται στο ίδιο μουσείο αλλά όλος ο κόσμος περνάει από δίπλα της, οι περισσότεροι την προσπερνάνε, αρκετοί απλά την θαυμάζουν λόγω του καλλιτέχνη ή γιατί απλά βρίσκεται στο Λούβρο και ελάχιστοι την αναγνωρίζουν και την μελετούν. Αντιθέτως η Μόνα Λίζα, βρίσκεται στην πιο περίοπτή θέση, σε ειδικό γυαλί, με κάγκελα που σε κρατάνε σε τριπλάσια απόσταση από ότι στα υπόλοιπα έργα και όλοι τρέχουν να την καμαρώσουν και να επιβεβαιώσουν ότι είναι ένα πραγματικό αριστούργημα. Γιατί; Γιατί ο τύπος της έδωσε αξία. Αρχικά με το μυστήριο του ποια είναι η εικονιζόμενη, αν γελάει ή όχι κτλ. και αργότερα σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό όταν την έκλεψαν από το Λούβρο και έμεινε ως η μεγαλύτερη ληστεία τέχνης στην ιστορία κάνοντας τον κόσμο να τρέχει για να δει το κλεμμένο έργο και τα μέσα να το διαφημίζουν παντού (μέχρι και σε σοκολατάκια την έβαλαν).
Τώρα για την συνειδητότητα ή όχι του καλλιτέχνη απλά να πω ότι η τέχνη είχε έντονη κοινωνική και πολιτική (πολλές φορές στα όρια της προπαγάνδας) επιρροή και χρήση και έτσι είναι και σήμερα.