Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
10-12-20
22:19
Καλησπέρα από τη βροχερή (πλην αρκετά θερμή για την εποχή) Θεσσαλονίκη!
Με αφορμή τα σχόλια του χρήστη Lancelot στο θέμα της αύξησης της στρατιωτικής θητείας, όπως και άλλες παρόμοιες περιπτώσεις σ' αυτό το forum (π.χ. nPb) θα ήθελα να "ξύσω" λιγάκι το θέμα με τους πάρα πολλούς Έλληνες (δε μιλάμε για μια και δύο γραφικές περιπτώσεις που λες οκ αναμενόμενο) που μεταναστεύουν στο εξωτερικό (για οικονομικούς κυρίως λόγους) και σύντομα καταλήγουν να μιλούν απαξιωτικά για τα πάντα εντός Ελλάδάς, ενώ παράλληλα "φουσκώνουν" συχνά και τη δική τους καθημερινότητα στη χώρα υποδοχής!
Που πιστεύετε ότι οφείλεται αυτό;
Έχουν φάει τόσο σκατό στην Ελλάδα που μόλις βρουν καλύτερες συνθήκες σε άλλη χώρα τους βγαίνει το σύνδρομο της απατημένης συζύγου και ξεσπούν εκεί;
Δε βρήκαν τα πράγματα όπως τα περίμεναν στην ξένη χώρα, τους φταίνε οι πάντες και τα πάντα και βρίσκουν να ξεσπάσουν εκεί;
Η όλη διαδικασία της μετανάστευσης τους δημιουργεί ψυχολογικά προβλήματα που οδηγούν σ' αυτό το αποτέλεσμα;
Όλα τα παραπάνω;
Περιμένω τις απόψεις σας!
Δεν ξέρω τώρα σε ποια σχόλια αναφέρεσαι συγκεκριμένα γιατί δεν έχω παρακολουθήσει αυτά τα θέματα, αλλά γενικά είμαι της άποψης πως, όταν ένας άνθρωπος αισθάνεται την ανάγκη να καυχηθεί γενικότερα, σημαίνει ότι κάπου υπάρχει ένα συναισθηματικό κενό που προσπαθεί να καλύψει. Το λογικό όταν ρωτάς κάποιον πώς είναι η ζωή στο εξωτερικό ή την Ελλάδα, αντίστοιχα, είναι να σου πει τα υπέρ και τα κατά. Όταν, λοιπόν, βλέπω ανθρώπους να μου απαντάνε μόνο με τα υπέρ και ακόμη χειρότερα να μιλούν απαξιωτικά, όπως λες, για την επιλογή που άφησαν πίσω, τα ακούω ψιλοβερεσέ αυτά που λέει. Ο άνθρωπος που αισθάνεται επιτυχημένος και ευτυχισμένος αφήνει το έργο του να μιλήσει, τα λόγια δεν έχουν καμία σημασία γι' αυτόν. Να μου πεις σ' ένα φόρουμ πώς να ξέρει ο άλλος τη ζωή σου αν δεν την περιγράψεις ο ίδιος; Ε, φαίνεται ποιοι τα έχουν καλά με τον εαυτό τους και ποιοι όχι, ποιοι είναι ταπεινοί κι ακομπλεξάριστοι και ποιοι μεγαλοπιάνονται.
Να μου πεις, γιατί αισθάνεσαι κάποιο κενό; Ε, συνήθως είτε γιατί μεγάλωσες πλουσιοπάροχα και δεν μπορείς να αντεπεξέλθεις στη σκληρή, πεζή πραγματικότητα οπότε τη στολίζεις με ωραία παραμύθια, είτε γιατί έχεις ιεραρχήσει λάθος κάποιες επιθυμίες σου και κυνηγάς επιφανειακά πράγματα όπως δουλειά με πρεστίζ, υλικά αγαθά, lifestyle, κ.ό.κ. αφήνοντας πίσω τον έρωτα, το κέφι, τον ελεύθερο χρόνο, την επικοινωνία κτλ. Αλλά όλα αυτά δεν ισχύουν μόνο για τους Έλληνες του εξωτερικού φυσικά.