16-01-21
15:10
Συγχαρητήρια και σε σένα λοιπόν!!Να πω κι εγώ την εμπειρία μου που το έκοψα σταδιακά και όχι μαχαίρι χωρίς κανένα πισωγύρισμα;
Καταρχάς δε σε εθίζει το τσιγάρο καθ' αυτό αλλά η ντοπαμίνη που εκκρίνει ο εγκέφαλός σου όταν καπνίζεις. Όλοι οι εθισμοί βασίζονται στην ανάγκη του οργανισμού για ντοπαμίνη, ακόμη και το γεγονός ότι τσεκάρουμε το κινητό μας μια στο τόσο μην τυχόν υπάρχει κάποια ειδοποίηση ή ένα μήνυμα είναι ανάγκη του οργανισμού για ντοπαμίνη. Η ντοπαμίνη λοιπόν είναι συνδεδεμένη με την επιθυμία κι όχι με την ουσία, γι' αυτό και μπορεί να θες πάρα πολύ να φας ένα γλυκό παρόλο που κάθε φορά σε φουσκώνει και σε κάνει να μην μπορείς να κουνηθείς, ενώ πχ το λαχανικό που σου παρέχει πραγματικό όφελος, δε σου προκαλεί την ίδια λαχτάρα να το φας.
Τι έκανα εγώ: 1. Καταρχάς κάθε φορά που ένιωθα την ανάγκη για τσιγάρο, επέλεγα κάποια άλλη απόλαυση. Ένα ποτήρι κρασί, ένα σνακ, μια ταινία πίνοντας ένα ρόφημα που μ' αρέσει. Στην αρχή η ντοπαμίνη που παίρνεις απ το υποκατάστατο είναι συγκριτικά λιγότερη και δεν παύει η επιθυμια σου για τσιγάρο, οπότε μπορεί να χρειαστούν 2-3 σνακ (γι' αυτό αν δε θες να πάρεις κιλά κόψε λίγο απ το μεσημεριανό σου. Εγώ που ήθελα να πάρω μου ήρθε κουτί η φάση )
2. Στην αρχή έβαζα όριο στο πόσους καπνούς/πακέτα μπορώ να παίρνω (από 1 καπνό την εβδομάδα που κάπνιζα κανονικά το πήγα στον 1 καπνό στις 15 μέρες, μετά στον 1 μήνα, μετά στο τρίμηνο μέχρι που έφτασα στο κόψιμο - μαχαίρι). . Ο λόγος που τα ελαττωσα σταδιακά ήταν γιατί έτσι μάθαινα να ελέγχω και να "ιεραρχώ" τις επιθυμίες μου, δηλαδή αν ήξερα ότι έχω 1 καπνό για 1 μήνα, κάθε φορά πριν στριψω σκεφτόμουν αν το θέλω πολύ ή θα τον σπαταλησω και στο τέλος του μήνα που θα θέλω, δε θα έχω καθόλου. Είναι σαν να σου συρρικνώνουν σταδιακά το χαρτζιλίκι κι εσύ να πρέπει να σκεφτείς πού σ' αρέσει περισσότερο να ξοδεύεις τα λεφτά σου ώστε να μην ξεμείνεις στο τέλος του μήνα αλλά και να περνάς όμορφα.
Όταν όμως πέταξα τον τελευταίο καπνό και μου απαγόρευσα να αγοράσω άλλον, εξακολουθούσα να μου επιτρέπω τράκες για τις δύσκολες στιγμές σε μαγαζιά με καφε ή ποτό. Εδώ βέβαια παίζει ρόλο και τ ότι στην παρέα μου εδώ δεν καπνίζει κανένας οπότε ήταν σχετικά δύσκολο να βρω τράκες ή αν έβρισκα ήταν από κάποιον που δεν είχα πολλή οικειότητα κι έτσι έπαιρνα μόνο 1-2. Το να κάνεις ένα τσιγάρο για να σου φύγει η κάψα είναι πάρα πολύ εύκολο να ενδώσεις. Για να πας όμως μέχρι το περίπτερο και να δώσεις 11 ευρώ σε καπνικά, είναι μεγάλη απόφαση κι έχεις αρκετό χρόνο μέχρι να βρεις μια εναλλακτική.
3. Εστίασα στα αρνητικά του καπνίσματος που με έκαναν να το σιχαθώ όσο δεν πάει. Αυτό κυρίως ίσχυε στην αρχή που χρειαζόμουν ένα έξτρα κίνητρο. Η υγεία όμως δυστυχώς δεν είναι αρκετός παράγοντας γιατί δεν βλέπεις τον κίνδυνο άμεσα. Ξεκίνα απ' το ότι βρωμάς τσιγαρίλα αντί για άρωμα και καθαριότητα, τα δόντια σου χαλάνε πιο εύκολα και κιτρινιζουν/γκριζαρουν, το στόμα μυρίζει άσχημα ακόμη κι αν πλύνεις τα δόντια σου πεντακοσιες φορές (τα είχα με καπνιστή πριν καν το ξεκινήσω οπότε ξέρω) κ.ό.κ. Για εμένα που με ενδιαφέρει να είμαι ελκυστική αυτό το ταπεινό ίσως κίνητρο έκανε το θαύμα του. Bonus tip: βγαινε ραντεβού με μη καπνιστές.
4. Αναβλητικότητα. Όταν νιώθεις ότι θες να κάνεις τσιγάρο, αν αρχίσεις και πανικοβαλλεσαι είναι νόμος ότι στο τέλος θα το ανάψεις. Παρτο χαλαρά και πες "νταξει μωρέ, ας μην κάνω τώρα που δεν το θέλω τρελά, θα κάνω την επόμενη φορά αν είναι" και βρες κάτι άλλο ν' απασχοληθείς. Λέγε το κάθε φορά και θα δεις ότι θα καπνίσεις πολύ λιγότερο απ' όσο περιμένεις.
5. Το δύσκολο είναι η αρχή, οι πρώτοι 3-4 μήνες. Αν μείνεις πιστή στα τρικ αυτά και καταφέρεις να ξεγελάσεις τον εαυτό σου και να μην καπνίσεις για τόσο διάστημα, μετά είναι πιο εύκολο γιατί θα αρχίσεις να βλέπεις τα οφέλη στον οργανισμό σου, στο σώμα σου, την εμφάνιση και τη διάθεσή σου και θα έχεις επιπλέον λόγους να μην το επιθυμείς. Μετά από λίγο καιρό θ' αρχίσει να σ' ενοχλεί ακόμη και η μυρωδιά του και θα δεις ότι υπάρχουν πολύ πιο απολαυστικές συνήθειες.
Ελπίζω αυτά να μην πιάνουν μόνο σ εμένα και να βοηθήσω ενδεχομένως και κάποιον άλλο που θέλει να το κόψει. Σημασία έχει ότι όλοι μπορούν να το κόψουν αρκεί να κάνουν τις σωστές ασκήσεις μυαλού και να μένουν πιστοί στο πρόγραμμά τους.
Το φαγητό δεν με τρομάζει γιατί τα γεύματά μου είναι συγκεκριμένα και συγκεκριμένες ώρες.
Συμφωνώ πολύ στο κίνητρο της υγείας, αν και σημαντικό, δεν είναι άμεσο.
Σήμερα προσπαθώ να μεταφέρω την ανάγκη για αργότερα και κάνω κάτι για να ξεχνιέμαι, αν υποκύψω κάνω κάποια σετ ασκήσεων λίγο πιο ζόρικα
Είμαι γενικά πιο αισιόδοξη!!
16-01-21
10:27
Συγχαρητήρια που τα κατάφερες!!Κάπνιζα πολλά χρόνια και δεν ξέρω πώς έγινε, κάποια στιγμή θυμάμαι ότι άναψα τσιγάρο και δεν το ευχαριστιομουν πλέον. Σαν να το αναβα ψυχαναγκαστικά. Εκείνη τη στιγμή είπα, αυτό είναι το τελευταίο μου τσιγάρο. Και έτσι έγινε. Πήγα και πήρα ηλεκτρονικό (τα πιο καλά ξοδεμενα 100€ της ζωής μου), το είχα για λίγο καιρό και μετά το έκοψα κι αυτό. Αυτό έγινε το Φεβρουάριο του 2012.
Δε μου έλειψε ποτέ η νικοτίνη του τσιγάρου αλλά η αίσθηση του πίνω καφε - κάνω τσιγάρο, πάω σε μια ταβέρνα - πίνω κρασάκι με τσιγάρο, να κάτσω στο μπαλκόνι να κάνω ένα τσιγάρο κλπ. Αυτές οι δραστηριότητες έχασαν την μισή τους ευχαρίστηση. Αυτό ήταν το κακό μόνο.
Πάντως ναι, αν δεν το αποφασίσεις δε θα το κόψεις επειδή στο λένε άλλοι. Ούτε με ημίμετρα. Πες το κόβω και πέτα το. Τα υπόλοιπα είναι χαζομάρες για μένα. Αν δεν το σιχαθεις δε θα το κόψεις.
Είναι δική μου επιλογή, απλά με πιέζουν οι καταστάσεις που το κάνω και με κρατάνε πίσω. Αυτό που λες δηλαδή κι εσύ.
16-01-21
09:05
Καλημέρα σε όλους,
Ευχαριστώ για τις απόψεις και τις συμβουλές. Τελικά αυτό που αρχίζω να διαπιστώνω είναι πως ήδη από την πρώτη μέρα η σωματική ανάγκη είναι σχεδόν μηδενική, πιο πολύ με παρακινεί η σκέψη να κάνω, ειδικά όταν κάθομαι χωρίς να κάνω τίποτα. Και τα σαββατοκύριακά μου είναι πολύ χαλαρά και χωρίς υποχρεώσεις.
Ωραία η άσκησή σου @Gaspar Θα επιλέξω ένα άτομο το οποίο δεν συμπαθώ ιδιαίτερα και δεν το υπολογίζω, γιατί το άλλο είναι πολύ δικός μου άνθρωπος.
Νομίζω πως ο στόχος της ημέρας είναι λιγότερο αγχωτικός από τον στόχο του ποτέ ξανά @Aura @EvanescenceQ
Θα συμφωνήσω @hack3r δεν με πειράζει η ταλαιπωρία γιατί μπορώ να αντιληφθώ πως θα είναι μικρότερη από το να το συνεχίσω. Απλά πιστεύω πως όταν παλεύεις με τον εαυτό σου είναι πιο δύσκολη η μάχη γιατί δεν μπορείς να τον κοροϊδέψεις, τουλάχιστον εύκολα.
Ευχαριστώ για τις απόψεις και τις συμβουλές. Τελικά αυτό που αρχίζω να διαπιστώνω είναι πως ήδη από την πρώτη μέρα η σωματική ανάγκη είναι σχεδόν μηδενική, πιο πολύ με παρακινεί η σκέψη να κάνω, ειδικά όταν κάθομαι χωρίς να κάνω τίποτα. Και τα σαββατοκύριακά μου είναι πολύ χαλαρά και χωρίς υποχρεώσεις.
Ωραία η άσκησή σου @Gaspar Θα επιλέξω ένα άτομο το οποίο δεν συμπαθώ ιδιαίτερα και δεν το υπολογίζω, γιατί το άλλο είναι πολύ δικός μου άνθρωπος.
Νομίζω πως ο στόχος της ημέρας είναι λιγότερο αγχωτικός από τον στόχο του ποτέ ξανά @Aura @EvanescenceQ
Θα συμφωνήσω @hack3r δεν με πειράζει η ταλαιπωρία γιατί μπορώ να αντιληφθώ πως θα είναι μικρότερη από το να το συνεχίσω. Απλά πιστεύω πως όταν παλεύεις με τον εαυτό σου είναι πιο δύσκολη η μάχη γιατί δεν μπορείς να τον κοροϊδέψεις, τουλάχιστον εύκολα.
16-01-21
01:31
Έτσι την είχα πατήσει, το είχα κόψει και δύο μήνες μετά βγαίνουμε για ποτο, μου λέει άτομο από την παρέα κάνε ένα για το ποτό, με ένα δεν θα πάθεις τίποτα και μετά από ένα τέταρτο μουρμούρα έσπασα και έκανα. Ε, αυτό ήταν.
Ειναι περίεργο. Και εγώ, όσο και να προσπαθώ να με φανταστώ χωρίς τσιγάρο δεν μπορώ. Μετά σκέφτομαι τι θα πετύχω μελλοντικά και συνειδητοποιώ πόσο αξίζει. Για αυτό καταλήγω στο να εστιάζω σε αυτά που θα καρπωθώ.
Εσύ αισθάνεσαι ότι σου προσφέρει κάτι;
Ειναι περίεργο. Και εγώ, όσο και να προσπαθώ να με φανταστώ χωρίς τσιγάρο δεν μπορώ. Μετά σκέφτομαι τι θα πετύχω μελλοντικά και συνειδητοποιώ πόσο αξίζει. Για αυτό καταλήγω στο να εστιάζω σε αυτά που θα καρπωθώ.
Εσύ αισθάνεσαι ότι σου προσφέρει κάτι;
16-01-21
01:00
Τι πλάνο λέει 6 συνεδρίες (μια ανά εβδομάδα) και μετά ίσως χρειαστούν επαναληπτικές/συντήρησης στο δίμηνο - τρίμηνο ίσως στο εξάμηνο ή και καθόλου.Νομίζω πως σίγουρα έχεις κοινά σημεία με άλλους ανθρώπους που προσπάθησαν (ή κατάφεραν) να κόψουν το κάπνισμα. Δεν είναι κάτι περίεργο οι αμφιβολίες, αρκεί να μην το βάλεις κάτω. Αν ο βελονισμός εν τέλει σε βοηθήσει να ξεπεράσεις το κάπνισμα, τότε δεν νομίζω πως αυτό είναι κακό.
Ο βελονισμός θα σε βοηθήσει να κόψεις το κάπνισμα για πάντα, ή θα πρέπει να επιστρέψεις κάθε τόσο για επιπλέον θεραπείες;
Σε αυτό το σημείο να πω πως εμπιστεύτηκα τον βελονισμό γιατί στράφηκαν σε αυτόν άνθρωποι με χρόνους πόνους και είδαν όχι απλά σημαντική βελτίωση, αλλά ο πόνος έφυγε, χωρίς ο βελονισμός να είναι συμπληρωματική θεραπεία.
16-01-21
00:51
Με αγχώνει πως δεν μπορω
Αυτό δεν το δοκίμασα για δύο λόγους, ο πρώτος είναι ο οικονομικός και ο δεύτερος πως επέλεξα τον βελονισμό
Όχι ακριβώς, έχω αποδεχτεί την δυσκολία που θα έχει, απλά δεν ξέρω αν οι σκέψεις και οι αμφιβολίες μου είναι αυτά που έχουν περάσει και από το μυαλό άλλων σε αντίστοιχη προσπάθεια.Εννοείς ότι σε αγχώνει το γεγονός πως σου είναι δύσκολο να σταματήσεις;
Μήπως δοκίμασες και το νέο σύστημα του Marlboro? Το ηλεκτρονικό τους τσιγγάρο θερμαίνει τον καπνό, δεν τον καίει. Είναι λιγότερο βλαβερό.
Αυτό δεν το δοκίμασα για δύο λόγους, ο πρώτος είναι ο οικονομικός και ο δεύτερος πως επέλεξα τον βελονισμό
16-01-21
00:42
Φυσικά, το μόνο που κατάφερα είναι να το αντικαταστήσω για ένα χρόνο.Μια λύση ίσως είναι ο ατμός. Έχεις δοκιμάσει vaping?
Για να είμαι ειλικρινής αυτό που με αγχώνει είναι η διαχείριση της επιθυμίας.
16-01-21
00:20
Καλησπέρα,
Είμαι 25, χρόνων και καπνίζω τα τελευταία 10, τραγική
Γράφω γιατί έχω την ανάγκη να πω αυτά που αισθάνομαι και βιώνω και για αυτό θα είμαι πολύ περιγραφική. Συγχωρέστε με αλλά στην αναζήτηση για παρόμοιο θέμα κάπως χάθηκα, για αυτό ξεκίνησα εδώ.
Ξεκίνησα ομοιοπαθητική τον Ιούλιο του 20 με μεγάλη επιφύλαξη(η μαμά μου ξεκίνησε πριν 3-4 χρόνια και προσπαθούσα να της εξηγήσω πως μια διαλυμένη ουσία σε τεράστιο εκθέτη είναι αδύνατον να επηρεάσει έναν ολόκληρο οργανισμό). Τα αποτελέσματα ωστόσο ήρθαν στις 2 πρώτες εβδομάδες για εμένα και σταδιακά τα πράγματα βελτιώνονται. Έστρεψα λοιπόν την προσοχή μου στις ολιστικές θεραπείες και πιο συγκεκριμένα στον βελονισμό για την διακοπή του καπνίσματος.
Το ξεκίνησα πολύ χαζά, ακόμα δεν έχω καταλάβει το λόγο και νομίζω πως την δεδομένη στιγμή πολλή σημασία δεν έχει!
Σήμερα λοιπόν είχα την πρώτη συνεδρία βελονισμού. Η γιατρός πολύ καλή, αναλυτική, με έκανε να αισθανθώ πολύ άνετα από την αρχή. Το βασικό είναι πως κάποιοι το κόβουν μαχαίρι από την πρώτη συνεδρία, κάποιοι χρειάζονται μερικές ακόμα, κάποιους άλλους τους ενοχλεί ο καπνός ενώ άλλους η γεύση, και ότι ο εθισμός στην νικοτίνη είναι ο πιο εύκολος να ξεπεραστεί και το δύσκολο κομμάτι είναι η διακοπή της συνήθειας που είναι κυρίως εγκεφαλική. Η συμβουλή της ήταν μικρά βήματα για να μπορέσουν να κατακτηθούν και όχι υπερβολές που μπορεί να φέρουν τα αντίθετα αποτελέσματα.
Η αλήθεια είναι ότι είχα πάει πολύ αποφασισμένη. Ήμουν βέβαια κάπως νευρική γιατί μου είχε ζητήσει να μην καπνίσω 2-3 ώρες πριν (σαν δοκιμαστικό; έχει να κάνει με την θεραπεία; δεν ξέρω και δεν το πολύ σκέφτηκα για να μην τα μπλέξω). Αφού συζητήσαμε και μου έβαλε τις βελόνες και έμεινα με αυτές κάπου στα 20 λεπτά (το πιο εύκολο κομμάτι μέχρι στιγμής) έφυγα χωρίς να έχει υποχωρήσει τελείως η νευρικότητα, με την ανάγκη να καπνίσω και τις αμφιβολίες να με ταλαιπωρούν. Αποφάσισα πως όλα θα κριθούν στο πρώτο τσιγάρο της προσπάθειας(πόσο οξύμωρο. Και έτσι έγινε, η γεύση του ήταν οριακά αηδιαστική και με έπιανε ναυτία, χωρίς αυτά να με εμποδίσουν να κάνω αλλά 5 μέχρι στιγμής.
Θέλω πολύ να απαλλαγώ από αυτήν την συνήθεια, γιατί την νιώθω σαν βαρίδι που με κρατάει κάτω και δεν μπορώ να προχωρήσω. Είναι λίγο κι ένα προσωπικό στοίχημα. Αλλά ειλικρινά κουράστηκα και βαρέθηκα. Αντιλαμβάνομαι πως δεν μου προσφέρει τίποτα, ούτε την χαλάρωση που κάποτε πίστευα ούτε κάποια ευχαρίστηση.
Αυτό που παρατηρώ είναι το αίσθημα ενοχής και απογοήτευσης (δύο χαρακτηριστικά μου που με συνοδεύουν ούτως ή άλλως παντού). Διάβασα για της προσπάθειες και τα κατορθώματα άλλων. Ο καθένας βρήκε τον τρόπο που του ταιριάζει, όλοι είχαν όμως κοινό το αίσθημα της αποφασιστικότητας. Κάποιοι τα κατάφεραν, άλλοι τα κατάφεραν για λίγο ενώ άλλοι ξανακύλησαν. Δεν ξέρω πώς θα πάει στην περίπτωσή μου, αλλά αποφάσισα να βάλω μικρούς στόχους και να ανέβω ένα σκαλί την φορά.
Αυτό που με τρομάζει περισσότερο είναι πως ενώ λέω τέλος, πως αυτό το πράγμα θα το πετάξω από πάνω μου, τόσο πιο έντονα θέλω να ανάψω ένα ακόμα. Και με φαντάζομαι με μια βίτσα να χτυπάω τον εαυτό μου που πηγαίνει να ανάψει τσιγάρο και αναρωτιέμαι, χρειάζεται πειθαρχία και αποφασιστικότητα, ή και κάτι άλλο που δεν αντιλαμβάνομαι εγώ;
Αυτό που ζητώ από εσάς λοιπόν είναι οι εμπειρίες σας σν έχετε βρεθεί σε αυτή την κατάσταση.
Φιλικά ,
Μύρτιλο
Είμαι 25, χρόνων και καπνίζω τα τελευταία 10, τραγική
Γράφω γιατί έχω την ανάγκη να πω αυτά που αισθάνομαι και βιώνω και για αυτό θα είμαι πολύ περιγραφική. Συγχωρέστε με αλλά στην αναζήτηση για παρόμοιο θέμα κάπως χάθηκα, για αυτό ξεκίνησα εδώ.
Ξεκίνησα ομοιοπαθητική τον Ιούλιο του 20 με μεγάλη επιφύλαξη(η μαμά μου ξεκίνησε πριν 3-4 χρόνια και προσπαθούσα να της εξηγήσω πως μια διαλυμένη ουσία σε τεράστιο εκθέτη είναι αδύνατον να επηρεάσει έναν ολόκληρο οργανισμό). Τα αποτελέσματα ωστόσο ήρθαν στις 2 πρώτες εβδομάδες για εμένα και σταδιακά τα πράγματα βελτιώνονται. Έστρεψα λοιπόν την προσοχή μου στις ολιστικές θεραπείες και πιο συγκεκριμένα στον βελονισμό για την διακοπή του καπνίσματος.
Το ξεκίνησα πολύ χαζά, ακόμα δεν έχω καταλάβει το λόγο και νομίζω πως την δεδομένη στιγμή πολλή σημασία δεν έχει!
Σήμερα λοιπόν είχα την πρώτη συνεδρία βελονισμού. Η γιατρός πολύ καλή, αναλυτική, με έκανε να αισθανθώ πολύ άνετα από την αρχή. Το βασικό είναι πως κάποιοι το κόβουν μαχαίρι από την πρώτη συνεδρία, κάποιοι χρειάζονται μερικές ακόμα, κάποιους άλλους τους ενοχλεί ο καπνός ενώ άλλους η γεύση, και ότι ο εθισμός στην νικοτίνη είναι ο πιο εύκολος να ξεπεραστεί και το δύσκολο κομμάτι είναι η διακοπή της συνήθειας που είναι κυρίως εγκεφαλική. Η συμβουλή της ήταν μικρά βήματα για να μπορέσουν να κατακτηθούν και όχι υπερβολές που μπορεί να φέρουν τα αντίθετα αποτελέσματα.
Η αλήθεια είναι ότι είχα πάει πολύ αποφασισμένη. Ήμουν βέβαια κάπως νευρική γιατί μου είχε ζητήσει να μην καπνίσω 2-3 ώρες πριν (σαν δοκιμαστικό; έχει να κάνει με την θεραπεία; δεν ξέρω και δεν το πολύ σκέφτηκα για να μην τα μπλέξω). Αφού συζητήσαμε και μου έβαλε τις βελόνες και έμεινα με αυτές κάπου στα 20 λεπτά (το πιο εύκολο κομμάτι μέχρι στιγμής) έφυγα χωρίς να έχει υποχωρήσει τελείως η νευρικότητα, με την ανάγκη να καπνίσω και τις αμφιβολίες να με ταλαιπωρούν. Αποφάσισα πως όλα θα κριθούν στο πρώτο τσιγάρο της προσπάθειας(πόσο οξύμωρο. Και έτσι έγινε, η γεύση του ήταν οριακά αηδιαστική και με έπιανε ναυτία, χωρίς αυτά να με εμποδίσουν να κάνω αλλά 5 μέχρι στιγμής.
Θέλω πολύ να απαλλαγώ από αυτήν την συνήθεια, γιατί την νιώθω σαν βαρίδι που με κρατάει κάτω και δεν μπορώ να προχωρήσω. Είναι λίγο κι ένα προσωπικό στοίχημα. Αλλά ειλικρινά κουράστηκα και βαρέθηκα. Αντιλαμβάνομαι πως δεν μου προσφέρει τίποτα, ούτε την χαλάρωση που κάποτε πίστευα ούτε κάποια ευχαρίστηση.
Αυτό που παρατηρώ είναι το αίσθημα ενοχής και απογοήτευσης (δύο χαρακτηριστικά μου που με συνοδεύουν ούτως ή άλλως παντού). Διάβασα για της προσπάθειες και τα κατορθώματα άλλων. Ο καθένας βρήκε τον τρόπο που του ταιριάζει, όλοι είχαν όμως κοινό το αίσθημα της αποφασιστικότητας. Κάποιοι τα κατάφεραν, άλλοι τα κατάφεραν για λίγο ενώ άλλοι ξανακύλησαν. Δεν ξέρω πώς θα πάει στην περίπτωσή μου, αλλά αποφάσισα να βάλω μικρούς στόχους και να ανέβω ένα σκαλί την φορά.
Αυτό που με τρομάζει περισσότερο είναι πως ενώ λέω τέλος, πως αυτό το πράγμα θα το πετάξω από πάνω μου, τόσο πιο έντονα θέλω να ανάψω ένα ακόμα. Και με φαντάζομαι με μια βίτσα να χτυπάω τον εαυτό μου που πηγαίνει να ανάψει τσιγάρο και αναρωτιέμαι, χρειάζεται πειθαρχία και αποφασιστικότητα, ή και κάτι άλλο που δεν αντιλαμβάνομαι εγώ;
Αυτό που ζητώ από εσάς λοιπόν είναι οι εμπειρίες σας σν έχετε βρεθεί σε αυτή την κατάσταση.
Φιλικά ,
Μύρτιλο
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.