16-01-21
10:27
Συγχαρητήρια που τα κατάφερες!!Κάπνιζα πολλά χρόνια και δεν ξέρω πώς έγινε, κάποια στιγμή θυμάμαι ότι άναψα τσιγάρο και δεν το ευχαριστιομουν πλέον. Σαν να το αναβα ψυχαναγκαστικά. Εκείνη τη στιγμή είπα, αυτό είναι το τελευταίο μου τσιγάρο. Και έτσι έγινε. Πήγα και πήρα ηλεκτρονικό (τα πιο καλά ξοδεμενα 100€ της ζωής μου), το είχα για λίγο καιρό και μετά το έκοψα κι αυτό. Αυτό έγινε το Φεβρουάριο του 2012.
Δε μου έλειψε ποτέ η νικοτίνη του τσιγάρου αλλά η αίσθηση του πίνω καφε - κάνω τσιγάρο, πάω σε μια ταβέρνα - πίνω κρασάκι με τσιγάρο, να κάτσω στο μπαλκόνι να κάνω ένα τσιγάρο κλπ. Αυτές οι δραστηριότητες έχασαν την μισή τους ευχαρίστηση. Αυτό ήταν το κακό μόνο.
Πάντως ναι, αν δεν το αποφασίσεις δε θα το κόψεις επειδή στο λένε άλλοι. Ούτε με ημίμετρα. Πες το κόβω και πέτα το. Τα υπόλοιπα είναι χαζομάρες για μένα. Αν δεν το σιχαθεις δε θα το κόψεις.
Είναι δική μου επιλογή, απλά με πιέζουν οι καταστάσεις που το κάνω και με κρατάνε πίσω. Αυτό που λες δηλαδή κι εσύ.
16-01-21
09:05
Καλημέρα σε όλους,
Ευχαριστώ για τις απόψεις και τις συμβουλές. Τελικά αυτό που αρχίζω να διαπιστώνω είναι πως ήδη από την πρώτη μέρα η σωματική ανάγκη είναι σχεδόν μηδενική, πιο πολύ με παρακινεί η σκέψη να κάνω, ειδικά όταν κάθομαι χωρίς να κάνω τίποτα. Και τα σαββατοκύριακά μου είναι πολύ χαλαρά και χωρίς υποχρεώσεις.
Ωραία η άσκησή σου @Gaspar Θα επιλέξω ένα άτομο το οποίο δεν συμπαθώ ιδιαίτερα και δεν το υπολογίζω, γιατί το άλλο είναι πολύ δικός μου άνθρωπος.
Νομίζω πως ο στόχος της ημέρας είναι λιγότερο αγχωτικός από τον στόχο του ποτέ ξανά @Aura @EvanescenceQ
Θα συμφωνήσω @hack3r δεν με πειράζει η ταλαιπωρία γιατί μπορώ να αντιληφθώ πως θα είναι μικρότερη από το να το συνεχίσω. Απλά πιστεύω πως όταν παλεύεις με τον εαυτό σου είναι πιο δύσκολη η μάχη γιατί δεν μπορείς να τον κοροϊδέψεις, τουλάχιστον εύκολα.
Ευχαριστώ για τις απόψεις και τις συμβουλές. Τελικά αυτό που αρχίζω να διαπιστώνω είναι πως ήδη από την πρώτη μέρα η σωματική ανάγκη είναι σχεδόν μηδενική, πιο πολύ με παρακινεί η σκέψη να κάνω, ειδικά όταν κάθομαι χωρίς να κάνω τίποτα. Και τα σαββατοκύριακά μου είναι πολύ χαλαρά και χωρίς υποχρεώσεις.
Ωραία η άσκησή σου @Gaspar Θα επιλέξω ένα άτομο το οποίο δεν συμπαθώ ιδιαίτερα και δεν το υπολογίζω, γιατί το άλλο είναι πολύ δικός μου άνθρωπος.
Νομίζω πως ο στόχος της ημέρας είναι λιγότερο αγχωτικός από τον στόχο του ποτέ ξανά @Aura @EvanescenceQ
Θα συμφωνήσω @hack3r δεν με πειράζει η ταλαιπωρία γιατί μπορώ να αντιληφθώ πως θα είναι μικρότερη από το να το συνεχίσω. Απλά πιστεύω πως όταν παλεύεις με τον εαυτό σου είναι πιο δύσκολη η μάχη γιατί δεν μπορείς να τον κοροϊδέψεις, τουλάχιστον εύκολα.
16-01-21
01:31
Έτσι την είχα πατήσει, το είχα κόψει και δύο μήνες μετά βγαίνουμε για ποτο, μου λέει άτομο από την παρέα κάνε ένα για το ποτό, με ένα δεν θα πάθεις τίποτα και μετά από ένα τέταρτο μουρμούρα έσπασα και έκανα. Ε, αυτό ήταν.
Ειναι περίεργο. Και εγώ, όσο και να προσπαθώ να με φανταστώ χωρίς τσιγάρο δεν μπορώ. Μετά σκέφτομαι τι θα πετύχω μελλοντικά και συνειδητοποιώ πόσο αξίζει. Για αυτό καταλήγω στο να εστιάζω σε αυτά που θα καρπωθώ.
Εσύ αισθάνεσαι ότι σου προσφέρει κάτι;
Ειναι περίεργο. Και εγώ, όσο και να προσπαθώ να με φανταστώ χωρίς τσιγάρο δεν μπορώ. Μετά σκέφτομαι τι θα πετύχω μελλοντικά και συνειδητοποιώ πόσο αξίζει. Για αυτό καταλήγω στο να εστιάζω σε αυτά που θα καρπωθώ.
Εσύ αισθάνεσαι ότι σου προσφέρει κάτι;
16-01-21
01:00
Τι πλάνο λέει 6 συνεδρίες (μια ανά εβδομάδα) και μετά ίσως χρειαστούν επαναληπτικές/συντήρησης στο δίμηνο - τρίμηνο ίσως στο εξάμηνο ή και καθόλου.Νομίζω πως σίγουρα έχεις κοινά σημεία με άλλους ανθρώπους που προσπάθησαν (ή κατάφεραν) να κόψουν το κάπνισμα. Δεν είναι κάτι περίεργο οι αμφιβολίες, αρκεί να μην το βάλεις κάτω. Αν ο βελονισμός εν τέλει σε βοηθήσει να ξεπεράσεις το κάπνισμα, τότε δεν νομίζω πως αυτό είναι κακό.
Ο βελονισμός θα σε βοηθήσει να κόψεις το κάπνισμα για πάντα, ή θα πρέπει να επιστρέψεις κάθε τόσο για επιπλέον θεραπείες;
Σε αυτό το σημείο να πω πως εμπιστεύτηκα τον βελονισμό γιατί στράφηκαν σε αυτόν άνθρωποι με χρόνους πόνους και είδαν όχι απλά σημαντική βελτίωση, αλλά ο πόνος έφυγε, χωρίς ο βελονισμός να είναι συμπληρωματική θεραπεία.
16-01-21
00:51
Με αγχώνει πως δεν μπορω
Αυτό δεν το δοκίμασα για δύο λόγους, ο πρώτος είναι ο οικονομικός και ο δεύτερος πως επέλεξα τον βελονισμό
Όχι ακριβώς, έχω αποδεχτεί την δυσκολία που θα έχει, απλά δεν ξέρω αν οι σκέψεις και οι αμφιβολίες μου είναι αυτά που έχουν περάσει και από το μυαλό άλλων σε αντίστοιχη προσπάθεια.Εννοείς ότι σε αγχώνει το γεγονός πως σου είναι δύσκολο να σταματήσεις;
Μήπως δοκίμασες και το νέο σύστημα του Marlboro? Το ηλεκτρονικό τους τσιγγάρο θερμαίνει τον καπνό, δεν τον καίει. Είναι λιγότερο βλαβερό.
Αυτό δεν το δοκίμασα για δύο λόγους, ο πρώτος είναι ο οικονομικός και ο δεύτερος πως επέλεξα τον βελονισμό
16-01-21
00:42
Φυσικά, το μόνο που κατάφερα είναι να το αντικαταστήσω για ένα χρόνο.Μια λύση ίσως είναι ο ατμός. Έχεις δοκιμάσει vaping?
Για να είμαι ειλικρινής αυτό που με αγχώνει είναι η διαχείριση της επιθυμίας.
16-01-21
00:37
Γυμνάζομαι σχεδόν καθημερινά, κάνω χορό, pilates και krav maga, με έχουν βοηθήσει πολύ ψυχολογικά. Αν μπορούσα θα έβαζα κι άλλα είναι η αλήθεια.Καλωσόρισες, Μύρτιλο.
Ο πατέρας μου ήταν καπνιστής από τα 18. Κάπνιζε 3-4 πακέτα την ημέρα, ώσπου το έκοψε σε ηλικία ~35 ευτών. Θυμάμαι να προσπαθεί να το κόψει σιγά-σιγά, καπνίζοντας ένα τσιγάρο κάθε 2-3 ώρες. Επίσης έπαιρνε χάπια νικοτίνης για ένα διάστημα. Τελικά η λύση ήρθε όταν αποφάσισε να μην ξανακαπνίσει ποτέ. Όταν προσπάθησε να το κόψει σιγά-σιγά, το μυαλό του πάντα ήταν στο ρολόι. Αφού το έκοψε μαχαίρι, δεν χρειαζόταν να περιμένει τη δόση του. Σήμερα ο πατέρας μου είναι μαραθωνοδρόμος και πλησιάζει τα 50.
Εγώ ξεκίνησα το κάπνισμα στο λύκειο, αλλά ευτυχώς δεν έκανα πολύ. Πάντα με τραβούσε, αν και οι γονείς μου δεν κάπνισαν ποτέ κοντά μου. Έκανα 1 πακέτο κάθε 2-3 εβδομάδες, και το σταματούσα για μεγάλα διαστήματα ώσπου να το αρχίσω ξανά. Η δική μου λύση ήρθε με τη σωματική άσκηση. Τρέχω όποτε έχω χρόνο. Σκοπός μου είναι να κουράζομαι. Είναι μια από τις καλύτερες αποφάσεις που πήρα στη ζωή μου. Δεν μου πάει καρδιά να το αρχίσω πάλι όταν έχω τρέξει 50 χιλιόμετρα μέσα σε λίγες βδομάδες. Νιώθω ότι όλη η προσπάθεια πάει χαμένη.
Όπως είπες και εσύ, ο καθένας το κόβει με τον τρόπο του. Ελπίζω να βρεις το δικό σου. Δοκίμασε την άσκηση. Θα σου βελτιώσει τη ζωή με πολλούς τρόπους, όχι μόνο από άποψη σωματική υγείας.
Αυτό που βλέπω είναι πως όταν δεν κάνω κάτι ή ανάγκη γίνεται έντονη και επιμονή.
Ειναι τρομερό που έλεγξες το τσιγάρο και μπράβο στον πατέρα σου για την δύναμη!
16-01-21
00:20
Καλησπέρα,
Είμαι 25, χρόνων και καπνίζω τα τελευταία 10, τραγική
Γράφω γιατί έχω την ανάγκη να πω αυτά που αισθάνομαι και βιώνω και για αυτό θα είμαι πολύ περιγραφική. Συγχωρέστε με αλλά στην αναζήτηση για παρόμοιο θέμα κάπως χάθηκα, για αυτό ξεκίνησα εδώ.
Ξεκίνησα ομοιοπαθητική τον Ιούλιο του 20 με μεγάλη επιφύλαξη(η μαμά μου ξεκίνησε πριν 3-4 χρόνια και προσπαθούσα να της εξηγήσω πως μια διαλυμένη ουσία σε τεράστιο εκθέτη είναι αδύνατον να επηρεάσει έναν ολόκληρο οργανισμό). Τα αποτελέσματα ωστόσο ήρθαν στις 2 πρώτες εβδομάδες για εμένα και σταδιακά τα πράγματα βελτιώνονται. Έστρεψα λοιπόν την προσοχή μου στις ολιστικές θεραπείες και πιο συγκεκριμένα στον βελονισμό για την διακοπή του καπνίσματος.
Το ξεκίνησα πολύ χαζά, ακόμα δεν έχω καταλάβει το λόγο και νομίζω πως την δεδομένη στιγμή πολλή σημασία δεν έχει!
Σήμερα λοιπόν είχα την πρώτη συνεδρία βελονισμού. Η γιατρός πολύ καλή, αναλυτική, με έκανε να αισθανθώ πολύ άνετα από την αρχή. Το βασικό είναι πως κάποιοι το κόβουν μαχαίρι από την πρώτη συνεδρία, κάποιοι χρειάζονται μερικές ακόμα, κάποιους άλλους τους ενοχλεί ο καπνός ενώ άλλους η γεύση, και ότι ο εθισμός στην νικοτίνη είναι ο πιο εύκολος να ξεπεραστεί και το δύσκολο κομμάτι είναι η διακοπή της συνήθειας που είναι κυρίως εγκεφαλική. Η συμβουλή της ήταν μικρά βήματα για να μπορέσουν να κατακτηθούν και όχι υπερβολές που μπορεί να φέρουν τα αντίθετα αποτελέσματα.
Η αλήθεια είναι ότι είχα πάει πολύ αποφασισμένη. Ήμουν βέβαια κάπως νευρική γιατί μου είχε ζητήσει να μην καπνίσω 2-3 ώρες πριν (σαν δοκιμαστικό; έχει να κάνει με την θεραπεία; δεν ξέρω και δεν το πολύ σκέφτηκα για να μην τα μπλέξω). Αφού συζητήσαμε και μου έβαλε τις βελόνες και έμεινα με αυτές κάπου στα 20 λεπτά (το πιο εύκολο κομμάτι μέχρι στιγμής) έφυγα χωρίς να έχει υποχωρήσει τελείως η νευρικότητα, με την ανάγκη να καπνίσω και τις αμφιβολίες να με ταλαιπωρούν. Αποφάσισα πως όλα θα κριθούν στο πρώτο τσιγάρο της προσπάθειας(πόσο οξύμωρο. Και έτσι έγινε, η γεύση του ήταν οριακά αηδιαστική και με έπιανε ναυτία, χωρίς αυτά να με εμποδίσουν να κάνω αλλά 5 μέχρι στιγμής.
Θέλω πολύ να απαλλαγώ από αυτήν την συνήθεια, γιατί την νιώθω σαν βαρίδι που με κρατάει κάτω και δεν μπορώ να προχωρήσω. Είναι λίγο κι ένα προσωπικό στοίχημα. Αλλά ειλικρινά κουράστηκα και βαρέθηκα. Αντιλαμβάνομαι πως δεν μου προσφέρει τίποτα, ούτε την χαλάρωση που κάποτε πίστευα ούτε κάποια ευχαρίστηση.
Αυτό που παρατηρώ είναι το αίσθημα ενοχής και απογοήτευσης (δύο χαρακτηριστικά μου που με συνοδεύουν ούτως ή άλλως παντού). Διάβασα για της προσπάθειες και τα κατορθώματα άλλων. Ο καθένας βρήκε τον τρόπο που του ταιριάζει, όλοι είχαν όμως κοινό το αίσθημα της αποφασιστικότητας. Κάποιοι τα κατάφεραν, άλλοι τα κατάφεραν για λίγο ενώ άλλοι ξανακύλησαν. Δεν ξέρω πώς θα πάει στην περίπτωσή μου, αλλά αποφάσισα να βάλω μικρούς στόχους και να ανέβω ένα σκαλί την φορά.
Αυτό που με τρομάζει περισσότερο είναι πως ενώ λέω τέλος, πως αυτό το πράγμα θα το πετάξω από πάνω μου, τόσο πιο έντονα θέλω να ανάψω ένα ακόμα. Και με φαντάζομαι με μια βίτσα να χτυπάω τον εαυτό μου που πηγαίνει να ανάψει τσιγάρο και αναρωτιέμαι, χρειάζεται πειθαρχία και αποφασιστικότητα, ή και κάτι άλλο που δεν αντιλαμβάνομαι εγώ;
Αυτό που ζητώ από εσάς λοιπόν είναι οι εμπειρίες σας σν έχετε βρεθεί σε αυτή την κατάσταση.
Φιλικά ,
Μύρτιλο
Είμαι 25, χρόνων και καπνίζω τα τελευταία 10, τραγική
Γράφω γιατί έχω την ανάγκη να πω αυτά που αισθάνομαι και βιώνω και για αυτό θα είμαι πολύ περιγραφική. Συγχωρέστε με αλλά στην αναζήτηση για παρόμοιο θέμα κάπως χάθηκα, για αυτό ξεκίνησα εδώ.
Ξεκίνησα ομοιοπαθητική τον Ιούλιο του 20 με μεγάλη επιφύλαξη(η μαμά μου ξεκίνησε πριν 3-4 χρόνια και προσπαθούσα να της εξηγήσω πως μια διαλυμένη ουσία σε τεράστιο εκθέτη είναι αδύνατον να επηρεάσει έναν ολόκληρο οργανισμό). Τα αποτελέσματα ωστόσο ήρθαν στις 2 πρώτες εβδομάδες για εμένα και σταδιακά τα πράγματα βελτιώνονται. Έστρεψα λοιπόν την προσοχή μου στις ολιστικές θεραπείες και πιο συγκεκριμένα στον βελονισμό για την διακοπή του καπνίσματος.
Το ξεκίνησα πολύ χαζά, ακόμα δεν έχω καταλάβει το λόγο και νομίζω πως την δεδομένη στιγμή πολλή σημασία δεν έχει!
Σήμερα λοιπόν είχα την πρώτη συνεδρία βελονισμού. Η γιατρός πολύ καλή, αναλυτική, με έκανε να αισθανθώ πολύ άνετα από την αρχή. Το βασικό είναι πως κάποιοι το κόβουν μαχαίρι από την πρώτη συνεδρία, κάποιοι χρειάζονται μερικές ακόμα, κάποιους άλλους τους ενοχλεί ο καπνός ενώ άλλους η γεύση, και ότι ο εθισμός στην νικοτίνη είναι ο πιο εύκολος να ξεπεραστεί και το δύσκολο κομμάτι είναι η διακοπή της συνήθειας που είναι κυρίως εγκεφαλική. Η συμβουλή της ήταν μικρά βήματα για να μπορέσουν να κατακτηθούν και όχι υπερβολές που μπορεί να φέρουν τα αντίθετα αποτελέσματα.
Η αλήθεια είναι ότι είχα πάει πολύ αποφασισμένη. Ήμουν βέβαια κάπως νευρική γιατί μου είχε ζητήσει να μην καπνίσω 2-3 ώρες πριν (σαν δοκιμαστικό; έχει να κάνει με την θεραπεία; δεν ξέρω και δεν το πολύ σκέφτηκα για να μην τα μπλέξω). Αφού συζητήσαμε και μου έβαλε τις βελόνες και έμεινα με αυτές κάπου στα 20 λεπτά (το πιο εύκολο κομμάτι μέχρι στιγμής) έφυγα χωρίς να έχει υποχωρήσει τελείως η νευρικότητα, με την ανάγκη να καπνίσω και τις αμφιβολίες να με ταλαιπωρούν. Αποφάσισα πως όλα θα κριθούν στο πρώτο τσιγάρο της προσπάθειας(πόσο οξύμωρο. Και έτσι έγινε, η γεύση του ήταν οριακά αηδιαστική και με έπιανε ναυτία, χωρίς αυτά να με εμποδίσουν να κάνω αλλά 5 μέχρι στιγμής.
Θέλω πολύ να απαλλαγώ από αυτήν την συνήθεια, γιατί την νιώθω σαν βαρίδι που με κρατάει κάτω και δεν μπορώ να προχωρήσω. Είναι λίγο κι ένα προσωπικό στοίχημα. Αλλά ειλικρινά κουράστηκα και βαρέθηκα. Αντιλαμβάνομαι πως δεν μου προσφέρει τίποτα, ούτε την χαλάρωση που κάποτε πίστευα ούτε κάποια ευχαρίστηση.
Αυτό που παρατηρώ είναι το αίσθημα ενοχής και απογοήτευσης (δύο χαρακτηριστικά μου που με συνοδεύουν ούτως ή άλλως παντού). Διάβασα για της προσπάθειες και τα κατορθώματα άλλων. Ο καθένας βρήκε τον τρόπο που του ταιριάζει, όλοι είχαν όμως κοινό το αίσθημα της αποφασιστικότητας. Κάποιοι τα κατάφεραν, άλλοι τα κατάφεραν για λίγο ενώ άλλοι ξανακύλησαν. Δεν ξέρω πώς θα πάει στην περίπτωσή μου, αλλά αποφάσισα να βάλω μικρούς στόχους και να ανέβω ένα σκαλί την φορά.
Αυτό που με τρομάζει περισσότερο είναι πως ενώ λέω τέλος, πως αυτό το πράγμα θα το πετάξω από πάνω μου, τόσο πιο έντονα θέλω να ανάψω ένα ακόμα. Και με φαντάζομαι με μια βίτσα να χτυπάω τον εαυτό μου που πηγαίνει να ανάψει τσιγάρο και αναρωτιέμαι, χρειάζεται πειθαρχία και αποφασιστικότητα, ή και κάτι άλλο που δεν αντιλαμβάνομαι εγώ;
Αυτό που ζητώ από εσάς λοιπόν είναι οι εμπειρίες σας σν έχετε βρεθεί σε αυτή την κατάσταση.
Φιλικά ,
Μύρτιλο
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.