miss marple
Πολύ δραστήριο μέλος
Η miss marple αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 859 μηνύματα.
10-02-21
15:18
Σε αυτό, δε συμφωνώ. Αν το ζευγάρι τα βρίσκει, είναι οκέι να δουλεύει ο ένας μόνο, ΟΠΟΙΟΣ ΚΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ. Ούτε ταϊζει κάποιος κάποιον, ούτε τον ζει, σε μια υγιή σχέση μιλάμε πάντα, γιατί κι αυτός που ταϊζεται, επωμίζεται αποκλειστικά το σπίτι, τυχόν παιδιά κλπ (εκτός κι αν μιλάμε για κάποιον που έχει υπηρετικό προσωπικό για δουλειές, μαγείρεμα, παιδιά, κι απλά κάθεται, αλλά στην Ελλάδα του 21 ζούμε, πόσο πιθανό είναι αυτό).Το να σε "ταΐζει" ο άντρας σου, όπως λέμε στις μέρες μας έχει λίγα καλά και μύρια κακά. Εκτός κι αν βέβαια πιστεύετε ότι μέσα σε ένα ζευγάρι / οικογένεια τα πράγματα πάντα είναι ιδανικά, ότι υπάρχει επικοινωνία, έλλειψη γκρίνιας και απλοχεριά.
Θέλω να πω, όσο καταπιεστικό και σεξιστικό είναι να λέμε ότι η θέση της γυναίκας είναι στο σπίτι, άλλο τόσο καταπιεστικό και σεξιστικό είναι να λέμε ότι η θέση της γυναίκας είναι οπωσδήποτε στην αγορά εργασίας και αν μείνει στο σπίτι, κάνει κάτι ''κατώτερο''.
Το ότι εμένα αυτό δε μου αρέσει, δεν πάει να πει ότι είναι υποτιμητέο, εφόσον στη φίλη μου αυτό αυτό αρέσει και ταιριάζει, και είναι επιλογή της, χωρίς να το επιβάλει κανείς. Αντίστοιχα, και στους άντρες, δεν είναι κάποιος κατώτερος αν αποφασίσει να επικεντρωθεί στην οικογένεια, αφήνοντας τα επαγγελματικά πίσω.
Ειδικά αυτό, το είπα και πριν, αλλά δε φαίνεται να ενοχλεί ιδιαίτερα τους αρνητές τηα πατριαρχίας αυτό, θεωρώ εξαιρετικά καταπιεστικό προς τους άντρες να λέμε ότι αποκτούν de facto ικανοποίηση από την εργασία κι όχι τόσο από την οικογένεια, όταν δεν έχουν άδεια ανατροφής και σε περίπτωση διαζυγίου τα παιδιά παίρνει η γυναίκα στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων. Εξίσου καταπιεστικό με το να υποχρεώνει η κοινωνία τη γυναίκα να μένει σπίτι. Απλώς δεν έχω δει κανέναν εδώ να εξανίσταται.
miss marple
Πολύ δραστήριο μέλος
Η miss marple αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 859 μηνύματα.
10-02-21
14:16
Δε συφωνώ.Οχι δεν έχει να κάνει μόνο με το φύλο. Μέσα σε κάθε φύλο τα άτομα έχουν μεγάλο variation ως προς τα χαρακτηριστικά τους και αν πάρεις ένα αρκετά μεγάλο δείγμα θα βρεις τα πάντα. Θα βρεις γυναίκες που το μόνο που τους νοιάζει είναι η δουλειά, γυναίκες που μισούν τα παιδιά, γυναίκες που θέλουν να γίνουν top σε ένα τομέα κ.ο.κ. Το θέμα όμως είναι το γίνεται στον μέσο όρο, γιατί αυτός καθορίζει σε μεγάλο βαθμό το πόσα άτομα θα υπάρξουν σε κάθε κατηγορία και οι γυναίκες κατα μέσο όρο αντλούν πολύ μεγαλύτερη ευχαρίστηση από την ενασχόληση με την οικογένεια και τις διαπροσωπικές τους σχέσεις πάρα από την δουλειά. Που αυτό σημαίνει πως αν πείσεις με κάποιο τρόπο τημ μέση γυναίκα να τα θυσιάσει αυτά για μια καριέρα, τότε το μεγαλύτερο κομμάτι του γυναικείου πληθυσμού θα είναι δυστυχισμενο.
Βασικά συμφωνώ στο πρώτο κομμάτι, σε αυτό με το μέσο όρο δε συμφωνώ, διότι οι προηγούμενες γενιές δεν ήταν ελεύθερες να επιλέξουν τι τις ευχαριστεί και τους δίνει προσωπική ευτυχία, για τις γυναίκες ως και την ηλικία των γονιών μας, ευτυχία = παιδιά.
Τώρα, στο σήμερα. Το ίδιο άρρωστο για μένα είναι μια κοπέλα να πιέζει τον εαυτό της ότι ευτυχία της δίνει η δουλειά με το να τον πιέζει ότι ευτυχία της δίνουν τα παιδιά. Δεν πιστεύω ότι το πρώτο είναι πιο συχνό από το δεύτερο, ούτε ότι το δεύτερο είναι πιο συχνό από το πρώτο. Υπάρχουν και τα δύο, και τα δύο πρέπει να σταματήσουν. Αντίστοιχα, και στους άντρες, είναι εξίσου πιεστικό να λες ότι η πλειοψηφία αντλεί ευτυχία από τη δουλειά, ειδικά αυτό είναι άδικο, όταν δε τους έδωσες την ευκαιρία να δοκιμάσουν τον άλλο, όταν δεν έδωσες στο νέο μπαμπά άδεια πατρότητας, πώς μπορείς να λες ότι αντλεί ευτυχία κυρίως από τη δουλειά του κι όχι από την οικογένειά του? (όχι εσύ, κατάλαβες...)