Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
15-02-21
16:25
Χάκερ εσύ δεν έλεγες ότι δεν υπάρχει αντικειμενική ηθική και είναι χρηστική στην εκάστοτε περίοδο στο εκάστοτε άτομο;
Τώρα λες ότι υπάρχει ένα άτομο του οποίου η φύση είναι να κάνει κάποια ηθικά πράγματα και δεν έχει να κάνει με κέρδος και όφελος αλλά γιατί ''έτσι ''. Την τάση εγώ την καταλαβαίνω μόνο στο αίσθημα της συμπόνοιας, ότι συμπονείς και φέρεσαι ηθικά στο διπλανό σου , άλλος περισσότερο άλλος λιγότερο , δεν γεννιέσαι με κάποια εσωτερική τάση να είσαι σωστός , ούτε γεννιέσαι με αρχές , η ηθική είναι επίκτητη από το περιβάλλον όπως και το αίσθημα της ενοχής . Η φύση μπορεί να είναι η συμπόνοια ή η έλλειψη επιθετικότητας που άλλος μπορεί να έχει λίγο άλλος πολύ.
Ναι αγάπη νιώθω θαυμασμό για σένα και κάνω το ίδιο για να θαυμάσω και τον εαυτό μου μετά ή να καταφέρω τους στόχους μου που το είπες και εσύ, εγώ βλέπω κέρδος σε αυτό. Εγώ γενικότερα πιστεύω ότι οι πράξεις μας κρύβουν ιδιοτέλεια και κάτι κερδίζουμε κάτι χάνουμε κάθε φορά .
Ναι αγάπη κάτι ανάλογο .
Πώς κατηγοριοποιούνται τα συναισθήματα;
Η κατηγοριοποίηση των συναισθημάτων αποτελεί σημαντικό εργαλείο για κάθε άνθρωπο γενικά, αλλά ειδικότερα και για το γονιό συναισθηματικό μέντορα, ο οποίος εφαρμόζει τις αρχές της συναισθηματικής νοημοσύνης στην ανατροφή του παιδιού του.Το συνα...www.psychologynow.gr
Τα συνθετικά της ενοχής μπορεί να είναι η χαρά και ο φόβος ή ο θυμός, η χαρά και ο φόβος.
Τώρα που κολλάει η χαρά στην ενοχή δεν ξέρω !
Μα φυσικά και έχεις κέρδος όταν επιτυγχάνεις τους στόχους σου, γιατί να μην έχεις; Αυτό που δεν μπορώ να δεχτώ 100% είναι τη σύνδεση μεταξύ φόβου και ενοχών. Δε λέμε ότι δε φοβόμαστε ποτέ και πουθενά μη χάσουμε αυτό που έχουμε ή την ευκαιρία μας να αποκτήσουμε αυτό που επιδιώκουμε, λέμε απλώς ότι οι ενοχές μπορεί να έχουν διαφορετικές ρίζες, ανάλογα με τη περίπτωση και ανάλογα με τα βιώματα και τον χαρακτήρα του καθενός. Πώς αλλιώς να το θέσω, ας πούμε μπορεί να αποκατασταθούν πλήρως οι σχέσεις σου με ένα άτομο, εκείνο να σε συγχωρήσει αλλά εσύ να εξακολουθείς να αισθάνεσαι ενοχές παρόλο που πλέον δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα. Δεν απλουστεύονται όλα τόσο εύκολα.
Η χαρά υποθέτω ότι κολλάει στην ενοχή γιατί γεμίζοντας τον εαυτό σου με ενοχές ουσιαστικά αυτοτιμωρείσαι, βιώνεις κι ο ίδιος ένα δυσάρεστο συναίσθημα κι αυτό υποσυνείδητα σε κάνει να αισθάνεσαι ένα κλικ πιο δίκαιος και καλός άνθρωπος, σαν να διορθώνεις εν μέρει το κακό που έκανες. Βέβαια ντάξει, ακόμη και στην ίδια την ψυχολογία υπάρχουν πολλές διαφορετικές και συχνά αντικρουόμενες θεωρίες οι οποίες, σε αντίθεση με τις θετικές επιστήμες, δεν μπορούν να αποδειχθούν με ποσοτικά δεδομένα γι' αυτό και είναι συνήθως "μαλακές θεωρίες". Ο καθένας ίσως το αντιλαμβάνεται διαφορετικά.
Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
15-02-21
10:11
(Τα μηνύματα αυτά ίσως πρέπει να μετακινηθούν στο θρεντ των φιλοσοφικών συζητήσεων btw).Εξακολουθώ να το βλέπω ως φόβο
Τι σημαίνει δεν είμαι το πρότυπο που θέλω και καταλήγω σε αυτοκαταστρφοικές συμπεριφορές ;
Ότι δεν κάνω κάτι γιατί φοβάμαι ότι θα καταλήξω σε αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές, ότι θέλω να είμαι το χ πρότυπο γιατί φοβάμαι ότι αν δεν είμαι δεν θα καταφέρω τους στόχους μου. Έτσι δουλεύει και η πειθαρχία και η βελτίωση είτε με επιβράβευση είτε με τιμωρία . Δεν είμαστε πρότυπα για την ψυχή της μάνας μας , είμαστε για να κερδίσουμε κάτι ή για να μη χάσουμε κάτι ( παράδεισος/ αυτοεκτίμηση/ αγάπη κτλ) και όταν δεν είμαστε φοβόμαστε τις απώλειες.
Αν θες να τα αναγάγεις όλα στον φόβο, μπορείς. Όλα όσα γράφεις μπορούν να αποδείξουν τον ενδεχόμενο, κρυμμένο φόβο πίσω απ' τις πράξεις μας. Ωστόσο αυτό δε σημαίνει ότι είναι η μία και μοναδική αλήθεια. Δεν κάνω κάτι γιατί φοβάμαι ότι θα καταλήξω σε αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές, κάνω κάτι γιατί επιθυμώ να υιοθετήσω ορισμένες αρχές και όταν αποτυγχάνω σε αυτό, η αυτοκαταστροφή είναι μία πιθανή τακτική για να ξεσπάσω τα νεύρα μου που έχω με τον εαυτό μου, πάνω μου (άρα το αρχέγονο συναίσθημα εδώ είναι ο θυμός και όχι ο φόβος). Δε θέλω να είμαι το Χ πρότυπο γιατί φοβάμαι ότι αν δεν είμαι δε θα καταφέρω τους στόχους μου, θέλω να είμαι το Χ πρότυπο γιατί το είδα ή διάβασα γι' αυτό κι ένιωσα θαυμασμό, δέος. Ελπίζω να γίνω κι εγώ μια μέρα έτσι, ελπίζω κι εγώ να εκπληρώσω τα όνειρά μου. Ελπίδα.
Food for thought:
"Δεν ελπίζω τίποτα, δε φοβάμαι τίποτα, είμαι ελεύθερος"
"May your choices reflect your hopes and not your fears"
https://dimitrisflamouris.com/2017/03/17/ti-ine-enoches/
Κατά τη γνώμη μου υπάρχουν παραπάνω από μία αιτίες που κρύβονται πίσω απ' τις ενοχές, δεν είναι άσπρο - μαύρο το ζήτημα.
Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
14-02-21
23:54
Ίσως σας ενοχλεί η λέξη φόβος σαν λέξη . Φοβάμαι ότι θα πάθω καρκίνο κόβω το τσιγάρο , σε ποιον σύμπαν θα έλεγαν ότι είμαι δειλή που το κόβω ; Σε κανένα...
Η ενοχή μπορούμε να πούμε ότι είναι φόβος και η ζήλια θυμός .. Ο φόβος είναι σίγουρα πιο κύριο συναίσθημα που νιώθει και ένας σκαντζόχοιρος ας πούμε σε σχέση με την ενοχή που είναι πιο πολύπλοκο και μπορεί να πεις ότι η ενοχή είναι το παρακλάδι του φόβου. Αλλά ίσως δεν έχει και καμία σημασία και παίζουμε με τις λέξεις
Το θέμα είναι ποιος υφίσταται τη ζημία, αν υπάρχει ζημία, γιατί έχεις ενοχές ...
Είναι αστείο γιατί τώρα κάνω αυτό που λες ότι κάνεις εσύ συνήθως κι εσύ μου απαντάς όπως σου απαντάνε. Δε διαφωνώ ότι μπορεί να οφείλεται και σε αυτό που λες, εξάλλου είπα "όχι απαραίτητα", δε σε αναίρεσα, απλώς αναζητώ μήπως υπάρχει και άλλη λογική εξήγηση. Απλώς πράγματι η ενοχή με παραπέμπει σε μια αίσθηση ανισορροπίας, ότι η "κακή" σου πράξη σε υποτιμά σαν άνθρωπο και γι' αυτό οι ενοχές είναι ένας μηχανισμός, ένα επιτηδευμένο self hate ας πούμε για να ισορροπήσει η ζυγαριά. Τώρα οι λόγοι για τους οποίους ο καθένας θέλει να διαμορφώσει τον εαυτό του μ έναν συγκεκριμένο τρόπο πράγματι διαφέρουν, πχ υπάρχουν όντως πολλοί που φοβούνται ότι οι κακές τους πράξεις θα τους επιστραφούν είτε εν ζωή είτε μετά θάνατον και γι αυτό προσπαθούν να είναι εντάξει με τους άλλους. Υπάρχουν κι εκείνοι που απλώς θέλουν να έχουν τη συνείδησή τους καθαρή για να μπορούν να σεβαστούν τον εαυτό τους (μιλάω από πρώτο χέρι εδώ), ειδάλλως στρέφονται σε αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές. Δεν είναι φόβος, δεν είναι προσδοκία για κάτι, είναι απλώς ένα σύστημα αξιών και αρχών καλά ριζωμένο μέσα τους το οποίο θα τους οδηγήσει μια μέρα στο πρότυπο ανθρώπου που θέλουν να γίνουν.
Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
14-02-21
21:47
Είναι πολλές λέξεις, ντροπή , τύψεις , ενοχές... Εγώ πιστεύω ότι όλα είναι φόβος γενικότερα. Φόβος ότι θα με τιμωρήσει η ζωή ή ο Θεός ή το κάπνισμα που έχει σίγουρες συνέπειες ή και άμα δεν θες μόνο τιμωρία , φόβος ότι δεν έλεγξα τα πάθη μου , ότι πρόδωσα τα πιστεύω μου, ότι είμαι κακός άνθρωπος , αλλά και αυτό πάλι με φόβο μοιάζει ότι κάτι θα πάθω .
Η ενοχή δε θα έλεγα ότι προέρχεται από φόβο απαραίτητα. Δημιουργείται συνήθως όταν με τη συμπεριφορά μας αποτυγχάνουμε να σταθούμε αντάξιοι των προσδοκιών μας, οπότε μπορεί απλώς να είναι ένας μηχανισμός για να μας βοηθήσει να πειθαρχήσουμε τον εαυτό μας και να γίνουμε αυτοί που θέλουμε. Υπάρχουν κι άλλα συναισθήματα πέρα απ' τον φόβο, όπως η υπερηφάνεια για παράδειγμα.
Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
13-02-21
11:19
Αυτή την απορία που έθεσα τώρα την είχα θυμάμαι από μικρό παιδί. Θυμάμαι να αναρωτιέμαι ποιανής θρησκείας ο Θεός είναι ο αληθινός (αν είναι μόνο ένας) και τι θα γίνει με τους αλλόθρησκους στη Δευτέρα Παρουσία. Ή αντίστοιχα, τι θα γίνει αν ο αληθινός Θεός είναι ο Αλλάχ πχ και εκατομμύρια εναρετων χριστιανών πάνε στην κόλαση γιατί έτρωγαν χοιρινό κρέας για παράδειγμα;
Επομένως ποιο το νόημα να περιορίζεις τον εαυτό σου και να τον γεμίζεις ενοχές, εάν δεν ξέρεις καν τι πρόκειται να συμβεί και πώς θα κριθείς εν τέλει; Τι θα γινόταν αν η φύση μας ήταν πιο εναρμονισμένη με τον Θεό και εξαιτίας της θρησκείας μας καταφέρναμε να απομακρυνθουμε από Αυτόν αντί να έρθουμε πιο κοντά Του; Μήπως εν τέλει το νόημα όλων αυτών δεν είναι τόσο το κατ' εικόνα και καθ' ομοιωση, η κόλαση και ο παράδεισος, αλλά κάτι πολύ πιο απτό και ανθρώπινο, όπως πολύ απλά η αυθυπαρκτη ανάγκη για έλεγχο του ανθρώπου ώστε να σταθεί μια κοινωνία;
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:
Αυτό δεν το γνωρίζουμε επειδή δεν ξέρουμε τι είναι ο θεός και τι υπάρχει μετά τον θάνατο, το είπα ότι υπό την προϋπόθεση ότι υπάρχει ψυχή και ζωή μετά θάνατο, αν μετά τον θάνατο χάνονται όλα αλλάζει το πράγμα.
Επομένως ποιο το νόημα να περιορίζεις τον εαυτό σου και να τον γεμίζεις ενοχές, εάν δεν ξέρεις καν τι πρόκειται να συμβεί και πώς θα κριθείς εν τέλει; Τι θα γινόταν αν η φύση μας ήταν πιο εναρμονισμένη με τον Θεό και εξαιτίας της θρησκείας μας καταφέρναμε να απομακρυνθουμε από Αυτόν αντί να έρθουμε πιο κοντά Του; Μήπως εν τέλει το νόημα όλων αυτών δεν είναι τόσο το κατ' εικόνα και καθ' ομοιωση, η κόλαση και ο παράδεισος, αλλά κάτι πολύ πιο απτό και ανθρώπινο, όπως πολύ απλά η αυθυπαρκτη ανάγκη για έλεγχο του ανθρώπου ώστε να σταθεί μια κοινωνία;
Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
13-02-21
11:13
Εμείς οι άνθρωποι δεν μπορούμε να φτιάξουμε κοινωνία χωρίς νόμους δικαιοσύνης, λογικά το ίδιο θα συμβαίνει και με τους παγκόσμιους κανόνες. Όλες οι θρησκείες σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγουν με διαφορετικό τρόπο η κάθε μία.
Ναι, όμως η αμαρτία εξ ορισμού είναι η πράξη που βλάπτει τη σχέση του ανθρώπου με τον Θεό. Εάν κάποιος δεν πιστεύει στον Θεό, τότε κυριολεκτικά δεν πράττει ποτέ του αμαρτίες, θα βαφτιστεί κάπως αλλιώς αυτή η συμπεριφορά και θα κριθεί με άλλους κώδικες ηθικής. Εφόσον, λοιπόν, το κακό είναι υποκειμενικό και δεν υπάρχει μια παγκόσμια, καθολική και αμετάκλητη αντίληψη γι αυτό στον κόσμο, αν υποθέσουμε ότι υπάρχει ζωή μετά θάνατον, τότε με τι κριτήρια θα τιμωρηθούμε; Αν ο Θεός είναι ένας, τότε τι ορίζει ως αμαρτία, με βάση ποια θρησκεία; Μόνο αν δεχτουμε τον πολυθεϊσμο και ότι ο καθένας θα κριθεί με βάση τον Θεό στον οποίο πιστεύει βγάζει νόημα αυτή η πεποίθηση, που τότε πάλι υπάρχει το θέμα της τιμωρίας των αθεων.
Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
13-02-21
11:04
Υπάρχουν και οι αμετανόητοι, αυτοί πιθανότατα τιμωρούνται μετά θάνατο.
Γιατί θεωρούμε δεδομένο ότι οι "κακές" πράξεις τιμωρούνται;
ΥΓ: Είπες "πιθανότατα", δικό μου λάθος. Αλλά και πάλι, γιατί μας απασχολεί η μεταθανατια τιμωρία τους αν οι ίδιοι είναι αμετανόητοι;
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.