Ariana2018
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Ariana2018 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 37 ετών. Έχει γράψει 1,488 μηνύματα.
20-04-21
02:05
Αλήθεια δεν έχουν όλα τα πράγματα μία εξήγηση ?γιατί πάντα εξηγήσεις Ψάχνω να βρω σε πάρα πολλά πράγματα στη ζωή μου. Έχω φτάσει τοσο και δεν έχω καταφέρει να δώσω εξηγήσεις και λέω μήπως Εγώ φταίω που δεν μπορώ να δώσω εξηγήσεις! Δεν γίνεται να μην υπάρχουν εξηγήσεις. Γίνεται????Θα σκεφτεσαι οσο γινεται απομακρυσμενη απο το συμβαν ωστε να το εκλογικευσεις και να μπορεσεις να σκεφτεις. Θα το δεις σα να ηταν προβλημα μιας φιλης και εσυ επρεπε να τη συμβουλεψεις. Τι θα της ελεγες?
Κι εκει εχεις μια απαντηση που εχεις σκεφτει καποια άλλα δεδομενα ας πουμε απο το να το ζεις στο αμεσο του.
Και μπορεις καπως να ξεδιαλυνεις την κατασταση.
Δεν δικαιολογουνται ολα τα πραγματα ας μην ψαχνουμε αιτιες και εκλογικευσεις.
Μεσα απο τις σχεσεις μας με τους αλλους φιλικες/ερωτικες βλεπουμε και εμας. Και ωριμαζουμε. Και ναι νιωθουμε απελευθερωμενοι γιατι καποια πραγματα τα αφηνουμε στο παρελθον γιατι φευγουμε αν θες απο κατι το οποιο μας ταλανιζε..
Ανθρωποι ερχονται και φευγουν απο τις ζωες μας και εμεις απο τη δικη τους ζωη.
Ειναι σαν ενα τρενο επιλεγεις με ποιους θα συνταξιδεψεις σε ποια σταση θα κατεβεις. Ολα ειναι εμπειριες και μας αλλαζουν.
Ariana2018
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Ariana2018 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 37 ετών. Έχει γράψει 1,488 μηνύματα.
20-04-21
01:47
Αυτή η σχέση προς τα εκεί πήγαινε κάποια στιγμή να τελειώσει. η αλήθεια είναι ότι τα προβλήματα υπήρχαν πάντα Απλά εμείς δεν θέλαμε να το δούμε δεν βοηθούσαν και οι συνθήκες. πιθανόν υπήρχε και μία ανάγκη μία συνήθεια να το πω. όπως και να χει ήταν μία περίεργη σχέση και από τις δύο πλευρές. προβληματική σχέση δεν ξέρω αν είναι σωστή λέξη πάντως είναι ιδιαίτερη σχέση που δεν έχω καταφέρει ακόμα να ξεκαθαρίσω παρόλο που τα τελευταία χρόνια έβλεπα προς τα εκεί ότι πήγαινε. δεν έκανε το μεγάλο βήμα κάποτε το έκανα εγώ αυτό το βήμα έφυγα είχα τα κότσια και έφυγα .Με πήρε στο κυνήγι και επέστρεψα σε γνώριμα εδάφη φυσικά δεν αναφέρομαι σε γκόμενο αναφέρομαι σε μία φίλη χρονών μία αδερφή .έγιναν πολλά όμως δεν έχουν σημασία Οι λεπτομέρειες .Σημασία έχει η καρδιά.
Έλεγα πάντα πως την αγαπούσα Πώς είναι η καλύτερη μου φίλη δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα διακόψουμε παρόλο ότι κάποτε έφυγα . Γιατί έφυγες ? Δεν ξέρω δεν ήθελα πνιγόμουν .βρήκα μία αφορμή και έφυγα όμως δεν με άφησε να φύγω .είχε έναν τρόπο ιδιαίτερο σαν πιο αδύναμη Και πιο ανασφαλής είχε ένα τρόπο να με τραβάει. εγώ ήμουν δυναμική και αυτή που τρέχει στην ανάγκη του άλλου και αυτή που έπαιρνε τις αποφάσεις και την πρωτοβουλία για όλα. Και αυτό με κούραζε . Γενικά με κουράζει να παίρνω για τα πάντα πρωτοβουλίες είναι άνθρωπος που θέλω να έχω τον έλεγχο των πάντων Αλλά κάπου κουράζομαι θυμάμαι τώρα και γελάω όσες σχέσεις είχα ερωτικές εννοώ ήμουν εγώ πάντα αυτή που έλεγε το όχι τελικά βαριόμουν και έφευγα από τις σχέσεις ή έφευγαν αυτοί Εν πάση περιπτώσει δεν κρατούσαν όταν ο άντρας μου τόλμησε να μου πει όχι αποφάσισα να δεχτώ να τον παντρευτώ Τι ανωμαλία είναι αυτή
Τελικά Έφτασε το πλήρωμα του χρόνου αλλάξαμε μεγαλώσαμε. εγώ άλλαξα πάαααααρα πολύ πάτησα πάρα πολύ γερά στα πόδια μου ακόμα πιο γερά .Πιθανόν να έπαιξε και αυτό το ρόλο του .δεν έχουν σημασία Οι λεπτομέρειες. αυτό που μου κάνει φοβερή εντύπωση είναι ότι ενώ με πειράζει που ήρθαν έτσι τα πράγματα έχω μία πικρία ,κατά έναν περίεργο λόγο νιώθω απελευθερωμένη.
Είχα μαζί της πάντα την αίσθηση ότι παίρνει Κάτι πολύτιμο από μένα ένιωθα ότι πρέπει να είμαι έτσι μαζί της ένιωθα ότι πρέπει να εξηγώ να κρύβω πράγματα για να μην πληγωθεί ενδεχομένως η για να μην ενοχληθεί έπρεπε πάντα να είμαι κάπως. Με λίγα λόγια δεν Ένιωθα και πολύ ελεύθερη Βασικά δεν ένιωθα καθόλου ελεύθερη να είμαι ο εαυτός μου. κάποτε εμμέσως πλην Σαφώς με είπε κρυψίνους .Εγώ όμως δεν είμαι κρυψίνους Γενικά .είμαι κρυψίνους Όταν μου το βγάζει ο άλλος και μαζί της μου έβγαινε. Ακόμα και όταν αποφάσιζα να είμαι απόλυτα ειλικρινής και ελεύθερη στις σκέψεις και στα λέω μου ενοχλούσε αυτό και το έβλεπα το ένιωθα. Κατάλαβα πως οι άνθρωποι πολλές φορές μας κάνουν να συμπεριφερόμαστε με λάθος τρόπο.
Ενώ Λοιπόν με πείραξε όπως έγινε Γιατί η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα να γίνει τη δεδομένη χρονική στιγμή με βρήκε κάπως απροετοίμαστη αυτή η διάλυση της σχέσης ,ενώ το ήξερα ενδόμυχα ότι προς τα εκεί πάμε γιατί ήδη είχε ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση εδώ και πολλά χρόνια ,νιώθω ότι είμαι ελεύθερη Κατα έναν περίεργο λόγο νιώθω ότι μπορώ να ξεκινήσω πάλι δεν έχω κανέναν και τίποτα να με δεσμεύει νιώθω σαν μωρό παιδί που μόλις τώρα γεννήθηκε στο κομμάτι της φιλίας εννοώ .
Όμως αυτή η αίσθηση της απελευθέρωσης Πώς εξηγείται. Δεν μπορώ ακόμα να το εξηγήσω πώς μέσα από αυτές τις στάχτες έγω ξαναγεννιέμαι σιγά-σιγά. Πιθανόν γιατί τώρα συνειδητοποιώ ότι όλα είναι Περαστικά τίποτα δεν είναι μόνιμο.
Πιθανόν επίσης καταλαβαίνω ότι είμαι σε θέση να διδάξω πια. έχω οικογένεια έχω παιδιά που πάνω μου βασίζονται. πώς μπορώ εγώ να σκέφτομαι λάθος όταν πρέπει να διδάξω τα σωστά?
Είχα μία ζωή φίλους κολλητούς αδέρφια κανένας δεν έμεινε για μια ζωη. Μπορεί τελικά να συνειδητοποιώ ότι και εγώ η ίδια να μην αντέχω. Πιθανόν όταν τα δίνω όλα μετά να μην έχω να δώσω κάτι άλλο. Είναι και αυτό υπό σκέψη.
Και ένα ακόμα που πιστεύω Νομίζω πως έκανα στο ίδιο demo επιλογές.
Δεν ξέρω τίποτα! Δεν μπορώ πολλα να εξηγήσω! Νομίζω είναι νωρίς να μπορώ να εκλογικευσω.! Είναι πάρα πολλά αυτά που σκέφτομαι νομίζω σιγά-σιγά θα το φτιάξω το παζλ!
Έλεγα πάντα πως την αγαπούσα Πώς είναι η καλύτερη μου φίλη δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα διακόψουμε παρόλο ότι κάποτε έφυγα . Γιατί έφυγες ? Δεν ξέρω δεν ήθελα πνιγόμουν .βρήκα μία αφορμή και έφυγα όμως δεν με άφησε να φύγω .είχε έναν τρόπο ιδιαίτερο σαν πιο αδύναμη Και πιο ανασφαλής είχε ένα τρόπο να με τραβάει. εγώ ήμουν δυναμική και αυτή που τρέχει στην ανάγκη του άλλου και αυτή που έπαιρνε τις αποφάσεις και την πρωτοβουλία για όλα. Και αυτό με κούραζε . Γενικά με κουράζει να παίρνω για τα πάντα πρωτοβουλίες είναι άνθρωπος που θέλω να έχω τον έλεγχο των πάντων Αλλά κάπου κουράζομαι θυμάμαι τώρα και γελάω όσες σχέσεις είχα ερωτικές εννοώ ήμουν εγώ πάντα αυτή που έλεγε το όχι τελικά βαριόμουν και έφευγα από τις σχέσεις ή έφευγαν αυτοί Εν πάση περιπτώσει δεν κρατούσαν όταν ο άντρας μου τόλμησε να μου πει όχι αποφάσισα να δεχτώ να τον παντρευτώ Τι ανωμαλία είναι αυτή
Τελικά Έφτασε το πλήρωμα του χρόνου αλλάξαμε μεγαλώσαμε. εγώ άλλαξα πάαααααρα πολύ πάτησα πάρα πολύ γερά στα πόδια μου ακόμα πιο γερά .Πιθανόν να έπαιξε και αυτό το ρόλο του .δεν έχουν σημασία Οι λεπτομέρειες. αυτό που μου κάνει φοβερή εντύπωση είναι ότι ενώ με πειράζει που ήρθαν έτσι τα πράγματα έχω μία πικρία ,κατά έναν περίεργο λόγο νιώθω απελευθερωμένη.
Είχα μαζί της πάντα την αίσθηση ότι παίρνει Κάτι πολύτιμο από μένα ένιωθα ότι πρέπει να είμαι έτσι μαζί της ένιωθα ότι πρέπει να εξηγώ να κρύβω πράγματα για να μην πληγωθεί ενδεχομένως η για να μην ενοχληθεί έπρεπε πάντα να είμαι κάπως. Με λίγα λόγια δεν Ένιωθα και πολύ ελεύθερη Βασικά δεν ένιωθα καθόλου ελεύθερη να είμαι ο εαυτός μου. κάποτε εμμέσως πλην Σαφώς με είπε κρυψίνους .Εγώ όμως δεν είμαι κρυψίνους Γενικά .είμαι κρυψίνους Όταν μου το βγάζει ο άλλος και μαζί της μου έβγαινε. Ακόμα και όταν αποφάσιζα να είμαι απόλυτα ειλικρινής και ελεύθερη στις σκέψεις και στα λέω μου ενοχλούσε αυτό και το έβλεπα το ένιωθα. Κατάλαβα πως οι άνθρωποι πολλές φορές μας κάνουν να συμπεριφερόμαστε με λάθος τρόπο.
Ενώ Λοιπόν με πείραξε όπως έγινε Γιατί η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα να γίνει τη δεδομένη χρονική στιγμή με βρήκε κάπως απροετοίμαστη αυτή η διάλυση της σχέσης ,ενώ το ήξερα ενδόμυχα ότι προς τα εκεί πάμε γιατί ήδη είχε ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση εδώ και πολλά χρόνια ,νιώθω ότι είμαι ελεύθερη Κατα έναν περίεργο λόγο νιώθω ότι μπορώ να ξεκινήσω πάλι δεν έχω κανέναν και τίποτα να με δεσμεύει νιώθω σαν μωρό παιδί που μόλις τώρα γεννήθηκε στο κομμάτι της φιλίας εννοώ .
Όμως αυτή η αίσθηση της απελευθέρωσης Πώς εξηγείται. Δεν μπορώ ακόμα να το εξηγήσω πώς μέσα από αυτές τις στάχτες έγω ξαναγεννιέμαι σιγά-σιγά. Πιθανόν γιατί τώρα συνειδητοποιώ ότι όλα είναι Περαστικά τίποτα δεν είναι μόνιμο.
Πιθανόν επίσης καταλαβαίνω ότι είμαι σε θέση να διδάξω πια. έχω οικογένεια έχω παιδιά που πάνω μου βασίζονται. πώς μπορώ εγώ να σκέφτομαι λάθος όταν πρέπει να διδάξω τα σωστά?
Είχα μία ζωή φίλους κολλητούς αδέρφια κανένας δεν έμεινε για μια ζωη. Μπορεί τελικά να συνειδητοποιώ ότι και εγώ η ίδια να μην αντέχω. Πιθανόν όταν τα δίνω όλα μετά να μην έχω να δώσω κάτι άλλο. Είναι και αυτό υπό σκέψη.
Και ένα ακόμα που πιστεύω Νομίζω πως έκανα στο ίδιο demo επιλογές.
Δεν ξέρω τίποτα! Δεν μπορώ πολλα να εξηγήσω! Νομίζω είναι νωρίς να μπορώ να εκλογικευσω.! Είναι πάρα πολλά αυτά που σκέφτομαι νομίζω σιγά-σιγά θα το φτιάξω το παζλ!
Ariana2018
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Ariana2018 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 37 ετών. Έχει γράψει 1,488 μηνύματα.
17-04-21
19:03
Κακο πραγμα η μαμακιαση. Το χω ζησει κι εγώ με παλια σχέση... Φρικτό!Ναι, όταν απελευθερώθηκα από μαμάκια. Γι' αυτό και ο χωρισμός δεν είναι και το τέλος του κόσμου. Αν δεν τα βρίσκετε μετά από τόσες προσπάθειες, γιατί να βασανίζεστε. Δεν έχεις να φοβηθείς ή να ντραπείς για κάτι.
Ariana2018
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Ariana2018 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 37 ετών. Έχει γράψει 1,488 μηνύματα.
15-04-21
02:33
Πωπω βρε κορίτσι μου περασες πολλα...Ναι υπηρξε.Θα ελεγα ηταν η δευτερη μου σχεση και δεν ημουν τοσο εμπειρη να το θεσω ετσι με ανθρωπους και σχεσεις γενικα καθως η πρωτη σχεση κρατησε οσο και το σχολειο,η δευτερη ηρθε μετα στα φοιτητικα χρονια.
Στην αρχη εμοιαζε το απολυτο που λεμε,οχι μονο ερωτας και ταυτιση σε πολλα,αλλα πολλα άλλα ακομη στοιχεια που ως σχεση με εκαναν να πιστευω εκεινη τη στιγμη που τη βιωνα και μαλιστα στην αρχη της οτι ηταν ενας ανθρωπος καλος σε σχεση και με τις γυναικες γενικοτερα.Στην αρχη δεν ηταν αυτο που εβγαλε μετα.
Μετα τη συγκατοικηση γιατι σκεφτηκα να συγκατοικησω λογω εξοδων και επειδη πιστευα τοτε εκεινη τη στιγμη οτι ηταν και μια ευκαιρια να δω καποια πραγματα παραπανω αν θες σε εκεινη τη σχεση και σε εκεινον.Οταν ολα βλεπεις οτι βαινουν καλως δεν σκεφτεσαι το ασχημο,δε σκεφτεσαι οτι θα ναι η περιπτωση μιας ακομη τοξικης σχεσης.
Μετα τη συγκατοικηση αλλαξε και αλλαξε με την εννοια να γινει βιαιος/αποτομος να μη με αφηνει να βγαινω με τις φιλες οπως εβγαινα,να αρχισει να μου κοβει σιγα σιγα επικοινωνια με γνωστους και φιλες/φιλους που ειχα απο πριν και ειχα μια καποια επικοινωνια.Στην αρχη ελεγα με αγαπαει και με θελει.Δεν εβλεπα τις αλυσιδες μεταφορικα,με εκοβε απο τη ζωη που ειχα συνηθισει να ζω ωστε να με χειριζεται απολυτα.
Καποιες φιλες τον ελεγαν περιεργο αλλες ελεγαν οτι ηταν παθιασμενος και ζηλευε και ετσι κανουν οσοι σε γουσταρουν,σε θελουν μονο για τον εαυτο τους,ειναι κτητικοι κλπ.Γιαυτο δεν παραξενευτηκα αν θες αν και αναρωτηθηκα μεσα μου πολλες φορες αν ειναι φυσιολογικο αυτο που ζω. Ειχα εφησυχασει αν θες οτι ειχα βρει μια σχεση και εναν ανθρωπο ειχα και τα μαθηματα γενικα δεν ειχα να το πω 5000 επιλογες να πω α ξερεις φευγω αυριο.Εκεινη τη στιγμη ειχα βολευτει αν θες ε λεω θα τελειωσω τη σχολη ξερω γω και μετα βλεπω.
Εβλεπα ρεντ φλαγκς απιστευτα σε σημειο να με ρωταει με ποιον μιλαω,τι ψωνισα και για ποιο λογο αγορασα κατι που ειχα παρει για παραδειγμα και δεν του αρεσε.Ολα αυτα θα ελεγα τα ανεχομουν ελεγα θα αλλαξει ειχε καποια θεματα με τη δουλεια του ,ε το απεδιδα οτι και καλα πιεζοταν στη δουλεια και τα εβγαζε ετσι.Μετα αρχισε τα βιαια επεισοδια και εννοω ξυλοδαρμο κλπ και εκει ηταν "καμπανακι" αλαρμ.Το ιδιο βραδυ μαζεψα τα πραγματα και πηγα στο σπιτι μιας φιλης σε ασχημη κατασταση και κυριως νιωθοντας ενα κενο μαυρο.Να ναι καλα η φιλη με στηριξε και οι υπολοιπες κολλητες δηλαδη.Το θεμα ηταν εκεινος μετα δεν παραδεχτηκε τιποτα και μετα παρακαλουσε συν ακομα τα εριξε ολα σε μενα οτι εγω συμπεριφερθηκα ετσι και ηταν η αιτια που εκφραστηκε ετσι.
Εκει καταλαβα που ειχα μπλεξει.Φευγοντας συνειδητοποιησα πολλα,απο τη μια ειχα γλιτωσει απο εναν φουλ χειριστικο και τοξικο παραλληλα,και απο την αλλη ενιωσα θυμα αν θες που χαραμισα αυτο το χρονο μου μαζι του.Ηταν και ενοχικος συν τοις αλλοις σε εκανε να νομιζεις οτι εσυ φταις και διαρκως εριχνε το βαρος και την ευθυνη στους αλλους,καθαρα προβληματικος.Την αλλη μερα θυμαμαι μπορει να ηταν και την τριτη μερα πηγα με τη φιλη μου και πηρα και τα υπολοιπα πραγματα μου,εκεινος ελειπε,ετσι του ειχα πει,να εχει φυγει,γιατι δεν ηθελα να τον ξαναδω μπροστα μου.
Και ηταν ενα μαθημα και ενα μεγαλο κεφαλαιο αν θες.Οι χειριστικοι/τοξικοι ανθρωποι εχουν ενα τροπο να κρυβονται και να περνανε απαρατηρητοι αν θες στους τριτους στους αλλους ακομα και στο ιδιο το θυμα,να κουκουλωνουν με μαεστρια τις πραξεις και τις συμπεριφορες τους.Για παραδειγμα σε μενα στην αρχη οι φιλες νομιζαν και αυτες οτι ηταν ενα καταπληκτικο ατομο,μα σου κανει αυτα,μα σε αγαπαει,μα ξερω γω το ενα το αλλο,κι ομως αποδειχτηκε τοξικος.
Εχουν μια μαεστρια αν θες να πετανε στον αλλον την αρνητικοτητα τους που πηγαζει απο δικα τους προσωπικα βιωματα βεβαιως ή αλλες ψυχοπαθολογικες καταστασεις,να εκτοξευουν στον αλλον ολη την αρνητικοτητα/τοξικοτητα με αποτελεσμα ο αλλος να νιωθει καταρρακωμένος.Σε οδηγουν σε μια ψυχικη εξαθλιωση αν θες και ολο αυτο το κανουν με εναν τροπο μαγικο ωστε ο αλλος καμια φορα να μην μπορει να αντιληφθει την προβληματικη συμπεριφορα και τη ζημια που υφισταται,παρουσιαζονται σαν αυτοκλητοι σωτηρες και καλα ηρθαν να σε βοηθησουν και νοιαζονται για σενα πραγματικα και σε αφηνουν να ταλανιζεσαι σε ερωτηματα,τελικα μηπως λεει αληθεια? Σε αποκοβουν απο καθε επικοινωνια με οσα ατομα ηξερες και απο την προηγουμενη ζωη σου γενικα,μονο και μονο για να ασκησουν πληρη εξουσια πανω σου.Και μετα λιγο λιγο αρχιζει η μειωση,η υποβαθμιση,ειναι σαν το ναρκωτικο σε παραλυουν και δεν ξερεις που να πας.
Αν ομως καποιος το καταλαβει γρηγορα ειναι πολυ καλο να φυγει αμεσως για να σωθει.
Καποιοι δεν το αντιλαμβανονται στην αρχη και αλλοι ενω το βλεπουν και το ζουν εχουν εγκλωβιστει σε μια καθημερινοτητα τετοια με παιδια και δουλειες που ειναι δυσκολο να κανουν αυτο το τα παραταω ολα και φευγω τωρα!Εξαναγκαζονται να μεινουν ισως γιατι δεν μπορουν να τα βγαλουν οικονομικα περα μονοι.Κι αυτο ειναι το χειροτερο πιστευω.Να αναγκαζεσαι να μενεις σε μια τετοια σχεση/γαμο και να τα υπομενεις ολα αυτα ειτε για το οικονομικο ειτε γιατι φοβασαι τι θα πουν οι γονεις ή το σοι για παραδειγμα,αφησες τον αντρα σου και μονη τι θα κανεις? Τα εχουμε δει και αυτα.Δυστυχως.
Το θεμα ειναι να αναγνωριζουμε τα σημαδια νωρις αν θελετε και να αντιδραμε ή να φευγουμε σωζοντας εμας.Αν υπαρχουν παιδια καλο ειναι να μη μενουν και τα παιδια σε μια τετοια δραματικη κατασταση.Υπαρχουν φορεις τωρα πια μπορει καποιος/καποια γιατι υπαρχουν ανδρες γυναικες τοξικοι ως ανθρωποι,να παρει τηλεφωνο να ζητησει βοηθεια/στηριξη το οτιδηποτε υπαρχουν οι γνωστες γραμμες ψυχολογικης υποστηριξης και αναλογοι φορεις που βοηθανε τα θυματα σε τετοιες περιπτωσεις.
Τι αποκομισα?Πολλα.Καταρχην ηταν "σχολειο" ολοκληρο να μπορω να ξεχωριζω αλλες παρομοιες περιπτωσεις στο χωρο εργασιας για παραδειγμα και σε φιλικες ή συγγενικες σχεσεις.Ξερετε η τοξικοτητα δεν εχει ορια και κοκκινες γραμμες.Καμια φορα μπορει να ειναι ενα αγαπημενο οικογενειακο μας προσωπο που εμεις επειδη το αγαπαμε και το σεβομαστε δεν κατανοουμε την τοξικοτητα ή την υπομενουμε αλυπητα.Εχει πολλες εκδηλωσεις η τοξικοτητα.
Με εκανε λοιπον να ξεχωριζω στο εξης τους ανθρωπους και ναι να ειμαι περισσοτερο επιλεκτικη.Θα ελεγα μου αποκαθηλωσε τον ερωτα γιατι επαψα να πιστευω στο απολυτο οπως πιστευα μεχρι τοτε,και εφεξης σε ολα μου κραταω μικρο καλαθακι που λεμε.Αναλογα τους ανθρωπους και τις συμπεριφορες τους βεβαιως.
Τι να πρωτοσχολιασω, δεν νομίζω να μπορώ κάτι.. Το γεγονός ότι το πηρες είδηση νωρίς είναι το σημαντικό και ευτυχώς να λες..
Τουλάχιστον σήμερα έχεις την εμπειρία κι έτσι μπορείς να αφουγκράζεσαι πλεον καλυτερα τους ανθρώπους..
Να σαι καλά και μόνο με χαμόγελο και καλους ανθρώπους να σε αγαπάνε και να σε εκτιμουν.....
Η ζωή είναι πολυ μικρή για να αναλωνομαστε σε σχέσεις που μας κάνουν ζημιά! Η αλήθεια είναι πως όταν κάεις από το χυλό φυσάς και το γιαουρτι. Δεν νομίζω πως είναι ευκολο να ΜΗΝ εισαι πλεον επιλεκτική και επιφυλακτική. Όμως όταν εμφανιστεί στην ζωή σου η αληθινή αγάπη θα το καταλάβεις και τότε θα δώσεις τον εαυτό σου ξανά! (Εντάξει ένα μεγάλο μέρος )
Θα γραψω κι εγώ μια ιστορία.. Η δική μου δεν είναι ερωτική, είναι φιλική!
Θα επανέλθω συντομα! Απλώς εμένα είναι σχετικά φρέσκια, δεν ξέρω δηλαδή αν είμαι έτοιμη να τη μοιραστω.. Συλλέγω εμπειριες....και ακομα ξεδυαλυνω! παρολαυτα θα προσπαθησω να γράψω! Να χω λίγη ησυχία
ΥΓ. Έχει άραγε καποιος βίωμα σε τέτοιου είδους σχέση με φιλη/ο? Αν και το συναίσθημα τελικά σε όλες αυτές τις σχέσεις είναι το ίδιο... Αυτό παρατηρω πως πάνω κάτω ναι είναι το ίδιο! Σου αφήνει αυτή την πίκρα, ένα γιατί σε μένα ένα γιατί γενικώς, μια αγωνία και μια συστολή... Σου αφήνει και μια ανακουφιση όμως ότι γλίτωσες!...