24-05-21
14:48
Εγώ πάλι το αντίθετο. Επειδή ορισμένες στροφές στην πόλη είναι πολύ κλειστές και είναι παρκαρισμένα αυτοκίνητα και στις δύο πλευρές (δηλαδή μηδέν ορατότητα) ρίχνω πολύ τις στροφές και την παίρνω πάαααρα πολύ αργά και με το πόδι πάνω στο φρένο.Από ότι θυμάμαι εμένα στην αρχή με δυσκόλεψε το στριψιμο. Δεν μου άρεσε να παίρνω τις στροφές αργα και βασανιστικά και πατούσα γκάζι
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:
Εμένα έπρεπε να μου συμβεί αυτό....Σήμερα που οδήγησα κέντρο με αγχωσε πάλι. Έκαναν πορεία, ασθενοφόρο από πίσω μου, περιπολικό παραπέρα, μαλακας που έστριψε από λάθος λωρίδα χωρίς να ανάψει φλας και εγώ να έχω ξεμείνει στην μέση της διασταύρωσης.
21-05-21
10:49
Εγώ έχω ένα Citroen C1. Μικρουλάκι για να μπορώ να το διαχειρίζομαι. Αλλιώς θα είχα και το άγχος του μεγέθους!Ναι μεν οδηγάω χρόνια αλλά σπάνια και έχω και θηρίο.
20-05-21
14:05
Στη Κύπρο οδηγούν ανάποδα νομίζω; Στην αρχή ίσως είναι δύσκολα λίγο αλλά εφόσον έχεις πάρει τον αέρα στην οδήγηση εδώ δε νομίζω ότι θα σου χρειαστεί και πολύς καιρός να συνηθίσειςΑυτό το θέμα θα μου χρειαστεί όταν πάω Κύπρο ..Δεν ξέρω πραγματικά πως θα αισθανθώ εκεί να οδηγήσω ..
20-05-21
13:15
Συμφωνώ! Μπορούμε να το κάνουμε κάτι σαν θέμα αλληλοϋποστήριξης για όλα τα μέλη που αντιμετωπίζουν το ίδιο θέμα!Κι εγω ανανεώνω την άδεια αυτό τον καιρό οπότε προβλέπεται να το ξαναπιάσω σύντομα και θα σας γράφω στο θέμα πως πάει το θέμα με το άγχος. Ας το έχουμε σαν ημερολόγιο τύπου.
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:
Καλά οι ανηφόρες είναι η τελική μου πίστα! Αφού θα έχω εξοικειωθεί με όλα τα άλλα, το πιο δύσκολο θα το αφήσω τελευταίο!Ύστερα σε ανηφόρες που έπρεπε να σταματήσω, πάντα με χειρόφρενο ξεκινούσα μέχρι να μάθω τα ¨κρατάω ¨το αυτοκίνητο με ταχύτητα και να μην σβήνει ..
Αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι αγχώνομαι μην δημιουργήσω πρόβλημα στη κυκλοφορία (π.χ. όταν με περιμένουν να παρκάρω ή όταν μου σβήνει καμιά φορά στο φανάρι) και μετά αρχίσουν οι κόρνες και όλα αυτά τα ωραία. Βέβαια, οφείλω να παραδεχτώ ότι μέχρι τώρα οι υπόλοιποι οδηγοί είναι αρκετά υπομονετικοί μαζί μου (μάλλον λόγω του Ν που έχω βάλει στο πίσω τζάμι). Βέβαια, επειδή μένω και στη Κρήτη όπου ο αντρικός σωβινισμός καλά κρατεί, μπορεί αυτό να γίνεται επειδή δίπλα πάντα είναι ο άντρας μου. Μένει τώρα να δούμε αν το πάρω μόνη μου πόσες κόρνες θα ακούσω...
20-05-21
12:41
Σε ευχαριστώ πολύ μου δίνεις θάρρος! Μπράβο σου πάντως που μπήκες "στα βαθιά" μόνη σου. Μερικές φορές ο φόβος είναι τόσο παραλυτικός που σε καθηλώνει...Ωσπου μια μέρα αναγκαστικά έπρεπε να οδηγώ καθημερινά για να πηγαίνω σε μια υποχρέωση που είχα χωρίς φυσικά να μπορώ να έχω κάποιον διπλά μου ...Δεν το πολυσκεφτηκα ιδιαίτερα γιατί έπρεπε και δεν είχα άλλη επιλογή ,ώσπου όλο αυτό έγινε συνήθεια πλέον ,μην σου πω και πολύ αγαπημένη .
Έχεις δίκιο...Πάντα πίσω από τέτοιους φόβους κρύβονται πιο βαθιά ζητήματα και συνήθως αδούλευτα...Όλα είναι στο μυαλό να το ξέρεις .Εκεί κανε δουλίτσα
Απλά μου φαίνεται τόσο τιτανοτεράστιο να πάρω μόνη μου το αυτοκίνητο, να πάω στο προορισμό μου (με ότι συνεπάγεται αυτό π.χ. διασταυρώσεις, φανάρια κ.λ.π.) και να παρκάρω κιόλας!
20-05-21
12:15
Σε ευχαριστώ πολύ για την απάντησή σου!Καλησπέρα και καλή αρχή τόσο στο φόρουμ όσο και στην οδήγηση.
Έμαθα οδήγηση στα 31 μου και ακόμα είμαι σε αυτή τη φάση καθώς οδηγώ σπάνια. Πολύ στρες. Σφίγγω το τιμόνι σα να πάει να πολεμήσει και μετά από μια ώρα όλο μου το σώμα είναι λες και έχω παίξει ξύλο με τον Χαλκ Χόγκαν.
Όταν συζητώ με τον συνοδηγό έχω παρατηρήσει ότι ηρεμώ απίστευτα. Εντούτοις δε μπορώ να σε βοηθήσω στο θέμα ξεπέρασμα καθώς μου λειπει ακόμα η εμπειρία (και θεωρώ πως είναι θέμα εμπειρίας πρωτίστως).
Πάντως δεν είσαι μόνη.
Και εγώ είμαι 37 ετών (πάρε και κατάλαβε), απλά ζούσα στο εξωτερικό και δε μου είχε χρειαστεί. Τώρα που γύρισα στην Ελλάδα το χρειάζομαι πολύ για τη δουλειά μου και έπρεπε να μάθω οδήγηση. Πραγματικά όμως μου αρέσει πολύ! Και αυτό είναι που με παραξενεύει όσον αφορά το πόσο αγχώνομαι τελικά.
Οι πρώτες μου απόπειρες οδήγησης περιλαμβάνουν και το σύζυγό μου μέσα (έμπειρος οδηγός) οπότε μέχρι να ξεκινήσω αγχώνομαι και μόλις δω ότι τα πάω σχετικά καλά ηρεμώ. Αλλά πάλι κάθε φορά πριν οδηγήσω έχω τρελό άγχος! Το θέμα είναι ότι ο σύζυγός μου δεν έχει πάντα χρόνο να με συνοδεύσει όσες φορές το θέλω (π.χ. κάθε μέρα) οπότε έχει προκύψει το θέμα να το πάρω μόνη μου (κάποια στιγμή πρέπει να γίνει!).
Εδώ έχουμε θέμα...
20-05-21
11:52
Καλησπέρα! Είμαι νέα οδηγός και παρόλο που πήρα το δίπλωμα με την πρώτη και μου είχε πει ο δάσκαλος ότι "το 'χω", μόλις χρειάστηκε να πάρω το δικό μου αμάξι παρέλυσα από το άγχος. Επιπλέον προέκυψε και το lockdown οπότε δεν το έπαιρνα συχνά. Τώρα θέλω να το πάρω αλλά φοβάμαι να το πάρω μόνη μου. Το έχει βιώσει κάποιος αυτό; Πως το ξεπέρασε;
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.