chester20080
Περιβόητο μέλος
Ο Μπάμπης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 29 ετών και επαγγέλεται Η.Μ.Μ.Υ.. Έχει γράψει 5,633 μηνύματα.
27-04-24
20:36
δεν ειναι τα παντα τα λεφτα στη ζωη αυτηΔεν πειράζει μην πας στις ΗΠΑ, άσε να πάνε άλλοι να παίρνουν $100.000 ++ το χρόνο και κάτσε εσύ στην Ευρώπη με το 1/3 των χρημάτων και με μηδενική ανάπτυξη.
ειναι τι ψαχνει ο καθενας
μια ηρεμη ζωη
ευτυχια
υλισμο
λεφτα
δοξα
φημη
καριερα
κλπ
chester20080
Περιβόητο μέλος
Ο Μπάμπης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 29 ετών και επαγγέλεται Η.Μ.Μ.Υ.. Έχει γράψει 5,633 μηνύματα.
26-12-23
16:58
Είναι σίγουρα δύσκολη απόφαση, ειδικά αν υπάρχουν προβλήματα υγείας και δεν είναι μόνο το συναισθηματικό δέσιμο. Προσωπικά θέλω να μείνω Ελλάδα όσο βρίσκω εδώ δουλειά και υπάρχει κάτι να επιδιώξω. Δε θέλω να τα αλλάξω όλα και να κάνω καριέρα στο εξωτερικό. Ξέρω ότι εκεί μπορεί να έπαιρνα και 5πλάσια λεφτά, αλλά δεν είναι αυτό η ευτυχία για εμένα.Έχεις δίκιο σε αυτό που λες και εγώ προσωπικά δεν θα έφευγα όχι μόνο αν δεν ήταν καλά οι γονείς μου,γενικά την αγαπώ πολύ τη ζωή μου εδώ!
Ανέκαθεν σαν οικογένεια είμαστε πολλοί δεμένοι και με ξαδέρφια και γενικά έχουμε ένα ισχυρό δεσμό!
Δεν μπορώ να φανταστώ την ζωή μου χωρίς αυτούς εξου και ειπα κάτι χάνεις κάτι βρίσκεις!
Δεν θα θυσιαζα ποτέ την υγεία μου για τα χρήματα...Ξέρω ότι θα αρρωστήσω αν θα φύγω!
Σαν γονέας όμως πλέον δεν θέλω να απαγορεύσω στο παιδί μου αν θέλει να φύγει!
Τον βλέπω κάνει ήδη από τώρα σχέδια και πολλές φορές αναρωτιέται και εκείνος πόσο δύσκολα θα είναι μόνος του ..
Του είπα θα τα παρατήσω όλα εδώ και θα πάω μαζί του αν με θέλει μέχρι να προσαρμοστεί..να μην στερήσει από το εαυτό του μια επιθυμία μονο και μόνο για ένα συναισθηματικο δεσμό!
Οπότε αντιλαμβάνομαι πλήρως τα παιδιά που έχουν γονείς εδώ με κάποιο πρόβλημα υγείας και δεν αντέχουν να τους αφήσουν, δεν τους δημιουργείτε όμως ένα απωθημένο, ένα παράπονο;
Αυτά δεν θέλω αργότερα να έχουν τα δικά μου παιδιά τουλάχιστον !
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:
Ναι για το χωρισμένοι συμφωνώ, είναι δικές τους αποφάσεις και επιλογές και δεν φταίνε τα παιδιά σε κάτι. Όμως αν έχουν προβλήματα υγείας εκεί τι κάνεις; Όσο μεγαλώνουν θα χειροτερεύουν.Aμα χώρισαν προβλήμα τους
Δεν ανακατεύομαι σε αυτά και δεν ανακατεύονται ουτε οι γονείς μου. Έχω βάλει όρια.
Γιατι αν εγω πχ έλεγα στη μάνα μου να έχει μια ασχολία και αυτη με έγραφε μη περιμένει μετά όταν αυτο της βγει μπροστά να κάτσω και εγω να μείνω. Στα ειπα θα ειναι η απάντηση... στα έλεγα καιρό τωρα. Με κουραζει να μην με ακούνε.... ειδικα οταν λέω κάτι σωστό. Τωρα πρέπει να κάνω και εγω τη ζωή μου.
Αν ειναι εξαιρετική αναγκη θα το δούμε αλλιώς. Αλλα μέχρι τότε δεν μπορείς να κινείσαι με γνώμονα αυτό.
Τις προάλλες με έπιασε ενας γείτονας επειδη τον πήρε τηλ. ο πατερας μου να του πει για ένα θέμα και του λέω δεν γνωρίζω... μίλα με τον ίδιο. Βρειτε τα εσείς. Ο πατερας μου και εσυ είσθε ικανός να συζητήσετε εγω δεν έχω λόγο να εμπλακώ. όχι σαν κάτι αλλους απέναντι που θα μιλησεις στον εναν και θα πεταχτούν και αλλοι 3.
Αυτα ειναι παπαριές. Σορρυ κιόλας. όρια λέγονται. τα βάζεις εξαρχής. Για να αγαπάς και να σε αγαπανε οι γονεις σου με εναν υγιή τρόπο.
chester20080
Περιβόητο μέλος
Ο Μπάμπης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 29 ετών και επαγγέλεται Η.Μ.Μ.Υ.. Έχει γράψει 5,633 μηνύματα.
26-12-23
16:45
@Devil @Katia@ @Volkswagen Fan
Οσον αφορά τους γονείς που λετε, δεν ειναι μονο το μενω Ελλαδα για την οικογενεια ετσι απλα.
Αν πχ οι γονεις σας εχουν προβληματα υγειας, αν ειναι χωρισμενοι κλπ
Θα φευγατε το ιδιο ευκολα; Μην τα παραβλεπετε αυτα, δεν ειναι μονο το "παιδι μου θελω να σε εχω εδω τι θα απογινω", αλλά υπαρχουν καποιες φορες οντως πρακτικα προβληματα που σε εμποδιζουν απο το να φυγεις και να ριξεις πισω μαυρη πετρα, ειδικα για εκτος ευρωπης που λετε.
Συμφωνω πως δεν σπουδασαμε τοσα χρονια για να γηροκομησουμε τους γονεις μας και να μας κρατανε πισω στη ζωη μας, σιγουρα πρεπει κι εμεις να κανουμε τα δικα μας, να χαραξουμε τη δικη μας πορεια και να ζησουμε, αλλά δεν ειναι τοσο απλο το θεμα.
Στην καλη περιπτωση που οι γονεις ειναι μαζι εχουν ο ενας τον αλλον να γερασουν μαζι και ειναι λιγο πολυ υγιεις οι ανθρωποι, και σε παιρνει οικονονικα, τοτε ναι σαφως ειναι πολυ πιο ευκολο να πας οπου θελεις. Ακομα και τη βοηθεια τους να εχεις και στηριξη. Πχ οπως λεει η @Katia@ για τη φιλη της, η μαμα της φιλης της να παει Νορβηγια να κρατησει το παιδι της για μερικες βδομαδες ακομα και αυτο γινεται. Στην δυσκολη περιπτωση ομως που ανεφερα - η οποια ειναι πιο συνηθης κατασταση σε μια οικογενεια απ'ο,τι πιστευετε ή δεν φανταζοσαστε - αυτο δεν γινεται. Και αυτο θα ειναι ακομα πιο εντονο οσο γηρασκουν οι γονεις. Πχ καποιοι που τωρα ειναι 20-25 χρονων μπορει να εχουν γονεις ανω των 60-65. Αν πας μεχρι τα 40-45+ σου εξωτερικο, σε 20 χρονια που θα επιστρεψεις μπορεις να μην ζουνε καν. Ξερω οτι ειναι καπως διφορουμενο, αλλά πχ εγω θα ειχα τυψεις που δεν θα ημουνα εκει για αυτους και πεθάνανε μόνοι τους ή που δεν περασα περισσοτερο χρονο μαζι τους.
Και προφανως δε λεω να τους γηροκομησουμε ολη μας τη ζωη και να μενουμε στο πατρικο μας. Μια μεση λυση ειναι να παμε στις βασικες μεγαλουπολεις της Ελλαδας (Αθηνα, Θεσσαλονικη κλπ) και οπου και να βρισκονται ειμαστε σε αποσταση μερικων ωρων. Αυτα για το εσωτερικο. Από εκεί και πέρα, ο καθένας ζυγίζει τις καταστάσεις, ανάλογα με το πώς είναι οικογενειακά, και αποφασίζει αν θα μείνει Ελλάδα ή αν θα βγει εξωτερικό, εντός Ευρώπης ή και πιο μακριά.
Οσον αφορά τους γονείς που λετε, δεν ειναι μονο το μενω Ελλαδα για την οικογενεια ετσι απλα.
Αν πχ οι γονεις σας εχουν προβληματα υγειας, αν ειναι χωρισμενοι κλπ
Θα φευγατε το ιδιο ευκολα; Μην τα παραβλεπετε αυτα, δεν ειναι μονο το "παιδι μου θελω να σε εχω εδω τι θα απογινω", αλλά υπαρχουν καποιες φορες οντως πρακτικα προβληματα που σε εμποδιζουν απο το να φυγεις και να ριξεις πισω μαυρη πετρα, ειδικα για εκτος ευρωπης που λετε.
Συμφωνω πως δεν σπουδασαμε τοσα χρονια για να γηροκομησουμε τους γονεις μας και να μας κρατανε πισω στη ζωη μας, σιγουρα πρεπει κι εμεις να κανουμε τα δικα μας, να χαραξουμε τη δικη μας πορεια και να ζησουμε, αλλά δεν ειναι τοσο απλο το θεμα.
Στην καλη περιπτωση που οι γονεις ειναι μαζι εχουν ο ενας τον αλλον να γερασουν μαζι και ειναι λιγο πολυ υγιεις οι ανθρωποι, και σε παιρνει οικονονικα, τοτε ναι σαφως ειναι πολυ πιο ευκολο να πας οπου θελεις. Ακομα και τη βοηθεια τους να εχεις και στηριξη. Πχ οπως λεει η @Katia@ για τη φιλη της, η μαμα της φιλης της να παει Νορβηγια να κρατησει το παιδι της για μερικες βδομαδες ακομα και αυτο γινεται. Στην δυσκολη περιπτωση ομως που ανεφερα - η οποια ειναι πιο συνηθης κατασταση σε μια οικογενεια απ'ο,τι πιστευετε ή δεν φανταζοσαστε - αυτο δεν γινεται. Και αυτο θα ειναι ακομα πιο εντονο οσο γηρασκουν οι γονεις. Πχ καποιοι που τωρα ειναι 20-25 χρονων μπορει να εχουν γονεις ανω των 60-65. Αν πας μεχρι τα 40-45+ σου εξωτερικο, σε 20 χρονια που θα επιστρεψεις μπορεις να μην ζουνε καν. Ξερω οτι ειναι καπως διφορουμενο, αλλά πχ εγω θα ειχα τυψεις που δεν θα ημουνα εκει για αυτους και πεθάνανε μόνοι τους ή που δεν περασα περισσοτερο χρονο μαζι τους.
Και προφανως δε λεω να τους γηροκομησουμε ολη μας τη ζωη και να μενουμε στο πατρικο μας. Μια μεση λυση ειναι να παμε στις βασικες μεγαλουπολεις της Ελλαδας (Αθηνα, Θεσσαλονικη κλπ) και οπου και να βρισκονται ειμαστε σε αποσταση μερικων ωρων. Αυτα για το εσωτερικο. Από εκεί και πέρα, ο καθένας ζυγίζει τις καταστάσεις, ανάλογα με το πώς είναι οικογενειακά, και αποφασίζει αν θα μείνει Ελλάδα ή αν θα βγει εξωτερικό, εντός Ευρώπης ή και πιο μακριά.
chester20080
Περιβόητο μέλος
Ο Μπάμπης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 29 ετών και επαγγέλεται Η.Μ.Μ.Υ.. Έχει γράψει 5,633 μηνύματα.
22-05-22
15:41
παιδιά να κάνω μια ερωτηση, ολα καλα με μισθους ζωη κλπ στο εξωτερικο, να παμε για το κατι καλυτερο..
αλλά πώς διαχειριζεστε τη ζωη που αφηνετε πισω;
Δεν ειστε μονοι σας, εχετε μια οικογενεια στην ελλαδα, γονεις που μπορει να ειναι αρρωστοι και να σας χρειαζονται. Ισως καποια σοβαρη σχεση. Παππουδες, καλους φιλους, οτιδηποτε.
Ολα αυτα τα εχετε λαβει υποψιν σας στη συζητηση εδω στο thread?
Δεν ειναι ιδανικες οι συνθηκες και ουτοπικες, μιλαμε με ρεαλιστικα σεναρια. Ναι ιδανικα αν δεν ειχα τιποτα αλλο στο κεφαλι μου, θα εκοβα περα και οπου με εβγαζε και θα κοιτουσα τον εαυτο μου, αμερικη, αυστραλια, σουηδια, ο,τι θελετε, να κανω την καλη ζωη και να παιρνω τα χιλιαρικα.
Αλλά δεν ειμαι πλεον βεβαιος για το αν θα με γεμιζε αυτο, αν θα με εκανε ευτυχισμενο, ενω ξερω οτι αφηνω ατομα δικα μου πισω που με χρειαζονται.
Σας απασχολουν αυτα ή μονο εγω ειμαι;
αλλά πώς διαχειριζεστε τη ζωη που αφηνετε πισω;
Δεν ειστε μονοι σας, εχετε μια οικογενεια στην ελλαδα, γονεις που μπορει να ειναι αρρωστοι και να σας χρειαζονται. Ισως καποια σοβαρη σχεση. Παππουδες, καλους φιλους, οτιδηποτε.
Ολα αυτα τα εχετε λαβει υποψιν σας στη συζητηση εδω στο thread?
Δεν ειναι ιδανικες οι συνθηκες και ουτοπικες, μιλαμε με ρεαλιστικα σεναρια. Ναι ιδανικα αν δεν ειχα τιποτα αλλο στο κεφαλι μου, θα εκοβα περα και οπου με εβγαζε και θα κοιτουσα τον εαυτο μου, αμερικη, αυστραλια, σουηδια, ο,τι θελετε, να κανω την καλη ζωη και να παιρνω τα χιλιαρικα.
Αλλά δεν ειμαι πλεον βεβαιος για το αν θα με γεμιζε αυτο, αν θα με εκανε ευτυχισμενο, ενω ξερω οτι αφηνω ατομα δικα μου πισω που με χρειαζονται.
Σας απασχολουν αυτα ή μονο εγω ειμαι;