23-10-20
00:41
Μόλις περιέγραψες κάτι που κάνουν οι άντρες εδώ και αιώνες.Δεν γνωρίζω .....αλλά πιστεύω πωςαπ την στιγμή που ένας άνθρωπος έχει προχώρησει στην ερωτική ζωή του δεν μπορεί να απαιτεί από το άλλο άτομο να μην έχει προσχωρήσει
17-10-20
20:44
Μιλάς ως 30+ και δεν είναι όλοι 30+ ούτε και έχουν τη δική σου ικανότητα να φιλοσοφείς πράγματα και καταστάσεις στη ζωή σου και να εξάγεις συμπεράσματα που μπορείς να χρησιμοποιήσεις σε μελλοντικά περιστατικά. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι συναισθηματικά έξυπνοι ή και γενικότερα έξυπνοι. Κάποιοι είναι φανατισμένοι σε διάφορες απόψεις και στάσεις ζωής που τους κρατάνε πίσω. Δες για παράδειγμα έναν χρυσαυγίτη. Θα πίστευε κανείς οτι μέσα του θα ξέρει οτι το να αποζητά το κακό κάποιου μόνο λόγω του χρώματος του δέρματός του ή της φυλής του ή της χώρας καταγωγής του είναι παράλογο και λάθος, αλλά είναι τόσο φανατισμένος που δεν μπορεί και δε θέλει να το δει. Δεν ξέρουμε πώς μεγάλωσε ο καθένας, τί έμαθε απ΄τους γονείς του, πώς ανατράφηκε, με ποιους έκανε παρέα. Και τελικά και ένας άνθρωπος από τους τόσους που θα διαβάσουν εδώ μέσα μια συμβουλή να την ακολουθήσει και να του κάνει καλό, κέρδος θα είναι. Μην θεωρείς για όλους αυτονόητα αυτά που είναι για σένα αυτονόητα.Αυτό ποσο συχνά πιστεύεις συμβαίνει Himela; Εγώ πιστεύω πως πολύ σπάνια έως καθόλου. Εγώ προσωπικά ξέρω πως όταν κάθομαι και συζητάω και αναλύω πράγματα το κάνω γιατί θέλω να κωλυσιεργησω. Δεν θυμάμαι σχεδόν ποτέ να μην ξέρω τι πρέπει να κάνω αλλά θυμάμαι αρκετές φορές να μην θέλω να το κάνω και πιστεύω πως οι περισσότεροι άνθρωποι αυτό κάνουν, γιατί όταν μας λέει κάποιος τρίτος το πρόβλημα του μια χαρά βρίσκουμε τη λύση. Άρα λοιπόν τα περισσότερα προβλήματα έχουν εύκολες στο να τις σκεφτείς λύσεις , δύσκολες όμως στο να βρεις τη θέληση να τις πράξεις. Συνεπώς πόσοι νομίζεις από αυτούς που διαβάζουν εδώ απαντήσεις παρακινουνται; Εγώ νομίζω κάνεις. Οι άνθρωποι παρακινουμαστε είτε από το παράδειγμα άλλων η όταν ο πονος του να μη κάνουμε τίποτα γίνεται μεγαλύτερος από τον πόνο του να κάνουμε αυτό που πρέπει. Άρα έχεις δίκιο πρέπει να ασχολούμαστε στο βαθμό που μας ξεκουράζει και όχι στο βαθμό που μας κουράζει.
17-10-20
19:13
Ξεχνάτε όμως κάτι βασικό: οτι σε ένα φόρουμ αυτά που γράφονται τώρα σε κάποιον που όπως λέτε μπορεί να μην τα κάνει γιατί απλά θέλει να γκρινιάξει ή να αναλύσει χωρίς σκοπό θα μείνουν και δεν ξέρουμε αν στο μέλλον μπορεί να τα δει κάποιος ο οποίος ΘΕΛΕΙ να κάνει αλλαγές και αυτά τα ποστ συμπαράστασης ή συμβουλών να γίνουν το τελικό "σπρώξιμο" που χρειαζόταν για να τις κάνει. Ποτέ δεν μπορούμε να ξέρουμε ούτε στην πραγματική ζωή ούτε στο φόρουμ τον αντίκτυπο που μπορεί να έχουν τα λόγια μας σε κάποιον. Μπορεί να μιλάς σε κάποιον πολύ καιρό για ένα θέμα και να μην "περνάνε" στο κεφάλι του και ξαφνικά μια πρόταση να περάσει. Αυτό δε σημαίνει βέβαια οτι πρέπει να φάμε τη ζωή μας προσπαθώντας να "ξυπνήσουμε" ή να βάλουμε μυαλό σε κάποιον, αλλά το λέω γιατί αυτά που γράφονται εδώ μπορεί να είναι η πρόταση που θα ξυπνήσει κάποιον στο μέλλον και να ξεκουνηθεί για να κάνει το σωστό ή το ενδεδειγμένο.
04-11-19
10:02
Μήπως αγαπημένε μου @Samael μιλάς εκ του ασφαλούς; Γιατί ο χωρισμός δεν είναι μόνο σχέσεων των 2-3 μηνών, άντε του ενός χρόνου. Αυτά που λες είναι καλά σε μικρές ηλικίες, κανένα νέο παιδί δεν πρέπει να βασανίζεται επειδή χώρισε. Όταν όμως μιλάμε για σχέσεις ζωής με οικογένεια και παιδιά, ένας χωρισμός δεν αντιμετωπίζεται απλά με διακόπτη on - off και ειδικά επειδή η αιτία χωρισμού δεν είναι ποτέ μονοδιάστατη τύπου "δε με θέλει πια" ή "μού θύμωσε που τού είπα ψέματα και με χώρισε", χαζές αιτίες χωρισμού των νέων δηλαδή. Ένα ζευγάρι που είναι μαζί για χρόνια και έχουν παιδιά έχουν περάσει μαζί ίσως τη μισή ζωή τους και έχουν χτίσει τη ζωή τους με τη λογική οτι θα είναι μαζί για πάντα, οπότε ένας χωρισμός γκρεμίζει πράγματι τον κόσμο γύρω τους. Ας μην είμαστε λοιπόν τόσο αυστηροί με αυτούς που δεν χωρίζουν και δεν προχωράνε με ευκολία.