deadhead_pirate
Περιβόητο μέλος
Ο deadhead_pirate αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 5,774 μηνύματα.
26-05-08
18:39
Σε κάποιον που δεν το θέλει, δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να εφαρμόσουμε καμία θεραπεία, χωρίςμάλιστα τη συγκατάθεσή του. Γι αυτό και αν αρνηθεί, παίρνει ο ίδιος την ευθύνη γραπτώς.Βλέπω ένα καλό ερώτημα για νέο θέμα, αλλά και για το debate. Έχουμε το δικαίωμα να εφαρμόσουμε με το ζόρι θεραπεία σε κάποιον που δεν το θέλει; Έχει αυτός δικαίωμα ν' αποφασίζει για τη ζωή ενός παιδιού, έστω και του δικού του; Πολύ ενδιαφέρον!!!
Τι κάνεις όμως αν είναι δεδομένη η μοιραία εξέλιξη, και οι συγγενείς του ασθενούς αρνούνται να δεχτούν τη θεραπεία; (πχ. άρνηση συγκατάβασης μετάγγισης αίματος κατά τη διάρκεια χειρουργικής επέμβασης από αλλόθρησκο.);
Κανείς δεν έχει απαναπαυτεί σε αυτό. Αλλά πρέπει να κάνουμε προσεχτικά βήματα.Χειρότερα θα ήταν αν δεν κάναμε τίποτε, είμαι απολύτως βέβαιος. Ωστόσο, όπως έγραψα και παραπάνω, θα πρέπει να ξεκολλήσουμε κάποτε από τη μονόπλευρη αντιμετώπιση του καρκίνου και να διερευνήσουμε και άλλους τρόπους. Οι περιπτώσεις αυτόματης ίασης καρκίνων, οι οποίες σημειώνονται σποραδικά, θα πρέπει να διερευνηθούν με μεγάλη προσοχή και να ψάξουμε για τους μηχανισμούς που τις προκαλούν.
Μιλάω για τους αγύρτες και τους απατεώνες βρε Χάο.Φυσικά, αυτός είναι και ο λόγος που γίνεται η παρούσα συζήτηση. Απλά νομίζω πως κακώς βάζεις το βελονισμό μέσα στην παραπάνω λίστα, αφού η τεχνική αυτή σήμερα, εξασκείται αποκλειστικά από ιατρούς, συνεπώς έχει γίνει αποδεκτή από την επιστημονική κοινότητα (Πηγή):
Ο καθένας μπορεί να πάρει μια βελόνα πλεξίματος και να το παίζει ειδικός βελονιστής. Θέλει ιδιαιέτερη προσοχή από όλους μας.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
deadhead_pirate
Περιβόητο μέλος
Ο deadhead_pirate αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 5,774 μηνύματα.
26-05-08
00:49
Αλήθεια, τι εναλλακτικές λύσεις έχουμε;Άστο καλύτερα...τέτοια παρηγοριά...ούτε στο χειρότερο εχθρό μου.
Υπάρχουν περιπτώσεις όπου ο ασθενείς είτε επέζησε (σε αρχικό στάδιο της ασθένειας), είτε απέφυγε τους φρικτούς πόνους (καλύτερη ποιότητα υπόλοιπου ζωής), και δεν έφυγε αμαχητί.
Ξέρω είναι δυσάρεστο, μακάβριο, τραγικό....δεν ξέρω και εγώ τι άλλο. Αλλά πάντα η ελπίδα είναι ζωντανή και κανείς δεν μπορεί να δεχθεί με ευκολία οτι δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Πάντα θα ελπίζει, έστω και την τελευταία στιγμή.
Αυτή η φλόγα της ελπίδας τον κάνει να θέλει να εξαντλήσει έστω και τις μηδαμινές πιθανότητες καταπολέμησης της ασθένειας του, και να μη θέλει να παραδοθεί. Είτε αυτές οι πιθανότητες είναι αυτές που εφαρμόζονται σήμερα, είτε μιας εναλλακτικής θεραπείας. Θα πρέπει λοιπόν όλοι μας να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί με τη διαχείριση του υπολοίπου της ζωής αυτού του ανθρώπου, με δεδομένο και το γεγονός οτι πλέον είναι πολύ ευάλωτος σε κάποιον που θα του πουλήσει φύκια για μεταξωτές κορδέλες.
Αλήθεια, στο νοσοκομείο, εφαρμόζει τις ομοιπαθητικές θεραπείες του;Ο ομοιοπαθητικός μου είναι επιμελητής σε μεγάλο νοσοκομείο της Αθήνας.
Μα δεν είναι αυτό το θέμα της εργασίας της. Είναι μόνο μια σχετική αναφορά.....Αν όμως απ' την άλλη, έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με την υπάρχουσα βιβλιογραφία, η οποία μας λέει πως τα φάρμακα αυτά Αποκλείεται να έχουν δράση, θα πρέπει να συλλέξει περισσότερα στοιχεία από μια απλή στατιστική συσχέτιση. Εσύ ο ίδιος λες, πως αποτελεί μόνο ένα μικρό μέρος της όλης έρευνας της επιμελήτριάς σου και μάλιστα επί συγκεκριμένων (πνευμονικών) παθήσεων. Έχει πολύ δρόμο ακόμη αυτή η εργασία για να αλλάξει τα δεδομένα της ιατρικής, αν καταλαβαίνεις τι λέω..
Δυστυχώς το έχω ζήσει και αυτό, με μάρτυρες του Ιεχωβά.Θα ζητήσω συγνώμη αν θίξω τα θρησκευτικά πιστεύω κάποιων, όμως αυτή η περιγραφή της συμπεριφοράς των γονιών, μου θυμίζει τους Χιλιαστές, οι οποίοι προτιμούν να πεθάνει το παιδί τους, παρά να του κάνουν μετάγγιση αίματος. Τόσο κόλλημα ρε παιδί μου έχουν μερικοί που απορώ...
Κι αυτό είναι ένα καλό δίλημμα για περαιτέρω συζήτηση. Τι κάνουμε σε μια τέτοια περίπτωση γιατρέ μου;
Θα το επαναλάβω. Τι άλλες εναλλακτικές επιλογές έχουμε ρε Χάο;Κι όμως Καπετάνιε, ο Δρ Χάμμερ είχε 90% επιτυχία σε 5000 ασθενείς, ωστόσο πήγε φυλακή. Ακόμη μέχρι σήμερα η μέθοδός του απαγορεύεται σε όλες τις χώρες πλην της Ισπανίας, που είναι η μόνη χώρα της οποίας τα δικαστήρια έκριναν εαυτόν αναρμόδιο ν' αποφασίσει περί ιατρικών θεμάτων. Πολλά γράψαμε επί της ομοιοπαθητικής, εντελώς εκτός θέματος εν τέλει, αλλά τα πραγματικά προβλήματα δεν τ΄αγγίξαμε καθόλου. Έτσι, ώστε να φτάσει ο Λόρυ να μας λέει για "παρηγορητική" θεραπεία. Για μένα που γνώρισα από κοντά τι σημαίνει αυτό, η παραπάνω δήλωση είναι απλά αποτρόπαιη και απαράδεκτη. Κάποτε θα πρέπει να μάθουμε να μην ανοίγουμε το στόμα μας χωρίς να έχουμε τίποτε να πούμε κι αυτό ελπίζω να κατανοείς Καπετάνιε πως δεν απευθύνεται σε σένα...
Εζησες κι εσύ (όπως κι εγώ άλλωστε) μια τραγική εμπειρία. Πως ξέρεις οτι τα πράγματα δεν θα ήταν χειρότερα αν δεν έκανες απολύτως τίποτα;
Οχι ρε Χάο, είσαι υπερβολικός. Δεν ισχύει κάτι τέτοιο τουλάχιστον σε ότι αφορά εμένα. Αν διαβάζεις δικά μου ποστ, προηγούμενα θα το καταλάβεις. Το έχω ξαναπεί, αλίμονο σε αυτούς που δεν μπορούν να έχουν τις κεραίες τους τεντωμένες, και απορρίπτουν ελαφρά την καρδία νέες μεθόδους και εξελίξεις. Δεν θα πρέπει όμως να ξεχωρίσουμε πρώτα την ήρα από το στάρι;Δηλαδή διαπιστώνω, ότι όποιος ενδιαφερθεί έστω για τέτοιες θεραπείες και το αν έχουν κάποιο αποτέλεσμα, κάνοντας ακόμη και το συνήγορο του Διαβόλου, προκειμένου να εκμαιεύσει απαντήσεις, θεωρείται αυτομάτως εχθρός των ιατρών. Είναι λοιπόν κι αυτή μια από τις πλευρές του κατεστημένου της ιατρικής σκέψης.
Ξέρεις πόσοι είναι αυτοί που καιροφυλακτούν προκειμένου να επωφεληθούν από ένα ενδεχόμενο άνοιγμα της ιατρικής σε εναλλακτικές θεραπείες; Μόνος σου ανέφερες τον Καματερό και την Αγία Αθανασία, βάλε μέσα μασατζούδες, πρακτικές, αστρολόγους, βελονιστές και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Αυτό θα ήταν τραγικό και την ομοιοπαθητική και για την ιατρική, πολύ δε περισσότερο για τον ασθενή. Εχουμε χρέος να τον πραστατέψουμε.
Αυτό έμαθα να κάνω και θα το υπερασπίζομαι όσο περισσότερο μπορώ. Από τη στιγμή που έχω τη συνείδησή μου καθαρή, καταγγέλλοντας και καταδικάζοντας κάθε τι κακώς κείμενο, μόνο για προκατάληψη δεν μπορείς να με κατηγορήσεις. Δεν βρέθηκα εδώ επειδή αυτό ήταν το όνειρο της ζωής μου, εγώ άλλα λιμάνια ονειρεύτηκα. Αλλά αφού είμαι εδώ, όσα μπορώ να κάνω, θα τα κάνω σωστά. Μόνο προκατειλημμένο δεν μπορείς να με πεις λοιπόν. Αν συγκρίνεις τα ποστ μου με αυτά της φίλης Ιζι, θα δεις ποιος έχει το κοντάρι και ποιος την ασπίδα.Απλά θα σου θυμίσω Καπετάνιε, ότι ενώ εμείς δεν έχουμε, κατά τεκμήριο, κανένα συμφέρον, από καμία από τις δύο πλευρές, εσύ βγάζεις το ψωμάκι σου από τη μία εξ αυτών. Συνεπώς, εγώ στη θέση σου θα ήμουν πιο προσεκτικός και φειδωλός πριν χαρακτηρίσω τον συνομιλητή μου ως προκατειλημμένο, ή πριν αφήσω τέτοια υπονοούμενα, όπως διαπίστωσα και σε προηγούμενα ποστ σου. Εσείς έχετε υποχρέωση να πείσετε τους " εν δυνάμει ασθενείς" κι όχι αυτοί να αποδείξουν ότι δεν είναι ελέφαντες. Πάντα με σεβασμό...
Ε να γυρίσουμε λοιπόν σε αυτά τα θέματα Χάε μουγιατί θεωρώ πως εκεί έχουμε πολλά να πούμε και να σχολιάσουμε.Θα σου θυμίσω Καπετάνιε ότι αυτά που λες έχουν αναφερθεί και μάλιστα από εμένα, στις πρώτες σελίδες του θέματος, πάνω από ένα χρόνο πριν. Μάλλον με αδικείς, με την επιλεκτική σου μνήμη σ' αυτήν την περίπτωση.
Ρε Χάο, δεν μπορώ εγώ να γίνω δικηγόρος του καθενός, ούτε και θα τον υπερασπιστώ επειδή τυγχάνει να υπηρετεί την ίδια επιστήμη με μένα. Μια τέτοια ενέργεια είναι καταδικαστέα από όποιους κι αν έχει εκκινηθεί ή εκτελεστεί. Μοιάζει περισσότερο με μαφιόζικη απαγωγή και εκτέλεση.Έχω δημοσιεύσει παραπάνω, μέσα στις περιπέτειες του Δρ Χάμμερ, τις οποίες είτε δεν μπήκατε στον κόπο να διαβάσετε, είτε απλά τις αγνοείτε επιδεικτικά, ότι κάποιοι γονείς που αρνήθηκαν να κάνουν χημειοθεραπεία στο παιδί τους κατέληξαν στα δικαστήρια, όπου τους αφαιρέθηκε η γονική μέριμνα και έγινε με το ζόρι χημειοθεραπεία στο παιδί.
Αυτά είναι δύο δείγματα που πολύ απέχουν του εποικοδομητικού διαλόγου, τα οποία μάλιστα προέρχονται από έναν επιστήμονα, στην προσπάθειά του να επιχειρηματολογήσει υποτίθεται υγιώς υπέρ της επιστήμης του. Η απαξίωση και η συγκατάβαση σε όλο της το μεγαλείο. Λυπάμαι πραγματικά αγαπητέ μου, αλλά όλοι περιμένουν κάτι καλύτερο από εσένα...
Εγώ αυτό που μπορώ να πω είναι οτι στο νοσοκομείο που υπηρετώ, δεν γίνεται απολύτως τίποτα, μα τίποτα όμως χωρίς να ενημερωθεί ο γονέας του παιδιού και δώσει τη συγκατάθεσή του ΓΡΑΠΤΩΣ!!!.
Αν πάλι για οποιοδήποτε λόγω αρνηθεί κάποια θεραπεία ή μέρος της θεραπείας ή εξέτασης, πάλι το δηλώνει γραπτώς, και φυσικά είναι ευπρόσδεκτος να επανέλθει αν αλλάξει γνώμη ή το επιβάλλει η κατάσταση της υγείας του παιδιού.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
deadhead_pirate
Περιβόητο μέλος
Ο deadhead_pirate αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 5,774 μηνύματα.
25-05-08
00:18
Είδες σύμπτωση; Ουτε κι εγώ το πίστευα.Θα μεταφέρω την ανησυχία σου με ένα email, στον Κο Βυθούλκα. Προσωπικά δεν πιστεύω πως μια ομοιοπαθητική θεραπεία μπορεί να επιφέρει τιμές συμβατές με ηπατικό κώμα αλλά δεν είμαι ούτε γιατρός, ούτε ομοιοπαθητικός.
Μόλις ολοκληρωθεί η εργασία, θα ζητήσω να μεταφέρω εδώ τα αποτελέσματα της, οπότε μπορούμε να κάνουμε έναν πιο στοιχειώδη διάλογο.Αν 5 ασθενείς στους 100 που κάνουν ομοιοπαθητική έπεφταν σε ηπατικό κώμα η μισή Ελλάδα θα ήταν νεκρή... τσκ τσκ τσκ... Και πάλι θα μεταφέρω τα ποσοστά σε κάποιον αρμόδιο να έχει άποψη...
Η απάντησή μου είναι η ίδια με πριν.Βρε Αντρέα, εδώ παραπάνω έχουν δημοσιευτεί άρθρα και μελέτες που κάθε άλλο παρά με κάνουν να αισθάνομαι σιγουριά για τις έρευνες που κάνουν οι Ιατροί και οι φαρμακοβιομηχανίες. Προσπάθησε να καταλάβεις πως εγώ είμαι μονάχα ο πελάτης. Και ο πελάτης σας δεν αισθάνεται σιγουριά στα χέρια σας.
DO SOMETHING!
Bold: Όχι βέβαια! Γιατί να έκανα κάτι τέτοιο;
Underlined: Αυτό το σχόλιο είναι ανταγωνιστικό και τίποτα παραπάνω. Εγώ πάντως δεν προσπαθώ να μειώσω ή να υπερτιμίσω μια απ' τις δύο μεθόδους Αυτό το σχόλιο σε μένα το μόνο που λέει είναι: "Ακόμα κι αν δε μπορούμε να σας σώσουμε, έχουμε τη βούλα της αξιοπιστίας, die in our arms tonight" Λυπάμαι αν σου ακούγεται βαρύ. Έτσι το νιώθω.
Ο καθένας κάνει για τη ζωή του ότι θέλει.
Αλλά είναι κωμικοΤΡΑΓΙΚΟ κάποιος να υποβάλλεται σε ομοιπαθητική θεραπεία, και μετά να τρέχει στο γιατρό για να γίνει καλά.
Αυτό περιμένω κι εγώ, αλλά .......Έχει κανείς όρεξη σε αυτό το τόπικ να μιλήσουμε για τα κακώς κείμενα της Ιατρικής;
Γιατί απομακρυνόμαστε υπερβολικά από τον πρωταρχικό σκοπό του!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
deadhead_pirate
Περιβόητο μέλος
Ο deadhead_pirate αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 5,774 μηνύματα.
25-05-08
00:11
Εχεις γεμίσει ένα ολόκληρο θρεντ, όπου προσπαθείς να στηρίξεις την καλύτερη αποτελεσματικότητα της ομοιοπαθητικής, έναντι της ιατρικής, με διάφορα "επιχειρήματα". Και τώρα λες πως δεν είναι αυτό το θέμα μας, αλλά όλα όσα αμαυρώνουν την εικόνα της ιατρικής. Θέλεις να σου απαριθμήσω μερικούς παράγοντες που αμαυρώνουν την εικόνα της ιατρικής;Το θέμα μας εδώ δεν είναι ποιά προσέγγιση είναι καλύτερη, συμβατική ή εναλλακτική. Το θέμα μας είναι κάθε τι που αμαυρώνει την εικόνα της ιατρικής και πως θα διορθωθει. Δε βλέπω όμως κανέναν από εσάς τους "αντιπροσώπους" της να επικετρώνεται σε αυτό!
1) Αθλιες εγκαταστάσεις στα δημόσια νοσοκομεία
2) Ελλείψεις ιατρικού και νοσηλευτικού και παραϊατρικού προσωπικού σε όλα τα νοσηλευτικά ιδρύματα της χώρας τη στιγμή που τα ποσοστά ανεργίας στο χώρο μας αυξάνονται συνεχώς
3) Ιδιαίτερα χαμηλοί μισθοί ιατρών και νοσηλευτών. Ενας ειδικευόμενος αμοίβεται με 984 ευρώ + 2,84 ευρώ την ώρα στην εφημερία.
4) Απαράδεκτες συνθήκες εργασίας ως προς το ωράριο. Υπάρχουν περιπτώσεις όπου είναι πιθανό να εργάζεσαι συνεχώς επί 48 ώρες χωρίς διάλειμμα για ξεκούραση. Ποιος άλλος δουλεύει έτσι;
5) Τεράστιες αναμονές για ειδικότητα. Για να γίνεις πια ειδικευόμενος φτάνεις στα 30 σου, κι αυτό για ένα 6μηνο σε κανένα κέντρο υγείας.
Γιατί να μη μιλήσουμε και για αυτά λοιπόν; Η μήπως αυτά δεν επηρεάζουν την εικόνα της ιατρικής;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
deadhead_pirate
Περιβόητο μέλος
Ο deadhead_pirate αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 5,774 μηνύματα.
24-05-08
23:53
Ε όχι και επιστήμη η ομοιοπαθητική.Έχουμε δύο επιστήμες με κοινό στόχο: Την ανακούφιση των ασθενών. Καμία από τις δύο δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι έχει την πανάκεια που θα μας γλυτώσει από κάθε αρρώστια. Ώρα για συνεργασία!
Μπορεί κάποτε να γίνει, αλλά θα πρέπει να κυλήσει πάααααααρα πολύ νερό στο αυλάκι για να μιλήσουμε για επιστήμη.
Ας δούμε λίγο τι συμβαίνει γενικότερα με την αύξηση των ηπατικών ενζύμων:
Ας βγάλει ο καθένας τα συμπεράσματά του, ...όπως ακριβώς αναγκάζεται να κάνει και με τις διαγνώσεις των κάθε λογής ιατρών...
Εγώ δεν μίλησα απλά για αυξημένα ηπατικά ένζυμα, κάτι τέτοιο φυσικά και δεν θα μας προβλημάτιζε αν δεν μιλούσαμε για μικρό παιδί και όχι για ενήλικα, όπου όλοι οι παραπάνω λόγοι έχουν αποκλειστεί.
Εγώ μίλησα για τιμές συμβατές με ηπατικό κώμα. Νομίζω ο καθένας μπορεί να κατανοήσει τη διαφορά.
Δεν γνωρίζω τα ποσοστά της έρευνας, και δεν φαντάζομαι να είναι τόσο υψηλά.Φαντάζομαι ότι αυτή τη γραμμή ακολουθεί και η επιμελήτριά σου. Δηλαδή θα αποδείξει ότι σε 5.000 ασθενείς που τους χορηγήθηκαν ομοιοπαθητικά φάρμακα, το 90% παρουσίασε αύξηση των ηπατικών ενζύμων.
Μια τέτοια έρευνα εξάλλου θα βοηθούσε και την ομοιοπαθητική.
Αν υποθέσουμε όμως οτι ένα αντί για 90% το ποσοστό είναι 5%, για εμάς στην ιατρική είναι απίστευτα επικίνδυνο. Γιατί με απλά λόγια αυτό σημαίνει οτι αν έχουμε 100 ασθενείς που υποβάλλονται σε ομοιοπαθητική θεραπεία, οι 5 θα πέσουν σε ηπατικό κώμα.!!!
Αυτό δεν είναι επιθυμητό ποσοστό για την ιατρική.
Οι κλινικές μελέτες για να γίνουν αποδεκτές πρέπει να κουβαλούν στις πλάτες τους πολλά χρόνια έρευνας. Δεν μπορείς να ρισκάρεις με τέτοια προχειρότητα την ανθρώπινη ζωή.Μάλλον όμως δεν έκανες τον κόπο να διαβάσεις το LINK που δώθηκε στο παραπάνω μου quote διότι αναφέρεται σε πολλές τέτοιες εργαστηριακές και κλινικές μελέτες.
Και πραγματικά απορώ; Εσύ προσωπικά θα ήσουν διατεθειμένη να "δοκιμάσεις" μια νέα μέθοδο θεραπείας, απέναντι σε μια πάθηση που η συμβατική ιατρική δεν αφήνει περιθώρια θνητότητας;
Υπάρχουν βέβαια ασθένειες που η ιατρική δεν μπορεί να ισχυριστεί οτι μπορούν να ιαθούν με πλήρη αποτελεσματικότητα, αλλά μήπως μπορεί η ομοιπαθητική;
Και πως είσαι τόσο βέβαιη οτι ο ομοιοπαθητικός σου, έκρινε ορθά οτι όντως έπρεπε να πάρεις φάρμακα;Πολύ σωστά! Εξάλλου όπως έχω πει χιλιάδες φορές δεν είμαι προσωπικά ούτε Ομοιοπαθητικός, ούτε Συμβατικός Ιατρός, είμαι μόνο εν δυνάμει ασθενής (ΦΤΟΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥ!!!!! ) και το μόνο συμφέρον που έχω είναι ΚΑΘΕ ιατρική προσέγγιση να αποδίδει για τον ασθενή τα μέγιστα!
Προσωπικά, ο ομοιοπαθητικός μου, μας έχει δώσει επανειλημμένα συμβατικά φάρμακα όταν το έκρινε σκόπιμο...
Και αφού δεν μπορείς να βγάλεις ασφαλή συμπεράσματα, πως επιλέγεις κάτι τόσο καινούργιο και όχι δοκιμασμένο, πολύ περισσότερο όταν αυτός που προσπαθεί να το εφαρμόσει μπορεί να είναι και η κυρά μας η μαμή;
Anyway η ζωή του καθενός είναι στα χέρια του.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
deadhead_pirate
Περιβόητο μέλος
Ο deadhead_pirate αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 5,774 μηνύματα.
23-05-08
00:41
Ιζι, θα πω κάτι που το έχω ξαναπεί πολλές φορές.Αγαπητέ Ανδρέα, δεν διαφωνώ σχεδόν σε τίποτα από αυτά που γράφεις και καταλαβαίνω πολύ καλά πόσο δύσκολο είναι το έργο ενός ιατρού, όμως τόνισα πως δεν αναφέρομαι ειδικά στη συγκεκριμένη περίπτωση που έθιγε εκείνο το θέμα.
Ακόμα όμως κι αν μιλήσουμε για το συγκεκριμένο περιστατικό, κανείς δε συμβούλεψε τη μητέρα να μην ακούσει τον παιδίατρό της. ..Δυστυχώς όμως κανείς δε θα μπορούσε να είναι και σίγουρος ότι όσα της λέει αυτός ο ένας παιδίατρος, είναι απαραίτητα και τα σωστά...
Θα σε παρότρυνα να ξαναδιαβάσεις το θέμα από την αρχή και να λάβεις υπ' όψιν σου την κακή πρώτη διάγνωση, την αγωνία της μητέρας, τη δυσπιστία της προς τους γιατρούς που συμβουλεύτηκε, την προτροπή να πάρει κι άλλες (συμβατικές) γνώμες και την αφοπλιστική της απάντηση όταν της πρότεινα να ρωτήσει το γιατρό της, για την Ομοιοπαθητική:
Όλα αυτά κάτι δείχνουν κι αυτό είναι ότι οι άνθρωποι έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους προς τους ιατρούς, όχι την Ιατρική. Όπως ανέφερα και σε εκείνο το θέμα, άντε και συλλέγεις τρεις, τέσσερις, δέκα συμβατικές ή μη ιατρικές γνώμες. Με ποιο κριτήριο θα τις κρίνεις; Και πόσο επικίνδυνο είναι τελικά να επιλέξεις ποια διάγνωση είναι η σωστή;
Σε καμία περίπτωση δεν υποστηρίζω ότι η ομοιοπαθητική ή όποια άλλη εναλλακτική προσέγγιση θα είχε οπωσδήποτε αποτέλεσμα! Ούτε έχω κάποιο προσωπικό όφελος να υποστηρίξω τη μια ή την άλλη προσέγγιση μονοδιάστατα. Το σίγουρο είναι ότι σε μια δεδομένη περίπτωση στη ζωή μου, αν δεν είχα πάρει άμεσα μια δεύτερη γνώμη (ασχέτως αν μιλάμε για ομοιοπαθητική ή συμβατική ιατρική) και αν δεν είχα αξιολογήσει ως πιο "σοβαρή" τη δεύτερη γνώμη, τώρα θα κοιτούσα τα ραδίκια ανάποδα... Θα μπορούσε φυσικά να έχει συμβεί και το αντίστροφο και η πρώτη γνωμάτευση να ήταν η σωστή. Πάλι θα κοιτούσα τα ραδίκια ανάποδα... Τι μας μένει λοιπόν; Να πιστέψουμε στη μοίρα ή να σπουδάσουμε όλοι ιατρική;
Το μόνο που υποστηρίζω είναι πως η συμβατική ιατρική θα πρέπει να ανοίξει λίγο περισσότερο τους ορίζοντές της και να μελετήσει πέρα από οικονομικά συμφέροντα κάθε μορφή ίασης που έχει κάτι να προσφέρει, πριν τη χαρακτηρίσει αμφιβόλου προέλευσης και ...ματζούνι.
Για μένα η Ιατρική είναι ΜΙΑ και περικλείει κάθε μέθοδο από την οποία μπορεί να ωφεληθεί ο ασθενής. Για σας δυστυχώς η Ιατρική είναι μια αλλά μόνο αυτή που δέχεστε εσείς
Εφ' όσον καμία ιατρική προσέγγιση δεν μπορεί να εγγυηθεί 100% ίαση σε όλες τις περιπτώσεις, γιατί να εμπιστευτώ τη μια ή την άλλη; Με ποιό κριτήριο και ποιό σκεπτικό άλλο από αυτό που θέλουν να επιβάλλουν οι ισχυρές φαρμακοβιομηχανίες;
Όταν μιλάμε για ιατρικό σφάλμα τότε "οι γιατροί είναι άνθρωποι". Όταν μιλάμε για ομοιοπαθητικό σφάλμα (δύσκολο μια που δεν έχουν παρενέργειες τα ομοιοπαθητικά) τότε μιλάμε για "τσαρλατάνους".
Όταν μιλάμε για θάνατο μετά από αδυναμία της Ιατρικής, "έγινε ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατό". Αν μιλήσουμε για θάνατο από οποιαδήποτε εναλλακτική μέθοδο, τότε θα πρόκειται για αγύρτες;
Something doesn't add up here...
Η ιατρική κοινότητα είναι ανοιχτή σε νέες ιδέες, θεραπείες, αντιμετωπίσεις και έχει πολύ πιο ανοιχτούς ορίζοντες από όσο φαντάζεσαι. Δεν μπορεί όμως έτσι εύκολα και τόσο γρήγορα και απλά να δεχθεί τακτικές διαφορετικές από αυτές που ισχύουν μέχρι σήμερα, πριν περάσει ο απαιτούμενος χρόνος. Δεν μπορούμε ξαφνικά να πούμε οτι από αύριο καταργούμε τον τρόπο που αντιμετωπίζαμε την παθολογία μέχρι σήμερα και θα χρησιμοποιούμε πλέον νέες τεχνικές.
Είναι πολύ πιθανό να γίνει κάποτε, αλλά ακόμα δεν μπορεί να γίνει.
Χρησιμοποιείς επανειλημμένως σκληρές εκφράσεις κι όμως είναι τόσο άδικο πολλές φορές για μερικούς. Μιλάς συνεχώς για φαρμακοβιομηχανίες που καθορίζουν την πορεία μιας θεραπείας, λες και αν εφαρμοστεί εξ ολοκλήρου μια εναλλακτική μορφή θεραπείας, δεν θα υπάρχουν φαρμακοβιομηχανίες. Τίποτα δεν θα αλλάξει. Μη σου πω οτι οι ίδιες φαρμακοβιομηχανίες που παράγουν τα σημερινά προϊόντα, είναι έτοιμες ήδη να πλασάρουν "εναλλακτικά" φάρμακα.
Πάλι το ίδιο θα γίνει λοιπόν. Σε μερικές περιπτώσεις μάλιστα, γίνεται ήδη σε τόσο μεγάλο βαθμό που πολλοί αναρωτιούνται αν η εμφάνιση των εναλλακτικών θεραπειών, έχει να κάνει μόνο και μόνο με το μοίρασμα της πίτας.
Το ιατρικό λάθος, πρώτος εγώ το καταδικάζω, και το έχω κάνει πολλές φορές.
Υπάρχουν πολλές φορές, όμως που πράγματι η ιατρική δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Δεν είμαστε ούτε μάγοι, ούτε Θεοί και δεν φταίμε εμείς γι αυτό.
Δυστυχώς, η αφορμή για να απαντήσω σε αυτό το ποστ είναι πολύ δυσάρεστη και καταρρίπτει το μύθο οτι τα ομοιοπαθητικά φάρμακα δεν προκαλούν παρενέργειες. Λίγες ώρες πριν, στα Ε.Ι., προσήλθε παιδί 8 ετών με χρόνιο βρογχικό άσθμα, για το ποίο οι γονείς του το παρακολουθούσαν με τη βοήθεια και τη συμβολή ομοιοπαθητικού. Μέχρι σήμερα δεν έιχαν συμβουλευτεί ποτέ τους συμβατικό γιατρό, ώσπου τους ανησύχησε κάποιος υψηλός πυρετός επίμονος, σε συνδυασμό με γενικότερη καταβολή, και φυσικά αναπνευστική δυσχέρεια.
Η εικόνα του παιδιού, ώρα με την ώρα χειροτέρευε. Καταφέραμε να ελέγξουμε την αναπνευστική δυσχέρεια, και μόλις η επιμελήτρια άκουσε για ομοιοπαθητική θεραπεία, είπε να πάρουμε αίμα για έλεγχο ηπατικών ενζήμων. Μου έκανε τρομερή εντύπωση γιατί δεν μπορούσα να φανταστώ τι μπορεί να υποπτευόταν. Το αποτέλεσμα ήταν οτι το παιδί εμφάνιζε υψηλότατες τιμές ηπατικών ενζήμων, και αν δεν είχαμε δράσει αμέσως θα ήταν μισό βήμα πριν το ηπατικό κώμα !!!
Αργότερα η επιμελήτρια μου είπε οτι βρίσκεται στα μέσα μιας εργασίας η οποία καταδεικνύει ακριβώς αυτή τη συχνότητα της αύξησης των ηπατικών ενζύμων σε ασθενείς που υποβάλλονται σε ομοιοπαθητικές θεραπείες. Εμεινα με ανοιχτό το στόμα, και το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα, ήταν να το αναφέρω εδώ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
deadhead_pirate
Περιβόητο μέλος
Ο deadhead_pirate αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 5,774 μηνύματα.
21-05-08
20:05
Ελικρινά, δεν καταλαβαίνω το ποστ σου.Μεταφέρω κείμενο από άλλο θέμα ώστε να μη βγαίνουμε off-topic:
Άσχετα με τη συγκεκριμένη περίπτωση που μπορεί πράγματι να μην υπάρχει άλλος τρόπος αντιμετώπισης και επειδή το σχόλιό σου δεν το ταυτίζω με σένα αλλά με την τυπική απάντηση που δίνει η συμβατική ιατρική και κατ' επέκταση όλοι οι συμβατικοί γιατροί, λες και κρατάτε στα χέρια σας τη μια και μοναδική universal αλήθεια, θεωρώ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ αυτού του είδους τον ψυχολογικό εκβιασμό: "ρισκάρεις τη ζωή του παιδιού σου", με δεδομένο ότι η ιατρική όπως την ξέρουμε δεν έχει θεραπείες που αποδίδουν για όλα και (όπως έχεις άλλωστε παραδεχτεί και εσύ ο ίδιος), δεν είναι όλοι οι επιστήμονες καλοί και σωστοί.
Στην πραγματικότητα αυτό που μας λέτε (τονίζω μιλάω ειδικά για περιπτώσεις στις οποίες η συμβατική ιατρική σηκώνει τα χέρια ψηλά), αυτό που μας λέτε είναι: Αφου θα πάτε που θα πάτε στον τάφο, προτιμήστε εμάς που έχουμε και τη βούλα της καταξίωσης!
Ποιό είναι το κριτήριο τελικά που καθορίζει την αξιόπιστη προέλευση; Το αδίστακτο κατεστημένο;
Εγώ μιλάω για κάτι πολύ συγκεκριμένο (αναπνευστική δυσχέρεια - δύσπνοια, και αντιμετώπιση αυτής), κι εσύ αναφέρεσαι σε εντελώς θεωρητικές και γενικές έννοιες.
Δηλαδή, σε μια μητέρα που αρνείται να ακολουθήσει αυτές τις οδηγίες, και ψάχνει μαντζούνια και άλλου είδους τρόπους, τι θα πρέπει να πω;
Ποιος θα έχει την ευθύνη για ότι γίνει;
Ισι, δεν είναι αστείο αυτό το θέμα, έχουν χαθεί παιδιά έτσι. Χάνονται κάθε μέρα.
Δεν παίρνω πίσω ότι έχω πει και εσύ αναφέρεις, όμως το να τα συσχετίζεις με τη συγκεκριμένη αναφορά μου και να το χαρακτηρίζεις μάλιστα και "ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ", είναι ατυχές. Οπως επίσης και όλοι αυτοί οι χαρακτηρισμοί. Είναι άδικο να παλεύουμε τόσες ώρες μέσα στα ιατρεία και να δεχόμαστε τόσες επιθέσεις. Είναι άδικο να σώζεις τόσες ζωές, και να σε κατηγγορούν επειδή δεν μπορείς να τις σώσεις όλες.
Αλήθεια, εσύ μπορείς να αναλάβεις την ευθύνη, αν εγώ αρχίσω να λέω στους ασθενείς μου, οτι η συμβατική ιατρική δεν μπορεί να δώσει λύση στο πρόβλημά σας, άρα λοιπόν εγκαταλείψτε την και ψάξτε άλλου είδους θεραπείες.
Θα μπορούσα να πω στη συγκεκριμένη μητέρα, οτι καλά κάνεις και ψάχνεις κι άλλους τρόπους για να σταματήσει ο βήχας του παιδιού σου. Βέβαια, μπορεί το βράδυ να σου κάνει δύσπνοια και να το χάσεις, αλλά αν το πείραμα πετύχει, θα έχουμε καταρρίψει το ιατρικό κατεστημένο.
Μπορώ να το πω αυτό;
Ιζι, το έχω ξαναπεί. Το να κλείνεις τα μάτια και τα αυτιά στις εξελίξεις τις επιστήμης είναι οπισθοδρόμηση. Δεν αντιλέγω οτι κάποια στιγμή, ίσως η ιατρική όλη να βασίζεται σε θεωρίες παρόμοιες με αυτές που στηρίζεις εσύ. Ομως θα πρέπει να καταλάβεις οτι ΣΗΜΕΡΑ εγώ παίρνω πάνω μου την ευθύνη πολλών ανθρώπινων ζωών, και μάλιστα εδώ και λίγους μήνες μικρών παιδιών.
Δεν έχω λοιπόν το δικαίωμα να παίρνω τέτοια ρίσκα.
Η συμβατική ιατρική, πράγματι δεν έχει λύσεις για όλα.
Για όσα όμως δεν έχει λύσεις, κανείς δεν θα πει με τόσο κατηγορηματικό τρόπο, οτι "ρισκάρεις μια ζωή"
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.