Heptamer
Δραστήριο μέλος
Ο Heptamer αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Ιδιωτικός υπάλληλος και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 690 μηνύματα.
23-01-22
22:26
Όση σαπιλα / δυσωδία και να ξεμπροστιαστει, πάντα θα υπάρχει άλλη τόση κρυμμένη που θα αναπληρώνει το κενό, ώστε όλα (φαινομενικά) να αλλάζουν κι όλα τελικά ίδια να μένουν. Είναι δομικό το θέμα.
Η δε δημιουργία ενοχών / στίγματος και εύκολων / άσκεφτων χαρακτηρισμων σε όσους δε συμπλέουν με τα δικά μας (δικαιωματιστικα) αυτονοητα είναι εκτός πραγματικότητας και λογικής.
Νισαφι πια με τις δικαιωματιστικες μονόπλευρες κορόνες που κινδυνεύουν να ενοχοποιήσουν μέχρι και το αθώο κοίταγμα.
Πέρα από το δικαίωμα να πηγαίνεις όπου θέλεις και να κάνεις ότι θέλεις, υπάρχει και η υποχρέωση της προστασίας του εαυτού - πράγμα εξόχως κρίσιμο σε μια ατελή κοινωνία που δε μπορεί να το κάνει αυτό για σένα.
Δεν υπάρχουν μόνο δικαιώματα, μα και υποχρεώσεις (απέναντι και στον εαυτό).
Στην εποχή μας ανθεί και προωθείται ο - καλος μα και ο κακός εννοούμενος - "δικαιωματισμος". Φωτίζεται υπέρμετρα το δικαίωμα, που θεωρούμε πως κατισχύει των πάντων, ακόμα και της άγνοιας κινδυνου. Αλλά ξεχνάμε πως όλα αυτά επιχειρώνται να εφαρμοστούν σε έναν κόσμο σκληρό, ανέτοιμο, απροετοίμαστο, αμεταρρυθμιστο να υποδεχθεί τις δικαιωματιστικες μας γενναιότητες. Νομίζουμε πως αρκεί η επίκληση ή η θεσπιση ενός δικαιώματος και τα πάντα είναι οκ. Θα είναι οκ, όταν συγχρόνως υπάρχει και το αντίστοιχο γόνιμο έδαφος (νοοτροπία/ηθική - και όχι απλά μόνο "προοδευτικοί" νόμοι) για να υποστηριχθεί όλο αυτό.
Μέχρις ότου και εάν και εφόσον γίνει ποτέ αυτό, η σημαία του φωνασκουντος δικαιώματος θα είναι άχρωμο, σκισμένο πανι. Δε χτίζεις ορόφους πάνω σε σαθρά θεμέλια. Ενισχύεις κατάλληλα τα τελευταία, ώστε να αντέξουν τις προσθήκες σου. Το δικαίωμα να μη φοβάσαι δε σε προστατεύει από το φόβο ή το κακό. Σε προστατεύει μόνο η προσοχή σου. Όσο η κοινωνία δε μπορεί να σου το προστατέψει επαρκώς το δικαίωμα σου να μη νιώθεις φόβο, το κάνεις εσύ για σένα, ασκώντας το με προσοχή και σύνεση και όχι με έπαρση, αλαζονεία, άγνοια.
Η δε δημιουργία ενοχών / στίγματος και εύκολων / άσκεφτων χαρακτηρισμων σε όσους δε συμπλέουν με τα δικά μας (δικαιωματιστικα) αυτονοητα είναι εκτός πραγματικότητας και λογικής.
Νισαφι πια με τις δικαιωματιστικες μονόπλευρες κορόνες που κινδυνεύουν να ενοχοποιήσουν μέχρι και το αθώο κοίταγμα.
Πέρα από το δικαίωμα να πηγαίνεις όπου θέλεις και να κάνεις ότι θέλεις, υπάρχει και η υποχρέωση της προστασίας του εαυτού - πράγμα εξόχως κρίσιμο σε μια ατελή κοινωνία που δε μπορεί να το κάνει αυτό για σένα.
Δεν υπάρχουν μόνο δικαιώματα, μα και υποχρεώσεις (απέναντι και στον εαυτό).
Στην εποχή μας ανθεί και προωθείται ο - καλος μα και ο κακός εννοούμενος - "δικαιωματισμος". Φωτίζεται υπέρμετρα το δικαίωμα, που θεωρούμε πως κατισχύει των πάντων, ακόμα και της άγνοιας κινδυνου. Αλλά ξεχνάμε πως όλα αυτά επιχειρώνται να εφαρμοστούν σε έναν κόσμο σκληρό, ανέτοιμο, απροετοίμαστο, αμεταρρυθμιστο να υποδεχθεί τις δικαιωματιστικες μας γενναιότητες. Νομίζουμε πως αρκεί η επίκληση ή η θεσπιση ενός δικαιώματος και τα πάντα είναι οκ. Θα είναι οκ, όταν συγχρόνως υπάρχει και το αντίστοιχο γόνιμο έδαφος (νοοτροπία/ηθική - και όχι απλά μόνο "προοδευτικοί" νόμοι) για να υποστηριχθεί όλο αυτό.
Μέχρις ότου και εάν και εφόσον γίνει ποτέ αυτό, η σημαία του φωνασκουντος δικαιώματος θα είναι άχρωμο, σκισμένο πανι. Δε χτίζεις ορόφους πάνω σε σαθρά θεμέλια. Ενισχύεις κατάλληλα τα τελευταία, ώστε να αντέξουν τις προσθήκες σου. Το δικαίωμα να μη φοβάσαι δε σε προστατεύει από το φόβο ή το κακό. Σε προστατεύει μόνο η προσοχή σου. Όσο η κοινωνία δε μπορεί να σου το προστατέψει επαρκώς το δικαίωμα σου να μη νιώθεις φόβο, το κάνεις εσύ για σένα, ασκώντας το με προσοχή και σύνεση και όχι με έπαρση, αλαζονεία, άγνοια.