dooo
Διακεκριμένο μέλος
Η dooo αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 46 ετών. Έχει γράψει 7,956 μηνύματα.
09-06-08
11:44
Επειδή ένα παιδί ανατρέπει τις ισορροπίες.Το ίδιο αγαπητέ μου Λόρυ, διακρίνω (ας μου επιτραπεί το θάρρος) και στις απαντήσεις της dooo. Γιατί τελικά ο γάμος να είναι ένας τόσο αποτυχημένος θεσμός, μια αρένα, μια σύγκρουση...(συγνώμη, μιλάω κι από προσωπική εμπειρία, που υπήρξε ιδιαίτερα οδυνηρή); Γιατί τελικά όλοι εκεί καταλήγουμε;
Επειδή ένα παιδί σε αναγκάζει να αλλάξεις τον τρόπο ζωής.
Επειδή αυτό είναι τόσο δύσκολο, που αν δε το έχει ζήσει κανείς, δε το καταλαβαίνει (δε το λέω σε σένα Χαούλη ΠΟΠ, εσύ τα πέρασες αυτά).
Επειδή σε περιπτώσεις "στρίμωξης", ο καθείς αντιδρά σύμφωνα με τη προσωπικότητά του: οι δυναμικοί συγκρούονται, οι πιο ήπιοι κλείνονται στο καβούκι τους κι αποχωρούν.
Αλίμονο αν κρίναμε τη συνέχεια ενός γάμου από τις πρώτες δυσκολίες.
Για μένα ένας γάμος θα είναι αποτυχημένος όταν υπάρχει εγωισμός. Ο θεσμός του γάμου δεν θα αποτύχει όμως από αυτό.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
dooo
Διακεκριμένο μέλος
Η dooo αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 46 ετών. Έχει γράψει 7,956 μηνύματα.
06-06-08
12:42
κουεδίνο μου, διάβαζα τα όσα έγραψες και έκανα την εξής σκέψη:
αν όντως η κοινή διαδρομή είναι δεδομένη, τότε πρέπει κάποιες φορές να περιορίσεις την δική σου ορμή, γιατί πολύ απλά ο άλλος δεν χωράει! Ναι, θα νιώθεις καταπιεσμένη, αλλά για πόσο? πειράζει να νιώσεις καταπιεσμένη 2-3 μέρες ας πούμε, μέχρι να καταλαγιάσει το θέμα και να συζητηθεί υπό διαφορετικές συνθήκες?
Επειδή βρίσκομαι στον αντίποδά σου, σε ότι αφορά τους άντρες μας, σε διαβεβαιώ ότι η δικιά μου θέση είναι πιο δύσκολη...γιατί είναι πιο δύσκολο να ξέρεις ότι κάνεις πίσω, αλλά ο άλλος δεν ανταποκρίνεται.
Δεν ξέρω αν με πιάνς, αλλά πιστεύω ότι εσύ έχεις περισσότερα περιθώρια για κρατήματα ορμής...εγώ πρέπει να βάζω περισσότερη ψυχική δύναμη, μιας και ο σύζυγος είναι strong-minded και αρκετά "δυναμικός". Εμένα δεν παίζει το "οκ, εσύ ξέρεις καλύτερα". Ποτέ δεν το έχω ακούσει, για πράγματα που έχω δίκιο, και ούτε πρόκειται να το ακούσω ποτέ.
Και στη τελική... τώρα που είμαστε τρεις (κι εσύ, κι εγώ), τώρα είναι η ώρα για κρατήματα. Όταν είμασταν δύο, ας μας έλεγαν και Ρόουζ.
αν όντως η κοινή διαδρομή είναι δεδομένη, τότε πρέπει κάποιες φορές να περιορίσεις την δική σου ορμή, γιατί πολύ απλά ο άλλος δεν χωράει! Ναι, θα νιώθεις καταπιεσμένη, αλλά για πόσο? πειράζει να νιώσεις καταπιεσμένη 2-3 μέρες ας πούμε, μέχρι να καταλαγιάσει το θέμα και να συζητηθεί υπό διαφορετικές συνθήκες?
Επειδή βρίσκομαι στον αντίποδά σου, σε ότι αφορά τους άντρες μας, σε διαβεβαιώ ότι η δικιά μου θέση είναι πιο δύσκολη...γιατί είναι πιο δύσκολο να ξέρεις ότι κάνεις πίσω, αλλά ο άλλος δεν ανταποκρίνεται.
Δεν ξέρω αν με πιάνς, αλλά πιστεύω ότι εσύ έχεις περισσότερα περιθώρια για κρατήματα ορμής...εγώ πρέπει να βάζω περισσότερη ψυχική δύναμη, μιας και ο σύζυγος είναι strong-minded και αρκετά "δυναμικός". Εμένα δεν παίζει το "οκ, εσύ ξέρεις καλύτερα". Ποτέ δεν το έχω ακούσει, για πράγματα που έχω δίκιο, και ούτε πρόκειται να το ακούσω ποτέ.
Και στη τελική... τώρα που είμαστε τρεις (κι εσύ, κι εγώ), τώρα είναι η ώρα για κρατήματα. Όταν είμασταν δύο, ας μας έλεγαν και Ρόουζ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
dooo
Διακεκριμένο μέλος
Η dooo αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 46 ετών. Έχει γράψει 7,956 μηνύματα.
06-06-08
09:35
δεν υφίσταται καν το "ποιος θα μεγαλώνει τα παιδιά". Εννοείται ότι και οι δύο μαζί.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.