parafernalia
Περιβόητο μέλος
Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,893 μηνύματα.
03-05-22
14:39
Αν είμαι εγώ εκτός τόπου και χρόνου φίλε άσε να το κρίνει ο ίδιος ο χρόνος.Ρε φίλε εισαι εκτος τοπου και χρονου δεν θα μπώ στο τρυπάκι σου. Απλα αμα σε εξοργιζουν οι βλακειες οπως έγραψες... πιο πάνω , ειναι απλο , σταμάτα να τις γράφεις. Ελεος με το μπουφο πας να τον δικαιολογησεις κιολας. Και αν ηταν κ κάνας άλλος δεν θα τον ρουφιανευε απλώς θα του εριχνε κ 2-3 ψιλές μπας κ συνέλθει. Το πιασες ; φιλάρακι....
Δεν καταλαβαίνεις τι γράφω, ίσως δεν διαβάζεις καν.
Δεν πρόκειται να απολογηθώ για σένα, ούτε για τον κάγκουρα.
Το γλυκαίνεις τώρα γιατί είσαι καλό κορίτσι.Να σ' εξοργίζει τέτοιου είδους περιστατικό εννοούσα, Νίκο...
Ένα περιστατικό κακοποθητικής συμπεριφοράς που να ήσουν παρών. Αυτό εννοούσα...
Και δεν είναι...μίσος, όλο αυτό. Είναι γραπτός λόγος. Οπότε, και πιο εύκολα παρεξηγήσιμος...
parafernalia
Περιβόητο μέλος
Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,893 μηνύματα.
03-05-22
13:31
Έτσι όπως τα γράφετε νομίζω πως αν τον λέγανε Πισπιρίγκο θα τον είχατε κάψει με οξύ και θα ρίχνατε τα εντόσθιά του να τα φάνε τα σκυλιά.
Κοινωνικός κανιβαλισμός λέγεται αυτό και σας το λέει κάποιος που ούτε καν τρώει ζώα.
Ενώ λοιπόν όλα τα κορίτσια που απαντήσατε είστε τα καλύτερα που υπάρχουν και κανένας δεν μπορεί να σας αμφισβητήσει ηθικά, σας πιάνει ο οίστρος και δεν προσέχετε τις λεπτομέρειες με αποτέλεσμα να πέφτετε σε λογικά σφάλματα.
Κατ' αρχήν, είναι ξεκάθαρο ότι δεν υπάρχει πρόθεση κακοποίησης του ζωντανού αλλά απομάκρυνσής του. Η κλοτσιά δεν χτυπάει αλλά σπρώχνει με το "πλασέ" που λέμε ποδοσφαιρικά. Αν ήθελε να το κλωτσήσει βίαια θα του τράβαγε ένα μίτο κουντουπιέ και θα το έστελνε χιλιόμετρα μακριά.
Μία δεύτερη λεπτομέρεια φαίνεται στην προσπάθεια να δελεάσει το δεύτερο γατάκι, ρίχνει την μαρίδα χάμω (προφανώς προς στα βότσαλα και όχι τη θάλασσα) για να κατεβεί μόνη της προς τα εκεί και να την πιάσει.
Άρα η κυρία Σταματίνα που έκανε την καταγγελία ψεύδεται όταν λέει ότι ο κατηγορούμενος κατάφερε να κλωτσήσει και να ρίξει το γατί στη θάλασσα!
Μήπως η κυρία είναι μέλος της ΔΑΠ ή της πολιτικής προστασίας και θέλει να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη με ειδήσεις τύπου Πισπιρίγκου;
Το να μην καταλαβαίνει κάποιος ότι η πολιτισμένη κοινωνία φαίνεται στην αντίδραση στη βία το καταλαβαίνω. Αλλά να γράψετε ότι το ρουφιανιλίκι είναι ηθικά σωστό και πρέπον με ξεπερνάει.
Κοινωνικός κανιβαλισμός λέγεται αυτό και σας το λέει κάποιος που ούτε καν τρώει ζώα.
Ενώ λοιπόν όλα τα κορίτσια που απαντήσατε είστε τα καλύτερα που υπάρχουν και κανένας δεν μπορεί να σας αμφισβητήσει ηθικά, σας πιάνει ο οίστρος και δεν προσέχετε τις λεπτομέρειες με αποτέλεσμα να πέφτετε σε λογικά σφάλματα.
Κατ' αρχήν, είναι ξεκάθαρο ότι δεν υπάρχει πρόθεση κακοποίησης του ζωντανού αλλά απομάκρυνσής του. Η κλοτσιά δεν χτυπάει αλλά σπρώχνει με το "πλασέ" που λέμε ποδοσφαιρικά. Αν ήθελε να το κλωτσήσει βίαια θα του τράβαγε ένα μίτο κουντουπιέ και θα το έστελνε χιλιόμετρα μακριά.
Μία δεύτερη λεπτομέρεια φαίνεται στην προσπάθεια να δελεάσει το δεύτερο γατάκι, ρίχνει την μαρίδα χάμω (προφανώς προς στα βότσαλα και όχι τη θάλασσα) για να κατεβεί μόνη της προς τα εκεί και να την πιάσει.
Άρα η κυρία Σταματίνα που έκανε την καταγγελία ψεύδεται όταν λέει ότι ο κατηγορούμενος κατάφερε να κλωτσήσει και να ρίξει το γατί στη θάλασσα!
Μήπως η κυρία είναι μέλος της ΔΑΠ ή της πολιτικής προστασίας και θέλει να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη με ειδήσεις τύπου Πισπιρίγκου;
Το να μην καταλαβαίνει κάποιος ότι η πολιτισμένη κοινωνία φαίνεται στην αντίδραση στη βία το καταλαβαίνω. Αλλά να γράψετε ότι το ρουφιανιλίκι είναι ηθικά σωστό και πρέπον με ξεπερνάει.
parafernalia
Περιβόητο μέλος
Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,893 μηνύματα.
02-05-22
22:26
Ωραία, άρα το συμπέρασμα είναι ότι είστε υπέρ.
Δεν εκπλήσσομαι, το περίμενα.
Φυσικά και είναι κατακριτέο αυτό που έκανε ο κάγκουρας, δεν το συζητάμε. Θα έπρεπε όμως κάποιος εκείνη τη στιγμή να του πει, ρε μαλάκα τι κάνεις; Η άλλη γελούσε δίπλα του. Να μην φάνε κι αυτοί ένα προστιματάκι για συνέργεια σε κακοποίηση;
Το δικαίωμα στην αντιδικία θα έπρεπε να διαρκεί όσο η ίδια η επίθεση. Μετά, η πράξη αντεκδίκησης δεν σωφρονεί κανέναν. Μα εντελώς κανέναν. Το μόνο που καταφέρνει είναι να κάνει κάποιους να βρίζουν τους ευαιρέθιστους πολίτες και τους υπέρμαχους της ηθικής αμεμπτότητος, όταν ταυτόχρονα στήνουν κώλο στον κάθε "βιαστή" πολιτικό.
Ρουφιανιλίκη, φλούφλικη, μικροαστική συνείδηση και ορμόνες στο κόκκινο. Κοινωνικός κανιβαλισμός.
Δεν εκπλήσσομαι, το περίμενα.
Φυσικά και είναι κατακριτέο αυτό που έκανε ο κάγκουρας, δεν το συζητάμε. Θα έπρεπε όμως κάποιος εκείνη τη στιγμή να του πει, ρε μαλάκα τι κάνεις; Η άλλη γελούσε δίπλα του. Να μην φάνε κι αυτοί ένα προστιματάκι για συνέργεια σε κακοποίηση;
Το δικαίωμα στην αντιδικία θα έπρεπε να διαρκεί όσο η ίδια η επίθεση. Μετά, η πράξη αντεκδίκησης δεν σωφρονεί κανέναν. Μα εντελώς κανέναν. Το μόνο που καταφέρνει είναι να κάνει κάποιους να βρίζουν τους ευαιρέθιστους πολίτες και τους υπέρμαχους της ηθικής αμεμπτότητος, όταν ταυτόχρονα στήνουν κώλο στον κάθε "βιαστή" πολιτικό.
Ρουφιανιλίκη, φλούφλικη, μικροαστική συνείδηση και ορμόνες στο κόκκινο. Κοινωνικός κανιβαλισμός.
parafernalia
Περιβόητο μέλος
Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,893 μηνύματα.
02-05-22
16:06
Με αφορμή το χθεσινό περιστατικό όπου κάγκουρας κλώτσησε γατάκι να το πετάξει στη θάλασσα αφού πρώτα προσπάθησε να το δελεάσει με φαγητό, θα κάνατε κι εσείς αυτό που έκανε η Stamatina Stamatakou; Δηλαδή να τον καταδώσετε στη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος;
Προσωπικά όχι. Θεωρώ η κ. Σταματάκου προκαλεί μεγαλύτερη αρνητικότητα και πλήγμα στην κοινωνία αφού τέτοιου είδους στάση διαφαίνεται πως είναι μια συμπεριφορά ρουφιάνου.
Το ηθικό δίλημμα εδώ είναι η ατιμωρησία. Είναι δυνατόν να μένουν τέτοιες συμπεριφορές ατιμώρητες; Η απάντηση μπορεί να δοθεί μόνο με ποσοτικά κριτήρια.
Ήταν όντως θάλασσα από κάτω ή χαλίκι; Τελικά πνίγηκε το γατάκι; Πόσο δυνατή ήταν η κλωτσιά και πόσο πόνο προκάλεσε;
Τι είναι πιο ωφέλιμο; Να πληρώσει ο κάγκουρας π.χ. 1000 ευρώ πρόστιμο κι αυτό τον κάνει ίσως πιο προσεκτικό ή να επιβραβευτεί το ρουφιανιλίκι και να αρχίσει ο ένας να καταδίδει τον άλλο;
Φυσικά η απάντηση δεν θα ήταν η ίδια αν το γατάκι είχε εξόφθαλμα κακοποιηθεί ή θανατωθεί. Σε αυτή την περίπτωση η πράξη είναι κολάσιμη και το σώμα η απόδειξη. Ίσως τότε η κ. Σταματάκου να είναι ένας ευαισθητοποιημένος άνθρωπος και όχι ρουφιάνος.
Πάλι όμως εγείρονται ηθικά διλήμματα. Τι σημαίνει καταδίκη; Που αποσκοπεί; Πως εξασφαλίζεται η απόδοση δικαιοσύνης; Πως δικαιολογείται σε σχέση με την πραγματικότητα που ζούμε; Ποιος έχει το δικαίωμα να επιβάλλει την καταδίκη; Ποιος είναι ο δικός μας ρόλος και η ευθύνη μας απέναντι στην ατομικότητα του άλλου;
Όπως περιγράφει ο φιλόσοφος Χαν Ραίνερ, στον παρακάτω "σωκρατικό" διάλογο:
Αν ο σοφός γνωρίζει μια αλήθεια επιζήμια για τον κατηγορούμενο, τι θα κάνει;
Θα μείνει σιωπηλός.
Γιατί;
Γιατί η καταδίκη είναι πάντα αδικία και ο σοφός δεν κάνει τον εαυτό του συνεργό σε μια αδικία.
Γιατί λέτε ότι η καταδίκη είναι πάντα αδικία;
Γιατί κανένας άνθρωπος δεν έχει το δικαίωμα να επιφέρει θάνατο σε άλλον άνθρωπο ή να τον κλείσει στη φυλακή.
Η κοινωνία δεν έχει δικαιώματα διαφορετικά από αυτά του ατόμου;
Η κοινωνία, μια συγκέντρωση ατόμων, δεν μπορεί να έχει δικαίωμα που δεν υπάρχει σε κανένα άτομο. Τα μηδενικά, όταν αθροίζονται, όσο πολλά κι αν είναι, πάντα αθροίζονται στο μηδέν.
Δεν είναι η κοινωνία σε κατάσταση αυτοάμυνας απέναντι σε ορισμένους κακοποιούς;
Το δικαίωμα στην αυτοάμυνα διαρκεί μόνο όσο η ίδια η επίθεση.
Θα συμμετάσχει ο σοφός σε μια κριτική επιτροπή;
Θα απαντά πάντα «όχι» στην πρώτη ερώτηση "είναι ο κατηγορούμενος ένοχος;"
Δεν θα είναι αυτή η απάντηση μερικές φορές ψέμα;
Αυτή η απάντηση δεν θα είναι ποτέ ψέμα.
Γιατί;
Η ερώτηση του προέδρου πρέπει να μεταφραστεί ως εξής: «Θέλετε να επιβάλουμε τιμωρία στον κατηγορούμενο;» Και αναγκάζομαι να απαντήσω «όχι», γιατί δεν έχω το δικαίωμα να επιβάλλω τιμωρία σε κανέναν.
Σάλος με περιστατικό κακοποίησης γάτας σε ταβέρνα - Παρέμβαση Θεοδωρικάκου
Σάλο και έντονες αντιδράσεις έχει προκαλέσει ένα βίντεο...
www.zougla.gr
Προσωπικά όχι. Θεωρώ η κ. Σταματάκου προκαλεί μεγαλύτερη αρνητικότητα και πλήγμα στην κοινωνία αφού τέτοιου είδους στάση διαφαίνεται πως είναι μια συμπεριφορά ρουφιάνου.
Το ηθικό δίλημμα εδώ είναι η ατιμωρησία. Είναι δυνατόν να μένουν τέτοιες συμπεριφορές ατιμώρητες; Η απάντηση μπορεί να δοθεί μόνο με ποσοτικά κριτήρια.
Ήταν όντως θάλασσα από κάτω ή χαλίκι; Τελικά πνίγηκε το γατάκι; Πόσο δυνατή ήταν η κλωτσιά και πόσο πόνο προκάλεσε;
Τι είναι πιο ωφέλιμο; Να πληρώσει ο κάγκουρας π.χ. 1000 ευρώ πρόστιμο κι αυτό τον κάνει ίσως πιο προσεκτικό ή να επιβραβευτεί το ρουφιανιλίκι και να αρχίσει ο ένας να καταδίδει τον άλλο;
Φυσικά η απάντηση δεν θα ήταν η ίδια αν το γατάκι είχε εξόφθαλμα κακοποιηθεί ή θανατωθεί. Σε αυτή την περίπτωση η πράξη είναι κολάσιμη και το σώμα η απόδειξη. Ίσως τότε η κ. Σταματάκου να είναι ένας ευαισθητοποιημένος άνθρωπος και όχι ρουφιάνος.
Πάλι όμως εγείρονται ηθικά διλήμματα. Τι σημαίνει καταδίκη; Που αποσκοπεί; Πως εξασφαλίζεται η απόδοση δικαιοσύνης; Πως δικαιολογείται σε σχέση με την πραγματικότητα που ζούμε; Ποιος έχει το δικαίωμα να επιβάλλει την καταδίκη; Ποιος είναι ο δικός μας ρόλος και η ευθύνη μας απέναντι στην ατομικότητα του άλλου;
Όπως περιγράφει ο φιλόσοφος Χαν Ραίνερ, στον παρακάτω "σωκρατικό" διάλογο:
Αν ο σοφός γνωρίζει μια αλήθεια επιζήμια για τον κατηγορούμενο, τι θα κάνει;
Θα μείνει σιωπηλός.
Γιατί;
Γιατί η καταδίκη είναι πάντα αδικία και ο σοφός δεν κάνει τον εαυτό του συνεργό σε μια αδικία.
Γιατί λέτε ότι η καταδίκη είναι πάντα αδικία;
Γιατί κανένας άνθρωπος δεν έχει το δικαίωμα να επιφέρει θάνατο σε άλλον άνθρωπο ή να τον κλείσει στη φυλακή.
Η κοινωνία δεν έχει δικαιώματα διαφορετικά από αυτά του ατόμου;
Η κοινωνία, μια συγκέντρωση ατόμων, δεν μπορεί να έχει δικαίωμα που δεν υπάρχει σε κανένα άτομο. Τα μηδενικά, όταν αθροίζονται, όσο πολλά κι αν είναι, πάντα αθροίζονται στο μηδέν.
Δεν είναι η κοινωνία σε κατάσταση αυτοάμυνας απέναντι σε ορισμένους κακοποιούς;
Το δικαίωμα στην αυτοάμυνα διαρκεί μόνο όσο η ίδια η επίθεση.
Θα συμμετάσχει ο σοφός σε μια κριτική επιτροπή;
Θα απαντά πάντα «όχι» στην πρώτη ερώτηση "είναι ο κατηγορούμενος ένοχος;"
Δεν θα είναι αυτή η απάντηση μερικές φορές ψέμα;
Αυτή η απάντηση δεν θα είναι ποτέ ψέμα.
Γιατί;
Η ερώτηση του προέδρου πρέπει να μεταφραστεί ως εξής: «Θέλετε να επιβάλουμε τιμωρία στον κατηγορούμενο;» Και αναγκάζομαι να απαντήσω «όχι», γιατί δεν έχω το δικαίωμα να επιβάλλω τιμωρία σε κανέναν.
parafernalia
Περιβόητο μέλος
Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,893 μηνύματα.
26-10-11
14:45
Στο παρακάτω video καθηγητής Michael Sandel του πανεπιστημίου Harvard μελέτησε διεξοδικά το δίλημμα που συζητήσαμε.
Ξεκινάει με μία σύντομη εισήγηση των 2 μεγάλων ηθικών φιλοσόφων Jeremy Bentham και Immanuel Kant, τους βασικούς εισηγητές του ωφελιμισμού και της κατηγορικής ηθικής.
Ο ωφελιμισμός μας λέει ότι οι ηθικές αξίες πρέπει να πηγάζουν από τις συνέπειες των πράξεών μας. Σε αυτή τη κατεύθυνση, το τι είναι σωστό εξαρτάται από το τι μεγιστοποιεί το όφελος για την άνθρωπο και την κοινωνία. Στο αντίποδα η κατηγορική ηθική του Καντ μας λέει ότι οι ηθικές αξίες προέρχονται από τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του καθενός ανεξαρτήτως συνεπειών.
Έτσι όπως παρουσιάστηκε στο video (το δίλημμα ξεκινάει γύρω στο 30') δολοφονείται ο νεαρός ναύτης που είχε αρρωστήσει και οι υπόλοιποι κανιβαλίζουν πάνω στο πτώμα του για να παραμείνουν ζωντανοί.
Με βάση τον ωφελιμισμό Bentham, η πράξη ήταν ηθικά σωστή αφού οι επιζώντες είχαν οικογένειες και παιδιά και η σωτηρία τους επιτυγχάνει το μέγιστο δυνατό όφελος. Όμως μπαίνουν σοβαρά ερωτήματα απ' τη πλευρά της κατηγορικής ηθικής:
1. Έχουμε θεμελιώδη δικαιώματα να αφαιρέσουμε μια ανθρώπινη ζωή;
Η απάντηση είναι ότι όλοι πρέπει να μετρούνται ως ίσοι ακόμα και αν στο τέλος κάποιος θυσιάζεται για το γενικό καλό. Θα είχαμε απαντήσει το ερώτημα αν κάναμε μια λοταρία του ποιος θα πεθάνει; Όχι, θα οδηγούμασταν απλά σε νέο ερώτημα:
2. Δικαιολογεί μια δίκαιη διαδικασία το οποιοδήποτε αποτέλεσμα;
Η ένσταση σε αυτό το σημείο είναι ότι η ανθρώπινη ελευθερία παραβιάζεται όταν επιβάλλεται σε αυτήν μία εξωτερική συνθήκη. Θα είχαμε απαντήσει στο ερώτημα αν ο άτυχος ναύτης συμφωνούσε να θυσιαστεί για το κοινό καλό; Όχι, θα οδηγούμασταν σε ένα τρίτο ερώτημα:
3. Ποιο είναι το ηθικό βάρος μιας θυσίας;
Όπως λέει και ο καθηγητής Sandel, αυτή είναι η γοητεία της φιλοσοφίας. Σε βάζει διαρκώς σε σκέψεις ακόμα και για τα πιο συνηθισμένα πράγματα.
Ξεκινάει με μία σύντομη εισήγηση των 2 μεγάλων ηθικών φιλοσόφων Jeremy Bentham και Immanuel Kant, τους βασικούς εισηγητές του ωφελιμισμού και της κατηγορικής ηθικής.
Ο ωφελιμισμός μας λέει ότι οι ηθικές αξίες πρέπει να πηγάζουν από τις συνέπειες των πράξεών μας. Σε αυτή τη κατεύθυνση, το τι είναι σωστό εξαρτάται από το τι μεγιστοποιεί το όφελος για την άνθρωπο και την κοινωνία. Στο αντίποδα η κατηγορική ηθική του Καντ μας λέει ότι οι ηθικές αξίες προέρχονται από τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του καθενός ανεξαρτήτως συνεπειών.
Έτσι όπως παρουσιάστηκε στο video (το δίλημμα ξεκινάει γύρω στο 30') δολοφονείται ο νεαρός ναύτης που είχε αρρωστήσει και οι υπόλοιποι κανιβαλίζουν πάνω στο πτώμα του για να παραμείνουν ζωντανοί.
Με βάση τον ωφελιμισμό Bentham, η πράξη ήταν ηθικά σωστή αφού οι επιζώντες είχαν οικογένειες και παιδιά και η σωτηρία τους επιτυγχάνει το μέγιστο δυνατό όφελος. Όμως μπαίνουν σοβαρά ερωτήματα απ' τη πλευρά της κατηγορικής ηθικής:
1. Έχουμε θεμελιώδη δικαιώματα να αφαιρέσουμε μια ανθρώπινη ζωή;
Η απάντηση είναι ότι όλοι πρέπει να μετρούνται ως ίσοι ακόμα και αν στο τέλος κάποιος θυσιάζεται για το γενικό καλό. Θα είχαμε απαντήσει το ερώτημα αν κάναμε μια λοταρία του ποιος θα πεθάνει; Όχι, θα οδηγούμασταν απλά σε νέο ερώτημα:
2. Δικαιολογεί μια δίκαιη διαδικασία το οποιοδήποτε αποτέλεσμα;
Η ένσταση σε αυτό το σημείο είναι ότι η ανθρώπινη ελευθερία παραβιάζεται όταν επιβάλλεται σε αυτήν μία εξωτερική συνθήκη. Θα είχαμε απαντήσει στο ερώτημα αν ο άτυχος ναύτης συμφωνούσε να θυσιαστεί για το κοινό καλό; Όχι, θα οδηγούμασταν σε ένα τρίτο ερώτημα:
3. Ποιο είναι το ηθικό βάρος μιας θυσίας;
Όπως λέει και ο καθηγητής Sandel, αυτή είναι η γοητεία της φιλοσοφίας. Σε βάζει διαρκώς σε σκέψεις ακόμα και για τα πιο συνηθισμένα πράγματα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
parafernalia
Περιβόητο μέλος
Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,893 μηνύματα.
18-07-11
09:21
Διαφωνώ κάθετα με αυτή τη λογική.
Αυτούς τους συναισθηματικούς παράγονττες δεν μπορείς επ' ουδενί να τους αγνοήσεις.
Μα ακριβώς επειδή κάθε υπόθεση δεν είναι στυγνή λογιστική, ο δικαστής οφείλει να είναι συναισθηματικά ουδέτερος ώστε να είναι σε θέση να κρίνει αντικειμενικά τα συναισθήματα των άλλων.
Αρχική Δημοσίευση από Great Chaos:Προσωπικά, στην συγκεκριμένη περίπτωση θα ψήφιζα υπέρ της αθώωσης του καπετάνιου. Το σκεπτικό που ανέπτυξε κατά την ανακοίνωση της απόφασής του θεωρώ ότι είναι ορθό.
Κι εγώ μάλλον θα αθώωνα τον καπετάνιο (no more blood), αλλά το σκεπτικό περί φυσικής-εξελικτικής ηθικής - να σωθούν οι δυνατοί - είναι καθαρά φασιστικό και εσφαλμένο. Πες π.χ. ότι σαβουριάζουμε στη θάλασσα όλες τις γυναίκες λόγω αδυναμίας στους μυς, πως μετά θα διαιωνιστεί το είδος;
Μας αρέσει η άμεση δημοκρατία αλλά επιζητάμε βαθειά μέσα μας και καπετάνιους που δεν "νίπτουν τα χείρας" τους. Αυτό είναι μια αντίφαση. Το πιο δίκαιο και ηθικό θα ήταν να συμφωνηθεί μια ποσόστωση απ' την αρχή της μορφής: θα σωθούν 2 ή 3 παιδιά, 2 ή 3 γυναίκες, 2 ή 3 άνδρες και να γίνει κλήρωση. Ακόμα πιο ηθικό θα ήταν - για να βάλουμε και την λογική του Πατρεύς μέσα - ο καπετάνιος να είναι ο όγδοος και αφού ρίξει στη θάλασσα τους υπόλοιπους, στο τέλος να πέσει και ο ίδιος.
Τα υπόλοιπα, "αν δεν μείνουν οι δυνατοί, θα πνιγούμε όλοι", είναι ψευτοδιλήμματα που μοιάζουν με εκείνα τα...."αν δεν ψηφίσουμε το μνημόνιο καταστραφήκαμε".
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
parafernalia
Περιβόητο μέλος
Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,893 μηνύματα.
17-07-11
10:31
Ὅσον ἀφορᾷ στὸν καπετάνιο, διαφωνῶ κάθετα. Σύμφωνα μὲ τὶς ἀρχαῖες παραδόσεις τῆς θάλασσας, ὅταν ἕνα πλοῖο βουλιάζῃ, ὅ καπετάνιος ὑποχρεοῦται νὰ θυσιασθῇ μαζὶ μὲ τὸ καράβι του καὶ νὰ ἀφήσῃ τοὺς ἄλλους νὰ σωθοῦν. Μᾶλλον ὁ συγκεκριμένος δὲν κατάλαβε ἀκριβῶς τί ἐσήμαινε νὰ κατέχῃ αὐτὸ τὸ ἀξίωμα...
Πάλι πέφτεις σε δίλημμα. Το καράβει δεν βούλιαζε, θα βούλιαζε απ' την καταιγίδα. Με τον καπετάνιο ζωντανό, θα μπορούσε το καράβι να μην βουλιάξει, διαφορετικά θα επικρατούσε αταξία και όλοι θα πνιγόντουσαν.
Το πρόβλημα στο αρχικό σκεπτικό μου είναι ποιος μπορεί να κρίνει αποτελεσματικά ποιος είναι δυνατός και ποιος όχι, γιατί εκτός απ' τη δύναμη του σώματος υπάρχει και η δύναμη της ψυχής. Αν κρίναμε μόνο με βάση τους μυς, τότε τα γυναικόπαιδα θα έπρεπε να θυσιαστούν πρώτα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
parafernalia
Περιβόητο μέλος
Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,893 μηνύματα.
16-07-11
23:17
Εγώ θα δίκαζα με το εξής σκεπτικό. Αν ο καπετάνιος ήταν άξιος και δυνατός αρκετά για να βρίσκεται ανάμεσα στους 7 που τράβηξαν το κουπί μέχρι τέλους και όσοι επιλέχθηκαν ήταν όντως οι δυνατότεροι στην κωπηλασία, θα τον απάλλασσα. Σε αντίθετη περίπτωση θα τον καταδίκαζα.
Η λογική μου λέει ότι κανένας νόμος των ανθρώπων δεν είναι πάνω από τους νόμους της φύσης. Αν δεν υπήρχε αποδεδειγμένα δόλος να τη σκαπουλάρει ο ίδιος ή οι φίλοι του, τότε βρισκόμαστε μπροστά σε ένα φυσικό γεγονός και το δικαστήριο των ανθρώπων είναι αναρμόδιο να κρίνει αντικειμενικά την περίπτωση.
Η λογική μου λέει ότι κανένας νόμος των ανθρώπων δεν είναι πάνω από τους νόμους της φύσης. Αν δεν υπήρχε αποδεδειγμένα δόλος να τη σκαπουλάρει ο ίδιος ή οι φίλοι του, τότε βρισκόμαστε μπροστά σε ένα φυσικό γεγονός και το δικαστήριο των ανθρώπων είναι αναρμόδιο να κρίνει αντικειμενικά την περίπτωση.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.