26-05-22
19:44
Παρακολούθησα πρόσφατα το MBSR και μπορώ να πω ότι με βοήθησε περισσότερο από όσο φανταζόμουν σε σημείο να έχω βάλει αυτή την τεχνική στην καθημερινότητα μου.
Αν δεν γνωρίζεις αυτή τη μέθοδο αξίζει να ρίξεις μια ματιά κατά τη γνώμη μου!
Έχω βίωσει στιγμές που είμαι σε κατάσταση στρες η παθαίνω μπλακ άουτ και δεν μπορώ να λειτούργησω.
Τωρα μπορω να το αντιμετωπίσω αλλά θέλει καθημερινή τριβή.
Σε ευχαριστώ πολύ!! Θα το ψάξω σίγουραΠαρακολούθησα πρόσφατα το MBSR και μπορώ να πω ότι με βοήθησε περισσότερο από όσο φανταζόμουν σε σημείο να έχω βάλει αυτή την τεχνική στην καθημερινότητα μου.
Αν δεν γνωρίζεις αυτή τη μέθοδο αξίζει να ρίξεις μια ματιά κατά τη γνώμη μου!
Έχω βίωσει στιγμές που είμαι σε κατάσταση στρες η παθαίνω μπλακ άουτ και δεν μπορώ να λειτούργησω.
Τωρα μπορω να το αντιμετωπίσω αλλά θέλει καθημερινή τριβή.
25-05-22
19:53
Θα ήθελα πολύ να ακούσω την γνώμη σας πάνω στο θέμα του άγχους....
Πως επηρεάζεται η ζωή του ατόμου κατά πόσο έχει να κάνει με την παιδική ηλικία και κατά πόσο μπορεί να μάθει να διαχειρίζεται τις σκέψεις του; πόσοι το βιώνουν και σε τι βαθμό στην καθημερινότητα του;
Στην δική μου περίπτωση το άγχος πολλές φορές και η υπέρ ανάλυση αλλά και ο φόβος είναι σαν έναν δαίμονας μέσα στο κεφάλι μου που δεν μπορεί να ηρεμήσει. Ενα σφίξιμο στο στομάχι και στην καρδιά είναι το τελευταίο διάστημα κάτι καθημερινό και εκείνη την στιγμή φεύγει προσωρινά με μια βαθιά ανάσα. Οποιο τρόπο και να βρω ώστε να μην φοβάμαι τα χειρότερα σε κάθε τι που μου συμβαίνει είναι στην ουσία προσωρινό μέχρι τουλάχιστον να έρθει κάτι άλλο για να με αναστατώσει ψυχολογικά...
Εντάξει σίγουρα υπάρχουν και μέρες ξέγνοιαστες αλλά όταν "ξυπνάει" αυτό το κομμάτι είναι απλά ένας εφιάλτης...
Αναμένω τις απόψεις σας και στην συζήτηση στο θέμα αυτό..
Πως επηρεάζεται η ζωή του ατόμου κατά πόσο έχει να κάνει με την παιδική ηλικία και κατά πόσο μπορεί να μάθει να διαχειρίζεται τις σκέψεις του; πόσοι το βιώνουν και σε τι βαθμό στην καθημερινότητα του;
Στην δική μου περίπτωση το άγχος πολλές φορές και η υπέρ ανάλυση αλλά και ο φόβος είναι σαν έναν δαίμονας μέσα στο κεφάλι μου που δεν μπορεί να ηρεμήσει. Ενα σφίξιμο στο στομάχι και στην καρδιά είναι το τελευταίο διάστημα κάτι καθημερινό και εκείνη την στιγμή φεύγει προσωρινά με μια βαθιά ανάσα. Οποιο τρόπο και να βρω ώστε να μην φοβάμαι τα χειρότερα σε κάθε τι που μου συμβαίνει είναι στην ουσία προσωρινό μέχρι τουλάχιστον να έρθει κάτι άλλο για να με αναστατώσει ψυχολογικά...
Εντάξει σίγουρα υπάρχουν και μέρες ξέγνοιαστες αλλά όταν "ξυπνάει" αυτό το κομμάτι είναι απλά ένας εφιάλτης...
Αναμένω τις απόψεις σας και στην συζήτηση στο θέμα αυτό..