Vkey
Επιφανές μέλος
Η Κοινό Μυστικό!!! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Εκπαιδευτικός. Έχει γράψει 8,253 μηνύματα.
07-06-08
00:22
Πόσες φορές έχω πιάσει να λέω στο σύντροφό μου...Καλά γιατί δεν με άκουσες;well, αυτό που είδα στις απαντήσεις των αντρών βασικά είναι ότι το πρόβλημα είναι όταν ο δυναμισμός τις γυναίκας μεταφράζεται ως "η γυναίκα θέλει να γίνεται συνέχεια το δικό της"
σωστό και δίκαιο ομολογώ.... τι γίνεται όμως αν πραγματικά η γυναίκα έχει τελικώς - αποδεδειγμένα- συνεχώς δίκιο κι άρα σωστά πρέπει να γίνεται το δικό της?
(το πως φτάνει στο σημείο να έχει συνεχώς η γυναίκα δίκιο είναι άλλο σημείο συζήτησης)
Αφού πάντα έχω δίκαιο...και υστερικά κιόλας...αλλά και πόσο άσχημα μου ακούστηκε όταν σε κάποια συζήτησή μας μου είπε¨Όταν μαλώνουμε έχεις πάντα εσύ δίκαιο" και δεν το είπε ειρωνικά... Κι όμως εκείνη την στιγμή ένιωσα περίεργα γιατί δεν θέλω να έχω πάντα δίκαιο...γιατί πολλές φορές βλέπω τα πράγματα από την δική μου οπτική γωνιά και εμμέσως πλην σαφώς του την επιβάλλω... Γιατί δεν είναι δυνατόν να έχω εγώ πάντα δίκαιο και ο άλλος άδικο... και γιατί απλά είναι εκνευριστικό να συμβαίνει αυτό (και όχι δεν έχω πάντα δίκαιο όταν με πιάνει η γκρίνια μου γιατί είχε πολύ δουλειά ή γιατί Σάββατο ξανά δουλεύει, ούτε γιατί δεν καθάρισε το τραπέζι σωστά και έπρεπε εγώ να το ξανά κάνω...γιατί απλά έχω τα νεύρα μου και μου την σπάει το οτιδήποτε... )
Το θέμα όμως δεν είναι να δούμε πως έφτασε εκεί η κατάσταση;Πρέπει προφανώς να βρει έναν όμορφο τρόπο ώστε ο άλλος να το δει και να το αναγνωρίσει από μεριάς του ότι η άλλη δε γουστάρει να είναι ο δερβέναγας στη σχέση αλλά ότι κι αυτός έχει ευθύνες και ότι αν δεν βελτιώσει αυτός τη στάση του η άλλη θα είναι υποχρεωμένη αιωνίως να δίνει εντολές και να μην υπάρχει οικογένεια αλλά το 3ο Ράιχ
Γιατί κάτι κάναμε λάθος... Γιατί επιβληθήκαμε εμείς τόσο έντονα και ο άλλος απλά υποχώρησε και πρέπει να τον ξαναβάλουμε κι αυτόν εντός μάχης;
Γιατί ναι...μπορούμε να φτιάξουμε το καζανάκι και να αλλάξουμε την λάμπα...Και να φτιάξουμε και το λάπτοπ άμα χαλάσει.. Επίσης μπορώ να κουβαλήσω όλα τα ψώνια από το σούπερμάρκετ χωρίς να αγκομαχήσω... Να γίνω ο Μπομπ ο μάστορας γιατί μένοντας μόνη αναγκάστηκα αλλά αυτά τα ξέρει... Πρέπει να του το υπενθυμίσω; Είναι τόσο κακό να τον αφήσω να τα κάνει αυτός; Είναι τόσο κακό να τον αφήσω να με κακομάθει; Είναι τόσο κακό να τον κοιτάξω με αυτό το νάζι και να πω αν δεν είχα κι εσένα μωρό μου τι θα έκανα; Όχι... γιατί κι αυτός θα νιώσει ότι με φροντίζει και με προστατεύει (κι έχει ανάγκη να το νιώθει και μου το έχει παραδεχτεί κι εγώ έχω ανάγκη που και που να δείχνω λίγο απροστάτευτη κι ας ξέρω ότι και χωρίς αυτόν μια χαρά επιβιώνω )...και ναι...γνωρίζει καλά το τι μπορώ να κάνω ή όχι... και νομίζω ότι εκτιμά ότι τον αφήνω να τα κάνει αυτός...
Οπότε απλά δείξε το αυτό... Δείξε το τι χρειάζεσαι πραγματικά...ο άλλος, πρέπει να καταλάβει πάσει θυσία ότι ο δυναμισμός της γυναίκας δεν σημαίνει ότι η γυναίκα πρέπει να δίνει εντολές κι ο άλλος να εκτελεί σαν καλός στρατιώτης
ο άλλος, πρέπει να καταλάβει ότι στην πραγματικότητα, καμία δυναμική γυναίκα δεν θέλει δίπλα της έναν άντρα που για να λειτουργήσει χρειάζεται εντολές... γιατί αυτός ο άντρας είναι "κατώτερος"
Πρώτον να χαίρεσαι που είναι ήπιο τόνων γιατί θα γινόταν πόλεμοςστη δική μου περίπτωση το πρόβλημα βρίσκεται στο γεγονός ότι ο άντρας μου ανέκαθεν ήταν πολύ ήπιων τόνων
σε συνδυασμό με το δικό μου εκρηκτικό ταπεραμέντο, αυτό που τελικά συμβαίνει είναι ότι άθελα μου τον καπελώνω
και δεν φτάνει που αυτός φρικάρει που νοιώθει όπως σωστά ειπώθηκε να ευνουχίζεται, κι εγώ απ τη μεριά μου όταν συμβαίνει αυτό, νοιώθω ότι δεν έχω δίπλα μου άντρα αλλά ένα ακόμα παιδάκι
κάτι που καθόλου δεν ήθελα να συμβεί στη ζωή μου
Επίσης μέτρα ως το 10 πριν εκραγείς...
Έχω μετανιώσει χιλιάδες φορές που τον φώναξα όταν πήγε να με βοηθήσει σε κάτι και τα έκανε ^%*%#*)#%@ ...όταν ο άλλος παίρνει την πρωτοβουλία κι εμείς υστεριάζουμε γιατί τα θέλουμε όπως εμείς τα θέλουμε μετά να μην γκρινιάζουμε που θα γίνει απαθής σε κάποια φάση....
Οπότε τώρα το βάζω στο κόλπο για το οτιδήποτε... από το στρώσιμο του τραπεζιού μέχρι το τι θα φορέσω το βράδυ και που θα πάμε ή ποιος θα μείνει σε ποιον... Τον αφήνω να διαλέγει...να μου πει άποψη... γιατί με νοιάζει πρωτίστως να είμαστε μαζί και να είμαστε καλά... ακόμα κι αν πριν βάλω να πιω νερό πρέπει να ξεπλύνω ξανά το ποτήρι
Ακριβώςμε μία καλή συζήτηση λοιπόν, όταν υπάρχει η διάθεση κι απ τους δύο φυσικά, αν μπουν στη θέση τους κάποια πράγματα και καταλάβει κι ο άλλος ότι ξέρεις... δεν γουστάρω ρε φίλε να σου δίνω εντολές αλλά πρέπει να αναλλάβεις κι από μόνος σου κάποια πράγματα και έτσι θα βγούμε απ τη φάση του εσύ να νοιώθεις μ@λ@κ@ς αλλά κι εγώ να νοιώθω ότι εσύ είσαι μ@λ@κ@ς νομίζω ότι θα βρεθεί η λύση κάποια στιγμή...
Φίλες μου, η λύση δεν είναι να κάνω εγώ ένα βήμα πίσω και να καταπιέσω εγώ τη δική μου ορμή γιατί μετά θα έχουμε τα ανάποδα αποτελέσματα.... ο άλλος θα είναι καλά κι εγώ τελικώς καταπιεσμένη
Κι αυτό νομίζω ισχύει για όλες τις σχέσεις
Αυτό το "δως του αέρα" δε με πείθει... ο άλλος πρέπει να τον πάρει μόνος του τον αέρα... με τον τσαμπουκά του να τον τραβήξει απ τα μαλλιά
Η λύση είναι να δραστηριοποιηθεί κι ο άλλος
Δε θέλω και δεν πιστεύω ότι πρέπει να ρίξω εγώ τους τόνους για να μην καπελώνεται ο άλλος
Πιστεύω ότι το σωστό είναι να ξέρει ο άλλος ότι αυτό το καπέλωμα που γίνεται άθελα μου, τελικώς τον ρίχνει και στα μάτια μου, και πρέπει να ανασκουμπωθεί να πάρει λίγο τα πάνω του
Εδώ θα σε μαλώσω λίγο... Σε όλες τις σχέσεις υπάρχει συμβιβασμός που σημαίνει ότι πολλές φορές πρέπει να κάνουμε κι εμείς κάποια βήματα πίσω για να 'ρθει ο άλλος μπροστά... Πως θα προχωρήσει όταν εμείς μένουμε ακίνητες στην θέση μας; Όταν έχουμε πάρει και την δικιά του θέση; Όταν μπορεί και να έχει βολευτεί σε αυτή την κατάσταση για χίλιους δύο λόγους... πρέπει να τον τραβήξουμε λίγο...να τον ξεκουνήσουμε νομίζω...
Αν αλλάξεις εσύ δεν θα αλλάξει κι αυτός;Εν κατακλείδι...
δεν (μου) αρκεί να αλλάξω εγώ... θέλει κι απ τους δύο προσπάθεια ο καθένας στον τομέα που υστερεί και να το συνειδητοποιήσουν/με και οι δύο αυτό καλά
Άλλωστε είναι όλα μία αλληλεπίδραση Δράση-αντίδραση
Μπορεί να λέω και βλακείες οπότε μπορείς να αγνοήσεις το τι γράφω
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.