Dreamweaver
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Dreamweaver αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Άεργος/η. Έχει γράψει 1,755 μηνύματα.
11-10-22
21:43
Η συνεργασια δεν ειναι απαραιτητο να οδηγει σε "γαμο", οπου μοιραζεσαι τα παντα με τον αλλον, αλλα εχει βαθμιδες, πχ μπορεις να εχεις πολυ loose federtation α λα Holy Roman Empire. Το scope αυτο πρεπει να εχει συγκεκριμενους ρολους, υποχρεωσεις και προνομια, κατι που δεν εχει και τοσο ξεκαθαρα η ΕΕ. Το πως θα επρεπε να λειτουργει η ΕΕ, ειναι μια αλλη κουβεντα.Δεν καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση και η κάθε μορφή ένωσης/συμμαχίας κτλπ δημιουργείται με ένα βασικό σκοπό: να βοηθήσει όταν υπάρχει πρόβλημα, ώστε το πρόβλημα να λύνεται συλλογικά και όχι ατομικά. Εάν δεν υπάρχει πρόβλημα τότε η έννοια της ένωσης δεν έχει νόημα. Αυτό είναι το γενικό πλαίσιο.
Στην περίπτωση της ΕΕ τώρα, η δομή της και ο τρόπος που λειτουργεί έρχεται σε αντίθεση με το λόγο που συστάθηκε: Ενώ θα έπρεπε όταν μια χώρα αντιμετωπίζει πρόβλημα, όλες να συνδράμουν και το βάρος να επιμερίζεται, κάτι τέτοιο δεν γίνεται. Δεν έγινε στην κρίση χρέους το 2009, δεν γίνεται στην ενεργειακή κρίση τώρα. Δεν μπαίνω στη διαδικασία να κρίνω εάν είναι σωστή η στάση της Ισπανίας και της Ελλάδας σήμερα, ως προς την στάση της Γερμανίας τότε. Αυτό είναι το δέντρο. Το δάσος είναι ότι η ΕΕ αποτυγχάνει να εκπληρώσει το βασικό της στόχο.
Και ο λόγος βρίσκεται στη μορφή διακυβέρνησής της. Εάν στα συμβούλια Οικονομίας ή Ενέργειας οι αντίστοιχοι Υπουργοί πήγαιναν να λύσουν το πρόβλημα προς όφελος της ΕΕ, βραχυπρόθεσμα κάποιες χώρες θα ζημιώνονταν, μακροχρόνια όλες θα κέρδιζαν. Επειδή, όμως, ο εκάστοτε Υπουργός δεν λογοδοτεί στο λαό της ΕΕ, αλλά στο λαό της χώρας του, οι βραχυπρόθεσμες ζημιές "του κοστίζουν" περισσότερο από ότι "τον ωφελούν" τα μακροχρόνια οφέλη.
Άρα, ενώ ο λόγος ύπαρξης της ΕΕ είναι να λύνει συνολικά τα προβλήματα και σε μικρά προβλήματα το πετυχαίνει, στις μεγάλες κρίσεις με τις οποίες έρχεται αντιμέτωπη βλέπουμε κάθε κράτος να κοιτάει την πάρτυ του.
Δεν λέει κάνείς ότι αυτός ο τρόπος σκέψης είναι παράλογος, το αντίθετο, είναι απόλυτα λογικός. Ωστόσο είναι λάθος, σε μακροπρόθεσμη βάση, και αποτελεί το μεγάλο πρόβλημα της ΕΕ. Ότι έχει δομηθεί σε ένα μοντέλο το οποίο δεν της επιτρέπει να λύνει μεγάλες κρίσης, γιατί τα όργανα διοίκησης της ΕΕ είναι "δεμένα" στις επιμέρους χώρες.
Το αν μακροπροθεσμα κερδιζεις αν σημερα στηριξεις τον αλλον ειναι λιγο θεωρητικο, για να μην πως οτι θεωρω οποιαδηποτε εκδοση του "κοινου καλου" ψιλο-παπαρια. Μπορει να λειτουργησουν ετσι τα πραγματα, μπορει και οχι, ειδικα συναρτησει των αλλων ανθρωπων που πρεπει να εμπιστευτεις. Ή πιστευεις οτι καποιοες πρωην χωρες δεν θα μπορουσαν να καταχραστουν μηχανισμους για να λειτουργουν αυτοι υπερ τους?
Εκει που θελω ομως να καταληξω ειναι πως, τουλαχιστον οπως το βλεπω εγω, η κοινη πολιτικη στην ΕΕ παρουσιαζεται ως ενα ειδος πανακειας, μιας εξορισμου σωστης και βελτιστης λυσης σε καθε προβλημα. Οχι, ειναι απλα μια διαδικασια, τιποτα παραπανω. Ποιος σου λεει εσενα οτι αυτη η κοινη λυση θα θα σου αρεσει κιολας ή θα σε συμφερει? Κοινες λυσεις/πολιτικες εχεις και στην Ελλαδα. Η διαφωνιες που υπαρχουν αυτο ακριβως δειχνουν, οτι το υπαρχουν πολλα "τοπικα βελτιστα", τα οποια μπορουν και αυτα να οδηγησουν σε μικροτερης κλιμακας συμμαχιες. Καταλαβαινω τη λογικη του strength in numbers, αλλα δεν το θεωρω εξ'ορισμου λυση
Dreamweaver
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Dreamweaver αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Άεργος/η. Έχει γράψει 1,755 μηνύματα.
09-10-22
20:48
και?Ξεκάθαρα ατομικιστική προσέγγιση
Dreamweaver
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Dreamweaver αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Άεργος/η. Έχει γράψει 1,755 μηνύματα.
09-10-22
20:41
Και γιατι υποθετεις οτι αν ηταν μια εναια χωρα, θα κοιτουσαν ολοι το καλο του συνολου και οχι την παρτη τους? Ή γιατι να μην κοιταξουν τον εαυτο τους πρωτα, φταινε για τις επιλογες των αλλων?Κοινώς, οι πολιτικοί που καθοδηγούν την ΕΕ δεν έχουν κανένα κίνητρο να κάνουν ό,τι είναι καλό για την ΕΕ, παρά ό,τι είναι καλό για τη χώρα τους.