parafernalia
Περιβόητο μέλος
Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,935 μηνύματα.
09-01-23
19:22
Ξέρεις πόσα στόματα ταίζουν οι συντάξεις; Σωστό λάθος αυτό γίνεται. Αν κόψεις τις συντάξεις για να τα τσεπώσει ο Μπόμπολας, ο Μαρινάκης, ο Βαρδινογιάννης και οι λοιποί ολιγάρχες δεν θα έχεις καν ελληνική κοινωνία. Grecia γιοκ.Είναι προκλητικό αυτό που λες καθώς ζούμε σε μια χώρα που έχει αποφασίσει να θυσιάσει τις νεότερες γενιές για τις μεγαλύτερες. Μονιμότητα στο δημόσιο, μεγαλύτερη φορολογία σε σχέση με το παρελθόν, συντάξεις που είναι μεγαλύτερες από το μέσο μισθό.
Το πρόβλημα στην Ελλάδα δεν είναι οι χαμηλοί μισθοί αλλά τα εισοδήματα των μεγαλύτερων σε ηλικία που τραβάνε τις τιμές προς τα πάνω.
Ο πληθωρισμός στον οποίο αναφέρεσαι οφείλεται στο ότι υπάρχει έλλειψη ενεργειακών πόρων. Δεν έχει καμία σχέση με τα εισοδήματα των μεγαλύτερων που περιμένουν την κατάργηση του επιδόματος αλληλεγγύης για να δουν αύξηση την τελευταία δεκαετία.
Οι επόμενες γενιές θυσιάστηκαν, σωστό είναι αυτό, αλλά έγινε με το psi. Τώρα κουβαλάνε χρέος, χρέος και ξανά χρέος που όσο υπάρχει καπιταλισμός θα διαιωνίζεται στο διηνεκές και άπειρο.
Θα τα φτιάξει όμως αυτά ο Μπιλ, ο Σβάμπ και η παρέα τους, 2-3 πανδημίες ακόμα και όλα θα στρώσουν.
parafernalia
Περιβόητο μέλος
Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,935 μηνύματα.
08-01-23
14:44
Επαναστατεί πως δεν επαναστατεί; Μέσω του κοινωνικού αυτοματισμού επαναστατεί εναντίων του πλησίον του. Τι διάβαζα προχθές π.χ. σε άλλο φόρουμ, έχω διαβάσει κι εδώ αντίστοιχα από "καθωσπρέπει" τύπους που ακολουθούν τους κανόνες:Το πιο ανησυχητικό φαινόμενο, όμως, από όλα είναι ότι ο μέσος άνθρωπος παντού είναι τόσο φοβισμένος, ώστε βολεύεται με το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα που είναι παντελώς αναξιοπρεπές και δεν επαναστατεί. ''Μια θεσούλα θέλω να βολευτώ και δε θα ενοχλήσω κανέναν.''
Το κοκτέιλ της συμμόρφωσης δεν έχει μόνο φόβο, έχει και αγραμματοσύνη, ελληνοβλαχιά, ωχαδερφισμό, μικροαστισμό και άλλα τέτοια. Να δεχτώ όμως ότι οι κοινωνικοοικονομικές συνθήκες σε κάνουν ευάλωτο ψυχολογικά. Υπήρξαν άνθρωποι που ζήσανε πολύ χειρότερα, που φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν κι όμως δεν χάσανε την αξιοπρέπειά τους, ξέρεις γιατί;
Γιατί αγαπούσαν την ελευθερία. Αυτή είναι η πρώτη αξία: το αυτεξούσιο. Όπως έλεγε ο Κοροβέσης: "Η ζωή είναι ωραία υπό κάποιες προϋποθέσεις, αν δεν τηρούνται, δεν τη θέλω".
parafernalia
Περιβόητο μέλος
Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,935 μηνύματα.
06-01-23
21:51
Όλες οι παθογένειες που αναφέρεις είναι εγγενείς μέσα στο σύστημα. Για παράδειγμα, για την αντιμετώπιση του πληθωρισμού προτείνεται η λύση της περικοπής μισθών και συντάξεων. Ή το φαινόμενο της ανεργίας θεωρείται ότι συμβάλλει θετικά στην ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων.Με την επιδοματική πολιτική που υιοθετείται από τις τελευταίες κυβερνήσεις έχει εξοστρακισθεί σε μεγάλο βαθμό η διάθεση, ειδικά των νέων, να αναζητήσουν εργασία, η οποία θα τους δώσει ελάχιστα παραπάνω χρήματα από αυτά που ήδη παίρνουν χωρίς να κουράζονται.Άρα δεν είναι άνεργοι αλλά άεργοι.Φυσικά δε συμφωνώ καθόλου με αυτή τη νοοτροπία, αλλά είναι γεγονός πολύ ανησυχητικό.Στο σημείο αυτό έρχεται και διαπρέπει η μαύρη εργασία καθώς πολλοί την προτιμούν για να αντιμετωπίσουν τις άμεσες βιοποριστικές τους ανάγκες παραβλέποντας το μέλλον τους-π.χ. σύνταξη- λες και δε θα γεράσουν ποτέ.Οι τολμηροί αναζητούν διέξοδο στο εξωτερικό γιατί έχουν μόνο μια ζωή να ζήσουν και θέλουν να τη ζήσουν.Φυσικά ούτε έξω ο εργασιακός δρόμος είναι σπαρμένος με ροδοπέταλα. Τουλάχιστον, έχουν την ικανοποίηση ότι προσπαθούν. Η ζωή είναι δύσκολη, όπως ήταν άλλωστε σε όλες τις εποχές
Δεν είναι τυχαίο ότι η επιδοματική πολιτική υιοθετείται πλέων μετά βαΐων και κλάδων από τις πιο σκληρές νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις.
Τι έχει συμβεί; Μήπως ο καπιταλισμός όπως τον γνωρίζουμε πνέει τα λοίσθια;
Μήπως οδηγούμαστε - με όχημα την κλιματική αλλαγή - σε ένα νέο μοντέλο κοινωνικοοικονομικής οργάνωσης; Σε ένα μετακαπιταλιστικό περιβάλλον όπου - όπως μας "μαθαίνουν" στη WEF - δεν θα έχεις τίποτα αλλά θα είσαι ευτυχισμένος;
Οι άνθρωποι περισσεύουν, τα ρομπότ μπορούν να κάνουν όλες τις δουλειές.
Ένας φέρελπις οικονομολόγος που ονειρεύεται να γίνει το νέο δυναμικό στέλεχος του τραπεζικού συστήματος, αγνοεί - ίσως ηθελημένα - ότι οι τράπεζες συρρικνώνονται και οδηγούν όλους τους 50άρηδες σε εθελούσια έξοδο.
Δεν θα υπάρχουν πια δουλειές για όλους. Θα υπάρχει το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα για να μην επαναστατήσεις, και κάποιες θεσούλες της βρώμικης δουλειάς να σε νανουρίζουν με το αμερικάνικο όνειρο και τη κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας, ότι κάποτε θα γίνεις εσύ χαλίφης στη θέση του.