31-10-23
11:30
Εννοείται πρέπει να αξιολογούνται οι εκπαιδευτικοί αλλά όχι με λαικίστικο τρόπο όπως προβάλλεται.
Τόσο η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών/δημοσίων υπαλλήλων όσο και η αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής όπως και παλαιότερα η αντιμετώπιση της βίας στα πανεπιστήμια/πανεπιστημιακή αστυνομία κλπ γίνεται περισσότερο με επικοινωνιακά κριτήρια για να ικανοποιηθεί μια μεγάλη μάζα του κοινού καθώς είναι κάτι δίκαιο παρά με τρόπο που αλλάζει ουσιαστικά κάτι.
Ο εκπαιδευτικός δεν είναι υπάλληλος γραφείου που είναι σχετικά εύκολο να δεις τι κάνει και να συγκρίνεις τον όγκο και την ποιότητα δουλειάς που βγάζει σε σχέση με συναδέλφους του στην ίδια θέση.
Είδα στα γρήγορα ότι την αξιολόγηση θα την κάνουν ο διευθυντής του σχολείου και 2 σύμβουλοι που θα παρακολουθήσουν 2 μαθήματα του εκπαιδευτικού, σε συνδυασμό με κάποια ερωτηματολόγια αυτοαξιολόγησης που θα συμπληρώσει ο εκπαιδευτικός.
Πολύ αμφιβάλλω ότι μπορείς από 2 ώρες μαθήματος να καταλάβεις τι είναι ο άλλος. Συν ότι και ένας εκπαιδευτικός που τις μισές φορές δεν πατάει στο μάθημα και όταν πάει είναι τουρίστας και συζητάει με τα παιδιά που θα πάει διακοπές όταν θα πρόκειται να μπει ο σύμβουλος να παρακολουθήσει μάθημα είναι 100% σίγουρο ότι θα τα κάνει όλα όπως πρέπει να τα κάνει για να μην βρουν κάτι αρνητικό να πουν.
Έπειτα το αποτέλεσμα της αξιολόγησης δεν αλλάζει κάτι θετικά ή αρνητικά.
Όσοι αξιολογηθούν θετικά θα πάρουν ένα μπράβο, όσοι αξιολογηθούν αρνητικά θα τους ζητήσουν να παρακολουθήσουν κάποιες ώρες σεμιναρίων.
Για αυτό και δεν αλλάζει ποτέ κάτι παρά που η αξιολόγηση δημοσίων υπαλλήλων έχει υποτίθεται γίνει νόμος από το πρώτο μνημόνιο. Μάλιστα ο ίδιος ο Μητσοτάκης ως υπουργός του Σαμαρά ήταν υπεύθυνος για να βάλει ένα σύστημα αξιολόγησης στο δημόσιο το οποίο εκ του αποτελέσματος φάνηκε ότι δεν πέτυχε κάτι.
Στον ιδιωτικό τομέα αν αξιολογηθείς αρνητικά μπορεί και να έχεις συνέπειες(αν ο ιδιωτικός τομέας λειτουργούσε 100% αξιοκρατικά, που δεν ισχύει σε πάρα πολλές περιπτώσεις), στο δημόσιο τι αρνητικά αξιολογηθείς τι θετικά δεν αλλάζει κάτι.
Ο μισθός είναι στάνταρ, είτε είσαι ο καλύτερος είτε ο χειρότερος θα πάρεις τα ίδια με όποιον άλλο έχει τα ίδια πτυχία και χρόνια προυπηρεσίας με εσένα άσχετα απόδοσης. Και ο χειρότερος της χώρας να είσαι στην δουλειά σου δεν απολύεσαι. Οπότε η όποια αξιολόγηση γίνεται δυστυχώς δεν αλλάζει κάτι...
Τόσο η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών/δημοσίων υπαλλήλων όσο και η αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής όπως και παλαιότερα η αντιμετώπιση της βίας στα πανεπιστήμια/πανεπιστημιακή αστυνομία κλπ γίνεται περισσότερο με επικοινωνιακά κριτήρια για να ικανοποιηθεί μια μεγάλη μάζα του κοινού καθώς είναι κάτι δίκαιο παρά με τρόπο που αλλάζει ουσιαστικά κάτι.
Ο εκπαιδευτικός δεν είναι υπάλληλος γραφείου που είναι σχετικά εύκολο να δεις τι κάνει και να συγκρίνεις τον όγκο και την ποιότητα δουλειάς που βγάζει σε σχέση με συναδέλφους του στην ίδια θέση.
Είδα στα γρήγορα ότι την αξιολόγηση θα την κάνουν ο διευθυντής του σχολείου και 2 σύμβουλοι που θα παρακολουθήσουν 2 μαθήματα του εκπαιδευτικού, σε συνδυασμό με κάποια ερωτηματολόγια αυτοαξιολόγησης που θα συμπληρώσει ο εκπαιδευτικός.
Πολύ αμφιβάλλω ότι μπορείς από 2 ώρες μαθήματος να καταλάβεις τι είναι ο άλλος. Συν ότι και ένας εκπαιδευτικός που τις μισές φορές δεν πατάει στο μάθημα και όταν πάει είναι τουρίστας και συζητάει με τα παιδιά που θα πάει διακοπές όταν θα πρόκειται να μπει ο σύμβουλος να παρακολουθήσει μάθημα είναι 100% σίγουρο ότι θα τα κάνει όλα όπως πρέπει να τα κάνει για να μην βρουν κάτι αρνητικό να πουν.
Έπειτα το αποτέλεσμα της αξιολόγησης δεν αλλάζει κάτι θετικά ή αρνητικά.
Όσοι αξιολογηθούν θετικά θα πάρουν ένα μπράβο, όσοι αξιολογηθούν αρνητικά θα τους ζητήσουν να παρακολουθήσουν κάποιες ώρες σεμιναρίων.
Για αυτό και δεν αλλάζει ποτέ κάτι παρά που η αξιολόγηση δημοσίων υπαλλήλων έχει υποτίθεται γίνει νόμος από το πρώτο μνημόνιο. Μάλιστα ο ίδιος ο Μητσοτάκης ως υπουργός του Σαμαρά ήταν υπεύθυνος για να βάλει ένα σύστημα αξιολόγησης στο δημόσιο το οποίο εκ του αποτελέσματος φάνηκε ότι δεν πέτυχε κάτι.
Στον ιδιωτικό τομέα αν αξιολογηθείς αρνητικά μπορεί και να έχεις συνέπειες(αν ο ιδιωτικός τομέας λειτουργούσε 100% αξιοκρατικά, που δεν ισχύει σε πάρα πολλές περιπτώσεις), στο δημόσιο τι αρνητικά αξιολογηθείς τι θετικά δεν αλλάζει κάτι.
Ο μισθός είναι στάνταρ, είτε είσαι ο καλύτερος είτε ο χειρότερος θα πάρεις τα ίδια με όποιον άλλο έχει τα ίδια πτυχία και χρόνια προυπηρεσίας με εσένα άσχετα απόδοσης. Και ο χειρότερος της χώρας να είσαι στην δουλειά σου δεν απολύεσαι. Οπότε η όποια αξιολόγηση γίνεται δυστυχώς δεν αλλάζει κάτι...
28-02-23
12:43
Ώρες ώρε νιώθω λες και ζω σε παράλληλη πραγματικότητα.
Είμαστε στην χώρα που από ένα από τα υποτίθεται καλύτερα ιδιωτικά της χώρας(κολλέγιο αθηνών) καθηγήτρια απολύθηκε γιατί τόλμησε σε διαγώνισμα να μηδενίσει γιο πρωθυπουργού(δεν έχει σημασία ποιού, το βρίσκετε εύκολα με ενα γκουγκλάρισμα) που αντέγραφε και τελικά δικαιώθηκε δικαστικά...μετά θάνατον.
Η αξιολόγηση από τους γονείς να είναι ποια; Αν είναι ικανοποιημένοι από τον καθηγητή; Τι έγραψαν στις πανελλήνιες όταν σχεδόν όλα τα παιδιά κάνουν φροντιστήρια/ιδιαίτερα; Και άντε γυμνάσιο-λύκειο πες έχεις εξετάσεις κάτι μπορείς να δεις, δημοτικό πως θα τους αξιολογήσεις έτσι; Ή θα ζητάς από 10χρονα να βαθμολογήσουν τη δασκάλα τους;
Θα βάζουν οι καθηγητές καλούς βαθμούς σε όλους και θα λένε καλά λόγια στους γονείς να τους έχουν ικανοποιημένους και όλα καλά.
Μπορείς να κάνεις αξιολόγηση του σχολείου πχ σε διαγωνισμούς τύπου PISA και να συγκρίνεις μέσο όρο πχ αυτής της τριετίας με τις προηγούμενης τριετίας για να δεις αν βελτιώθηκε η απόδοση του σχολείου αφήνοντας εκτός όσο γίνεται την παράμετρο καλής-κακής φουρνιάς μαθητών(για αυτό μέσους όρους) ή και με άλλους αντίστοιχους τρόπους.
Αυτό όμως προυποθέτει καθηγητές που δεν αλλάζουν σχολείο κάθε χρόνο...
Όταν ο κάθε καθηγητής είναι κάθε χρόνο και σε άλλο σχολείο πως ακριβώς θα αξιολογήσεις την δουλειά του;
Είμαστε στην χώρα που από ένα από τα υποτίθεται καλύτερα ιδιωτικά της χώρας(κολλέγιο αθηνών) καθηγήτρια απολύθηκε γιατί τόλμησε σε διαγώνισμα να μηδενίσει γιο πρωθυπουργού(δεν έχει σημασία ποιού, το βρίσκετε εύκολα με ενα γκουγκλάρισμα) που αντέγραφε και τελικά δικαιώθηκε δικαστικά...μετά θάνατον.
Η αξιολόγηση από τους γονείς να είναι ποια; Αν είναι ικανοποιημένοι από τον καθηγητή; Τι έγραψαν στις πανελλήνιες όταν σχεδόν όλα τα παιδιά κάνουν φροντιστήρια/ιδιαίτερα; Και άντε γυμνάσιο-λύκειο πες έχεις εξετάσεις κάτι μπορείς να δεις, δημοτικό πως θα τους αξιολογήσεις έτσι; Ή θα ζητάς από 10χρονα να βαθμολογήσουν τη δασκάλα τους;
Θα βάζουν οι καθηγητές καλούς βαθμούς σε όλους και θα λένε καλά λόγια στους γονείς να τους έχουν ικανοποιημένους και όλα καλά.
Μπορείς να κάνεις αξιολόγηση του σχολείου πχ σε διαγωνισμούς τύπου PISA και να συγκρίνεις μέσο όρο πχ αυτής της τριετίας με τις προηγούμενης τριετίας για να δεις αν βελτιώθηκε η απόδοση του σχολείου αφήνοντας εκτός όσο γίνεται την παράμετρο καλής-κακής φουρνιάς μαθητών(για αυτό μέσους όρους) ή και με άλλους αντίστοιχους τρόπους.
Αυτό όμως προυποθέτει καθηγητές που δεν αλλάζουν σχολείο κάθε χρόνο...
Όταν ο κάθε καθηγητής είναι κάθε χρόνο και σε άλλο σχολείο πως ακριβώς θα αξιολογήσεις την δουλειά του;
24-02-23
13:57
Στο μεταξύ χάνετε οι περισσότεροι το point.
Δεν υπάρχει νομική κατοχύρωση της μονιμότητας του τύπου "μπορώ να μην πατάω στο σχολείο όταν βαριέμαι και όταν νευριάζω μπορώ να ρίχνω στα παιδιά χριστοπαναγίες, ο νόμος λέει ότι δεν θα απολυθώ".
Όποιος τα κάνει αυτά και τώρα προβλέπεται πειθαρχικό με ποινές που πάνε από στέρηση μισθού μέχρι απόλυση.
Το πρόβλημα σε αυτό είναι ότι κανείς ποτέ δεν αποφασίζει την απόλυση κάποιου δημοσίου υπαλλήλου εκτός αν κάνει κάτι πάρα πολύ χοντρό.
Ουσιαστικά η προστασία που προσφέρει η συνταγματική κατοχύρωση της μονιμότητας είναι ότι δεν μπορεί κάποιος υπουργός μια μέρα να ξυπνήσει και να απολύσει κόσμο επειδή έτσι θέλει.
Αν το πρόβλημα είναι ότι κανένας προιστάμενος δεν εισηγείται απόλυση συναδέλφου του, πως θα το έλυνε αυτό η κατάργηση της μονιμότητας;
Δεν υπάρχει νομική κατοχύρωση της μονιμότητας του τύπου "μπορώ να μην πατάω στο σχολείο όταν βαριέμαι και όταν νευριάζω μπορώ να ρίχνω στα παιδιά χριστοπαναγίες, ο νόμος λέει ότι δεν θα απολυθώ".
Όποιος τα κάνει αυτά και τώρα προβλέπεται πειθαρχικό με ποινές που πάνε από στέρηση μισθού μέχρι απόλυση.
Το πρόβλημα σε αυτό είναι ότι κανείς ποτέ δεν αποφασίζει την απόλυση κάποιου δημοσίου υπαλλήλου εκτός αν κάνει κάτι πάρα πολύ χοντρό.
Ουσιαστικά η προστασία που προσφέρει η συνταγματική κατοχύρωση της μονιμότητας είναι ότι δεν μπορεί κάποιος υπουργός μια μέρα να ξυπνήσει και να απολύσει κόσμο επειδή έτσι θέλει.
Αν το πρόβλημα είναι ότι κανένας προιστάμενος δεν εισηγείται απόλυση συναδέλφου του, πως θα το έλυνε αυτό η κατάργηση της μονιμότητας;