cha0s
Περιβόητο μέλος
Ο cha0s αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μηχανικός λογισμικού και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,408 μηνύματα.
22-04-23
23:50
Δεν είναι διαδεδομένη η έννοια στην Ελλάδα γιατί πολύ απλά δεν συμφέρει κάτι τέτοιο , και επιτέλους σταματήστε να συγκρίνετε την Ελλάδα με το εξωτερικό.Αν το κάνετε , συγκρίνετε και βιοτικό επίπεδο , συνθήκες εργασίας κλπ . Και στο κάτω κάτω γιατί με το που βρει κάποιος δουλειά να τα δώσει όλα στα ενοίκια? Δηλαδή εγώ που στα 19 δουλεύω πρέπει να βιαστω να φύγω από το πατρικό μου και να τα δώσω στα ενοίκια ? Για να βγαίνω ίσα ίσα και να μην μπορώ να κάνω τίποτα επιπλέον; Ούτε μια επιπλέον ξένη γλώσσα, το δίπλωμα οδήγησης ή ακόμα και κάτι που μου αρέσει ως χόμπι? Και το ότι μένω με τους γονείς μου αλλά όχι με έναν ή δύο ξένους με κάνει μαμακια ???? Νομίζω σε άλλα πράγματα φαίνεται το αν έχεις απογαλακτιστει και όχι μόνο στο ποιοι είναι οι συγκάτοικοι σου .
Δεν μιλάμε για 19 χρονών. Στα 19 καλά κάνεις και μένεις με τους δικούς σου και δεν είναι κακό. Είναι λογικό.
Αυτό που λέμε είναι να είσαι πχ 30 και να μένεις με τους δικούς σου δίχως να κάνεις κάποιο βήμα να ξεκουνηθείς από το comfort zone. Εκεί είναι το πρόβλημα!
cha0s
Περιβόητο μέλος
Ο cha0s αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μηχανικός λογισμικού και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,408 μηνύματα.
22-04-23
23:40
Όμως, εμείς που προσπαθούμε και θέλουμε κάποια στιγμή να φύγουμε από το πατρικό και δεν έχουμε όλη αυτή την στήριξη από πίσω, πρέπει να μαζέψουμε ένα σεβαστό ποσό για οποιαδήποτε γκαντεμιά προκύψει. Αν εγώ ας πούμε πάρω την απόφαση να ανοίξω δικό μου νοικοκυριό και μέσα σε έναν μήνα απολυθω από τη δουλειά μου τι θα κάνω; Θα γυρίσω κλαίγοντας στη μάνα μου; Ή το πιο απλό: όταν μπω στο νέο μου σπίτι, ποιος θα αγοράσει τα έπιπλα, τις συσκευές; Ποιος θα δώσει ντουκου τα πρώτα ενοίκια;
Για αυτά πρέπει να έχεις φτιάξει μία μπάζα, που συνήθως γίνεται από τα 25 και μετά στην καλύτερη. Αλλά αν κρίνω και πάλι από τον κύκλο μου, οι περισσότεροι συνεχίζουν με μεταπτυχιακά και διδακτορικά, οπότε η ηλικία που βγαίνουν στην αγορά ανεβαίνει κοντά στα 30...
Κατ εμέ, καλή ηλικία για να βγει στην αγορά εργασίας είναι 26-27. Αγορά εργασίας εννοώ με μια σωστή δουλειά που θα σου παρέχει ένα στάνταρ και νορμάλ εισόδημα, όχι φοιτητοδουλειές (καφετέριες που είναι με μεροκάματα και αν θα σε βάλουν να δουλέψεις και πότε είτε πωλητής-ταμίας που δίνουν βασικό μισθό και αν).
Μέχρι τα 27 προλαβαίνει κάποιος και να τελειώσει σπουδές ακόμα και μεταπτυχιακό, και παράλληλα να έχει μια δουλειά για να καλύπτει τα προσωπικά του έξοδα + μια μικρή αποταμίευση για να κάνει τη «μπάζα»
cha0s
Περιβόητο μέλος
Ο cha0s αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μηχανικός λογισμικού και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,408 μηνύματα.
22-04-23
23:04
Καταλαβαίνω από ορισμένα σχόλια ότι η έννοια του shared house δεν είναι διαδεδομένη στην Ελλάδα. Σε αρκετές χώρες του εξωτερικού, είναι σύνηθες φαινόμενο κάποιος να νοικιάζει ένα δωμάτιο από ένα σπίτι και όλο το υπόλοιπο να είναι κοινόχρηστο. Κυρίως φοιτητές το κάνουν αυτό, αλλά και εργαζόμενοι όταν δε βγαίνουν οικονομικά. Και δεν είναι ούτε κατακριτέο, ούτε ντροπή φυσικά.
Και αν ήμουν σε τέτοια θέση που δεν έβγαινα οικονομικά να συντηρήσω μόνος ένα σπίτι, θα το έκανα, από το να ζω με τους δικούς μου. Λίγη ανεξαρτησία δε βλάπτει.
Όταν κάποιος δεν έχει μάθει να φροντίζει/συντηρεί μόνος του τον ευατό του και να έχει μπει στη διαδικασία/νοοτροπία πώς να κρατάς ένα σπίτι με ο,τι αυτό συνεπάγεται (συνέπεια σε πάγια έξοδα, υποχρεώσεις, διατροφή κλπ), απορώ μελλοντικά αν θέλει να κάνει οικογένεια και παιδί, πώς θα το συντηρεί.
Και αν ήμουν σε τέτοια θέση που δεν έβγαινα οικονομικά να συντηρήσω μόνος ένα σπίτι, θα το έκανα, από το να ζω με τους δικούς μου. Λίγη ανεξαρτησία δε βλάπτει.
Όταν κάποιος δεν έχει μάθει να φροντίζει/συντηρεί μόνος του τον ευατό του και να έχει μπει στη διαδικασία/νοοτροπία πώς να κρατάς ένα σπίτι με ο,τι αυτό συνεπάγεται (συνέπεια σε πάγια έξοδα, υποχρεώσεις, διατροφή κλπ), απορώ μελλοντικά αν θέλει να κάνει οικογένεια και παιδί, πώς θα το συντηρεί.
cha0s
Περιβόητο μέλος
Ο cha0s αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μηχανικός λογισμικού και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,408 μηνύματα.
22-04-23
00:02
Είμαι 28 χρονών και νοικιάζω σπίτι.
Είχα ζήσει και παλαιότερα μόνος, ως φοιτητής, αλλά πλέον καλύπτω εγώ εξ ολοκλήρου τα έξοδα και τις υποχρεώσεις του σπιτιού - διατροφής μου (ως φοιτητής υπήρχε και η λέσχη), οπότε δεν είναι ακριβώς το ίδιο.
Ποτέ δεν είχα θέμα με τους γονείς μου, πάντα χαλαροί ήταν και καθόλου παρεμβατικοί, αλλά ήρθε η ώρα να «ανοίξω τα φτερά μου» (πολύ κλισέ φράση, το ξέρω).
Δεν παίρνω ένα σκασμό λεφτά για να είμαι φουλ άνετος, αλλά τουλάχιστον νιώθω οκ με τον εαυτό μου που τα βγάζω πέρα, κάνω και μια μικρή αποταμίευση, κανονίζω εγώ πως θα φτιάξω το σπίτι μου, πότε θα φέρω κόσμο κλπ και ζω ανεξάρτητα. Δε θα μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου 28 χρονών και να μου πλένει και να σιδερώνει τα βρακιά μου η μάνα μου.
Οι γονείς μου είναι πάντα δίπλα μου, απλά από ένα σημείο και μετά οι γονείς θα πρέπει να είναι δίπλα στα παιδιά τους διακριτικά. Πολλές φορές, οι γονείς ευθύνονται που τα παιδιά τους δεν βγαίνουν εύκολα από το comfort zone.
Είχα ζήσει και παλαιότερα μόνος, ως φοιτητής, αλλά πλέον καλύπτω εγώ εξ ολοκλήρου τα έξοδα και τις υποχρεώσεις του σπιτιού - διατροφής μου (ως φοιτητής υπήρχε και η λέσχη), οπότε δεν είναι ακριβώς το ίδιο.
Ποτέ δεν είχα θέμα με τους γονείς μου, πάντα χαλαροί ήταν και καθόλου παρεμβατικοί, αλλά ήρθε η ώρα να «ανοίξω τα φτερά μου» (πολύ κλισέ φράση, το ξέρω).
Δεν παίρνω ένα σκασμό λεφτά για να είμαι φουλ άνετος, αλλά τουλάχιστον νιώθω οκ με τον εαυτό μου που τα βγάζω πέρα, κάνω και μια μικρή αποταμίευση, κανονίζω εγώ πως θα φτιάξω το σπίτι μου, πότε θα φέρω κόσμο κλπ και ζω ανεξάρτητα. Δε θα μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου 28 χρονών και να μου πλένει και να σιδερώνει τα βρακιά μου η μάνα μου.
Οι γονείς μου είναι πάντα δίπλα μου, απλά από ένα σημείο και μετά οι γονείς θα πρέπει να είναι δίπλα στα παιδιά τους διακριτικά. Πολλές φορές, οι γονείς ευθύνονται που τα παιδιά τους δεν βγαίνουν εύκολα από το comfort zone.