parafernalia
Περιβόητο μέλος
Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,940 μηνύματα.
17-06-23
00:49
Τι είναι το ζητούμενο μέσα στην πορεία του βίου μας;Πρέπει να αποδεχόμαστε όσα δεν μπορούν να αλλάξουν και να μην είμαστε το «σπαθί που -σε μια Σισύφεια ματαιοπονία- προσπαθεί να παλέψει με το ρεύμα του ποταμού» αλλά σαν «τον βράχο που, ατάραχος, δέχεται τα άγρια κύματα και παραμένει ακλόνητος, έως ότου αυτά κοπάσουν.»
Μπορεί ο άνθρωπος να θεωρηθεί εξελιγμένος χωρίς να αναπτύξει το συναίσθημά του;
Η τάση που επικρατεί στην σύγχρονη εποχή είναι "θετική σκέψη", "θετικά συναισθήματα", να μην αφήνουμε τα αρνητικά συναισθήματα να μας επηρεάσουν. Η λύπη όμως, ακόμα και η οδύνη έχουν το νόημά τους. Μας βοηθάνε να καταδυθούμε στα βάθη της ψυχής μας.
Ο Ποσειδώνας, ο αρχαίος αυτός θεός, μας διδάσκει την έννοια του βάθους. Γιατί ο Οδυσσέας είναι ο ήρωας εκείνος που φτάνει στο σκοπό του; Γιατί περνάει μέσα απ' το βαθύ συναίσθημα.
Στο τέλος θα φτάσει αυτός που θα αποκτήσει το "ακέραιο", "κεκαθαρμένο" συναίσθημα. Χωρίς πληρότητα στα συναισθήματα μας δεν μπορούμε να θεωρηθούμε εξελιγμένοι άνθρωποι.
Το μορφότυπο Οδυσσέας στη φιλοσοφία είναι ο εξελιγμένος άνθρωπος, αυτός που πέρασε μέσα απ' τις καταστάσεις, που δεν απέφυγε τίποτα. Αν μας καταλάβει η εμμονή να αποφεύγουμε τελείως τα αρνητικά συναισθήματα θα οδηγηθούμε να αψηφούμε τον εαυτό μας. Αν αποδεχόμαστε και το ένα και το άλλο, γινόμαστε πλήρης.
Να λειάνουμε τις ευθυξίες μας, να μην αρνιόμαστε αλλά να γειώνουμε τα αρνητικά συναισθήματα.
Και στο τέλος ο δοκιμαστής Ποσειδώνας θα μας αφήσει στην ησυχία μας.
parafernalia
Περιβόητο μέλος
Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,940 μηνύματα.
19-05-23
09:52
Οι υπερβατικές έννοιες, ο "αόρατος" κόσμος, το κβαντικό σύμπαν, το "μετά τα φυσικά", προυποθέτουν μία βασική αρχή: την Πίστη.Ναι, άλλο ένα κακό της επικράτησης του θετικισμού. Ο άνθρωπος αδυνατεί, πια, να πιστέψει σε ανώτερες, υπερβατικές έννοιες. Είναι η λεγόμενη «απομάγευση του κόσμου», που τον γλίτωσε μεν, από τα δίχτυα της δεισιδαιμονίας, τον έστειλε δε, σε αυτά του μηδενισμού. Γιατί, ακόμα και οι υπερβατικές έννοιες να μην υπάρχουν, η πίστη σε αυτές είναι πέρα για πέρα αληθινή και διαμορφώνει πρωτίστως την οπτική μας για τον κόσμο και δευτερευόντως την ίδια μας τη ζωή, αλλά και ολόκληρο τον κόσμο.
Όχι με την τυφλή έννοια που καταλαβαίνουμε σήμερα, αλλά με την αρχαιοελληνική, Πίστη = Εμπιστοσύνη. Για να γεννηθεί η εμπιστοσύνη μέσα μας, να "ανοίξει" το μυαλό μας και να οδηγηθούμε από την ανθρώπινη στη θεία αρετή, πρέπει να μελετήσουμε βαθειά, με προσοχή, με κόπο και φρόνηση.
Ταύτα πόνει, ταύτ' εκμελέτα,
τούτων χρη εράν σε΄
ταυτά σε της θείης αρετής
εις ίχνια θήσει
Το απόσταγμα των Χρυσών Επών του Πυθαγόρα. Τίποτα δεν χαρίζεται. Κανένας θεός δεν θα έρθει να σε πάρει απ' το χεράκι. Στις ακάθαρτες, "αυθαίρετες" ψυχές της σύγχρονης εποχής δεν υπάρχει τόπος για υπέρβαση, ούτε τρόπος σύνδεσης με την "παγά" (την πηγή).
Το πολύ αξιοσημείωτο στους παραπάνω στίχους είναι το "τούτων χρη εράν σε" που σημαίνει όχι απλά να μελετάς την αρετή αλλά να είσαι ερωτευμένος με αυτήν! Αυτή είναι και η διαφορά του ακαδημαικού σχολάριου από τον αληθινό μύστη.