touvlo
Πολύ δραστήριο μέλος
Η touvlo αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Γερμανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 1,070 μηνύματα.
08-04-24
17:28
δεν πίνεις;Καλά, σοβαρά τώρα, τόσο πολύ εθιστικός είναι ο καφές;
Και γω δεν μπορούσα χωρίς καφέ. Έπινα έναν το πρωί και 1 ή 2 στη δουλειά.
Όταν έπαθα αμυγδαλίτιδα, τον έκοψα και έπινα τσάι, γιατί έκανα και ομοιοπαθητική. Έπειτα με τις εγκυμοσύνες επίσης τον ελάττωσα πολύ. Δηλ μόνο πριν τη δουλειά έπινα ελάχιστο φίλτρου με πολύ γάλα, ίσα να ...μυρίσει.
Τώρα το έχω σταθεροποιήσει στον έναν καφέ φίλτρου το πρωί. Άντε στις διακοπές να πιω και καμιά φραπεδιά, αν πάμε σε κανα παραλιακό καφέ. Τα άλλα όλα (καπουτσίνο, φρεντος) είναι λουξ πολυτέλεια, όταν υπάρχει πράγματι γεγονός για να γιορτάσουμε. Ο ελληνικός είναι η σπεσιαλιτέ μου. Όχι να τον παινευτώ, σαν τον δικό μου ελληνικό δεν έχετε πιει: με παχύ κρεμώδες καϊμάκι και δύο φουσκαλίτσες στη μέση. Αλλά ο οργανισμός μου δεν τον δέχεται πλέον, με πειράζει. Το πίνω σπανιότατα
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:
συμφωνώ απολύτως! και έχει και απαίσια γευσηΜια μελέτη βρήκε ότι και ο ντεκαφεϊνέ έχει διεγερτική δράση
touvlo
Πολύ δραστήριο μέλος
Η touvlo αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Γερμανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 1,070 μηνύματα.
10-06-23
10:18
Ένα δίκιο το έχεις....Τελευταίο τον ελληνικό; Να σου πω, και μένα με ενοχλεί το κατακάθι λίγο, αλλά τον φτιάχνω τέλειο, για τους άλλους.Όσον αφορά στον καφέ, για να παραφράσω λίγο κατά Ιωάννην, Εν αρχή ην ο φραπές και ο φραπές ην προς τον καφέ και καφές ην ο φραπές... Σαν την φράπα (που φτιάχνεις εσύ, όχι στα μαγαζιά) τη δυνατή, μέσα σε γιγαντιαίο ποτήρι για να έχεις όσο μεγαλύτερη ποσότητα γίνεται, δεν έχει τίποτα στον κόσμο. Έπονται όλοι οι άλλοι καφέδες, που επειδή είμαι εθισμένος στον καφέ τους πίνω όλους, η σειρά δε προτίμησης πάει κάπως έτσι:
Για κρύο:
1) Φραπές
2) Φρέντο εσπρέσσο
3) Φρέντο καπουτσίνο (ο μοναδικός καφές που δεν πίνω ποτέ)
Για ζεστό:
1) Γαλλικός
2)Καπουτσίνο
3) Αμερικάνο
4) Νες
5) Εσπρέσσο
6) Ελληνικός
Αυτά. Τώρα κάτι μοκατσίνα, κάτι με καραμέλες, με αιθέρια έλαια, με ινδοκάρυδα ή δεν ξέρω΄γω τι από συνήθως αμερικανιές τύπου starbucks (στις οποίες δεν πατάω ποτέ) δεν είναι καφές παιδιά. Είναι ρόφημα, σίγουρα, αλλά προσβάλλει την ίδια την έννοια του καφέ να τα αποκαλείς έτσι. Θα τα αποκαλούσα «γλυκίσματα σε μορφή ροφήματος με προσθήκη καφεϊνης...»
Νόστιμα είναι όμως αυτά τα ροφήματα που λες. Γενικά, το άρωμα καφέ με τρελλαίνει σε παγωτά, ροφήματα, γλυκά, παντού. Εγώ πάντως, ειλικρινά, βρίσκω ντροπή προς την έννοια του καφέ, το πλαστικο/χάρτινο ποτηρι.
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:
Είδες, καθένας έχει τα γούστα του στον καφέ και είναι όλα σεβαστά.Φραπέ τον κάνω πολύ ελαφρύ, σχεδόν νερό θα έλεγε κανείς.
Κάποτε είχαμε κουβεντα περί καφέ και κρασιού. Και έλεγαν οι κρασοπότες, ότι το κρασί είναι ιεροτελεστία. Πίνεται σε καλό ποτήρι, ποτέ αραιωμένο και ποτέ αναμειγμένο με άλλα ποτά ή αναψυκτικά (ξεφεύγω λίγο απ το θέμα)
Εμείς οι καφεπότες, δεν έχουμε τόσα ...κολλήματα. Πίνεται όπως τον θέλει ο καθένας, εφόσον τον φτιάχνει ο καθένας στην αναλογία που θέλει (ζαχαρη/καφέ/γαλα/νερό). Αλλά στο ποτήρι θα συμφωνήσω με τους κρασοπότες, θέλει το σωστό ποτηράκι, να σου χαϊδεύει το χείλος