parafernalia
Περιβόητο μέλος
Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,940 μηνύματα.
20-05-23
22:53
Και για να το πάω και στον Χριστιανισμό, μιας και -απ΄ό,τι θυμάμαι- είσαι Χριστιανός, τα λέει όλα η ευαγγελική ρήση: «Σας βεβαιώνω πως, αν έχετε πίστη έστω και σαν κόκκο σιναπιού, θα λέτε σ’ αυτό το βουνό “πήγαινε από ’δω εκεί”, και θα πηγαίνει· και τίποτα δε θα είναι αδύνατο για σας.»
...το μόνο πράγμα που είμαι / πιστεύω είναι το rock n' roll.
...τα υπόλοιπα είναι υπό διερεύνηση.
Αισθάνομαι πως η εκκοσμίκευση που αναφέρθηκε παραπάνω πνέει τα λοίσθια γι' αυτό οι άρχοντες αυτού του κόσμου πασχίζουν για ένα νέο "βιοτεχνολογικό" αφήγημα όπου η φιλοσοφία στο σύνολό της θα αντικατασταθεί απ' την τεχνητή νοημοσύνη.
Όσοι το ψυχανεμίζονται αυτό νιώθουν την ανάγκη να πάνε 3-4 βήματα πίσω και να ξεκινήσουν ξανά. Σε αυτό το πλαίσιο θεωρώ πως η φιλοσοφία θα πρέπει να επαναδιατυπωθεί μέσα απ' το αρχικό της πρόταγμα: να διάγει την αρετή.
parafernalia
Περιβόητο μέλος
Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,940 μηνύματα.
19-05-23
09:52
Οι υπερβατικές έννοιες, ο "αόρατος" κόσμος, το κβαντικό σύμπαν, το "μετά τα φυσικά", προυποθέτουν μία βασική αρχή: την Πίστη.Ναι, άλλο ένα κακό της επικράτησης του θετικισμού. Ο άνθρωπος αδυνατεί, πια, να πιστέψει σε ανώτερες, υπερβατικές έννοιες. Είναι η λεγόμενη «απομάγευση του κόσμου», που τον γλίτωσε μεν, από τα δίχτυα της δεισιδαιμονίας, τον έστειλε δε, σε αυτά του μηδενισμού. Γιατί, ακόμα και οι υπερβατικές έννοιες να μην υπάρχουν, η πίστη σε αυτές είναι πέρα για πέρα αληθινή και διαμορφώνει πρωτίστως την οπτική μας για τον κόσμο και δευτερευόντως την ίδια μας τη ζωή, αλλά και ολόκληρο τον κόσμο.
Όχι με την τυφλή έννοια που καταλαβαίνουμε σήμερα, αλλά με την αρχαιοελληνική, Πίστη = Εμπιστοσύνη. Για να γεννηθεί η εμπιστοσύνη μέσα μας, να "ανοίξει" το μυαλό μας και να οδηγηθούμε από την ανθρώπινη στη θεία αρετή, πρέπει να μελετήσουμε βαθειά, με προσοχή, με κόπο και φρόνηση.
Ταύτα πόνει, ταύτ' εκμελέτα,
τούτων χρη εράν σε΄
ταυτά σε της θείης αρετής
εις ίχνια θήσει
Το απόσταγμα των Χρυσών Επών του Πυθαγόρα. Τίποτα δεν χαρίζεται. Κανένας θεός δεν θα έρθει να σε πάρει απ' το χεράκι. Στις ακάθαρτες, "αυθαίρετες" ψυχές της σύγχρονης εποχής δεν υπάρχει τόπος για υπέρβαση, ούτε τρόπος σύνδεσης με την "παγά" (την πηγή).
Το πολύ αξιοσημείωτο στους παραπάνω στίχους είναι το "τούτων χρη εράν σε" που σημαίνει όχι απλά να μελετάς την αρετή αλλά να είσαι ερωτευμένος με αυτήν! Αυτή είναι και η διαφορά του ακαδημαικού σχολάριου από τον αληθινό μύστη.