Luke87
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Luke87 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 36 ετών και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 832 μηνύματα.
07-02-24
15:45
Τα φάρμακα που με έχουν βοηθήσει πολύ τη τελευταία περίοδο από διαζεπαμίνες είναι
-Tavor
-Titus (Τα έπαιρνα για δυο μήνες...)
και τώρα dorm.
-Tavor
-Titus (Τα έπαιρνα για δυο μήνες...)
και τώρα dorm.
Luke87
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Luke87 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 36 ετών και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 832 μηνύματα.
18-08-23
15:16
Για την Ελληνική κοινωνία πάντως και το θέμα των φαρμάκων είναι ταμπού .
Αυτό γιατί συμβαίνει ποτέ μου δεν το κατάλαβα. Αν χτυπήσεις το πόδι σου ή το χέρι σου πχ ακολουθείς μια αγωγή γιατρού και γίνεσαι καλά. Γιατί δεν υπάρχει αντίστοιχη αντιμετώπιση με τις παθήσεις του μυαλού; Το μυαλό είναι απ' τα χειρότερα όργανα, για να μην πω το χειρότερο που μπορεί να νοσήσει.
Luke87
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Luke87 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 36 ετών και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 832 μηνύματα.
18-08-23
14:59
Really doubt . Πιστεύω οτι η πλειοψηφία δεν έχει την παραμικρή ιδέα . Και ο λόγος είναι απλός : ο άνθρωπος με OCD δεν φαίνεται διαφορετικός απο αυτόν που δεν έχει OCD . Μέσα στο κεφάλι έχει σημασία τι συμβαίνει όμως .
Όπως είπε και ο Ηλίας λίγο πολύ όλοι έχουν κάποια traits , αυτό που κάνει την διαφορά είναι η ένταση και η σοβαρότητα όμως των "συμπτωμάτων" . Το να σκεφτείς π.χ. να ελέγξεις την πόρτα άλλη μια φορά μην τυχόν ξέχασες να κλειδώσεις είναι φυσιολογικό . Το να έχει περάσει 1 ή 2 ώρες και να ανοίγεις την πόρτα , να την κλειδώνεις και πάλι απο την αρχή για να βεβαιωθείς οτι την έχεις κλειδώσει δεν είναι .
Και ακόμα και το παράδειγμα με την καθαριότητα κατ'εμέ δεν είναι τόσο ενδεικτικό γενικά γιατί ο άλλος σκέφτεται cute , καθαρίζεται 10 φορές για να είναι σίγουρος . Εαν όμως σκεφτείς περιπτώσεις στυλ Howie Mandel :
Αρχίζεις να αντιλαμβάνεσαι την πραγματική έκταση του προβλήματος . Όταν κάποιος έχει σε καθημερινό επίπεδο άγχος για κάτι που ένας άλλος είναι unaware και φτάνει στο σημείο να ξυρίζει το κεφάλι του , να μην μπορεί να είναι κοντά στα παιδιά του όταν είναι άρρωστα κτλπ. πλέον αυτό το άτομο δεν είναι ο εαυτός του . Κάνει πράγματα που ειδάλλως δεν θα έκανε .
Δε διαφωνούμε φίλε μου. Αν δε κάνω λάθος θεωρήται και αναπηρία εξ' άλλου. Προσωπικά υποφέρω από κάτι παρεμφερές. Αν βρεις την φαρμακευτική αγωγή που ταιριάζει στο άτομο σου μπορείς να έχεις μια σχεδόν κανονική ζωή. Συν κάποια θετικά όπως πχ ορισμένα φάρμακα σου εξαλείφουν τελείως το άγχος, σε φέρνουν σε κατάσταση Nirvana. Αλλοι θεωρητικά φυσιολογικοί φτάνουν στα 40 και δεν αντέχουν τη καθημερινότητα θέλουν να αυτοκτονήσουν.
Luke87
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Luke87 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 36 ετών και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 832 μηνύματα.
13-08-23
07:06
Πώς καταλαβαίνεις ότι η ελληνική κοινωνία είναι ευαισθητοποιημένη αυτή τη στιγμή;
Αν ακούσεις τον λόγο περί Αμέα των βουλευτών καταλαβαίνεις. Φαίνεται και από άλλα πράγματα. Υπάρχει μέριμνα, κοινωνική πρόνοια για αυτούς.