glayki
Διάσημο μέλος
Η Ευα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Εκπαιδευτικός. Έχει γράψει 3,841 μηνύματα.
03-09-23
09:22
Σύμφωνα με τον Φρομ η «αποκόλληση» του πρωτόγονου ανθρώπου από τη φύση δημιούργησε ένα κενό μέσα στο οποίο συνειδητοποίησε όχι μόνο τη «μοναξιά» του αλλά και την περατότητά του ως βιολογικού όντος. Αυτό είχε ως συνέπεια την αναζήτηση νέων δεσμών με τους συνανθρώπους για να καλύψει το κενό που του άφησε ο αποχωρισμός του από τη φύση. Στην ανάγκη αυτή του ανθρώπου για ένωση επωάζεται και εκφράζεται το αίσθημα της αγάπης.
glayki
Διάσημο μέλος
Η Ευα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Εκπαιδευτικός. Έχει γράψει 3,841 μηνύματα.
02-09-23
15:32
Μια ταπεινή φιλόλογοςGlayki παρατηρώ οτι είσαι εξαιρετικά καλλιεργημένο άτομο. Καθηγήτρια πανεπιστημίου?
glayki
Διάσημο μέλος
Η Ευα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Εκπαιδευτικός. Έχει γράψει 3,841 μηνύματα.
02-09-23
14:45
Η αγάπη για το Νίκο Καζαντζάκη
Δεν είναι συμπόνια μήτε καλοσύνη...
Στη συμπόνια είναι δύο, αυτός που πονάει κι αυτός που συμπονάει. Στην καλοσύνη είναι δύο, αυτός που δίνει κι αυτός που δέχεται.
Μα στην αγάπη είναι ένας...
Σμίγουν οι δύο και γίνοναι ένα. Δεν ξεχωρίζουν...
Το εγώ κι εσύ αφανίζονται.
Αγαπώ θα πει χάνομαι…
Εγώ θα έλεγα παρακάμπτω το εγώ μου και λειτουργώ χωρίς να περιμένω ανταπόδοση .Εξ Ου και μπορεί να χωρίσω με κάποιον ( αν μιλάμε για συντροφική αγάπη) και να τον αγαπάω εσαεί.
Αν λάβουμε ως στοιχείο διερεύνησης μια τέτοια αγάπη, η εμφάνιση της είναι αποτέλεσμα της συνύπαρξης των ανθρώπων σε κοινότητες των συν ακόλουθων δεσμών που καλλιεργήθηκαν, καθώς το ανθρώπινο ον εξελίχτηκε ψυχοπνευματικά
Δεν είναι συμπόνια μήτε καλοσύνη...
Στη συμπόνια είναι δύο, αυτός που πονάει κι αυτός που συμπονάει. Στην καλοσύνη είναι δύο, αυτός που δίνει κι αυτός που δέχεται.
Μα στην αγάπη είναι ένας...
Σμίγουν οι δύο και γίνοναι ένα. Δεν ξεχωρίζουν...
Το εγώ κι εσύ αφανίζονται.
Αγαπώ θα πει χάνομαι…
Εγώ θα έλεγα παρακάμπτω το εγώ μου και λειτουργώ χωρίς να περιμένω ανταπόδοση .Εξ Ου και μπορεί να χωρίσω με κάποιον ( αν μιλάμε για συντροφική αγάπη) και να τον αγαπάω εσαεί.
Αν λάβουμε ως στοιχείο διερεύνησης μια τέτοια αγάπη, η εμφάνιση της είναι αποτέλεσμα της συνύπαρξης των ανθρώπων σε κοινότητες των συν ακόλουθων δεσμών που καλλιεργήθηκαν, καθώς το ανθρώπινο ον εξελίχτηκε ψυχοπνευματικά
glayki
Διάσημο μέλος
Η Ευα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Εκπαιδευτικός. Έχει γράψει 3,841 μηνύματα.
01-09-23
16:12
Θεωρώ η αγάπη είναι είναι ένα βαθύ, συναίσθημα υπεράνω προέλευσης φυλετικής, εθνικής, θρησκευτικής, πολιτιστικής κλπ της οποίας η εμφάνιση σχετίζεται με την ανάγκη του ανθρώπινου είδους να συνυπάρξει, άρα πάμε πολυ μακριά στην ανθρώπινη ιστορία στις πρώτες κοινότητες , των οποίων η επιβίωση είχε σαν βάση τη συνεργασία, το κοινό βίωμα ενάντια στις αντιξοότητες. Ως συναίσθημα διαχέεται προς πασα κατεύθυνση, δε γνωρίζει όρια,έτσι ο άνθρωπος συνδέθηκε με τη φύση, τους συντρόφους του, τα οικεία του πρόσωπα.. Βιωθηκε ως τροφή ψυχής, σώματος και τώρα και παντού