Luke87
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Luke87 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 36 ετών και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 833 μηνύματα.
03-09-23
08:23
Δεν ισχύει ότι οι πρόγονοι μας ήταν βάρβαροι. Ζούσαν σε σχετικά μεγάλες ομάδες (30-50 περίπου άτομα) υπήρχε αλληλεγγύη και προστασία σε κάθε μέλος της ομάδας. Δεν υπήρχε άλλος τρόπος, αν ο κάθε ένας ζούσε μόνος τους, απλά δε θα επιβιώναμε σαν είδος.
Τώρα, σχετικά με την αγάπη, καθαρά βιολογικά πρόκειται για ορμόνες και νευροδιαβιβαστες οι οποίοι έπαιξαν ρόλο στην επιβίωση του είδος μας (οκυτοκίνη και άλλες). Οπότε, δεν είναι κάτι που εφευρέθηκε κάποια στιγμή, υπήρχε πάντα.
Σχετικά με του εξωγήινους οι οποίοι είχαν την τύχη να μη βρεθεί ο Χριστός στα μέρη τους, δεν το ξέρουν αλλά είναι πολύ τυχεροί
Εσένα δεν σου απάντησα φίλε. Δεν ξέρω πως εσύ λες τον άνθρωπο που ζει χωρίς ηλεκτρικό, νερό, τηλέφωνο. Που πίνει νερό από τα ποτάμια που τρώει από τα δένδρα. Που επικοινωνεί με άναρθρες κραυγές. Βασικά δεν είπα πρόγονοι είπα πρωτόγονοι. Αυτός ο άνθρωπος είναι απρόβλεπτος είναι ικανός για όλα.
Οπως εξήγησα εγώ δεν θεωρώ την αγάπη σαν συναίσθημα. Δηλαδή έτσι εκφράζεται αλλά είναι το σύνολο από πράξεις είναι η βιωματική εμπειρία. Που σε κρατάει ζωντανό. Αποτυπώνεται στην ψυχή και σου μένει για πάντα.
Luke87
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Luke87 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 36 ετών και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 833 μηνύματα.
02-09-23
11:52
Εγώ πιστεύω ότι η πρώτη αγάπη στον κόσμο ήταν η μητρική. Όσο "απολίτιστοι" και να ήταν οι άνθρωποι τότε (όχι ότι τώρα είμαστε και τελείως προοδευτικοί), ο δεσμός που αναπτύσσει μία γυναίκα/μητέρα με ένα πλασματάκι που μεγαλώνει μέσα της για 9 μήνες και μετά το φέρνει στον κόσμο, ήταν η πρώτη μορφή αγάπης
Πολύ σωστή παρατήρηση Ελευθερία. Αυτή η παράμετρος μου είχε διαφύγει εντελώς!
Luke87
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Luke87 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 36 ετών και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 833 μηνύματα.
01-09-23
15:31
Φυσικά, όταν μιλάμε για αγάπη δεν μπορούμε να μην παραθέτουμε το τμήμα περί αγάπης της επιστολής προς Κορινθίου του Αποστόλου Παύλου. Είναι τόσο υπέροχο που απορείς ότι είναι θρησκευτικό κείμενο:
“Αν ξέρω να μιλώ όλες τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε έγινα σαν ένας άψυχος χαλκός που βουίζει η σαν κύμβαλο που ξεκουφαίνει με τους κρότους του. Και αν έχω το χάρισμα να προφητεύω και γνωρίζω όλα τα μυστήρια και όλη τη γνώση, και αν έχω όλη την πίστη, ώστε να μετακινώ με τη δύναμη της ακόμη και τα βουνά, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε δεν είμαι τίποτε απολύτως.
Και αν πουλήσω όλη την περιουσία μου για να χορτάσω με ψωμί όλους τους φτωχούς, και αv παραδώσω το σώμα μου για να καεί, αλλά αγάπη δεν έχω, τότε σε τίποτε δεν ωφελούμαι.
Η αγάπη είναι μακρόθυμη, είναι ευεργετική και ωφέλιμη, η αγάπη δε ζηλεύει, η αγάπη δεν ξιπάζεται, δεν είναι περήφανη, δεν κάνει ασχήμιες, δε ζητεί το συμφέρον της, δεν ερεθίζεται, δε σκέφτεται το κακό για τους άλλους, δε χαίρει, όταν βλέπει την αδικία, αλλά συγχαίρει, όταν επικρατεί η αλήθεια. Η αγάπη όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει.Η αγάπη ποτέ δεν ξεπέφτει.
Αν υπάρχουν ακόμα προφητείες, θα έλθει μέρα που και αυτές θα καταργηθούν αν υπάρχουν χαρίσματα γλωσσών και αυτά θα σταματήσουν αν υπάρχει γνώση και αυτή θα καταργηθεί. Γιατί τώρα έχουμε μερική και όχι τέλεια γνώση και προφητεία· όταν όμως έλθει το τέλειο, τότε το μερικό θα καταργηθεί. Όταν ήμουν νήπιο, μιλούσα ως νήπιο, σκεφτόμουν ως νήπιο, έκρινα ως νήπιο. Όταν έγινα άνδρας, κατάργησα τη συμπεριφορά του νηπίου. Τώρα βλέπουμε σαν σε καθρέπτη και μάλιστα θαμπά, τότε όμως θα βλέπουμε το ένα πρόσωπο το άλλο πρόσωπο. Τώρα γνωρίζω μόνο ένα μέρος από την αλήθεια, αλλά τότε θα έχω πλήρη γνώση, όπως ακριβώς γνωρίζει και εμένα ο Θεός. Ώστε τώρα μας απομένουν τρία πράγματα: η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη. Πιο μεγάλη όμως από αυτά είναι η ΑΓΑΠΗ”
Το έχω ξαναπαραθέσει εδώ, το ξέρω, αλλά δεν γίνεται αλλιώς
Πιστεύεις Ηλία πως 2.000.000.000 Μουσουλμάνοι πάνω στη γη έχουν το κατάλληλο ψυχικό υπόβαθρο; Εχουν αγάπη μεσ' τη ζωή τους όπως της αρμόζει; Η σε αυτό το κομμάτι (σθένος ψυχής) υστερούν επι των Χριστιανών; Και γενικότερη ερώτηση προς όλους.
Luke87
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Luke87 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 36 ετών και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 833 μηνύματα.
01-09-23
10:06
Σε ευχαριστώ για την υπεράσπιση Στράτο. Ξέρετε, ένα ζώο δεν θα είχε ποτέ την σκέψη να θυσιαστεί για το καλό της αγέλης του. Μπορεί να θρηνίσει για το ταίρι του αλλά μπορεί να το φάει και το ίδιο. Οπως πολύ απλά κάνουν οι αράχνες. Μπορεί έτσι απλά να το εκμεταλευτεί και μετά να το βγάλει στη πείνα. Οπως κάνουν οι μέλισσες. Μεσ' το μυαλό του ζώου επικρατεί ένα μικρό χάος. Τελικά αναρωτιέμαι: Μπορεί να υπάρξει αγάπη χωρίς πνευματική ωρίμανση? Χωρίς πολιτισμό?
Luke87
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Luke87 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 36 ετών και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 833 μηνύματα.
01-09-23
09:17
Στα ζώα, που είναι επίσης απολίτιστα και δεν έχουν ιδέα για το ποιος ήταν ο Ιησούς, δεν υπάρχει αγάπη;
Αγαπώ μόνο το χέρι που με ταίζει? Είναι αυτό ικανοποιητικό?
Luke87
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Luke87 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 36 ετών και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 833 μηνύματα.
01-09-23
07:57
σίγουρα είμαι εντελώς αναρμόδιος να απαντήσω. Άγνωστο πεδίο εντελώς. Από την σκοπιά όμως του κάπως πιο σύγχρονου πρωτόγονου, θεωρώ πως μιά χαρά αγαπούσαν και οι πρωτόγονοι και τα ζώα. Μπορεί ο νεάντερνταλ να αγαπούσε πιο πολύ το ρόπαλο στο δεξί του χέρι απ' αυτήν που έσερνε με το αριστερό από τα μαλλιά στην σπηλιά, όμως την έννοια της αγάπης σαν συναίσθημα την κατείχε
Θεωρείς την αγάπη ως ένα συναίσθημα που βγαίνει αφθόρμητα μάλλον. Και όχι ως μια βιωματική εμπειρία που απαιτεί συνεχή προσπάθεια. Αυτό με το ρόπαλο δε θα το σχολιάσω.
Luke87
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Luke87 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 36 ετών και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 833 μηνύματα.
01-09-23
05:17
Κατ' αρχήν πιστεύω πως οι πρωτόγονοι άνθρωποι που έζησαν μια νομαδική ζωή για 5 εκ χρόνια δεν ήταν σε θέση να αγαπήσουν. Ισως λίγο. Ηταν απολίτιστοι. Λίγο χύμα όλα μέσα στο κεφάλι τους σαν τα ζώα. Με τον ερχομό του πολιτισμού κάπου στο 4.000 προ Χριστού ίσως τα πράγματα να ήταν λίγο διαφορετικά. Ισως τότε να εμφανίστηκαν τα πρώτα ψίγματα ενδοκοινωνιακής αγάπης. Τότε που περάσαμε απ' το τροφοσυλλεκτικό στάδιο στην καλλιέργια γης. Ομως και πάλι πρέπει να ήταν αδύναμα τα πράγματα. Το καταλύτικο σημείο πιστεύω ήταν ο ερχομός του Ιησού Χριστού. Μέσα στη Ρωμαική Αυτοκρατορία. Από 'κει και πέρα ήταν το καταλυτικό σημείο που αυτή η μοναδική εμπειρία που όμοια της δεν υπάρχει για κανέναν άνθρωπο άρχισε να διαδίδεται με οδηγίες επακριβώς μέσω του Χριστιανισμού. Για όλα τα πράγματα χρειάζονται οδηγίες. Στην αρχή. Φρονώ πως άλλοι εξωγήινοι πολιτισμοί σε άλλους γαλαξίες ίσως δεν βίωσαν ποτέ παρόμοια κατάσταση και έμειναν απλά τεχνολογικοί βάρβαροι στο πέρασμα των αιώνων. Επίσης πιστεύω πως κάποιος ξένος κάποιος αμερόληπτος παρατηρητής εαν έβλεπε τη σημερινή κοινωνία πόσα πολλά έχουμε και πόσα λίγα επιστρέφουμε στους θεούς μπορεί και να έβρισκε δίκαιη την καταστροφή πολλών από εμάς.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.