Samael
Τιμώμενο Μέλος
Ο Samael αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Η.Μ.Μ.Υ. και μας γράφει απο Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 10,433 μηνύματα.
22-09-23
23:11
Υπάρχει φορά που δεν τα λες σωστά εσύ ;Εγώ πιστεύω παραλύουμε επειδή μας παίρνει . Αν ας πούμε ζω με γονείς ή σύντροφο θα πέσω ανάσκελα από την κατάθλιψη, αν ζω μόνος θα αναγκαστώ να πάω σούπερ μάρκετ , να μαγειρέψω κάτι . Αναγκαστικά διατηρώ μια λειτουργικότητα.
Samael
Τιμώμενο Μέλος
Ο Samael αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Η.Μ.Μ.Υ. και μας γράφει απο Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 10,433 μηνύματα.
22-09-23
17:40
Δεν σε βρίσκω δυσάρεστο . Πιστεύω τα λες πολύ σωστά .Θα πετάξω την πυρηνική και ατόφια χωρίς περιστροφές:
Έχουν θέμα με τον έλεγχο ναι, αλλά όχι του παιδιού. Με της ζωής τους τον έλεγχο έχουν.
Συνήθως οι σχέσεις τους είναι για κλάμματα, έχουν βρει έναν αποτυχημένο ή μια απερίγραπτη και έχουν κάνει εκεί ένα παιδί, κι όταν είδαν ότι το συντρόφι τους είναι για τα κλάμματα σου λέει "ε τι να κανω, έτσι ειναι ο γάμος, θα εστιάσω στο παιδί". Το βλέπουν ως το μόνο πράγμα που έκαναν σωστό στη ζωή τους, το μονο αποκούμπι που τους έχει μεινει για να νιωθουν οτι κατι κανουν καλά, ότι ελέγχουν τη δική τους ζωή και δεν πήγε τελείως στράφι.
Και δεν το λεω τυχαία, μου το χουν ξεστομίσει χωρισμένες.
Γι αυτό βλέπεις και εκφράσεις τυπου "ο άντρας της ζωής μου" από καμμένες που επέλεξαν τον ούγκ για να τους το κάνει κι επειδή τους βγήκε χάλια, σου λέει εδω θα είναι το science lab μου, θα εφαρμόσω όλο το doctrine μαλθακοποίησης επάνω στο αγόρι για να μη βγει ουγκανο σαν τον πατέρα του. Και δώστου οι ευαισθησίες και τα "μίλα για τα αισθήματά σου" λες και είναι χαλασμένα κορίτσια.
Η ο κλασσικός έρωτας του μπαμπακούλη με την πριγκίπισσα κοράκλα που του ανήκει ως "γνήσιο κτήμα του" πρέπει να της έχει κλειδαμπαρωμένο το βρακί μέχρι τα 30 γιατί στο μυαλό του κι αυτός έχει αντικαταστήσει την γυναίκα του με την κόρη του, όντας ανίκανος να προσφέρει μια πλήρη οικογένεια σταθερή και υγιή.
Η υπεραφοσίωση στο παιδί είχα διαβάσει κάπου -σοβαρό κειμενο όχι άρθρο σε ταμπλόιντ- ότι είναι μιας άλλης μορφής σύνδρομο της Στοκχόλμης, αντικαθιστούν τον/την σύντροφο επάνω στο παιδι και νιώθουν εγκατάλειψη και προδοσία αν το παιδι επιλέξει το δρόμο του όταν μεγαλώσει.
Με βάση όσα έχω δει -και έχω δει αρκετά- είμαι βαθύτατα καχύποπτος με τους ανθρώπους που ασχολούνται υπερβολικά με τα παιδιά τους, ότι δηλαδή κάτι δεν πάει καλά σε άλλους τομείς της ζωής τους.
Κάποιες μάνες μου λένε "ελα μωρέ απλά είναι πολύ καλός/ή γονιός". Ναι, δε διαφωνώ, δε θα το βλάψουν το σπλάχνο τους, το αγαπάνε, με όποιο τρόπο το αγαπάνε.
Εντούτοις δεν εμφορούμαι από αυτό το αθώο "είναι απλά Χ". Για μενα ποτέ δεν είναι τοσο επιφανειακά και απλά τα πράγματα με τους ανθρώπους. Πάντα κάτι παίζει από κάτω και μόλις το βρεις "κλικ-κλικ" τα κουμπάκια σαν πληκτρολόγιο σε υπολογιστή. Οι άνθρωποι ειναι προγραμματισμένες μηχανές, δεν είναι τυχαία κατασκευάσματα άνευ νοήματος στις πράξεις τους.
Αμα σκάψεις κάτι θα βρεις. Άμα τα χανε καλά με τη ζωή τους σε άλλους τομείς, με τα παιδιά τους θα ασχολιόντουσαν όλη την ώρα να καλύπτουν συναισθηματικά κενά;
Ορίστε το πα. Είμαι δυσάρεστος το ξέρω, αλλά αυτά είναι τα πιστεύω μου.
Αυτό το "το παιδί να είναι καλά μόνο και εγώ ας γίνω 1000 κομμάτια" δεν είναι σωστό . Εαν είσαι 1000 κομμάτια , δεν πρόκειται να μπορείς να στηρίξεις το παιδί σου με τον σωστό τρόπο . Είσαι άνθρωπος , έχεις και εσύ ανάγκες . Εαν θες να είσαι δίπλα στο παιδί σου , οφείλεις να σέβεσαι τον εαυτό σου . Το οποίο φυσικά περιλαμβάνει το να βγαίνεις τις βόλτες σου , να έχεις τους φίλους σου , τις ασχολίες σου , τα χόμπυ σου , χρόνο για εσένα κτλπ.
Ένας γονιός που στερείται όλα τα παραπάνω θα ρίξει όλη του την προσοχή πάνω στο παιδί . Κάπως έτσι δημιουργείται ένα άκρως ασφυκτικό κλίμα , και ο λόγος είναι ακριβώς επειδή η μητέρα ή/και ο πατέρας δεν είναι οι ίδιοι καλά , και χρειάζονται να πιαστούν απο κάτι . Ακόμα και όταν δεν απαιτείται ή παρέμβαση τους ή χειρότερα , δεν πρέπει να υπάρχει .
Η ανάγκη για έλεγχο , υπάρχει σε όλους μας . Και ο μόνος τρόπος να ξεπεραστεί είναι να μην κάνεις αυτό που νιώθεις οτι πρέπει να κάνεις . Πρέπει δηλαδή να εκτεθείς σε καταστάσεις που δεν έχεις τον έλεγχο , και να το "καταπιείς" . Μόνο έτσι μπορείς να μάθεις και να συνηθίσεις και κυρίως να δεις οτι τα πράγματα μπορούν να πάνε μια χαρά ακόμα και εσύ δεν παρεμβαίνεις συνεχώς .
Πολύ ωραίο ερώτημα . Πιστεύω οτι η σημερινή κοινωνία εστιάζει τρομερά στο να αποφύγει τα τραύματα με κάθε τρόπο . Είναι κακό αυτό ; Φυσικά και όχι , η κάθε γενιά θέλει η επόμενη να έχει μια ζωή όσο καλύτερη γίνεται με λιγότερες τραυματικές εμπειρίες . Το πρόβλημα που δημιουργείται όμως είναι οτι είναι αδύνατο να μην αναπτύξεις φόβους , άγχη και τραύματα . Οπότε η κοινωνία εστιάζει τόσο πολύ στο να μην πέσεις ποτέ στην λάσπη , το οποίο είναι αναπόφευκτο για όλους , και δεν ασχολείται καθόλου με το να σου δώσει τα κατάλληλα εφόδια , ψυχικής άμυνας , έτσι ώστε όταν συμβεί το αναπόφευκτο , να σηκωθείς πάλι και να πεις : "δεν πειράζει που έπεσα , δεν πειράζει που είμαι μέσα στην λάσπη , είναι φυσιολογικό . Σημασία έχει οτι μπορώ να συνεχίσω να περπατάω και να απολαμβάνω την ζωή μου , έστω και λερωμένος" .Πόσο δίκιο έχεις!!!
Ο μηχανισμός του άγχους έχει μπει πλέον στο πετσί μας!
Και θα σου πω 2 παραδειγματα: η μανούλα μου είναι 90 με πάρα πολλά προβλήματα σωματικής υγείας, δηλαδή χάλια. Έχει ζήσει πόλεμο, έχει περπατήσει πάνω από πτώματα σε ηλικία 9 ετών. Έζησε το μπλόκο της Κοκκινιάς. Έζησε σε μια φτωχή οικογένεια, που όπως λέει, δεν ήταν αγαπημένη, ο πατερας της έριχνε σφαλιάρες στη μάνα της. Παρόλα αυτά σπούδασε, εργάστηκε καλά και τώρα έχει διάθεση για ζωή.
Αυτός ο άνθρωπος δεν είχε τραύματα; Πώς έφτασε 90 με σοβαρότατα προβλήματα υγείας και παλεύει να ζήσει;
Και βλέπεις νεαρούς/ές που ζουν σε ασφαλείς οικογένειες, δίχως βία, δίχως πολέμους και πνίγονται στα άγχη τους και κουβαλούν όλα τα τραύματα, επειδή τα μάλωσε η δασκάλα, επειδή δεν του πήρε παγωτό η μαμά κλπ.
Γιατί;
Νομίζω κάπου εκεί σ΄αυτό το άγχος που πέρασε στο dna μας, δε μας αφήνει να νοιώσουμε ασφαλείς. Είμαστε σε έναν διαρκη ανταγωνισμό, σε σχολείο, ομάδα, οικογένεια, φίλους, χόμπυ, ίντερνετ
Σίγουρα κάποια εποχή ας πούμε ο φόβος σου ήταν μην σε φάει η αρκούδα στο δάσος που κυνήγαγες . Σήμερα η αρκούδα αυτή μπορεί να είναι το πόσο καλά θα γράψεις σε ένα διαγώνισμα , που έλεγε και ο @Δροσουλίτης ή το εαν η Μαρία ή ο Γιωργάκης θα σου δώσει σημασία , κτλπ.
Η γενιά δεν έχει γίνει μαλθακή . Οι φόβοι έχουν αλλάξει , χωρίς να σημαίνει όμως οτι δεν έχουν την ίδια επιβάρυνση στην ανθρώπινη ψυχή .
Εαν ζήσεις κάποια πράγματα η γνώμη μου είναι οτι δεν μπορείς να τα διαγράψεις . Ιδίως όταν μιλάμε για πολέμους , πτώματα , φτώχια , κακοποίηση κτλπ. Δεν πρόκειται να είσαι ο ίδιος μετά απο αυτά με τίποτα . Ωστόσο δεν σημαίνει οτι δεν μπορείς να ζήσεις και πάλι μια χαρούμενη ζωή . Ο άνθρωπος συνεχώς εξελίσσεται και αλλάζει . Εαν μπορείς να "χαλάσεις" μπορείς λοιπόν και να φτιάξεις . Αλλά αυτό απαιτεί ψυχική ενδυνάμωση . Απαιτεί να κάνεις οτι περνάει απο το χέρι σου ώστε οι καλές εμπειρίες να υπερτερούν των κακών εμπειριών .
Ένα κομμάτι μας που προέρχεται απο τους προγόνους μας και είναι ενσωματωμένο στο DNA μας όπως λες θα προσπαθεί πάντα να μας πείσει πως η απόδοση μας στο σχολείο ή στον ερωτικό τομέα ή στην συνέντευξη για δουλειά θα είναι ένας κίνδυνος όπως η αρκούδα . Και εδώ είναι που βρίσκεται η δυσκολία του οτι πρέπει να αρπάξουμε κυριολεκτικά απο τον λαιμό αυτό τον αρχέγονο μηχανισμό και να τον περιορίσουμε . Να πούμε στον εαυτό μας οτι δεν κάνει κουμάντο αυτός ο μηχανισμός και οτι εμείς είμαστε το λογικό ον που ξέρει και καταλαβαίνει οτι κάτι δεν είναι τόσο επικίνδυνο όσο το μυαλό μας και το σώμα μας νομίζει οτι είναι .
Samael
Τιμώμενο Μέλος
Ο Samael αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Η.Μ.Μ.Υ. και μας γράφει απο Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 10,433 μηνύματα.
22-09-23
14:30
Σε αυτό δεν πιστεύω οτι φταις απαραίτητα εσύ .Φίλη μου καλή,έχω κάνει πάρα πολλά λάθη δυστυχώς. Ήθελα από πολύ μικρά να τα μάθω να αυτοπροστατεύονται και τους έλεγα όλους τους πιθανούς κινδύνους. Κάπως έτσι τα άγχωσα πολύ. Έχουν γίνει δυο επικίνδυνα έξυπνοι άντρες, αλλά ζουν με άγχη. Δεν είναι ευτυχισμένοι, κυρίως ο μεγάλος. Δεν ξέρω, τι έφταιξε.
Ο άνθρωπος κυριολεκτικά εξελίχθηκε σε εποχές που μπορούσε να πεθάνει πανεύκολα με το παραμικρό , όπως ανέφερε και ο @Shadowban . Είναι τρομερά χωμένος μέσα στο μυαλό όλων μας ο μηχανισμός του άγχους και του φόβου για την προστασία μας ή των συγγενικών μας προσώπων . Πολύ πιθανό απο εκεί να πηγάζουν και άλλα όπως κρίσεις πανικού σε πιο σοβαρές καταστάσεις ( οι οποίες θεραπεύονται ) κτλπ.
Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα όμως κάθε ανθρώπου , να μπορεί να απαλλαχθεί απο τα άγχη του . Όχι να ξεχάσει τους κινδύνους , αυτό δεν γίνεται , αλλά να μάθει να λέει στον εαυτό του : "τώρα είσαι ασφαλής , δεν χρειάζεται να ανησυχείς" και να αφήνεται τις κατάλληλες στιγμές . Δυστυχώς είναι πολύ δύσκολο , αλλά εφικτό μέσω πολύ προσωπικής προσπάθειας .
Samael
Τιμώμενο Μέλος
Ο Samael αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Η.Μ.Μ.Υ. και μας γράφει απο Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 10,433 μηνύματα.
22-09-23
00:58
Μια προβληματική γενιά οδηγεί σε μια ακόμα πιο προβληματική γενιά . Οπότε τα μεμονωμένα περιστατικά έχουν την τάση να εξαπλώνονται σαν τους ιούς . Και εαν δεν τα σταματήσεις στο κατάλληλο χρονικό περιθώριο , έχεις θέμα . Γιατί όλα τα στραβά ( όπως και τα καλά ) συσσωρεύονται . Και θες πολύ χρόνο και προσπάθεια για να τα αποδομήσεις μετά . Το οποίο συνήθως δεν γίνεται , οπότε ο νοσηρός φαύλος κύκλος συνεχίζει να ανανεώνεται , κάθε φορά χειρότερος . Έτσι η κανονικότητα αντικαθίσταται απο την αντικανονικότητα .Νομίζω ότι είναι θέμα εποχής και όχι ψυχολόγου λες και είναι κάποιο μεμονωμένο περιστατικό .
Και εμείς αλωνίζαμε εδώ και εκεί , μας έστελναν για θελήματα από μικρά, με τα σημερινά δεδομένα μπορεί να θεωρούνταν κακοί γονείς οι δικοί μας .
Δεν είναι σωστό να κρίνουμε βέβαια το τι γινόταν παλιά με τα σημερινά δεδομένα . Κανένας γονιός δεν θα έβαζε συνειδητά το παιδί του σε κίνδυνο ( κανένας φυσιολογικός προφανώς ) . Είχαν μια χ αυτοπεποίθηση οτι το να κάνεις την τάδε διαφρομή δεν θα είναι επικίνδυνο για διάφορους λόγους . Αλλά η αλήθεια είναι πως δεν σταμάτησαν μόνο τα παιδιά να αλωνίζουν . Ακόμα και οι ενήλικοι πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί . Παλιότερα ο κόσμος κοιμόταν με παράθυρα ανοιχτά . Τώρα δεν είναι το ίδιο εύκολο να το κάνεις αυτό .
Samael
Τιμώμενο Μέλος
Ο Samael αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Η.Μ.Μ.Υ. και μας γράφει απο Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 10,433 μηνύματα.
22-09-23
00:12
Πρέπει πάντα να ζυγίζεις τα πράγματα και να αποφασίζεις το καλύτερο .Πάντως και εγώ βλέπω μια υπερπροστασία που δεν υπήρχε παλιά.
Στα χωριά δεν τα αφήνουν να παίξουν έξω από την αυλή ή τη βεράντα.
Η σε μια ταβέρνα ας πούμε , να μη πάνε μια βόλτα γύρω από τη ταβέρνα.
Που δεν νομίζω να είναι θέμα παιδεραστή και εγκληματικότητας αυτά .
Σαν να μην τα εμπιστεύονται .
Δεν είναι ψέμα οτι στην Ελλάδα οι περισσότεροι γονείς , ιδίως οι μητέρες είναι υπερπροστατευτικές . Αντίθετα οι πατεράδες συνήθως είναι απο λίγο εως εντελώς αδιάφοροι .
Όλη αυτή η κατάσταση θέλει συζήτηση με έναν ψυχολόγο . Κάτι που πολλοί γονείς αρνούνται , και ο λόγος είναι οτι δεν αντιλαμβάνονται πότε περνάνε ορισμένα όρια και αρχίζουν να λειτουργούν ζημιογόνα παρά με ουσιαστικά προστατευτικό τρόπο . Προφανώς το αποτέλεσμα είναι ολέθριο τόσο για την ποιότητα ζωής του παιδιού όσο και του γονέα . Εκείνο είναι περιορισμένο και ο γονιός σε ένα μόνιμο άγχος .
Τώρα σχετικά με την εμπιστοσύνη που δεν έχει κάποιος στο παιδί του...και αυτό χρειάζεται ψυχολόγο . Και ο λόγος είναι απλός . Όλοι αυτοί οι γονείς έχουν θέμα με τον έλεγχο . Θέλουν να ξέρουν ακριβώς που είναι και τι κάνει το παιδί ανά πάσα στιγμή και σε πλήρη λεπτομέρεια . Ταυτόχρονα δεν θέλουν να τα αφήσουν να κάνουν τίποτα μόνα τους γιατί δεν πιστεύουν οτι μπορούν , οτι είναι ικανά κτλπ. Όλο αυτό δεν είναι προβληματικό μόνο για το παιδί όπως είπα αλλά για τον ίδιο τον γονιό . Και πιθανότατα ταλαιπωρείται και σε άλλους τους τομείς της ζωής του απο μια τέτοια συμπεριφορά . Διότι αντικειμενικά...δεν μπορείς να ελέγχεις τα πάντα στην ζωή σου .
Για να μην τους βγάλουμε και όλους τρελόυς όμως , ας παραδεχτούμε οτι το υλικό που παρέχει καθημερινά η τηλέοραση στον κόσμο δεν βοηθάει ιδιαίτερα . Για την ακρίβεια οι ίδιοι οι Έλληνες έχουμε αρχίσει πλέον να πιστεύουμε οτι είναι θαύμα και τύχη που ζούμε όλοι ακόμα με όλα αυτά που συμβαίνουν . Και πολύ ήρεμα πιστεύω αντιδράμε ( σε ανησυχητικό επίπεδο μάλιστα ) . Θυμηθείτε την περίπτωση του παιδιού που πέθανε απο έκρηξη λέβητα στις Σέρρες . Πως να είσαι ήσυχος μετά όταν δεν ξέρεις τι κακό θα σε βρει μετά ;
Samael
Τιμώμενο Μέλος
Ο Samael αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Η.Μ.Μ.Υ. και μας γράφει απο Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 10,433 μηνύματα.
21-09-23
19:20
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να ξέρει κανείς για το "τραύμα" είναι οτι εξαρτάται απο το κάθε άτομο το εαν θα το αναπτύξει ή όχι . Και απο την στιγμή που δεν βλέπουμε όλοι οι άνθρωποι τον κόσμο με τον ίδιο τρόπο αλλά δεν έχουμε μεγαλώσει και με τον ίδιο τρόπο , τότε πιστεύω οτι είναι αυτονόητο οτι διαφορετικά πράγματα μπορεί να τραυματίσουν διαφορετικούς ανθρώπους .
Λόγου χάρη εγώ μπορεί να βρεθώ για πρώτη φορά στην ζωή μου σε μια κατάσταση που θα φοβάμαι πολύ . Θα αναπτύξω τραύμα . Κάποιος άλλος ο οποίος για τον α ή β λόγο είχε προετοιμαστεί καλύτερα για μια τέτοια κατάσταση , και δεν νιώσει φόβο και απειλή , πιθανότατα θα είναι μια χαρά .
Υπάρχουν καταστάσεις βέβαια που αντικειμενικά είναι τραυματικές . Λόγου χάρη να σε απαγάγουν , να σε βιάσουν , να σε κλέψουν αφού σε δείρουν κτλπ.
Λόγου χάρη εγώ μπορεί να βρεθώ για πρώτη φορά στην ζωή μου σε μια κατάσταση που θα φοβάμαι πολύ . Θα αναπτύξω τραύμα . Κάποιος άλλος ο οποίος για τον α ή β λόγο είχε προετοιμαστεί καλύτερα για μια τέτοια κατάσταση , και δεν νιώσει φόβο και απειλή , πιθανότατα θα είναι μια χαρά .
Υπάρχουν καταστάσεις βέβαια που αντικειμενικά είναι τραυματικές . Λόγου χάρη να σε απαγάγουν , να σε βιάσουν , να σε κλέψουν αφού σε δείρουν κτλπ.
Samael
Τιμώμενο Μέλος
Ο Samael αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Η.Μ.Μ.Υ. και μας γράφει απο Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 10,433 μηνύματα.
21-09-23
15:09
Είσαι τυχερός ρε μπαγάσα γιατί οι καλοί διαχειριστές και συντονιστές έχουν προνοήσει και εμφανίζεται ένα ωραίο μήνυμα που λέει :Ξέρω, κουνάς το κεφάλι, θα με φτιάξει η ζωή. Θα δούμε.
"Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10+ χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε."
Οπότε κερδισμένος βγαίνεις είτε διαψευτείς είτε όχι .
Samael
Τιμώμενο Μέλος
Ο Samael αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Η.Μ.Μ.Υ. και μας γράφει απο Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 10,433 μηνύματα.
21-09-23
15:02
Δεν είπα μέχρι τα 18 , αλλά έστω μέχρι τα 12 .Φίλε μου διαφωνώ ριζικότατα! Το βλέπω και στη γειτονιά της μητέρας μου και του αδερφού μου και θυμώνω.
Το να συνοδεύεις ένα παιδί στο σχολείο, σημαίνει υπερπροστασία, του κόβεις τα φτερά. Επειδή:
1. το ωραιότερο μέρος της σχολικής ζωής είναι ο δρόμος από προς και από το σχολείο με φίλους
2. το σχολείο είναι η πολύ προσωπική ζωή του παιδιού. Εκεί θα πει τα μυστικά του, θα κάνει τις <<σκανταλιές>> του. Δεν επιτρέπεται να εμποδίζεις την προσωπική ζωή του παιδιού σου μέχρι τα 18.
3. Δεν θα μαθει το παιδί να αυτοπροστατεύεται στα 18. Αυτό αρχίζει απ τη στιγμή που γεννιέται. Οι δρόμοι και οι ξενοι άνθρωποι ανήκουν στην κοινωνία μας και πρέπει να μάθει να κινείται ανάμεσά τους. Υπάρχουν τρόποι εκμάθησης και κανόνες.
4. Οι γονείς είναι και εργαζόμενοι. Εφόσον δεν υπάρχουν σχολεία από τις 7 ως τις 17.00, είμαστε όλοι υποχρεωμένοι να εξασκήσουμε τα παιδιά, να κάνουν τη διαδρομή μόνοι.
Η θεωρία, πως τα ανήλικα (μεχρι 18 σκέψου) δεν πρέπει να μένουν χωρίς επίβλεψη, περιορίζει τους νέους επιπλέον από παρέες, τρέλες και γενικότερα από προσωπική ζωή.
Έβλεπα πέρυσι με τα χιόνια παιδιά (7 ως 11 ετων) που έπαιζαν και γονείς λίγο παραπέρα. Τα παιδιά δεν ήταν σε θέση να οργανώσουν το παιχνίδι τους. Οι ενήλικες έρχονταν και τους έλεγαν τι να παίξουν και τους έβαζαν κανόνες. Αυτό το βρίσκω τραγικό. Δεν μπορούν τα παιδιά να κάνουν αυτό που είναι στη φύση τους; Να παίξουν; Ήθελα να κλάψω!
Υπερπροστασία είναι ο άλογος και αδικαιολόγητος περιορισμός του παιδιού λόγω μη ανάλογου φόβου του γονέα σε σχέση με την πραγματική απειλή . Απο εκεί και πέρα είναι προσωπικό θέμα , ο καθένας κάνει οτι θέλει αλλά μετά αναλαμβάνει και τις ευθύνες των πράξεων του .
Οπότε όχι , δεν θα άφηνα το παιδί μου σε ηλικίες 5 εως 12 ετών να είναι ασυνόδευτο σε οποιοδήποτε μέσο μεταφοράς σε καμία απολύτως περίπτωση . Είναι αμέλεια , σε εγκληματικό επίπεδο .
Samael
Τιμώμενο Μέλος
Ο Samael αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Η.Μ.Μ.Υ. και μας γράφει απο Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 10,433 μηνύματα.
21-09-23
14:27
Δεν αμφιβάλλω οτι μπορεί , αλλά ένας ανήλικος δεν πρέπει να μένει ποτέ χωρίς επίβλεψη , εαν δεν βρίσκεται τουλάχιστον σε ελεγχόμενο περιβάλλον . Ιδίως όταν ζούμε σε έναν κόσμο που αρκετοί άνθρωποι είναι mentally unstable . Εαν μιλάμε για κοντινή απόσταση και απο ηλικίες 13 και άνω δεκτό , δεν είναι τόσο τραγικό όντως .ρε παιδιά, δεν είναι εμέλεια το να πάει το παιδί μόνο του στο σχολείο, είναι αυτοδυναμία. Ο ανθρωπος από 6 ετών θεωρείται ικανός να περπατήσει μια απόσταση μόνος/η. Όσα παιδιά ζουν σε πόλη με αυτοκίνητα, πρέπει να μάθουν κανόνες ασφάλειας από τροχοφόρα.
Αλλά προσωπικά δεν έχω δει ποτέ παιδιά κάτω των 15 ετών να παίρνουν μόνα τους ηλεκτρικούς και μετρό για να πάνε σχολείο .
Ήταν περιπτωσάρα αλλά με αυτά που ακούμε καθημερινά τίποτα δεν είναι για να κάνει εντύπωση πλέον .Έλεος! Πού αποφοίτησε η κυρία; Στα στρατόπεδα των ναζί; Ο πατέρας σου τι είπε;
Ο πατέρας μου δεν ασχολιόταν ποτέ με οτιδήποτε είχε να κάνει με το σχολείο . Το είχε μάθει η μάνα μου οπότε , η οποία όπως ήταν λογικό μόλις το άκουσε πήγε απο 0 στα 100 σε κλάσματα του δευτερολέπτου , με αποτέλεσμα να πάει στο σχολείο φορτωμένη . Εν τέλει δεν θυμάμαι τι είχε γίνει , έχει περάσει πάνω απο μια δεκαετία άλλωστς , αλλά λογικά η τύπισσα τα άκουσε για τα καλά απο την διεύθυνση . Εαν η μνήμη μου δεν με απατά , μια φορά νομίζω της είχαν φωνάξει και την αστυνομία .
Γενικά αυτό το τουπέ που έχουν πολλοί εκπαιδευτικοί ( μερικές φορές ακόμα και γονείς ) με το στυλ "θα σε κάνω άνθρωπο" είναι εμετικό . Άνθρωπο δεν θα κάνεις τον άλλο με το να του δείχνεις πόσο μαλάκας είσαι , ούτε με το να απλώνεις τα χέρια σου πάνω του . Το ενοχλητικό με όλους αυτούς τους ανθρώπους που συμπεριφέρονται έτσι είναι πως νομίζουν οτι επειδή έχουν να κάνουν με παιδιά , τα οποία δεν έχουν αναπτύξει ακόμα τις σωστές ψυχολογικές άμυνες και επομένως είναι ευάλωτα, μπορούν να επιβάλλονται .
Samael
Τιμώμενο Μέλος
Ο Samael αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Η.Μ.Μ.Υ. και μας γράφει απο Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 10,433 μηνύματα.
20-09-23
18:30
Αλίμονο , δύσκολα μένεις αντικειμενικός σε αυτά τα θέματα , ιδίως όταν πρόκειται για το ίδιο σου το παιδί . Όλοι στην θέση σου θα ήταν τρομερά εκνευρισμένοι .Πολύ σωστή η θέση σου φίλε μου. Πολύ πιο αντικειμενική από τη δική μου. Οφείλω να το πω.
Η έκθεση σε κίνδυνο δεν απαιτεί να υπάρχει κάποιος άμεσος ορατός κίνδυνος . Το παιδί είναι μόλις 10 χρονών , είναι πάρα πολύ μικρό για να βρίσκεται μόνο του στον δρόμο . Οπότε όταν το αφήνεις στον δρόμο ναι , το εκθέτεις συνειδητά σε μια επικίνδυνη κατάσταση . Όσο για το νομικό κομμάτι αντιλαμβάνομαι πλήρως τι λες , αλλά πρέπει να αναρωτηθούμε : Η πράξη είναι λιγότερο απαράδεκτη και επικίνδυνη επειδή δεν έτυχε να κυνηγήσουν το παιδί και να το χτυπήσουν ή επειδή δεν το απήγαγε κανένας ανώμαλος ;Δεν διαφωνώ... Απλα επειδή αναφέρθηκε στην έκθεση σε κίνδυνο ποινικα ο δροσουλιτης μ έκανε εντυπωση πως θα στοιχειοθετουνταν.
Η έκθεση σε κίνδυνο έχει από 3 έως 10 χρόνια φυλάκιση αν είναι βαριά. Πχ αφήσεις ένα παιδι στο αυτοκίνητο με κλειστά τζάμια.
Εδώ πχ πως θα έτρωγε 3 χρόνια η επιστατρια... Υπήρξε κάποιος κίνδυνος ορατός ; κυνήγησαν να κτυπήσουν το παιδι ; υπήρχαν έξω σχολικοί εκείνη την ώρα εκτός σχολείου ;
Δηλαδή θα έπρεπε να είχε γίνει κάτι για να πάρουμε το περιστατικό στα σοβαρά ; Μήπως τότε όμως θα ήταν αργά ; Επίσης πιστεύεις πως εαν κάτι είχε συμβεί , θα υπήρχε άλλη αντιμετώπιση για την επιστάτρια απο την δικαιοσύνη ; Πιθανότατα ναι , και αυτό είναι που πρέπει να αλλάξει κατ'εμέ . Δεν γίνεται τα προφανέστατα προβλήματα να αντιμετωπίζονται μόνο εκ των υστέρων .
Δεν είμαι νομικός , δεν ξέρω τι θα μπορούσε να γίνει απο αυτή την άποψη . Ούτως η άλλως το ζητούμενο δεν ήταν να την κλείσει μέσα , διαφορετικά δεν θα είχε πάει καν στην διευθύντρια . Εκεί που γυρνάνε τα άντερα όμως είναι όταν τους λες την μαλακία που κάνανε και αντί να το παραδεχτούν και να ζητήσουν συγγνώμη , υποσχόμενοι οτι θα δεν θα επαναληφθεί ποτέ κάτι τέτοιο , σου λένε οτι ακολουθούσαν τους κανόνες λες και δεν προσέχουν παιδιά αλλά σακιά με πατάτες .Μπορεί η συμπεριφορά της να ήταν πληρως αν ευθυνη κ να υπήρχε ενδεχόμενο κινδυνου αλλά μπορεί κ ο εισαγγελέας να το έθετε στο αρχείο κ να φώναζε απλά τον διευθυντη για συστάσεις.
Από αυτή την έννοια το λέω.
Ένα προφορικο χεστηρι αντε κ μια αναφορά ζητάνε κ ένα συγγνώμη κ για μένα δεν έχει συνέχεια. Η μήνυση μπορεί να πηγαινε αρχείο.
Στην χειρότερη ας ενημερώσει η διεύθυνση του σχολείου τον σύλλογο για το πως θα αντιμετωπίζει τα παιδιά το προσωπικό , για να ξέρουν και οι γονείς τι να περιμένουν και τι να μην περιμένουν . Όχι τίποτα άλλο αλλά δεν πρέπει να ξέρουν οτι εαν τύχει και το παιδί τους αργήσει να πάει έστω και 5 λεπτά στο σχολείο , θα το αφήσουν στον δρόμο μόνο του ; Εγώ τουλάχιστον αν ήμουν γονιός θα ήθελα να το γνωρίζω αυτό .
Samael
Τιμώμενο Μέλος
Ο Samael αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Η.Μ.Μ.Υ. και μας γράφει απο Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 10,433 μηνύματα.
20-09-23
16:45
Ντέβιλ αυτό δεν υφίσταται . Όποιος είναι έξω απο το σχολείο θεωρείται ξένος , είτε έχει παιδί στο σχολείο είτε όχι. Δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να επικαλεστεί οτι το παιδί ήταν προστατευμένο επειδή υπήρχαν και άλλοι γονείς τριγύρω . Ήταν η μόνη που ήταν προσωπικό του σχολείου τριγύρω .Καλά ο εισαγγελέας θα αποφάσιζε αλλά δεν καταλαβαίνω η έκθεση σε κίνδυνο πως προκυπτει αφου υπήρχαν κ άλλοι γονείς εκεί γυρω. Αυτό θα έλεγε η επιστατρια... Το αφησα για λίγη ώρα εκτός χωρίς να είναι μόνος του... Τόσο εγώ όσο κ οι γονείς ήταν παροντες άσχετα αν η πορτα ήταν κλειδωμένη για το καλό των υπολοίπων λόγω εξωσχολικων.
Δεν νομίζω οτι ο Δροσουλίτης διαμαρτύρεται επειδή είχε απαραίτητα κάποια ξεκάθαρη νομική ευθύνη η συγκεκριμένη . Όντως μπορεί να επικαλεστεί 1002 πράγματα για να αρνηθεί οτι έφερε ευθύνη για τον μικρό εφόσον δεν είχε μπει στο σχολείο μέχρι τις 8:15 . Θα μπορούσε να πει : "και ποιος φταίει κύριε μου εαν αφήσατε το παιδί μόνο του χωρίς να δείτε οτι μπαίνει μέσα στο σχολείο για να έχουμε οποιαδήποτε ευθύνη για την ασφάλεια του ;".
Δεν έχεις άδικο σε αυτό , το θέμα όμως είναι οτι για έναν γονιό δεν αρκεί μόνο η νομική ευθύνη . Χρειάζεται να νιώθει πως μπορεί να επιστευτεί τους ανθρώπους που αφήνει να προσέχουν το παιδί του . Σε εντελώς ανθρώπινο επίπεδο η γυναίκα αυτή δεν φάνηκε να είναι έμπιστη . Ίσως λοιπόν ακόμα και νομικά να μην μπορεί να κινηθεί , να μπορεί να ασκήσει πίεση μέσω του σύλλογου γονέων.
Samael
Τιμώμενο Μέλος
Ο Samael αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Η.Μ.Μ.Υ. και μας γράφει απο Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 10,433 μηνύματα.
20-09-23
16:34
Καταρχάς μπράβο που αντέδρασες σε αυτό το επικώς απαράδεκτο συμβάν .Σήμερα, πηγαίνοντας τον δεκάχρονο μικρό μου στο σχολείο του, είχα μια ενδιαφέρουσα εμπειρία.
Το κουδούνι χτυπάει στις 08.15. Δυστυχώς όμως, πέσαμε σε κίνηση και φτάσαμε απέναντι από την πόρτα του σχολείου του στις 08.20 ακριβώς. Για να μην αργήσει περισσότερο αν θα έκανα αναστροφή λίγο παραπάνω για να τον πάω ακριβώς απέξω, κατέβηκε και πέρασε προσεκτικά το δρόμο οπότε και πήγε στην πόρτα, στην οποία και έβλεπα πως υπήρχε προσωπικό του σχολείου, οπότε και δεν ανησύχησα.
Κάνω την αναστροφή και περνάω πιά έξω από την πόρτα του σχολείου (έχουν περάσει σχεδόν πέντε λεπτά) και βλέπω τον μικρό, μόνο του να κάθεται στα κάγκελα, έξω από την κλειδωμένη πόρτα.
Σταματάω και μου λέει πως η επιστάτρια δεν τον άφησε να μπει μέσα γιατί λέει πως στις 8.15 κλείνει την πόρτα και θα πρέπει να περιμένει να μπει την επόμενη ώρα. Ένα παιδί, 10 χρονών, να κάθεται στο δρόμο, μόνο του. Γιατί άργησε πέντε λεπτά, μία φορά, σε ένα δρόμο που ανα πάσα στιγμή γίνεται απροσπέλαστος από την οποιαδήποτε αιτία.
Και τονίζω, πως ήταν στην πόρτα αυτή η κυρία. Ήταν εκεί, του αρνήθηκε την είσοδο και απλά κλείδωσε και έφυγε.
Αν δεν την έβλεπα στην πόρτα, δεν θα τον άφηνα να μπει. Η τελευταία μου εικόνα ήταν ο μικρός να μιλάει μαζί της.
Τη φωνάζω λοιπόν, και μου έρχεται.
"Είναι οι κανόνες μου λέει", με αυταρέσκεια που θα ζήλευε και η Ίρμα Γκρέσε του στρατοπέδου συγκεντρώσεως Belsen.
Δεν χρειάστηκε να μπω στον κόπο να της πω οτιδήποτε, τι άλλο να πει κάποιος μετά από αυτό, της ζήτησα να φωνάξει την διευθύντρια του σχολείου.
Το τι ακολούθησε, λίγη σημασία έχει, ο καθένας μπορεί να το φανταστεί.
Δεν με ενδιαφέρει αν δικαιώθηκα. Θα κάνω αυτό που επιβάλει η συνείδηση μου όταν αντιμετωπίζω κάτι που θεωρώ απόλυτα εγκληματικό. Και δεν μου αρκεί καμία συγγνώμη. Λυπάμαι, αλλά δε μου αρκεί. Και θα το έκανα, ειλικρινά για κάθε παιδί στη θέση του δικού μου.
Ας τον έβαζε μέσα στο σχολείο και ας ακολουθούσε ότι θεωρεί πως της λένε οι κανόνες της. Να είναι ασφαλής όμως. Αν δεν τον έβλεπα, θα πέρναγε μια ολόκληρη ώρα ολομόναχος στο δρόμο. Έκθετος σε κάθε πιθανό κίνδυνο. Πραγματικό κίνδυνο.
Στάθηκα όμως στο γεγονός, πως και αυτοί που σκότωσαν τον Αντώνη στον Πειραιά, "κανόνες" επικαλέστηκαν στην απολογία τους.
Αναρωτιέμαι τι θα συμβαίνει σε μια παιδική ψυχή, όταν βλέπουν και ακούν γύρω τους "κανόνες", να ρίχνουν ανθρώπους στην θάλασσα για να πνιγούν και μικρά παιδιά να αφήνονται έξω από κλειδωμένες πόρτες.
Γι αυτό και το αναφέρω και εδώ. Γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος από το να κανονικοποιήσουμε το παράλογο.
Να το προσέξετε πολύ αυτό, ως νέα γενιά. Μη κάνετε τυχόν δικά μας λάθη.
Για εμένα κυνήγησε τους όσο μπορείς εαν διέκρινες στην συζήτηση σου με την διευθύντρια οτι δεν έχει κανένα σκοπό να επιληφθεί του θέματος . Διότι εαν είχε γίνει το οτιδήποτε θα βάραγες το κεφάλι σου στον τοίχο και θα συζητούσαμε τώρα για την ανεπάρκεια του σχολικού προσωπικού . Έχεις την ευκαιρία να πλήξεις τέτοιους ανθρώπους χωρίς να βρίσκεσαι σε δυσάρεστη θέση ευτυχώς . Αν μη τι άλλο δεν είναι και έμπιστοι με αυτό που κάνανε για να προσέχουν τα παιδιά καθώς βάζουν τους όποιους κανόνες πάνω απο την ανθρώπινη ζωή .
Ναι υπάρχουν κανόνες αλλά κανένας κανόνας δεν ακολουθείται ποτέ κατά γράμμα γιατί υπάρχουν περιστάσεις που δεν το επιτρέπουν . Οι κανόνες υπάρχουν για να διασφαλίζεται σε φυσιολογικές συνθήκες η ευρυθμία ενός συστήματος . Δεν είναι πάντα εφικτό όμως αυτό , και για αυτό είναι αναγκαία και η κρίση του ανθρώπου που εφαρμόζει τους κανόνες . Και η κρίση του ανθρώπου , εαν αυτός είναι νορμάλ , λέει οτι δεν αφήνεις ένα παιδί 10 χρονών έξω απο το σχολείο επειδή άργησε 5 λεπτά . Το βάζεις μέσα , να βεβαιωθεις οτι είναι δεν κινδυνεύει και μετά κλειδώνεις και εφαρμόζεις τον κανόνα . Απο την στιγμή που είσαι εκεί και το έχεις παρατηρήσει αυτό οφείλεις να κάνεις . Γιατί εαν τον πήγαινες ενώ η πόρτα ήταν ήδη κλειδωμένη και δεν έβλεπες κανέναν θα τον έπαιρνες και θα έφευγες προφανώς , αλλά τώρα αυτό τι ήταν ; Δηλαδή ούτε ρομπότ να ήταν η τύπισσα .
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.