Valder
Τιμώμενο Μέλος
Ο Αυτοκράτωρ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών, επαγγέλεται Χρηματιστής και μας γράφει απο Αυστρία (Ευρώπη). Έχει γράψει 28,415 μηνύματα.
22-09-23
23:50
Δεν το κατάλαβε από το κύπελο που της έβαλες ότι συμφωνείς μαζί της. Αυτό το ποστ ήταν απαραίτητο για να το εμπεδώσει. #σαλάκιατρέχουνΥπάρχει φορά που δεν τα λες σωστά εσύ ;
Valder
Τιμώμενο Μέλος
Ο Αυτοκράτωρ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών, επαγγέλεται Χρηματιστής και μας γράφει απο Αυστρία (Ευρώπη). Έχει γράψει 28,415 μηνύματα.
22-09-23
17:07
Θα πετάξω την πυρηνική και ατόφια χωρίς περιστροφές:Τώρα σχετικά με την εμπιστοσύνη που δεν έχει κάποιος στο παιδί του...και αυτό χρειάζεται ψυχολόγο . Και ο λόγος είναι απλός . Όλοι αυτοί οι γονείς έχουν θέμα με τον έλεγχο . Θέλουν να ξέρουν ακριβώς που είναι και τι κάνει το παιδί ανά πάσα στιγμή και σε πλήρη λεπτομέρεια .
Έχουν θέμα με τον έλεγχο ναι, αλλά όχι του παιδιού. Με της ζωής τους τον έλεγχο έχουν.
Συνήθως οι σχέσεις τους είναι για κλάμματα, έχουν βρει έναν αποτυχημένο ή μια απερίγραπτη και έχουν κάνει εκεί ένα παιδί, κι όταν είδαν ότι το συντρόφι τους είναι για τα κλάμματα σου λέει "ε τι να κανω, έτσι ειναι ο γάμος, θα εστιάσω στο παιδί". Το βλέπουν ως το μόνο πράγμα που έκαναν σωστό στη ζωή τους, το μονο αποκούμπι που τους έχει μεινει για να νιωθουν οτι κατι κανουν καλά, ότι ελέγχουν τη δική τους ζωή και δεν πήγε τελείως στράφι.
Και δεν το λεω τυχαία, μου το χουν ξεστομίσει χωρισμένες.
Γι αυτό βλέπεις και εκφράσεις τυπου "ο άντρας της ζωής μου" από καμμένες που επέλεξαν τον ούγκ για να τους το κάνει κι επειδή τους βγήκε χάλια, σου λέει εδω θα είναι το science lab μου, θα εφαρμόσω όλο το doctrine μαλθακοποίησης επάνω στο αγόρι για να μη βγει ουγκανο σαν τον πατέρα του. Και δώστου οι ευαισθησίες και τα "μίλα για τα αισθήματά σου" λες και είναι χαλασμένα κορίτσια.
Η ο κλασσικός έρωτας του μπαμπακούλη με την πριγκίπισσα κοράκλα που του ανήκει ως "γνήσιο κτήμα του" πρέπει να της έχει κλειδαμπαρωμένο το βρακί μέχρι τα 30 γιατί στο μυαλό του κι αυτός έχει αντικαταστήσει την γυναίκα του με την κόρη του, όντας ανίκανος να προσφέρει μια πλήρη οικογένεια σταθερή και υγιή.
Η υπεραφοσίωση στο παιδί είχα διαβάσει κάπου -σοβαρό κειμενο όχι άρθρο σε ταμπλόιντ- ότι είναι μιας άλλης μορφής σύνδρομο της Στοκχόλμης, αντικαθιστούν τον/την σύντροφο επάνω στο παιδι και νιώθουν εγκατάλειψη και προδοσία αν το παιδι επιλέξει το δρόμο του όταν μεγαλώσει.
Με βάση όσα έχω δει -και έχω δει αρκετά- είμαι βαθύτατα καχύποπτος με τους ανθρώπους που ασχολούνται υπερβολικά με τα παιδιά τους, ότι δηλαδή κάτι δεν πάει καλά σε άλλους τομείς της ζωής τους.
Κάποιες μάνες μου λένε "ελα μωρέ απλά είναι πολύ καλός/ή γονιός". Ναι, δε διαφωνώ, δε θα το βλάψουν το σπλάχνο τους, το αγαπάνε, με όποιο τρόπο το αγαπάνε.
Εντούτοις δεν εμφορούμαι από αυτό το αθώο "είναι απλά Χ". Για μενα ποτέ δεν είναι τοσο επιφανειακά και απλά τα πράγματα με τους ανθρώπους. Πάντα κάτι παίζει από κάτω και μόλις το βρεις "κλικ-κλικ" τα κουμπάκια σαν πληκτρολόγιο σε υπολογιστή. Οι άνθρωποι ειναι προγραμματισμένες μηχανές, δεν είναι τυχαία κατασκευάσματα άνευ νοήματος στις πράξεις τους.
Αμα σκάψεις κάτι θα βρεις. Άμα τα χανε καλά με τη ζωή τους σε άλλους τομείς, με τα παιδιά τους θα ασχολιόντουσαν όλη την ώρα να καλύπτουν συναισθηματικά κενά;
Ορίστε το πα. Είμαι δυσάρεστος το ξέρω, αλλά αυτά είναι τα πιστεύω μου.
Valder
Τιμώμενο Μέλος
Ο Αυτοκράτωρ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών, επαγγέλεται Χρηματιστής και μας γράφει απο Αυστρία (Ευρώπη). Έχει γράψει 28,415 μηνύματα.
21-09-23
14:59
Σου εύχομαι να διαπιστώσεις πως δεν θα υπάρχει μεγαλύτερη ευχαρίστηση από το να πετάς στη φωτιά παλαιές πεποιθήσεις ετών, σε μια στιγμή και μόνο. Την καθοριστικότερη κατά την ταπεινή μου άποψη στη ζωή μου.
Ο προ-μικρού εαυτός μου δε θα συμφωνούσε απλά με ότι λες τώρα, αλλά θα με πέρναγε από πίσσα και πούπουλα. Γι αυτό και δεν μπορώ και να επιμείνω περισσότερο.
Πήγα να σου απαντήσω με ένα "δεν το βλέπω να κανω παιδιά σ αυτη τη ζωή" αλλά λεω άσε θα φαω ξυλο απ' όσους φίλους μου το διαβάσουν.
Όμως θα σου πω κατι άλλο. Και είμαι σίγουρος πως θα σκεφτείς "ναι κι εγω αυτα έλεγα, ΟΜΩΣ μετά άλλαξαν τα πράγματα..."
1. Πιστεύω πάρα πολύ στις αξίες, σε κωδικα αξιών. Δύσκολα μου το παίρνεις και το πετας στη φωτιά, γιατί πραγματικά πιστεύω πως σχημάτισα αυτές τις αξίες για να μπορώ να τους δώσω, στα μελλοντικα παιδιά μου, ολα αυτα τα εφόδια να αντέξουν εκει έξω τον κόσμο.
και
2. Εαν αφεθώ -ξεροντας τον άνθρωπο πίσω απο την πανοπλία- θα γίνω από τους πιο χαζομπαμπάδες.
Θα ακουστεί η βεβαιότητα του ξερόλα που θα τον διαψεύσει η ζωή, αλλά θα το φωνάξω:
Δεν υπάρχει ρουφιάνα περίπτωση ούτε για παιδί, ούτε για τη μάνα μου, ούτε για τίποτα και κανέναν, να καταργήσω αυτό που θεωρω σωστό και να κυριευτώ υπό των συναισθημάτων μου, το θεωρω μορφή αδυναμίας και οτι στο τέλος θα ζημιώσω με τα ιδια μου τα χέρια τα παιδια μου έτσι.
Το θεωρω αδυναμία. Το θεωρω λάθος, μόνο για να ικανοποιούνται οι δικές μας ανησυχίες ως μεγάλοι, και δεν έχει καμία σχέση με το παιδί ούτε με την αγάπη αλλά με το πως αντιλαμβανόμαστε εμείς ότι το αγαπάμε.
Δεν υπάρχει περίπτωση.
Ξέρω, κουνάς το κεφάλι, θα με φτιάξει η ζωή. Θα δούμε.
Valder
Τιμώμενο Μέλος
Ο Αυτοκράτωρ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών, επαγγέλεται Χρηματιστής και μας γράφει απο Αυστρία (Ευρώπη). Έχει γράψει 28,415 μηνύματα.
21-09-23
13:05
Νομίζω τώρα έχει τραβήξει το θέμα σε ασύγκριτες μεταξύ τους ατραπούς.Είναι λίγες οι περιπτώσεις που η αίσθηση ντροπής ή αποτυχίας σε κάποια εξέταση οδήγησε και μεγαλύτερα παιδιά στο να πηδήξουν στο κενό από μπαλκόνια;
Δεν είναι πάντα εύκολο να διαχειριστεί ένα μικρό παιδί ένα περιστατικό με την λογική ενός ενήλικα.
Ξεκαθαρίζω εξ αρχής πως δεν είμαι γονιός, αλλά σαν αναγνώστης διακρίνω ότι σιγά σιγά το πάμε από τον κίνδυνο της έκθεσης στον ψυχολογικό τραυματισμό και γενικά σε όλα αυτά τα πολύ απαλά που διακρίνουν την κοινωνία μας και ειδικά τα αγόρια που τους φερόμαστε λες και είναι χαλασμένα κορίτσια "μίλα μου για τα αισθήματά σου, ανοίξου πες μου πως νιώθεις" και το παιδακι εντωμεταξυ να ναι στα παπάρια του "τι θα φάω για μεσημέρι" κι ο γονιός να υπερανησυχεί.
Είμαι ο πρώτος που σου είπα μπράβο και το εννοώ, αλλά τα μονοπάτια στα οποία συζητάτε είναι εντελώς ξένα προς την φιλοσοφία μου.
Δεν είπαμε να βλέπουν τα παιδιά τύπους να βαράνε πρέζα κάθε μέρα στο κυλικείο, αλλά πιστεύω πως έχει επέλθει ένας κορεσμός ως προς τα νοήματα που πρέπει να περάσουν μέσω του θέματος και εισερχόμεθα σε μια φάση υπερβολής, με κάθε σεβασμό και εκτίμηση.
Εμείς είχαμε δει μπροστα απο το σχολείο κοπέλα ποδηλάτισσα να την κάνει κομμάτια άλλο όχημα και να φτυνει αίμα με εμετό δεν ξερω κι εγω τι και να μενει στον τόπο. Δυσάρεστο, δεν το ξεχάσαμε, αλλά δεν καναμε και σελφ-ντιλίτ απο μπαλκόνι.
Ήρεμα το λέω χωρίς κακή διάθεση. Δεν είπε και κατι λάθος ο Παράγοντας.
Valder
Τιμώμενο Μέλος
Ο Αυτοκράτωρ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών, επαγγέλεται Χρηματιστής και μας γράφει απο Αυστρία (Ευρώπη). Έχει γράψει 28,415 μηνύματα.
20-09-23
15:12
Τι μου θύμησες. Σωτήριον έτος 1998, πρώτη Λυκείου. Μια απο τα ίδια, ολόιδια.
8.20 κλειδωμένη η πόρτα. Ο Διευθυντής ασχέτως που γνώριζε πως υπήρχε ιδιαίτερη κατάσταση, είχε δώσει εντολή στον επιστάτη να κλειδωνει την πόρτα άμεσα.
Δε θα μπω σε λεπτομέρειες, αλλά θα πω μονάχα πως η Βυζαντινή διπλωματία ήταν τόσο πειστική που η πόρτα έμεινε πάντα ανοιχτή μέχρι που τελείωσα το λύκειο.
Το κεφάλι την κάνει τη δουλειά, δεν είναι η επιστάτρια τίποτα παρά ενας μικρός φεουδάρχης.
Εξαιρετικός χειρισμός Δροσουλίτη. Γνησίως Αυτοκρατορικός.
8.20 κλειδωμένη η πόρτα. Ο Διευθυντής ασχέτως που γνώριζε πως υπήρχε ιδιαίτερη κατάσταση, είχε δώσει εντολή στον επιστάτη να κλειδωνει την πόρτα άμεσα.
Δε θα μπω σε λεπτομέρειες, αλλά θα πω μονάχα πως η Βυζαντινή διπλωματία ήταν τόσο πειστική που η πόρτα έμεινε πάντα ανοιχτή μέχρι που τελείωσα το λύκειο.
Το κεφάλι την κάνει τη δουλειά, δεν είναι η επιστάτρια τίποτα παρά ενας μικρός φεουδάρχης.
Εξαιρετικός χειρισμός Δροσουλίτη. Γνησίως Αυτοκρατορικός.