30-09-23
13:21
Οχι, δεν υπονόησα κάτι τέτοιο.Αυτό το "είμαι ευτυχισμένος" πάντως, είναι το μεγαλύτερο ψέμα. Όσοι δεν έχουν παιδιά δηλαδή πλέουν καθημερινά σε πελάγη ευτυχίας?
Η ευτυχία είναι απλά κάποιες συγκεκριμένες στιγμές στην ζωή και τίποτα άλλο. Στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής είτε υποφέρεις είτε είσαι απλά εντάξει, και το να είμαστε εντάξει θα πρέπει να είναι και ο στόχος γενικότερα.
Αν κάποιος ζει με χάπια επειδή έκανε παιδιά, τότε είχε σοβαρά προβλήματα πιο πριν τα οποία αγνόησε και έκανε απλά οικογένεια επιπόλαια. Είπαμε, η οικογένεια έχει άγχη, ευθύνες και υποχρεώσεις, αλλά σε φροντίζει κιόλας και συμβάλει πάρα πολύ στην ψυχική υγεία του ανθρώπου. Όταν αυτό δεν συμβαίνει υπάρχουν προηγούμενα θέματα που δεν λύθηκαν, ή όλα μπαίνουν γενικά κάτω από το χαλί στα πλαίσια του γάμου. Δεν φταίει η οικογένεια γι αυτά τα πράγματα όμως.
Είπα πως αν κάνεις παιδιά και αν εν τέλει καταλήξεις δυστυχισμένος.
Η ευτυχία μας ορίζεται απο μας και φυσικά κάποιος μπορεί ναναι ευτυχισμένος με την οικογένειά του.
Το ποστ μου χωρίστηκε στα δύο αλλά σε αυτό κατέληγα με τον συλλογισμό μου σχετικά με την ευτυχία πως είναι μεταβλητή και την ορίζει ο καθένας για τον εαυτό του.
30-09-23
12:14
Αυτό το κάνω παιδιά και η ζωή μου τελειώνει ή είναι αφιερωμένη σε αυτά προσωπικά τα βρίσκω πηγή δυστυχίας.
Κάνεις παιδιά, είσαι μαμά/μπαμπάς αλλά είσαι και άνθρωπος και έχεις ανάγκες που για να στε ευτυχισμένοι θα πρέπει να καλύπτονται παράλληλα με των παιδιών και οχι κάτω απο αυτά.
Τα παιδιά καταλαβαίνουν πολλά πράγματα, σχεδόν ολα και είναι σε θέση να καταλάβουν το αληθινό απο το ψεύτικο.
Νομίζω είναι λάθος να βάζουμε μια ανάγκη πάνω απο την άλλη, να ζούμε ενα ψέμα και να νομίζουμε πως τα παιδιά τρώνε το παραμύθι.
Είσαι άνθρωπος κι αν είσαι ευτυχισμένος το παιδί σου θα το καταλάβει.
Κι αν για να σαι ευτυχισμένος θα πρέπει να φύγεις απο το δωμάτιο, το σπίτι ή και την οικογένεια ευρύτερα so be it.
Κι εδώ προχωράω στο πιο controversial μέρος της συζήτησης για το οποίο εχω μιλήσει παλαιότερα. Όπως έχω πει, δυστυχώς δεν μπορείς να ξέρεις εκ των προτέρων πως θα είσαι με ενα παιδί, εν τέλει μπορεί να μην είσαι χαρούμενος και να είσαι με χάπια, νεύρα και κατάθλιψη. Εκεί, απο το να μεγαλώσεις ενα παιδί δυστυχισμένο και να είσαι κι εσύ με κατεστραμμένη ζωή χίλιες φορές να φύγεις απο την οικογένεια.
Κάνεις παιδιά, είσαι μαμά/μπαμπάς αλλά είσαι και άνθρωπος και έχεις ανάγκες που για να στε ευτυχισμένοι θα πρέπει να καλύπτονται παράλληλα με των παιδιών και οχι κάτω απο αυτά.
Τα παιδιά καταλαβαίνουν πολλά πράγματα, σχεδόν ολα και είναι σε θέση να καταλάβουν το αληθινό απο το ψεύτικο.
Νομίζω είναι λάθος να βάζουμε μια ανάγκη πάνω απο την άλλη, να ζούμε ενα ψέμα και να νομίζουμε πως τα παιδιά τρώνε το παραμύθι.
Είσαι άνθρωπος κι αν είσαι ευτυχισμένος το παιδί σου θα το καταλάβει.
Κι αν για να σαι ευτυχισμένος θα πρέπει να φύγεις απο το δωμάτιο, το σπίτι ή και την οικογένεια ευρύτερα so be it.
Κι εδώ προχωράω στο πιο controversial μέρος της συζήτησης για το οποίο εχω μιλήσει παλαιότερα. Όπως έχω πει, δυστυχώς δεν μπορείς να ξέρεις εκ των προτέρων πως θα είσαι με ενα παιδί, εν τέλει μπορεί να μην είσαι χαρούμενος και να είσαι με χάπια, νεύρα και κατάθλιψη. Εκεί, απο το να μεγαλώσεις ενα παιδί δυστυχισμένο και να είσαι κι εσύ με κατεστραμμένη ζωή χίλιες φορές να φύγεις απο την οικογένεια.